INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia w 8 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura 14 listopada 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia programu komputerowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udostępnienia programu komputerowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem oprogramowania o nazwie A. Co roku dokonuje zakupu rocznej subskrypcji na niniejsze oprogramowanie, uzyskując w zamian prawo do używania najnowszej wersji tego oprogramowania oraz możliwość korzystania ze wszystkich poprzednich wersji, za które dokonał opłat subskrypcyjnych w minionych latach. Wnioskodawca dokonuje comiesięcznych rozliczeń kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne. W sierpniu bieżącego roku Wnioskodawca skorzystał ze specjalnej czasowo ograniczonej oferty promocyjnej firmy A skierowanej wyłącznie do aktualnych subskrybentów i dokonal aktualizacji dotychczasowej licencji na oprogramowanie A na nową licencję na oprogramowanie AI. Ww. program jest nowością na rynku i nie był dotychczas dostępny. Nowy zaktualizowany program różni się zarówno nazwą jak i oferowaną funkcjonalnością. Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów związanych z aktualizacją pomimo różnic w cenie obu programów oraz różnic w cenie subskrypcji. W chwili obecnej Wnioskodawca, zgodnie z umową licencyjną i umową subskrypcji na oprogramowanie A może korzystać z oprogramowania AI oraz wszystkich poprzednich wersji zakupionego oraz subskrybowanego oprogramowania firmy A, w tym również z obu wymienionych wersji oprogramowań. Pierwszym kosztem, jaki poniesie Wnioskodawca, będzie zakup odnowienia subskrypcji do oprogramowania AI. Poniesiony przyszły koszt będzie uprawniał Wnioskodawcę do korzystania z kolejnej wersji oprogramowania AI oraz wszystkich dotychczasowych wersji oprogramowania A.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zaistniałą sytuację należy uznać jako nieodpłatne świadczenie, ujmując do opodatkowania przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w części stanowiącej różnicę w cenach subskrypcji programu A i AI. ...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje za przychody podatkowe m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie świadczeń, w tym rzeczy i praw.

Natomiast art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, w jaki sposób ustalana jest wartość świadczenia stanowiącego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, wartością nieodpłatnego świadczenia jest:

• cena stosowana wobec innych odbiorców, jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia,
• cena rynkowa stosowana przy udostępnianiu praw tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczegółowości ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępniania.
  
  

Dokonując aktualizacji oprogramowania Wnioskodawca musiał być aktualnym subskrybentem oprogramowania, czyli musiał wcześniej dokonać zakupu subskrypcji na oprogramowanie, a przedłużając subskrypcję na następny rok, będzie musiał ponieść koszt wykupienia nowej subskrypcji.

Reasumując, według Wnioskodawcy, otrzymanie licencji w ramach działań promocyjnych firmy A, nie generuje w omawianej sytuacji przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż stanowi element odpłatnej transakcji związanej z zapłatą za subskrypcję.

Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 kwietnia 2011r. Znak: ITPB1/415-36a/11/WM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zauważyć jednocześnie należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003r.). W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Przy próbie zdefiniowania pojęcia „nieodpłatne świadczenie” pomocne jest również odwołanie się do rozumienia pojęcia „świadczenie” zgodnego z przepisami prawa i nauką prawa cywilnego. Świadczenie stanowi przedmiot każdego zobowiązania, określa bowiem rodzaj zachowania (działania lub zaniechania), do którego zobowiązany jest jeden podmiot (dłużnik) w stosunku do innego podmiotu (wierzyciela). W tym kontekście o istnieniu świadczenia może być mowa wówczas, gdy między określonymi podmiotami doszło do powstania zobowiązaniowej więzi prawnej. Świadczenie ma więc o tyle skonkretyzowany podmiotowo charakter, iż z jednej strony występuje podmiot, który może domagać się jego realizacji, z drugiej zaś strony podmiot, który zrealizować dane świadczenie powinien.

Przepisy podatkowe określające wartość przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnie otrzymanych świadczeń nie przewidują jednakże sytuacji, gdy wskazane świadczenie jest z założenia bezpłatne dla wszystkich zainteresowanych podmiotów spełniających określone kryteria.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż Wnioskodawca od kilku lat dokonuje subskrypcji oprogramowania komputerowego obejmującego możliwość korzystania z najnowszej wersji oraz wersji wcześniejszych tego oprogramowania. Wprowadzając nowy produkt na rynek firma udzielająca licencji skierowała do dotychczasowych subskrybentów promocyjną ofertę bezpłatnego korzystania z nowego oprogramowania, do czasu zakończenia obowiązywania poprzedniej licencji i zakupu nowej. Oferta nie została zatem skierowana wyłącznie do Wnioskodawcy, lecz również do innych podmiotów korzystających z oprogramowania licencjodawcy. Pierwszym kosztem jaki Wnioskodawca poniesie, związanym z użytkowaniem licencji, będzie zakup licencji do korzystania z kolejnej wersji oprogramowania.

Mając na względzie ww. przepisy, stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym w związku z otrzymaniem promocyjnej, bezpłatnej oferty skorzystania z najnowszej wersji programu komputerowego nie dojdzie po stronie Wnioskodawcy do uzyskania przychodu z nieodpłatnych świadczeń. Oferta nie została bowiem skierowana wyłącznie do Wnioskodawcy, lecz do szerszej grupy osób zainteresowanych, kontynuujących dotychczasową subskrypcję. Firma licencyjna udzieliła subskrybentom prawa do dysponowania najnowszą wersją oprogramowania bezpłatnie, bez dokonania wyceny tej usługi. Podmiot udostępniający oprogramowanie komputerowe nie wykonał bowiem nieodpłatnego świadczenia na rzecz innego, skonkretyzowanego podmiotu. Umożliwił natomiast korzystanie z oprogramowania przez wszystkie potencjalnie zainteresowane podmioty spełniające określone kryteria. Należy ponadto zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być rozpatrywany łącznie z postanowieniami art. 11 ust. 2a pkt 4 tej ustawy, który określa, w jaki sposób ustalana jest wartość świadczenia stanowiącego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W sytuacji nieodpłatnie otrzymanych praw, przychód określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Przepisy podatkowe określające wartość przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnie otrzymanych świadczeń nie przewidują sytuacji, gdy wskazane świadczenie jest z założenia bezpłatne dla wszystkich zainteresowanych podmiotów. W art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, zostały określone te przypadki, w których istnieje możliwość porównania wartości nieodpłatnego świadczenia z innymi odpłatnymi świadczeniami dokonywanymi przez podatnika. Możliwość ustalenia wartości "porównywalnych" świadczeń (wskazanego rodzaju) w przypadku bezpłatnych programów komputerowych, które są dostępne dla wszystkich spełniających określone kryteria na jednakowych (nieodpłatnych) zasadach, nie może być przeprowadzona, a tym samym brak jest podstaw do ustalenia wartości przychodu. Fakt, iż najnowsza wersja oprogramowania i wersja oprogramowania, z której Wnioskodawca korzystał dotychczas posiadają określone, różniące się od siebie ceny zakupu nie zmienia nieodpłatnego charakteru tego świadczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.