Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-402/15-2/MK
z 28 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie w zakresie korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca – Sp. z o.o. na podstawie zezwolenia nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej Sp. z o.o. z siedzibą w X (dalej SSE) prowadzi inwestycję na terenie miasta XP polegając na budowie zakładu produkcji pasz i koncentratów.

Termin zakończenia inwestycji przewidywany jest zgodnie z protokołem uzgodnień nr 1 z przetargu nr XY/SSE na dzień 30 czerwca 2017 r.

Przewiduje się, że elewator zbożowy budowany w ramach inwestycji zostanie oddany do użytku w sierpniu 2015 r.

Wnioskodawca należy do kategorii „dużych” przedsiębiorstw, które zatrudniają co najmniej 250 pracowników i których obrót przekracza 50 mln euro, lub roczna suma bilansowa przekracza 43 mln euro.

Wnioskodawca w ramach pomocy publicznej udzielonej na podstawie zezwolenia nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE zamierza zakupić środki transportu - samochody ciężarowe oznaczone kodem 742 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT).

Zakupione w ramach udzielonej pomocy publicznej samochody ciężarowe będą wykorzystywane tylko i wyłącznie na potrzeby działalności prowadzonej w zakładzie produkcyjnym pasz i koncentratów wybudowanym w ramach zezwolenia nr XX/SSE na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE. Zakupione ze środków pomocowych samochody ciężarowe oznaczone kodem 742 KŚT będę wykorzystywane do transportu paszy - zbóż składowanych i produkowanych w zakładzie produkcyjnym na terenie SSE.

Transport będzie odbywał się do kontrahentów Wnioskodawcy mających siedziby i zakłady poza SSE zgodnie ze złożonym indywidualnym zamówieniem i zawartymi umowami oraz do obiektów Wnioskodawcy, np. magazynów, ferm drobiu, itp. położonych poza terenem SSE. Zezwolenie nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE obejmuje transport drogowy towarów - sekcja H, dział 49, klasa 49.11 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

Wnioskodawca, zgodnie z wpisem PKD w Krajowym Rejestrze Sądowym, prowadzi działalność transportową, ale nie jest to działalność główna Wnioskodawcy, a jedynie związana z działalnością główną, tj. produkcją i sprzedażą pasz, dla zwierząt gospodarskich.

W ramach zezwolenia nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE Wnioskodawca buduje na terenie inwestycji w SSE w XP elewator zbożowy, który stanowi część inwestycji w ramach pomocy publicznej w SSE.

Elewator zbożowy będzie gotowy do użytku przed datą 30 czerwca 2017 r., tj. przed dniem zakończenia inwestycji na terenie SSE. Przedmiotowe elewator zbożowy i jego infrastruktura będą nową budowlą wzniesioną z nowych materiałów, jak również jego infrastruktura i osprzęt będą składały się wyłącznie z nowych urządzeń i maszyn zakupionych po dniu uzyskania zezwolenia nr XX/SSE i przed ustalonym dniem zakończenia inwestycji w SSE, tj. 30 czerwca 2017 r.

Elewator zbożowy będzie wykorzystywany na cele działalności gospodarczej w prowadzonej przez Wnioskodawcę na terenie SSE, tj. magazynowania i przechowywania zbóż. Zezwolenie nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze SSE obejmuje sekcję C, dział 10, klasa, 10.91 - gotowe pasze dla zwierząt gospodarskich i sekcje H, dział 52, klasa 52.10 magazynowanie i przechowywanie towarów (Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zakup samochodów ciężarowych stanowiących środek trwały Wnioskodawcy oznaczonych kodem 742 zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) w ramach zezwolenia nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej, które będą wykorzystywane do transportu paszy i zbóż produkowanych i składowanych w zakładzie produkcyjnym na terenie SSE w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę zgodnie z zezwoleniem nr XX/SSE obejmującym przedmiot działalności oznaczony w sekcji H, dział 49, klasa 49.11 PKWiU - transport drogowy towarów, na potrzeby wywozu towarów produkowanych i składowanych na terenie SSE do kontrahentów podatnika w ramach indywidualnych zamówień i umów oraz do innych obiektów podatnika poza terenem SSE będzie wydatkiem kwalifikowanym, wolnym od podatku dochodowego w rozumieniu przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych i nie naruszy § 6 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych?
2. Czy oddanie do użytku jedynie na potrzeby wewnętrzne Wnioskodawcy elewatora zbożowego wraz z infrastrukturą wybudowanego z nowych materiałów, urządzeń i maszyn w ramach zezwolenia nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej po dniu uzyskania ww. zezwolenia i przed dniem zakończenia inwestycji w SSE, tj. przed 30 czerwca 2017 r. nie pozbawi podatnika zaliczenia kosztów poniesionych na budowę elewatora zbożowego oraz zakupu urządzeń i maszyn, jako kosztów kwalifikowanych, wolnych od podatku dochodowego w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych i nie naruszy § 5 ust. 1 i ust. 4 i § 6 ust. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Jednostki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania pierwszego, w przypadku pojazdów mechanicznych kwalifikowany jest zakup pojazdów samochodowych przystosowanych konstrukcyjnie do przewozu ładunków, tj. zarówno samochody ciężarowe uniwersalne, jak i samochody ciężarowe o nadwoziach specjalizowanych (pojazdy samochodowe przystosowane konstrukcyjnie do przewozu jedynie określonych rodzajów ładunków), z zastrzeżeniem, że kwalifikowany jest jedynie zakup pojazdów o minimalnej ładowności 5 ton.

