Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-141/16/MJ
z 13 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2016 r. (data wpływu 24 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• nabyte Prawo będzie mogło podlegać amortyzacji u Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna - autorskie prawo majątkowe - jest prawidłowe,
• w związku z nabyciem Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności, będzie miała ona prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy nabyte Prawo będzie mogło podlegać amortyzacji u Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna oraz czy w związku z nabyciem Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności, będzie miała ona prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W lipcu 2015 roku spółka z o.o. zakupiła znak towarowy, który od 2011 roku zarejestrowany jest w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego OHIM i posiada Świadectwo Rejestracji. Spółka po zakupie wprowadziła go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych gdyż przewidywany okres jego używania w spółce będzie dłuższy niż rok. Spółka będzie wykorzystywać znak towarowy na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy nabyte Prawo będzie mogło podlegać amortyzacji u Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna - autorskie prawo majątkowe?
2. Czy w związku z nabyciem Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności, będzie miała ona prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej ?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Wg Spółki nabyty znak towarowy zarejestrowany w OHIM i przeniesione prawo ochronne, z uwagi na fakt, że będzie wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przewidywanym okresie przekraczającym rok, może podlegać amortyzacji w rozumieniu z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., a w konsekwencji odpisy amortyzacyjne od prawa ochronnego na znak towarowy będą stanowić koszty uzyskania przychodu od momentu rozpoczęcia amortyzacji, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej pdop), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że Spółka zakupiła znak towarowy, który od 2011 roku zarejestrowany jest w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego OHIM i posiada Świadectwo Rejestracji. Spółka po zakupie wprowadziła go do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych gdyż przewidywany okres jego używania w spółce będzie dłuższy niż rok. Spółka będzie wykorzystywać znak towarowy na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Zarejestrowane prawo do wspólnotowego znaku towarowego, wynikające z rozporządzenia Rady WE nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. (dalej: „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), jest prawem ochronnym na znak towarowy. Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm., dalej: „ustawa PWP”), przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio, do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej, określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w ww. Rozporządzeniu.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie, może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Unii Europejskiej. W praktyce, zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich Wspólnoty.

Zasada jednolitości wyraża się w:

• jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
• ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Unii Europejskiej i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast, zgodnie z Rozporządzeniem, na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Unii Europejskiej, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy, jako przedmiot własności, traktowany jest w całości i na całym terytorium Unii Europejskiej, tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny. W konsekwencji, prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Oznacza to, że przy spełnieniu pozostałych warunków amortyzacji podatkowej znaków towarowych, czyli:

• nabyciu prawa,
• jego gospodarczej przydatności w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok oraz,
• wykorzystywania takiej wartości przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddanie przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy, określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT
  
  
  prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.
  
  

W związku z powyższym nabyte przez Wnioskodawcę Prawo będzie podlegało amortyzacji, jako wartość niematerialna i prawna.

Odnosząc się do pytania oznaczonego nr 2, należy wskazać, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pdop, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te po ich zaktualizowaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Art. 15 ust. 6 ustawy o pdop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W związku z powyższym należy uznać, że nabyte Prawa stanowiące wartości niematerialne i prawne, wykorzystywane przez Spółkę w działalności będą podlegały odpisom amortyzacyjnym zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.