2016.05.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-178/16-2/AMN
z 19 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r. (data wpływu 23 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

przychodu uczestników akcji promocyjnych z tytułu rabatu i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe,
zwolnienia przedmiotowego i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu uczestników akcji promocyjnych z tytułu rabatu i związanych z tym obowiązków płatnika oraz w zakresie zwolnienia przedmiotowego i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) jest podmiotem świadczącym usługi z zakresu e-commerce. W ramach ww. działalności spółka udostępnia handlową platformę internetową (dalej: „Platforma”) umożliwiającą przeprowadzanie przez podmioty zewnętrzne transakcji sprzedaży/zakupu towarów, usług i praw (dalej: „Towary”).

W ramach ww. prowadzonej działalności organizowane są rożnego rodzaju akcje marketingowe, których celem jest promocja i reklama marki Wnioskodawcy przekładająca się na zwiększenie liczby transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy i tym samym zwiększenie przychodów Wnioskodawcy (przychód Wnioskodawcy stanowią prowizje/opłaty od transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy).

W ramach organizowanych akcji promocyjnych uczestnicy promocji mogą otrzymywać kupony rabatowe, uprawniające do określonych kwotowo zniżek przy dokonaniu zakupu Towarów za pośrednictwem Platformy (kupony mogę mieć formę zdematerializowaną np. w postaci kodu promocyjnego, który należy podać dokonując transakcji za pośrednictwem Platformy). W zależności od regulaminu konkretnej akcji promocyjnej kupony mogą otrzymać zarówno podmioty będące już zarejestrowanymi użytkownikami Platformy jak i osoby dotychczas z niej niekorzystające, które wezmą udział w danej akcji promocyjnej (dalej: „Użytkownicy”).

Ponadto w celu dotarcia do potencjalnych nowych użytkowników Platformy jak i aktywizacji podmiotów już z niej korzystających Wnioskodawca może współpracować przy organizacji akcji promocyjno-reklamowych z podmiotami trzecimi, kierując swoją promocję do klientów tych podmiotów. Przykładowo, Wnioskodawca może podjąć współpracę z daną siecią handlową polegającą na tym, iż klienci sieci, którzy w okresie promocyjnym dokonają transakcji w tej sieci otrzymają kupony rabatowe do wykorzystania przy zakupie Towarów na Platformie.

Akcje promocyjne, o których mowa powyżej mają ograniczony czas obowiązywania a ich zasady określane są każdorazowo w regulaminie danej akcji promocyjnej. Przykładowo po spełnieniu warunków wskazanych w regulaminie określonej akcji, Użytkownik otrzyma kod rabatowy (kupon) o wartości nie większej niż 200 zł (zwykle 20 zł lub 50 zł) na kolejną transakcję zakupu dokonaną za pośrednictwem Platformy u dowolnego sprzedawcy oferującego swoje Towary na Platformie. Przekazywane przez Wnioskodawcę kupony rabatowe są ważne przez określony czas, po upływie, którego wygasają i nie mogą zostać przez Użytkownika wykorzystane.

Mechanizm programów promocyjnych, o których mowa powyżej polega na przyznawaniu kupującym (uczestnikom akcji promocyjno-rabatowych) kwotowo określonych rabatów na dokonywanie zakupów na Platformie. Oznacza to, że przykładowa akcja marketingowa przebiega w następujący sposób:

Ogłoszenie w środkach masowego przekazu (np. w internecie lub/i telewizji) Regulaminu danej akcji;
Wydanie Użytkownikom kuponów po spełnieniu przez nich warunków określonych w Regulaminie (np. zakup towarów na Platformie, zakup towarów u innego podmiotu zaangażowanego w akcję marketingową);
Finansowanie kuponów przez Wnioskodawcę lub przez inny podmiot zaangażowany w daną akcję marketingową;
Kupony mogą być wykorzystane wyłącznie na zakup Towarów na Platformie;
W momencie zakupu Towarów na Platformie Użytkownik zapłaci cenę Towaru wynikającą z oferty sprzedaży, po uwzględnieniu otrzymanego od Wnioskodawcy rabatu (kuponu) i tę kwotę przekaże na rachunek sprzedającego;
Kwota równoważna kwocie przyznanego kuponu rabatowego będzie przekazana na rachunek sprzedającego bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Powyższy stan faktyczny dotyczy jedynie sytuacji, w których Użytkownikami są osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy i niepozostające z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy że rabaty, które są przyznawane Użytkownikom w ramach akcji promocyjnych organizowanych lub współorganizowanych przez Wnioskodawcę nie stanowią przychodu dla uczestników akcji promocyjnych, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciężą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: PDOF) w związku z przyznanymi rabatami (niezależnie od faktu, czy Użytkownik z przyznanego rabatu ostatecznie skorzystał czy też nie)?
W razie gdyby stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie, z którym po stronie Uczestników otrzymujących od Wnioskodawcy kupony rabatowe nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu PDOF (niezależnie od faktu, czy Użytkownik z przyznanego rabatu ostatecznie skorzystał czy też nie), zostało uznane za nieprawidłowe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są warunki z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PDOF) i czy tym samym do rabatów udzielonych Użytkownikom w związku z promocją i reklamą Wnioskodawcy, z których Użytkownicy ci skorzystają zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowego wskazane w ww. przepisie?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest jego stanowisko, zgodnie z którym przyznanie kuponów rabatowych (czyli udzielenie rabatu) osobom dokonującym zakupów za pośrednictwem Platformy oraz ich realizacja przez te osoby nie stanowi dla tych osób przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: PDOF).

