Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-191/16/ZK
z 12 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrzonym datą 20 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 29 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych jakie dla powiernika wywołuje zawarcie umowy zlecenia powierniczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych jakie dla powiernika wywołuje zawarcie umowy zlecenia powierniczego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą rezydentem podatkowym w Polsce, zgodnie z art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawy PIT”).

Wnioskodawca zawarł z osobami trzecimi (dalej: „Powierzający”) umowy powiernictwa (dalej: „Umowa”). Zgodnie z Umową, Powierzający zlecili Wnioskodawcy jako powiernikowi podjęcie czynności faktycznych i prawnych zmierzających do objęcia i wykonywania praw korporacyjnych z udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”), będącej polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”).

W przyszłości jednak może mieć miejsce sytuacja, w której forma organizacyjno-prawna spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie nieadekwatna do skali działalności gospodarczej Spółki. W takiej sytuacji Powierzający mogą zdecydować, że Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej: „Spółka osobowa”) w celu kontynuowania działalności Spółki w formie spółki osobowej. Przekształcenie Spółki w Spółkę osobową będzie przekształceniem w myśl art. 551 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.; dalej: „KSH”).

Uchwała Zgromadzenia Wspólników o przekształceniu może zostać podjęta w bieżącym roku lub w latach następnych.

Wnioskodawca występuje w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jako wspólnik Spółki. Przy czym, Wnioskodawca nie jest właścicielem udziałów tej spółki, lecz jedynie posiada je w imieniu rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Po dokonaniu przekształcenia Spółki w Spółkę osobową, Wnioskodawca będzie występował jako wspólnik Spółki osobowej. Przy czym, również w tym przypadku Wnioskodawca będzie jedynie wykonywał ogół praw i obowiązków wspólnika w imieniu i zgodnie z instrukcjami rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. W czasie funkcjonowania Spółki osobowej, zgodnie z ogólnymi zasadami, na bieżąco podatnicy będą wpłacać zaliczki na podatek dochodowy i opodatkowywać bieżący dochód. Przy czym, ewentualna fizyczna płatność zaliczek na podatek dochodowy w związku z przychodami uzyskiwanymi z tytułu uczestnictwa w Spółce osobowej będzie dokonywana z rachunku bankowego Spółki osobowej (w takim przypadku Spółka będzie działa w charakterze posłańca) bądź z rachunków bankowych Powierzających. Natomiast zapłata podatku w związku z rozliczeniem rocznym podatku będzie następowała z rachunku bankowego Powierzających bądź rachunku bankowego Wnioskodawcy, jako powiernika (w takim przypadku Wnioskodawca będzie działał w charakterze posłańca).

Spółka osobowa może wypłacać w ciągu swojego roku obrotowego zaliczki na poczet osiągniętego zysku. Za pełnione czynności Wnioskodawca otrzyma określone wynagrodzenie. Umowa zawiera zobowiązanie Wnioskodawcy, jako powiernika do zwrotu majątku Powierzającym, jak również wydania im wszystkiego co otrzymał w związku dokonanymi czynnościami w imieniu powierzających na ich żądanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, działający jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa, będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów (dochodów) uzyskiwanych w związku z uczestnictwem w Spółce osobowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, działając jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa, nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów (dochodów) uzyskiwanych w związku z uczestnictwem w Spółce osobowej.

Na wstępie Wnioskodawca wskazał, że powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „KC”) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem - strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 KC - istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie 2 KC).

Wnioskodawca zauważa, że stosownie do zasady wyrażonej w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o PIT”), dochody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika w stosunku do jego udziału w zysku. Jednocześnie zgodnie z art. 5b ust. 2, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce uznaje się za przychody, o których mową w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT, tj. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 Ustawy PIT, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Zgodnie natomiast z art. 44 ust. 1 Ustawy PIT, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy.

