2016.05.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-190/16-2/KR
z 5 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 8 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego według proporcji w związku z wystąpieniem sprzedaży mieszanej przy uwzględnieniu korekty wynikającej z art. 89b ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego według proporcji w związku z wystąpieniem sprzedaży mieszanej przy uwzględnieniu korekty wynikającej z art. 89b ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach swojej działalności dokonuje zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej. W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa więc towary i usługi, które są wykorzystywane do wykonywania czynności, w związku z którymi nie przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego albo przysługuje pełne lub częściowe prawo do odliczenia. W związku z tym, Spółka dokonuje wyliczenia wskaźnika proporcji, według którego odliczany jest podatek VAT, w przypadku gdy brak jest możliwości przypisania, które z poniesionych wydatków służą wyłącznie sprzedaży opodatkowanej, a które są związane wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną (tzw. sprzedaż mieszana).

Zdarzają się przypadki, gdy zobowiązania dotyczące zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną są regulowane z dużym opóźnieniem, w związku z czym zachodzi konieczność skorygowania odliczonego podatku od nabytych towarów i usług na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Jednakże po uregulowaniu należności, Spółka korzysta z prawa do ponownego zwiększenia podatku naliczonego w okresie zapłaty za fakturę, zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w danym roku podatkowym Spółka odlicza podatek naliczony VAT według proporcji wstępnej wyliczonej na podstawie art. 90 wynoszącej przykładowo 10%. Jednak z uwagi na nieuregulowanie przez Spółkę należności z faktury wobec dostawcy towarów/usług w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności, Spółka dokonuje, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, korekty naliczonego podatku VAT, odliczonego według proporcji (10%). Następnie, dokonując korekty rocznej podatku naliczonego VAT z uwagi na zmianę współczynnika dla danego roku zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy (współczynnik ostateczny np. 15 %), Spółka nie uwzględnia podatku naliczonego wynikającego ze wskazanej faktury, w rocznej korekcie podatku VAT.

Spłata należności po upływie 150 dni następuje w kolejnym roku, za który Spółka odlicza podatek naliczony według wstępnej proporcji wynoszącej 15% (ostateczny współczynnik za rok poprzedni, stanowi wstępny współczynnik na rok następny). Zgodnie z art. 89b ust. 4, Spółka może zwiększyć kwotę podatku naliczonego. Powstaje jednak wątpliwość, czy w takim przypadku, podatek VAT naliczony powinien zostać odliczony według wskaźnika wstępnego obowiązującego w roku dokonania spłaty (wynoszącego 15%), a następnie konsekwentnie powinien podlegać korekcie rocznej według proporcji ostatecznej dla roku, w którym dokonana została zapłata należności, wynoszącej np. 20%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku ze zwiększeniem kwoty podatku po uprzedniej zapłacie należności na rzecz wierzyciela, Spółka powinna dokonać korekty deklaracji wyłącznie w pozycjach, w których wykazuje się kwotę podatku, a nie wartość netto zakupu?
Jaki wskaźnik proporcji należy zastosować w przypadku ujęcia w deklaracji kwoty podatku naliczonego, na podstawie art. 89 b ust. 4 ustawy o VAT, od zakupów pozostałych związanych ze sprzedażą tzw. mieszaną?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Natomiast w myśl art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym wzorem deklaracji VAT-7, nabywca, który nabywa towary lub usługi i ma w związku z nimi prawo do odliczenia wykazuje zakupy w części D.2. deklaracji w pozycjach 41-44.

Od dnia 1 lipca we wzorze deklaracji w części D.3. został dodany również wiersz „Korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy”. W wierszu tym (poz. 47) podatnik wykazuje korektę podatku naliczonego, jeżeli nie uregulował należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Podatnik nie dokonuje więc zmiany wartości netto zakupów.