W przypadku zakupu środków transportu w ramach działania przez podmiot taki, w której działalność transportowa nie jest działalnością główną wydatki na zakup lub leasing środków transportu mogą być kwalifikowane do objęcia wsparciem jedynie w przypadku, gdy środek transportu jest samochodem ciężarowym (nr 742 według Klasyfikacji Środków Trwałych) lub specjalnym (nr 743 według Klasyfikacji Środków Trwałych) lub jest pozostałym taborem bezszynowym oraz jest niezbędnym elementem projektu, oraz gdy Wnioskodawca zobowiąże się wykorzystywać go jedynie do celu określonego w projekcie i przedstawi wiarygodną metodę weryfikacji jego wykorzystania.

Poza tym, zakup środka transportu spełniającego powyższe warunki jest kosztem kwalifikowanym tylko jako część większego projektu. Działalność transportowa prowadzona przez podatnika musi być działalnością uboczną - tak jak w przypadku Wnioskodawcy.

Nadto, należy wyjaśnić, iż jeżeli Wnioskodawca prowadzi działalność zarówno w sektorze transportu, jak i poza tym sektorem, to nabycie środków transportu/urządzeń transportowych do działalności spoza sektora transportu będzie możliwe w ramach zezwolenia nr XX/SSE tylko wtedy, gdy Wnioskodawca prowadzi oddzielną księgowość dla działalności w sektorze transportu, jak i dla działalności spoza sektora transportu. Jedynie na podstawie tak prowadzonej księgowości i właściwego przypisywania kosztów i przychodów, można ustalić i zweryfikować, że nabyty środek transportu/urządzenie transportowe nie jest używany przez Wnioskodawcę w działalności transportowej, a wykorzystywany jedynie na potrzeby związane z zakładem produkcyjnym na terenie SSE.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup samochodów ciężarowych oznaczonych kodem nr 742 według Klasyfikacji Środków Trwałych użytkowanych wyłącznie na potrzeby inwestycji w SSE (wywozu produktów i surowców z zakładu produkcyjnego na terenie SSE do kontrahentów i Innych jednostek organizacyjnych Wnioskodawcy), gdy zakupione środki transportu są niezbędnym elementem projektu, oraz gdy Wnioskodawca zobowiąże się wykorzystywać je jedynie do celu określonego w projekcie i przedstawi wiarygodną metodę weryfikacji ich wykorzystania jest wydatkiem kwalifikowanym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i nie naruszy § 6 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, jednakże z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r. Nr 282). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, które uprawnia do prowadzenia działalności na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Natomiast art. 17 ust. 4 cyt. ustawy stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34 przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 465).

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (…) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 1 ww. rozporządzenia). Zgodnie z § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Natomiast § 5 ust. 5 rozporządzenia stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy (zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca musi więc ustalić, jaka część dochodu przypada na działalność poza terenem strefy i podlega opodatkowaniu).

W myśl § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców – co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

• musi to być koszt inwestycji,
• musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
• musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
• musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
• wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Przy czym na podstawie § 6 ust. 7 ww. rozporządzenia, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe.

Oznacza to, że koszty zakupu używanych środków trwałych przez dużego przedsiębiorcę (Wnioskodawcę) nie zostaną zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wskazane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przez „prowadzenie działalności gospodarczej” należy rozumieć jej faktyczne wykonywanie przejawiające się w uzyskiwanym z tego tytułu przychodzie. Zatem, w przypadku posiadania zezwolenia uprawniającego do wykonywania działalności w sektorze transportu, która to działalność w rzeczywistości nie jest wykonywana (nie generuje przychodów), Spółka (przy spełnieniu warunków wynikających z pozostałych postanowień ww. przepisów oraz treści udzielonego zezwolenia) może zaliczyć wydatki na nabycie środków transportu (samochody ciężarowe), które zaliczy do środków trwałych używanych na potrzeby własne do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Niemniej jednak wymagane będzie spełnienie warunku zawartego w § 6 ust. 7 rozporządzenia, który odnosi się do wyłączenia z kosztów kwalifikowanych inwestycji wydatków na zakup używanych środków trwałych.

Jednocześnie wskazać należy, że w odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania powołany przez niego przepis § 6 ust. 5 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, gdyż przepis ten został uchylony przez § 1 pkt 5 rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. , poz. 1755) w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych. Rozporządzenie to weszło w życie 25 grudnia 2014 r., a więc przed uzyskaniem przez Wnioskodawcę zezwolenia nr XX/SSE z dnia 22 kwietnia 2015 r. na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Jak stanowił § 6 ust. 5 omawianego rozporządzenia, w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu wydatki na zakup środków transportu nie kwalifikują się do objęcia pomocą.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające, w tym wynikające z własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogły być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy.

W przypadku wydawania interpretacji indywidualnej organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania. Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku stan faktyczny/opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenie nie podlegały kwestie interpretacji treści decyzji administracyjnych – przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, z późn. zm.), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie jest decyzją o charakterze indywidualnym, szczegółowo określającą warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Zgodnie z art. 16 ust. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 3 – 4 (art. 16 ust. 4 cyt. ustawy).

Natomiast w myśl art. 16 ust. 6 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.