Mimo, że Wnioskodawca widnieje w rejestrze przedsiębiorców KRS jako wspólnik Spółki to w rzeczywistości nie uzyskuje dochodów (przychodów) z tytułu udziału w zyskach Spółki. Równocześnie po przekształceniu Spółki w Spółkę osobową Wnioskodawca, pomimo występowania jako wspólnik Spółki osobowej, będzie jedynie wykonywał ogół praw i obowiązków wspólnika w imieniu i zgodnie z instrukcjami rzeczywistych właścicieli (Powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Wnioskodawca jako powiernik jest zobowiązany Umową do zwrotu majątku Powierzającym, jak również wydania im wszystkiego co otrzymał w związku dokonanymi czynnościami w imieniu powierzających na ich żądanie. Tym samym Wnioskodawca mimo występowania jako wspólnik Spółki osobowej, nie będzie osiągał przychodów z działalności gospodarczej z tytułu uczestnictwa w Spółce osobowej i nie będzie podatnikiem z tego tytułu. Innymi słowy, chociaż formalnie Wnioskodawca będzie wspólnikiem tej spółki, to z uwagi na zawartą umowę powiernictwa, nie uzyska przychodu podatkowego z tytułu udziału w tej spółce. Ewentualnymi podatnikami w odniesieniu do przychodów z działalności gospodarczej z tytułu uczestnictwa w Spółce osobowej będą za to rzeczywiści wspólnicy tejże spółki, tj. Powierzający (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1174/13/KB). Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, działając jako powiernik i w wykonaniu umowy powiernictwa, nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów (dochodów) uzyskiwanych w związku z uczestnictwem w Spółce osobowej. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty ewentualnych zaliczek na podatek dochodowy w związku z uczestnictwem w Spółce osobowej (jako powiernik) oraz rozliczenia rocznego podatku z tego tytułu. Podatnikami i osobami zobowiązanymi do zapłaty ewentualnych zaliczek na podatek dochodowy w związku z uczestnictwem w Spółce osobowej, jak również rozliczenia podatku rocznego z tego tytułu będą bowiem Powierzający. Przy czym, fizyczna zapłata zaliczek na podatek będzie mogła nastąpić z rachunku bankowego Spółki lub Powierzających.

Powyższe twierdzenia są zgodne ze stanowiskiem Ministra Finansów. Dla przykładu należy wskazać następujące interpretacje wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 17 listopada 2014 r. Znak: ILPB2/415-884/14-2/WS oraz 26 lutego 2015 r. Znak: ILPB1/415-1295/14-2/AP, w której organ podatkowy stwierdził, że: Mając na względzie przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że (co do zasady) podatnikami podatku dochodowego z tytułu dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej przez spółkę komandytową są wspólnicy tej spółki. Wynika to z faktu, że generalnie to wspólnicy ci są jednocześnie beneficjentami korzyści uzyskiwanych przez spółkę, tj. uczestniczą w wypracowanym przez nią zysku. Jednakże w opisanym stanie faktycznym, w związku z zawartą umową zlecenia powierniczego, rzeczywistym beneficjentem skutków prowadzonej przez spółkę działalności nie jest Spółka Powiernik (formalny wspólnik), lecz powierzający (Wnioskodawca). Spółka Powiernik zobowiązana jest mu bowiem wydać nieodpłatnie wszystko co uzyskała z tytułu członkostwa w spółce komandytowej, a Wnioskodawca jest zobowiązany pokrywać wszelkie wydatki związane z uczestnictwem w tej spółce komandytowej. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w opisanym zdarzeniu brak jest podstaw do obciążania Spółki Powiernika obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów wypracowanych przez spółkę komandytową. Pomimo, że formalnie będzie on wspólnikiem tej spółki, to z uwagi na zawartą umowę zlecenia powierniczego, nie uzyska on przychodu podatkowego z tytułu udziału w tej spółce. Z tego względu obowiązek zapłaty podatku dochodowego będzie spoczywał na Wnioskodawcy, jako na faktycznym beneficjencie.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 28 maja 2015 r. Znak: 1PPB2/4511-339/15-2/KW1, 27 kwietnia 2015 r. Znak: IPPB2/4511-122/15-2/MK1 oraz 23 sierpnia 2013 r. Znak: IPPB1/415-673/13-3/KS, w której organ podatkowy stwierdził, że: w przypadku wykonania umowy powierniczej podatnikiem z tytułu zbycia nieruchomości nabytej w drodze umowy powierniczej nie jest powiernik tylko zleceniodawca,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 24 października 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-674/14/MZM oraz 25 maja 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-150/15/AB.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Stosownie do art. 9 ust. 1, 1a i 2 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Podstawowym warunkiem wystąpienia u podatnika obowiązku zapłaty podatku dochodowego jest zatem uzyskanie przez niego dochodu, rozumianego jako nadwyżka przychodu nad kosztami jego uzyskania w rozumieniu ww. ustawy podatkowej. W szczególnych przypadkach wymienionych w ustawie dochód ten jest równy przychodowi. Istotą powstania zobowiązania w tym podatku jest zatem uzyskanie przez osobę fizyczną (podatnika) korzyści (przysporzenia) ze zdarzenia, czy też czynności prawnej, z którymi ww. ustawa wiąże obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego. Dochody wypracowane przez tę spółkę nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podatnikami podatku dochodowego od dochodów wypracowanych w ramach tej spółki są (co do zasady) jej wspólnicy.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 5a pkt 26 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (w tym także spółkę komandytową).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Zauważyć jednak należy, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście; dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm. – oznaczonego w dalszej części skrótem „k.c.”), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 k.c., istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.),
• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 k.c.).,
• dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym (art. 742 k.c.).
  