Po uregulowaniu należności podatnik (były dłużnik) ma ponownie prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano poprzez zwiększenie kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 89 ust. 4 ustawy o VAT. Zwiększając kwotę podatku naliczonego (po zapłacie należności na rzecz wierzyciela), podatnik powinien zaznaczyć w poz. 63 kwadrat nr 1 „tak”. Natomiast samo zwiększenie kwoty podatku naliczonego powinno być, wykazane w deklaracji w części D.3. w pozycjach 45 „Korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych” lub 46 „Korekta podatku naliczonego od pozostałych nabyć”. W sytuacji zwiększenia podatku naliczonego, po zapłacie należności, wartość netto zakupu nie ulegnie więc zmianie. Należy bowiem podkreślić, iż nabycie przez podatnika danego towaru lub usługi może nastąpić wyłącznie jeden raz. Ewentualne późniejsze zwiększenie kwoty podatku naliczonego w związku z zapłatą należności na rzecz wierzyciela, nie może być uznane za ponowne nabycie, gdyż było to już wykazane w pozycjach (41-44), w okresie w którym podatnikowi pierwotnie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Jednakże, stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Tak więc odliczenie podatku VAT, w stosunku do towarów i usług, o których mowa w art. 90 ust. 1, następuje dwuetapowo. W pierwszej kolejności bowiem następuje odliczenie podatku według wstępnego wskaźnika proporcji, obliczonego na podstawie obrotu osiągniętego w poprzednim roku. Następnie, po zakończeniu roku, w którym Spółce przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, dokonuje się korekty wstępnego rozliczenia, na podstawie rzeczywistego wskaźnika proporcji.

Zdaniem Spółki, Spółka realizując dyspozycje powyższych przepisów, przy dokonywaniu (po spłacie należności w następnym roku) korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, powinna zastosować wstępny współczynnik odliczenia wyliczony na rok, w którym następuje spłata, a następnie powinna uwzględnić kwotę dotyczącą korekty w ogólnej kwocie VAT naliczonego od pozostałych zakupów związanych ze sprzedażą mieszaną za ten rok.

W chwili więc uregulowania należności za fakturę dotyczącą usług mieszanych (do której wcześniej zastosowanie znalazł art. 89b ust. 1 ustawy), zdaniem Spólki, Spółka może odliczyć VAT według proporcji obowiązującej dla danego roku (w którym uregulowano należność) zgodnie z art. 90 tj. na potrzeby przykładu 15%. Po zakończeniu tego roku, Spółka zobowiązana jest do obliczenia proporcji rocznej (w przykładzie wynosi ona 20%), zgodnie z treścią art. 91 ust. 1, i skorygowania odliczonego w tym roku podatku naliczonego VAT według faktycznej proporcji.

Należy bowiem zauważyć, iż zastosowanie trybu korekty podatku przewidzianej w art. 89b ust. 1 ustawy, powoduje, że podatek naliczony, który Spółka mogła odliczyć ale zobowiązana była go skorygować, przestaje de facto istnieć. Natomiast prawo do jego odliczenia, stosownie do treści art. 89 b ust. 4, podatnik nabywa dopiero w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano. Oznacza to, że prawo do odliczenia podatku naliczonego podatnik nabywa „na nowo”, co może zaistnieć już w innym roku. Zgodnie natomiast z przepisami art. 90, wskaźnik ustalany jest dla danego roku. Tym samym, stosowanie wskaźników proporcji z lat ubiegłych, do rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą mieszaną w kolejnym roku, należy uznać za niezasadne.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dnia 4 grudnia 2014 r. (nr IPPP1/443-1094/14-2/AW). W świetle przedstawionego poglądu organu podatkowego, podatnik dokonujący korekty wynikającej z art. 89b ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku nabytych towarów lub usług związanych ze sprzedażą mieszaną, stosuje bieżące wskaźniki proporcji, jakie występują w momencie nabycia prawa do zwiększenia podatku naliczonego w okresie, w którym należność uregulowano. Jednocześnie kwota ta podlega uwzględnieniu w ogólnej kwocie podatku naliczonego za dany rok, a tym samym rocznej korekcie podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Treść art. 89b ust. 1 ustawy wskazuje, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności – art. 89b ust. 1a ustawy.

