INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia z tytułu uczestnictwa we wspólnym przedsięwzięciu na poczet wartości początkowej środków trwałych wytworzonych w procesie inwestycyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wynagrodzenia z tytułu uczestnictwa we wspólnym przedsięwzięciu na poczet wartości początkowej środków trwałych wytworzonych w procesie inwestycyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

N. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub N.) jest podmiotem należącym kanadyjskiej Grupy N. prowadzącej działalność w zakresie poszukiwania, wydobycia oraz sprzedaży gazu ziemnego w wielu krajach na całym świecie. W celu realizacji projektu w zakresie wydobycia węglowodorów w Polsce (w szczególności gazu łupkowego), Wnioskodawca zdecydował się podjąć współpracę ze spółkami z Grupy M. (dalej: M. lub Operator). Po rozpoczęciu wspólnego przedsięwzięcia do współpracy dołączyła również M. Sp. z oo. (dalej: M.). Intencją Wnioskodawcy, M. oraz M. (dalej łącznie: Strony) jest łączenie potencjału trzech podmiotów i wspólne działanie w zakresie procesu poszukiwawczego i wydobywczego. W wyniku realizacji wspólnego przedsięwzięcia Strony mają zamiar zidentyfikować na określonych terenach znajdujące się tam złoża węglowodorów (w szczególności gazu łupkowego) następnie dokonać ich wydobycia oraz sprzedaży na rynku.

W celu nadania przedmiotowym ustaleniom formalnego charakteru Strony podpisały w tym zakresie niezbędne umowy, tj. F. Zgodnie z intencją Stron oraz zawartymi umowami, wspólne przedsięwzięcie nie będzie stanowić spółki w rozumieniu prawa cywilnego ani prawa handlowego, nie będzie też posiadać osobowości prawnej. Przedmiotowe przedsięwzięcie będzie ukonstytuowane jedynie na podstawie w/w umów i zasadach opisanych w tych umowach.

W ramach podjętego przez Strony wspólnego przedsięwzięcia M. pełni funkcję Operatora, tj. organizuje bezpośrednio wszystkie prace poszukiwawcze (oraz wydobywcze) i finansuje bezpośrednio 100% wszystkich kosztów prowadzonego przedsięwzięcia. N. oraz M.P. nie są natomiast zaangażowane w bieżącą działalność operacyjną. W ramach wspólnego przedsięwzięcia z M., N. oraz M. sprawują ogólny nadzór oraz kontrolę nad realizacją procesu inwestycyjnego, uczestniczą we wspólnych spotkaniach oraz biorą udział w procesie podejmowania decyzji związanych z istotnymi aspektami realizowanego przedsięwzięcia.

W zamian za przystąpienie do wspólnego przedsięwzięcia z M. oraz za przydzielenie 40% udziału w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłat wynagrodzenia w postaci następujących płatności na rzecz M., tj.

1. Kwotę mającą na celu pokrycie kosztów poniesionych przez M. do momentu przystąpienia przez Wnioskodawcę do inwestycji, w tym, w szczególności uwzględniającą wydatki poniesione na nabycie prawa użytkowania górniczego oraz pozostałe wydatki poniesione przez M. w początkowej fazie inwestycji.
   Przedmiotowe prawo użytkowania górniczego jest umową zawartą pomiędzy M. i Ministrem Środowiska (na określony okres np. 5 lat, 5 lat i 6 miesięcy), która pozwala na prowadzenie przez M. prac poszukiwawczych w zakresie węglowodorów na określonych obszarach w Polsce. W zamian za otrzymane wynagrodzenie M. przeniósł na Wnioskodawcę 40% udziału w każdej z 10 umów o użytkowane górnicze (za odpowiednio wydaną zgodą Ministra Środowiska). Takie przeniesienie określonej części praw użytkowania górniczego stanowi formalne dopuszczenie N. do udziału we wspólnym przedsięwzięciu i uprawnia Wnioskodawcę do posiadania 40% aktywów powstałych w trakcie procesu (w tym środków trwałych);
2. Kwotę równą udziałowi procentowemu w wydatkach ponoszonych przez M. w toku działalności operacyjnej w zakresie poszukiwań węglowodorów uzgodnioną na podstawie umów Joint Operating Agreement, od daty kiedy Wnioskodawca dołączył do projektu i do wysokości limitu uzgodnionego w USD.
   
   

W ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia dojdzie do wytworzenia środków trwałych niezbędnych dla prowadzenia procesu poszukiwawczego w zakresie złóż węglowodorów (np. gazu łupkowego), następnie ewentualnego procesu wydobywczego. Takimi środkami trwałymi są np. odwierty, specjalistyczne maszyny i urządzenia, budynki i budowle wykorzystywane na potrzeby prowadzonej inwestycji. W przypadku analizowanego procesu inwestycyjnego Strony muszą bowiem najpierw wytworzyć oraz zainstalować niezbędną infrastrukturę poszukiwawczo-wydobywczą i przy jej wykorzystaniu dokonać odpowiednich odwiertów, żeby następnie można było prowadzić poszukiwania oraz identyfikację węglowodorów.

Własność wytworzonych środków trwałych lub prawo do ich posiadania (w przypadkach budynków lub budowli wytworzonych na cudzym gruncie) są dzielone pomiędzy Strony proporcjonalnie do udziału we wspólnym przedsięwzięciu. Tak więc, Wnioskodawca będzie posiadał 40% udziału w wytworzonych środkach trwałych.

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, przedmiotowe aktywa będą stanowiły środki trwałe, o których mowa w art. 16a ustawy o CIT i będą podlegały amortyzacji podatkowej. N. będzie uprawniona do wprowadzenia tych środków trwałych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej.

Z punktu wiedzenia przepisów ustawy o CIT, wytworzone środki trwałe mogą stanowić:

1. środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność N. w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT albo
2. inwestycje w obcych środkach trwałych lub budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie w rozumieniu art. 16a ust. 2 ustawy o CIT.
   
   

Wynagrodzenie z tytułu dopuszczenia N. do udziału we wspólnym przedsięwzięciu i przeniesienia na N. 40% udziału w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze na terenach objętych wspólnymi działaniami będzie dla potrzeb księgowych zaliczane do wartości inwestycji. Tym samym, wydatek ten nie będzie stanowił kosztów w księgach rachunkowych N.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie zapłacone przez Wnioskodawcę na rzecz M. z tytułu dopuszczenia N. do inwestycji i tym samym przeniesienia na Wnioskodawcę 40% praw w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze będzie powiększało wartość początkową środków trwałych wytworzonych w procesie inwestycyjnym, czy też powinno być zaliczone bezpośrednio do kosztów podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, W opinii Wnioskodawcy, wynagrodzenie zapłacone przez Wnioskodawcę na rzecz M. z tytułu „dopuszczenia” N. do inwestycji i tym samym przeniesienia na Wnioskodawcę 40% praw w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze będzie powiększało wartość początkową środków trwałych wytworzonych w procesie inwestycyjnym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Art. 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) nie uważa się za koszt podatkowe wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (wydatki te mogą natomiast stanowić koszty podatkowe w chwili sprzedaży środka trwałego). Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W świetle powyższego, na gruncie przepisów ustawy o CIT rozliczenie danego wydatku jako kosztu podatkowego może się odbyć na dwa sposoby:

1. dany wydatek zostaje zaliczony bezpośrednio do kosztów podatkowych i jako taki pomniejsza podstawę opodatkowania albo
2. dany wydatek jest zaliczany do wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej i pomniejsza podstawę opodatkowania poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie z przepisami ustawy o CIT.
   
   

Mając na uwadze fakt, iż w trakcie prowadzonej działalności poszukiwawczej, Wnioskodawca będzie nabywał własność lub wchodził w posiadanie środków trwałych podlegających amortyzacji niezbędne jest ustalenie czy wynagrodzenie zapłacone na rzecz M. z tytułu „dopuszczenia” do inwestycji może być zaliczone bezpośrednio do kosztów podatkowych czy tez powinna zostać skapitalizowana do wartości początkowej środków trwałych i zaliczona do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

Na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z art. 16g ust 1 pkt 2 ustawy o CIT wartość początkowa środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie stanowi koszt ich wytworzenia. Z kolei, na podstawie art. 16g ust 4 ustawy o CIT, cyt.:

„Za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzenia za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych Do kosztu wytworzenia nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania”. Ponadto zgodnie z art. 16g ust 7 ustawy o CIT powyższy przepis stosuje się także do inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie

Jak wynika z powyższego katalog wydatków zaliczanych do wartości początkowej wytworzonych środków trwałych zawarty w art. 16g ust 4 ustawy o CIT ma charakter otwarty Zgodnie z przytoczonym przepisem, do wartości początkowej środków trwałych należy zaliczyć w szczególności

• zużyte rzeczowe składniki majątku,
• wykorzystane usługi obce,
• koszty wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi.
  
  

Niezależnie jednak od powyższych przykładów zgodnie z analizowanym przepisem do wartości początkowej środków trwałych należy zaliczyć również wszelkie inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Jednocześnie do wartości początkowej środków trwałych nie zalicza się kosztów ogólnych zarządu kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych (w szczególności odsetek od pożyczek/kredytów i prowizji naliczonych po dniu przekazania środka trwałego do używania).

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym N. oraz M. prowadzą wspólne przedsięwzięcie w zakresie poszukiwania i wydobycia węglowodorów na terytorium Polski (w tym gazu łupkowego) W celu prowadzenia procesu inwestycyjnego Strony muszą najpierw wytworzyć środki trwałe niezbędne do prowadzenia prac poszukiwawczych np. wykonać odpowiednie odwierty, zbudować lub/i zainstalować niezbędne maszyny i urządzenia. Dopiero bowiem prawidłowe przygotowanie oraz zainstalowanie infrastruktury poszukiwawczej pozwoli Stronom na prowadzenie procesu poszukiwawczego i dokonanie ewentualnej identyfikacji węglowodorów na eksploatowanych terenach

Jak zostało wskazane pierwsze wynagrodzenie zapłacone przez N. na rzecz M. zostało poniesione przez Wnioskodawcę w celu utworzenia przez M. wspólnego przedsięwzięcia. Jednocześnie prawno-formalnym aspektem „wkupienia się” do inwestycji przez N. byk przeniesienie na Wnioskodawcę przez M. 40% udziału w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze. Przeniesienie części tego prawa na rzecz N. z prawnego punktu widzenia pozwoliło N. stać się uczestnikiem prowadzonej inwestycji i posiadać prawo do 40% wytworzonych aktywów, w tym w szczególności środków trwałych. W praktyce płatność przedmiotowego wynagrodzenia stanowiła warunek konieczny rozpoczęcia wspólnego przedsięwzięcia przez Strony, czyli bez poniesienia tego wydatku N. nie mogłaby nabyć 40% udziału w wytworzonych środkach trwałych oraz prawie własności do wydobytych węglowodorów (w szczególności gazu łupkowego).

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, wynagrodzenie zapłacone przez N. z tytułu „dopuszczenia” do inwestycji jest związane z wytworzeniem środków trwałych, które następnie są wykorzystywane do poszukiwania i identyfikowania węglowodorów. W konsekwencji, należy uznać, iż przedmiotowe wynagrodzenie zawiera się w kategorii „kosztów dających się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych”. Jednocześnie, wydatek z tytułu dopuszczenia do inwestycji nie stanowi kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych (np. odsetek od pożyczek/kredytów i prowizji). W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, pierwsza płatność dokonana na rzecz M. jest związana z wytworzeniem/nabyciem środków trwałych w ramach procesu inwestycyjnego i powinna być zaliczona do wartości początkowej środków trwałych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1665/08) określono dokładnie koszty wytworzenia środka trwałego, tj.: „Użyty w przepisie art. 16g ust. 4 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych zwrot „koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza wydatki, które są ponoszone w wyniku podjęcia procesu wytwarzania środka trwałego. Ów ścisły związek tych wydatków z procesem inwestycyjnym skutkuje tym, że składają się one łącznie na wartość substancji wytwarzanego środka trwałego. Wydatkami takimi są wydatki, co do których nie ma wątpliwości, że nie wystąpiłyby, gdyby podatnik nie wytwarzał we własnym zakresie środka trwałego”. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wynagrodzenie płacone przez N. z tytułu dopuszczenia do inwestycji było niezbędnym wydatkiem do rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działań w zakresie wspólnego przedsięwzięcia i wytwarzania środków trwałych wykorzystywanych do poszukiwania, identyfikacji węglowodorów.

Niezależnie od powyższego należy również podkreślić, iż przedmiotowe wynagrodzenie z tytułu „wkupienia się” do inwestycji na podstawie którego M. przeniósł na N. 40% udziału w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze będzie również dla potrzeb księgowych zaliczane do wartości inwestycji. Jednocześnie wydatek ten nie będzie stanowił kosztów księgowych N.. Zgodnie natomiast z art. 9 ustawy o CIT podatnicy są zobowiązani do prowadzeni ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych. Co do zasady więc podstawą dla określenia dochodu podatkowego w CIT są prawidłowo i rzetelnie prowadzone księgi rachunkowe

Wnioskodawca jest świadomy, iż zasadniczo księgi nie mają charakteru podatkowo –twórczego. Jednakże, z drugiej strony, jednym z głównych celów dokonywanych zapisów księgowych jest odzwierciedlenie rzeczywistości gospodarczej danego podmiotu. W tym sensie fakt, iż dla potrzeb księgowych wydatek dokonany z tytułu dopuszczenie do inwestycji będzie zaliczony do wartości początkowej środków trwałych (środki trwałe w budowie) potwierdza przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko iż przedmiotowy wydatek powinien być zaliczony do wartości początkowej środków trwałych dla potrzeb CIT.

W konsekwencji powyższego, należy uznać, iż wynagrodzenie zapłacone przez Wnioskodawcę rzecz M. z tytułu „dopuszczenia” N. do udziału w inwestycji w zakresie poszukiwania węglowodorów jest związane z wytworzeniem środków trwałych i w konsekwencji, powinno być zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W pierwszej kolejności, dla właściwej oceny stanowiska Wnioskodawcy, organ interpretacyjny chciałby ustosunkować się do charakteru prawnego przedsięwzięcia realizowanego wspólnie ze spółkami z Grupy M. oraz M. Sp. z o.o. Zdaniem organu przedsięwzięcie realizowane przez spółki stanowi umowę o współpracę, która podlega ocenie pod kątem unormowań zawartych w Kodeksie Cywilnym. Umowa ta jak wynika z przedłożonego stanu faktycznego nie tworzy nowego bytu prawnego, lecz stanowi o wzajemnych rozliczeniach w ramach wspólnie podjętego przedsięwzięcia. Na podstawie niniejszej umowy strony ustaliły, iż M. (Grupa M.) pełnić będzie funkcję operatora, który organizuje bezpośrednio wszystkie prace poszukiwawcze (oraz wydobywcze) oraz finansuje bezpośrednio 100% wszystkich kosztów prowadzonego przedsięwzięcia. Wnioskodawca nie jest natomiast zaangażowany w bieżącą działalność operacyjną. W konsekwencji, w ocenie organu interpretacyjnego wzajemne rozliczenia dokonywane pomiędzy podmiotami realizującymi wspólne przedsięwzięcie, w tym wynagrodzenie przekazane przez Wnioskodawcę na rzecz operatora projektu stanowią wewnętrzne przepływy środków finansowych, które nie generują pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w projekcie przychodów ani kosztów podatkowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej ustawa o CIT) nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia - Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jednocześnie zgodnie z ust. 2 cytowanego powyżej przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Wykładnia powyższych unormowań wskazuje, iż podatnikami podatku dochodowego w ramach wspólnego przedsięwzięcia są zatem jego poszczególni członkowie, którzy zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia oraz koszty ich uzyskania łączą z przychodami oraz kosztami ze swojej własnej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięciu. Z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że środki uzyskane ze wspólnego przedsięwzięcia są przychodami tworzących je spółek, proporcjonalnie do ich udziałów. Podział przychodów między podmiotami kooperującymi w celu realizacji wspólnego projektu powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej poszczególne strony umowy partycypują w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Zgodnie z umową zawarta przez Wnioskodawcę z M. wszelkie koszty i przychody będą rozdzielane w proporcji ich udziałów w przedsięwzięciu (udziału określonego w ramach umów o użytkowanie górnicze). W konsekwencji, jak wynika z przedłożonego stanu faktycznego Wnioskodawca otrzyma 40% praw w każdej z 10 umów o użytkowanie górnicze, które przekładać będą się w powyższej proporcji na przychody generowane w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia i taką samą część kosztów wspólnego przedsięwzięcia Spółka będzie uprawniona zaliczyć do własnych kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, ażeby uczestniczyć we wspólnym przedsięwzięciu Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazania na rzecz operatora przedsięwzięcia wynagrodzenia, które przeznaczone zostanie na finansowanie działalności podmiotów realizujących opisany we wniosku wspólny cel gospodarczy związany z wydobyciem węglowodorów (gazu łupkowego). W ocenie organu interpretacyjnego przekazanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych winno być rozumiane jako wewnętrzne przepływy środków dokonywane w ramach jednej struktury organizacyjnej i tym samym powinny one być neutralne podatkowo dla wszystkich spółek realizujących wspólne przedsięwzięcie.

W ocenie organu, wynagrodzenia wpłacane przez Wnioskodawcę w celu uzyskania prawa do partycypacji w zyskach przedsięwzięcia na pokrycie kosztów jego działania nie stanowią dla M., przychodu w rozumieniu art. 12 ustawy o CIT, co w konsekwencji skutkuje uznaniem, iż nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Skutki podatkowe po stronie kosztów podatkowych u Wnioskodawcy powstaną dopiero w momencie, poniesienia przez M. wydatku za zakupione na rzecz wspólnego przedsięwzięcia usługi lub też towary. W tym miejscu podkreślić należy, iż powyżej wskazane wydatki na rzecz wspólnego przedsięwzięcia, dla uznania ich za koszty uzyskania przychodów winny spełniać przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wśród warunków, które powinny być łącznie spełnione wymienić należy:

1. poniesienie kosztu przez podatnika,
2. definitywny (rzeczywisty) charakter poniesionego kosztu,
3. związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. cel poniesienia kosztu, którym jest; uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie ich źródła,
5. właściwe udokumentowanie.
   
   

W konsekwencji, dopiero w momencie poniesienia przez M. wydatku na rzecz wspólnego przedsięwzięcia, spełniającego dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia w poczet własnych kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków w proporcji odpowiadającej partycypacji podatnika we wspólnym przedsięwzięciu (tj w wysokości 40 %).

Podkreślić należy, iż sama czynność przekazania środków na rzecz M. przez Wnioskodawcę nie będzie stanowiła dla operatora wspólnego przedsięwzięcia (M.) przychodu podatkowego, a dla Wnioskodawcy kosztu podatkowego. Czynność ta jak wynika z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT jest neutralna podatkowo.

W konsekwencji wykluczone jest w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT uznanie kwoty wynagrodzenia jako wartości początkowej u Wnioskodawcy wytworzonych w ramach wspólnego przedsięwzięcia środków trwałych. Wartość początkowa przedmiotowych środków trwałych zostanie bowiem ustalona dopiero na etapie realizowania wspólnego przedsięwzięcia przez operatora. M. zlecając wykonanie usług, czy też zakup towarów służących do wytworzenia środków trwałych będzie na ich podstawie uprawniony określić ich wartość początkową, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne. W kontekście przedłożonego stanu faktycznego wartość początkową stanowić będzie w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT koszt wytworzenia środków trwałych przez operatora projektu, za który uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się natomiast: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Od tak ustalonej wartości początkowej M. przy spełnieniu przesłanek z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT będzie uprawniony dokonywać odpisów amortyzacyjnych, których część stanowiąca równowartość partycypacji Wnioskodawcy we wspólnym przedsięwzięciu zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT przypadać będzie na Spółkę.

W przedmiotowej sprawie zgodnie z brzmieniem art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegać będą, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2009 roku, sygn. akt III SA/Wa 1665/08 nie dotyczy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego związanego z konsekwencjami podatkowymi uiszczenia wynagrodzenia na rzecz operatora wspólnego przedsięwzięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.