  

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (jako powiernik) zawarł z osobami trzecimi umowy powiernictwa. Zgodnie z umową, powierzający zlecili Wnioskodawcy jako powiernikowi podjęcie czynności faktycznych i prawnych zmierzających do objęcia i wykonywania praw korporacyjnych z udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W przyszłości jednak może mieć miejsce sytuacja, w której forma organizacyjno-prawna spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie nieadekwatna do skali działalności gospodarczej Spółki. W takiej sytuacji powierzający mogą zdecydować, że Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową w celu kontynuowania działalności Spółki w formie spółki osobowej. Przekształcenie Spółki w Spółkę osobową nastąpi zgodnie z art. 551 Kodeksu spółek handlowych. Uchwała Zgromadzenia Wspólników o przekształceniu może zostać podjęta w bieżącym roku lub w latach następnych.

Wnioskodawca występuje w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego jako wspólnik Spółki. Przy czym, nie jest właścicielem udziałów tej spółki, lecz jedynie posiada je w imieniu rzeczywistych właścicieli (powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. Po dokonaniu przekształcenia Spółki w Spółkę osobową, Wnioskodawca będzie występował jako wspólnik Spółki osobowej. Przy czym, również w tym przypadku Wnioskodawca będzie jedynie wykonywał ogół praw i obowiązków wspólnika w imieniu i zgodnie z instrukcjami rzeczywistych właścicieli (powierzających) na podstawie stosownej umowy (umów) powiernictwa. W czasie funkcjonowania Spółki osobowej, zgodnie z ogólnymi zasadami, na bieżąco podatnicy będą wpłacać zaliczki na podatek dochodowy i opodatkowywać bieżący dochód. Przy czym, ewentualna fizyczna płatność zaliczek na podatek dochodowy w związku z przychodami uzyskiwanymi z tytułu uczestnictwa w Spółce osobowej będzie dokonywana z rachunku bankowego Spółki osobowej (w takim przypadku Spółka będzie działa w charakterze posłańca) bądź z rachunków bankowych powierzających. Natomiast zapłata podatku w związku z rozliczeniem rocznym podatku będzie następowała z rachunku bankowego powierzających bądź rachunku bankowego Wnioskodawcy, jako powiernika (w takim przypadku Wnioskodawca będzie działał w charakterze posłańca). Za pełnione czynności Wnioskodawca otrzyma określone wynagrodzenie. Umowa zawiera zobowiązanie Wnioskodawcy, jako powiernika do zwrotu majątku powierzającym, jak również wydania im wszystkiego co otrzymał w związku dokonanymi czynnościami w imieniu powierzających na ich żądanie.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z zawartymi umowami zlecenia powierniczego, rzeczywistymi beneficjentami skutków prowadzonej przez spółkę komandytową działalności nie będzie Wnioskodawca, lecz powierzający (Wnioskodawca, jako powiernik zobowiązany jest bowiem do zwrotu majątku powierzającym, jak również wydania im wszystkiego co otrzyma w związku dokonanymi czynnościami w imieniu powierzających na ich żądanie). Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym brak będzie podstaw do obciążania Wnioskodawcy (powiernika) obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów wypracowanych przez spółkę komandytową. Pomimo, że formalnie będzie on wspólnikiem tej spółki, to z uwagi na zawarte umowy zlecenia powierniczego, nie uzyska bowiem przychodu podatkowego z tytułu udziału w tej spółce.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku przedmiotem niniejszej interpretacji było określenie, czy Wnioskodawca, działający jako powiernik i w wykonaniu umów powiernictwa, będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodów (dochodów) uzyskiwanych w związku z uczestnictwem w Spółce osobowej. W konsekwencji przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena obowiązków ciążących na Powierzających w tym dot. zasad rozliczenia dochodów uzyskanych ze spółki komandytowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.