Stosownie do treści art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Treść art. 89b ustawy wskazuje zatem, że dłużnik w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego. Należy wskazać, że obowiązek korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzysta lub skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z uwagi na treść cyt. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku. Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zatem, po zakończeniu roku podatkowego podatnik zobowiązany jest obliczyć proporcję ostateczną dla danego roku podatkowego na podstawie rzeczywistych obrotów tego roku podatkowego, którego dotyczyła proporcja wstępna oraz dokonać rocznej korekty podatku naliczonego za ten rok.

Rozpatrując omawianą sytuację należy zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanego. W poprzednim roku podatkowym Wnioskodawca odliczał podatek naliczony według proporcji wstępnej wyliczonej na podstawie art. 90 wynoszącej 10%. W taki też sposób odliczył podatek z faktury dokumentującej zakup towarów/usług związanych ze sprzedażą mieszaną. Zainteresowany nie uregulował jednak należności ze wskazanej faktury wobec dostawy towarów/usług w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności z tej faktury, zatem był zobowiązany do dokonania korekty odliczonego według proporcji (10%) podatku zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy. Należy uznać, że w stosunku do tej faktury zastosowanie trybu korekty podatku przewidzianej w art. 89b ustawy, spowodowało, że konstrukcyjnie przestał istnieć podatek naliczony, który Wnioskodawca mógł odliczyć. Zatem dokonując później zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, korekty rocznej podatku naliczonego dla roku poprzedniego Zainteresowany nie jest zobowiązany do uwzględniania wskazanej faktury w rocznej korekcie podatku VAT.

W chwili uregulowania należności za fakturę dotyczącą towarów i usług mieszanych w kolejnym roku (w odniesieniu do której wcześniej zastosowanie znalazł art. 89b ust. 1 ustawy) Wnioskodawca może stosownie do treści art. 89b ust. 4 ustawy zwiększyć kwotę podatku naliczonego według proporcji obowiązującej dla tego roku, w którym dokonano zapłaty, zgodnie z art. 90 tj. jak wskazał Wnioskodawca wg proporcji wynoszącej 15%. Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca obliczył proporcję roczną, która wyniosła 20%, zatem zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 był zobowiązany do skorygowania odliczonego w danym roku podatku naliczonego VAT według faktycznej proporcji dla tego roku wynoszącej 20%.

Powyższe wskazuje, że Zainteresowany zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Wnioskodawca powziął również wątpliwość dotyczącą określenia pozycji w deklaracji VAT-7, w której winien zwiększyć kwotę podatku po uprzedniej zapłacie należności na rzecz wierzyciela.

Od dnia 1 lipca 2015 r. w deklaracji VAT-7 wersja 15 (określona rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 czerwca 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 914)) w części D.3. został dodany wiersz „Korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust 1 ustawy”. Tak jak wskazał Wnioskodawca, w wierszu tym (poz. 47) podatnik wykazywał korektę podatku naliczonego, jeżeli nie uregulował należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Wnioskodawca słusznie twierdzi, że nie dokonuje się zmiany wartości netto zakupów.

Po uregulowaniu należności podatnik ma ponownie prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano poprzez zwiększenie kwoty podatku naliczonego, zgodnie z art. 89 ust. 4 ustawy. Zwiększając kwotę podatku naliczonego, podatnik w poprzednim roku powinien zaznaczyć w poz. 63 kwadrat nr 1 „tak”, natomiast samo zwiększenie kwoty podatku naliczonego powinno być wykazane w tej wersji deklaracji w części D.3. w pozycjach 45 „Korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych” lub 46 „Korekta podatku naliczonego od pozostałych nabyć”. Należy jednak wskazać, że obowiązująca od 1 stycznia 2016 r. deklaracja VAT-7 jest wersją 16 (wprowadzoną rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. 2015 r., poz. 2230)). W niniejszej deklaracji zmianie uległy wskazane wyżej numery pozycji. W związku z tym, jeżeli Wnioskodawca będzie dokonywał korekty w roku 2016, to winien umieścić korygowane wartości odpowiednio w poz. 46, 47 i 48 i zaznaczyć w poz. 64 kwadrat nr 1 „tak”.

Należy zatem stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin