Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-515/15/MKo
z 10 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2015 r. (data wpływu – 1 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych po przekształceniu spółki kapitałowej w spółkę osobową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych po przekształceniu spółki kapitałowej w spółkę osobową.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: Spółka), polski rezydent podatkowy zamierza uczestniczyć - jako komandytariusz - w spółce komandytowej [dalej: SK], powstałej z przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością [dalej: Sp. z o.o].

W majątku SK będą znajdować się środki trwałe [Środki trwałe], wniesione do Sp. z o.o. aportem (niestanowiącym zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani przedsiębiorstwa) przed przekształceniem, w okolicznościach gdy wnoszącemu wspólnikowi w zamian za aport zostaną wydane udziały o wartości nominalnej niższej niż wartość rynkowa otrzymanych Środków trwałych, w związku z czym, część wartości rynkowej wniesionych aportem Środków trwałych zostanie przekazana na kapitał zakładowy, a pozostała część na kapitał zapasowy.

SK, zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w swojej ewidencji środków trwałych ustali te same wartości początkowe Środków trwałych, jakie były w ewidencji Sp. z o.o., czyli ustalone zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyższe niż wartość rynkowa przedmiotu aportu z dnia aportu i będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, jako komandytariusza SK, będą w całości – proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) SK – odpisy amortyzacyjne od Środków trwałych SK dokonywane od ich wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych SK, a wcześniej Sp. z o.o.?

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania jego przychodu, jako komandytariusza w SK będą w całości - proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku SK - odpisy amortyzacyjne od Środków trwałych SK dokonywane od ich wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych SK, a wcześniej Sp. z o.o.

Zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie zmiany formy prawnej, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podmiotu przekształconego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

W związku z powyższym, wartością początkową Środków trwałych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych SK będzie wartość początkowa Środków trwałych widniejąca w ewidencji Sp. z o.o czyli wartość nie wyższa, niż wartość rynkowa Środków trwałych otrzymanych przez Sp. z o.o. aportem (zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 16h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjęta przez podmiot o zmienionej formie prawnej uwzględnieniem art. l6i ust. 2-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w osobową, w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustawodawca nakazał spółce osobowej kontynuację w zakresie: ustalenia wartości początkowej; ustalenia metody amortyzacji uwzględnienia wysokości odpisów dokonanych przez podmiot przekształcany (spółkę kapitałową).

Sp. z o.o. nie może uznawać za koszt uzyskania przychodów dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od Środków trwałych, od tej części ich wartości, która zostanie przekazana na kapitał zapasowy. Zgodnie, bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące braku możliwości rozpoznawania jako koszt podatkowy odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości środków trwałych, która nie została przekazana na kapitał zakładowy, dotyczą jedynie spółek, które posiadają kapitały zakładowe, a więc w opisanym we wniosku przyszłym zdarzeniu, tylko Sp. z o.o., do której to został wniesiony aport. Ograniczenia te nie powinny mieć zastosowania dla Spółki będącej wspólnikiem w SK, ponieważ SK nie posiada kapitału zakładowego ani innych kapitałów.

Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ani inny akt prawny nie zawiera przepisów szczególnych, które ograniczyłyby prawa wspólnika spółki osobowej do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu, pełnych odpisów amortyzacyjnych od Środków trwałych (dokonanych zgodnie z zasadami opisanym powyżej), stanowiących uprzednio własność Sp. z o.o.

W związku z powyższym, SK będzie miała prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od pozostałej, niezamortyzowanej (przed przekształceniem przez Sp. z o.o.) części Środków trwałych, natomiast Spółka jako wspólnik SK będzie mogła zaliczyć te odpisy do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, tj. bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko zostało wyrażone przez NSA w wyrokach z 19 sierpnia 2015 r., sygn. akt II FSK 1989/13 i II FSK 1899/13: Ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) u.p.d.o.p dotyczące braku możliwości rozpoznawania jako koszt podatkowy odpisów amortyzacyjnych od tej części środków trwałych, które zostały przekazane na kapitał zapasowy dotyczą spółki kapitałowej do której został wniesiony został aport. Nie powinny natomiast wywoływać skutków podatkowych po stronie podatnika, będącego wspólnikiem spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej. Po przekształceniu spółki kapitałowej w osobową, podatnik będzie miał zatem prawo zaliczać do kosztów podatkowych (z uwzględnieniem art. 8 ust. 112 u.p.d.o.f.) pełne odpisy amortyzacyjne od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, także od tej wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, która w spółce kapitałowej znajdowała się na kapitale zapasowym i w związku z tym podlegała ograniczeniom z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d u.p.d.o.p.

Powyższe wynika również z interpretacji indywidualnych prawa podatkowego wydawanych przez organy upoważnione przez Ministra Finansów, m.in. w interpretacji:

• z 22 czerwca 2012 r. nr ITPB3/415-9/12/AW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: Mając na uwadze powyższe - zdaniem Wnioskodawcy - po przekształceniu spółki kapitałowej w spółkę osobową, będzie miał on prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku spółki komandytowej i pośrednio w spółce osobowej) pełne odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych wniesionych wcześniej aportem do spółki kapitałowej przez spółkę komandytową, także od tej wartości przedmiotowych wartości niematerialnych i prawnych, która w spółce kapitałowej zwiększyła kapitał zapasowy;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 listopada 2011 r. nr IPPB1/415-744/11-5/ES,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 kwietnia 2012 r. nr IPPB1/415-120/12-3/KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2014 r., poz. 851 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Przepis art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 9 przytoczonej ustawy w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Przepis art. 16h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2-7.

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w spółkę osobową w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustawodawca nakazał spółce osobowej stosować metodę kontynuacji w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej,
• ustalenia metody amortyzacji,
• uwzględnienia wysokości odpisów dokonanych przez podmiot przekształcany.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zamierza uczestniczyć - jako komandytariusz - w spółce komandytowej, powstałej z przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W majątku SK będą znajdować się Środki trwałe, wniesione do Sp. z o.o. aportem (niestanowiącym zorganizowanej części przedsiębiorstwa ani przedsiębiorstwa) przed przekształceniem, w okolicznościach gdy wnoszącemu wspólnikowi w zamian za aport zostaną wydane udziały o wartości nominalnej niższej niż wartość rynkowa otrzymanych Środków trwałych, w związku z czym, część wartości rynkowej wniesionych aportem Środków trwałych zostanie przekazana na kapitał zakładowy, a pozostała część na kapitał zapasowy.

SK, zgodnie z art. 16g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w swojej ewidencji środków trwałych ustali te same wartości początkowe Środków trwałych, jakie były w ewidencji Sp. z o.o., czyli ustalone zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyższe niż wartość rynkowa przedmiotu aportu z dnia aportu i będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, na wstępie należy odwołać się do zasad przekształcania spółek prawa handlowego, które zostały uregulowane w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.).

Zgodnie z art. 551 § 1 ww. ustawy, spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą).

Na podstawie zaś art. 553 § 1 Kodeksu spółek handlowych spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej.

Spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej (§ 2 ww. artykułu). Wspólnicy spółki przekształcanej, uczestniczący w przekształceniu, stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej (art. 553 § 3 k.s.h).

Zagadnienie sukcesji praw i obowiązków związanych z transformacją podmiotów reguluje – na gruncie przepisów podatkowych – art. 93a Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z § 1 przytoczonego przepisu osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Natomiast w myśl § 2 ww. artykułu przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:





1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   
2. spółki kapitałowej;





2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że powstała w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej spółka osobowa (spółka komandytowo-akcyjna, komandytowa, jawna) wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej (sukcesja generalna).

Spółka osobowa na gruncie ustaw o podatkach dochodowych nie jest podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego; podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej Spółki.

Zgodnie natomiast z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Mając na względzie zasadę sukcesji podatkowej, o jakiej mowa w przytoczonym powyżej art. 93a Ordynacji podatkowej uznać należy, iż podmiot powstały w wyniku przekształcenia wstępuje nie tylko we wszystkie prawa ale i obowiązki podmiotu przekształcanego. Wstąpienie sukcesora w obowiązki poprzednika prawnego oznacza, że wynikające z przepisów prawa podatkowego ograniczenia, jakie dotyczyły takiego poprzednika, dotyczą także sukcesora, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

W przypadku, kiedy następcą prawnym spółki kapitałowej jest spółka osobowa, która nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, to z uwagi na fakt, iż uzyskiwane przez tę spółkę przychody oraz ponoszone koszty stanowią przychody i koszty wspólników takiej spółki (art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), sukcesorami we wskazanym zakresie będą wspólnicy spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia.

W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym zakres tej sukcesji na gruncie przepisów o podatku dochodowym należy pojmować maksymalnie szeroko. W jednym z wyroków sądowych stwierdzono bowiem, przy ocenie zakresu sukcesji podatkowej jaka wiąże się z przekształceniem spółki kapitałowej w spółkę osobową, że: Zestawienie regulacji art. 93a z przepisem art. 93e Ordynacji podatkowej pozwala na wyprowadzenie wniosku, że pierwszy z wymienionych przepisów ustanawia, jako zasadę sukcesję uniwersalną praw i obowiązków podatkowych, która doznaje ograniczeń tylko w przypadkach, o których mowa w art. 93e. Oznacza to, że przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przekształcanej nie przychodzą na spółkę przekształconą tylko wówczas, gdy wyjątek od zasady (tzn. pełnej sukcesji) został przewidziany w odrębnych ustawach, umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umowach międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska” (vide: wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 342/09).

Jeszcze wyraźniej zakres tej sukcesji określa się w piśmiennictwie. Zgodnie z przywołanymi w powyższym orzeczeniu przez Sąd poglądami doktryny wejście spółki niemającej osobowości prawnej w prawa i obowiązki spółki kapitałowej - na gruncie podatków dochodowych - może dotyczyć skutków podatkowych zdarzeń zaistniałych w spółce przekształcanej (spółce kapitałowej) i ujętych w prowadzonych przez nią ewidencjach dla celów podatkowych, które wystąpiłyby w tej spółce, gdyby przekształcenie to nie miało miejsca.

Uwzględniając powyższe, jeżeli w następstwie określonych zdarzeń prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie mogą w całości lub w części stanowić kosztów uzyskania przychodów w spółce kapitałowej (np. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48, pkt 63, czy pkt 64 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), to – stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w związku z art. 93a § 2 pkt 1 lit. b) Ordynacji podatkowej – nie będą one również takim kosztem u podmiotu będącego podatkowym sukcesorem tej spółki (jego wspólników).

Tym samym, jeżeli w stosunku do podmiotu przekształcanego miało zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to będzie ono miało zastosowanie także do podmiotu powstałego w wyniku przekształcenia (do wspólników tego podmiotu). Należy podkreślić, że w odróżnieniu np. do art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tejże ustawie nie ma przepisu, który wyłączałby stosowanie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) przytoczonej ustawy w stosunku do podmiotów powstałych w wyniku przekształcenia.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania do kosztów podatkowych rozpoznawanych przez Wnioskodawcę z tytułu posiadania udziału w spółce osobowej (spółce komandytowej) powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej (spółki z ograniczona odpowiedzialnością), należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie mogą wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych rozstrzygnięć, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy jednakże stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Organy interpretacyjne natomiast – mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych – nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że – jak wskazano powyżej – nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Niemniej jednak, dokonując przedmiotowej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tutejszy organ miał na względzie rozstrzygnięcia organów podatkowych, wydane w podobnych sprawach, w tym powołane przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.