Wnioskodawca stoi jednocześnie na stanowisku, że gdyby wartość rabatów przyznanych przez Wnioskodawcę i zrealizowanych przez Użytkowników miała stanowić przychód podlegający opodatkowaniu PDOF dla podmiotów otrzymujących kupony rabatowe, zastosowanie powinno znaleźć zwolnienia określone w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF, a tym samym wartość kuponów rabatowych powinna być wolna od PDOF, jeżeli limit kwotowy zwolnienia nie zostanie przekroczony.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PDOF „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”. Stosownie zaś do art. 11 ust. 1 ustawy PDOF „przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Tym samym, mając na uwadze powyższą definicję, aby mówić o przychodzie po stronie danej osoby, musi dojść do postawienia do jej dyspozycji określonych wartości pieniężnych, albo musi ona otrzymać świadczenia w naturze lub inne świadczenia niepieniężne. Przepisy ustawy PDOF zawierają zasady dotyczące ustalania wartości świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń, w tym również odnoszące się do sytuacji, gdy świadczenia są częściowo odpłatne.

W przypadku częściowej odpłatności przychodem jest różnica pomiędzy wartością innego nieodpłatnego świadczenia określoną zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy PDOF a ceną faktycznie zapłaconą.

W ramach obrotu gospodarczego istnieją jednak sytuacje, kiedy możliwość nabycia danej rzeczy lub usługi za cenę preferencyjną nie prowadzi do powstania przychodu po stronie nabywcy.

Z tego rodzaju zdarzeniem mamy przykładowo do czynienia w sytuacji, kiedy nieokreślonej i otwartej grupie odbiorców przyznawany jest rabat, z którego wszyscy odbiorcy mogą skorzystać na takich samych zasadach.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „rabatu”. Termin „rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). W praktyce przyznanie rabatu oznacza konieczność zapłaty za dany towar lub usługę ceny preferencyjnej, niższej niż przed udzieleniem rabatu.

Skoro pierwotna cena towarów ulega zmniejszeniu dla beneficjentów rabatu, to w rezultacie zapłacona kwota dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu towaru. Żadna z definicji rabatu nie ogranicza możliwości przyznania rabatu wyłącznie sprzedawcy danych rzeczy lub usług – rabat jest raczej definiowany poprzez jego sens ekonomiczny, przejawiający się w intencji podmiotu udzielającego rabatu do zwiększenia swoich przyszłych zysków poprzez wprowadzenie zachęty ekonomicznej w postaci rabatu, która przełoży się na większa ilość sprzedanych towarów lub usług.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dokładnie ten sam mechanizm, tj. dążenie do intensyfikacji korzystania z Platformy, leży u podstaw przyznania kuponów rabatowych na zakupy dokonane za pośrednictwem Platformy. Z ekonomicznego punktu widzenia zwiększona ilość transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy wprost przekłada się na zwiększenie zysków Wnioskodawcy pochodzących z opłat za dokonywanie transakcji za pośrednictwem Platformy.

Tym samym z perspektywy Wnioskodawcy dla oceny skutków opisanych powyżej programów promocyjnych nie powinien mieć znaczenia fakt, że rabat nie jest udzielany przez podmiot sprzedający dany Towar, jak ma to miejsce przy standardowych konstrukcjach rabatowych. W omawianym zdarzeniu przyszłym rabaty będą udzielane przez podmiot prowadzący Platformę internetową, za pośrednictwem której dochodzi do transakcji sprzedaży (co z kolei generuje prowizję stanowiącą przychód Wnioskodawcy), a wprowadzenie programu rabatowego bezpośrednio przełoży się na wzrost zysków Wnioskodawcy. Dzięki wprowadzeniu omawianych akcji promocyjnych zwiększy się bowiem rozpoznawalność marki Allegro i baza jej aktywnych użytkowników, co ostatecznie będzie skutkowało wzrostem liczby transakcji realizowanych za pośrednictwem Platformy. Tym samym wprowadzenie prezentowanych programów promocyjnych powinno być, z perspektywy PDOF, traktowane analogicznie jak akcje rabatowe organizowane przez podmioty dokonujące sprzedaży towarów lub usług.

Jeśli chodzi o sam rabat, wskazać należy, iż udzielenie rabatu nie zawsze skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy PDOF po stronie osób będących beneficjentami przyznanego rabatu. Rabat jest neutralny podatkowo w sytuacji, gdy krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w omawianym zdarzeniu – do otrzymania kuponów rabatowych na przyszłe zakupy upoważniony jest każdy podmiot, który spełni warunki ustanowione w regulaminach poszczególnych akcji promocyjnych, co oznacza, że jest to nieograniczony krąg uczestników akcji rabatowych, dla których rabaty są dostępne na takich samych warunkach.

Takie podejście jest reprezentowane w orzecznictwie podatkowym w sytuacji przyznawania przez sprzedawców rabatów na rzecz kupujących do wykorzystania przy kolejnych u nich zakupach i zdaniem Wnioskodawcy powinno mieć zastosowanie także w sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku. Przyjęcie odmiennego poglądu i uznanie ww. stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe, oznaczałoby nierówne traktowanie osób otrzymujących rabaty mające taki sam sens ekonomiczny.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przyznanie kuponów rabatowych osobom dokonującym zakupów za pośrednictwem Platformy nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Użytkowników (świadczenie to nie jest definitywne i przepada, jeżeli w określonym terminie Użytkownik nie dokona zakupów za pośrednictwem Platformy tj. do tego czasu nie ma konkretnego wymiaru finansowego). W świetle przytoczonej powyżej argumentacji Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że także fakt skorzystania przez konkretne osoby z przyznanych rabatów (tj. ich realizacja przy zakupach Towarów dokonywanych za pośrednictwem Platformy) nie prowadzi do powstania po ich stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOF.

Gdyby jednak Minister nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy uznając, że po stronie osób otrzymujących od Wnioskodawcy kupony rabatowe w związku z ich realizacją powstaje przychód podlegający opodatkowaniu PDOF, Wnioskodawca uważa, że do powyższego przychodu zastosowanie powinno znaleźć zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF.

Przepis ten stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest „wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym”. Stosownie zaś do art. 20 ust. 1 ustawy PDOF „za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach”.

Dla zastosowania zwolnienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF decydujące jest spełnienie łącznie określonych w nim warunków, a więc:

świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny, świadczenie nie jest nagrodą za określone zachowanie lub wykonanie danej czynności, świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy (otrzymanie świadczenia nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na rzecz świadczeniodawcy - brak zobowiązania wzajemnego),
jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł oraz,
świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką omawianego zwolnienia jest więc otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia. Przepisy ustawy PDOF nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego następstwem jest nieodpłatne przysporzenie w majątku jednej osoby, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest także odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków). Takie rozumienie terminu nieodpłatne świadczenie potwierdzają także wydawane interpretacje indywidualne – np. interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2013 roku (IBPBII/1/415-2/13/AA) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: „zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. (…) Aby zwolnienie mogło być zastosowane, to świadczenia muszą być przekazywane za „nic”, czyli nie mogą być związane z jakimkolwiek działaniem świadczeniobiorcy, nie mogą stanowić świadczeń „w zamian za”.

W niniejszej sprawie otrzymanie świadczenia w postaci rabatu (tj. faktyczna realizacja kuponu rabatowego) nie wiąże się z koniecznością uiszczenia przez Użytkownika jakichkolwiek opłat lub innej formy świadczenia ekwiwalentnego na rzecz Wnioskodawcy. Mając na uwadze stan faktyczny, nie sposób jest mówić o konieczności wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego lub innej formy ekwiwalentnego zachowania na rzecz Wnioskodawcy w odniesieniu do uczestników akcji promocyjno-rabatowych, otrzymujących kupony rabatowe. Wnioskodawca prowadzi jedynie akcję promocyjno-rabatową celem zwiększenia zainteresowania dokonywaniem zakupów za pośrednictwem Platformy.

Aby zatem ustalić czy wartość otrzymanego rabatu w związku z realizacją kuponu rabatowego przyznawanego przez Wnioskodawcę wolna jest od podatku (przy założeniu, że wartość ta powinna być traktowana w kategoriach przychodu, z czym Wnioskodawca się nie zgadza), należy ustalić czy ma ona związek z promocją lub reklamą Wnioskodawcy, czy jednorazowa wartość zrealizowanego rabatu nie przekracza kwoty 200 zł oraz czy świadczenie to nie jest dokonywane na rzecz pracowników Wnioskodawcy lub osób pozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Pojęcia promocji i reklamy nie są definiowane w UPDOF – w związku z powyższym, aby dokonać wykładni tych pojęć, można posłużyć się ich definicjami słownikowymi. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN promocja to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia, a reklama to działania mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Jak wynika z powyższego, działania podejmowane w ramach reklamy i promocji kierowane są do obecnych i potencjalnych klientów, a ich celem jest zachęcenie do zakupu oferowanego towaru lub usługi. W ocenie Wnioskodawcy podejmowane działania marketingowe w postaci akcji promocyjnych mają na celu zwiększenie intensywności korzystania z usług Wnioskodawcy przez Użytkowników oraz zwiększenie bazy Użytkowników. Wnioskodawca jest zdania, że wydawanie kuponów rabatowych na zakupy dokonywane za pośrednictwem Platformy i ich realizacja wprost przełożą się na powiększenie bazy Użytkowników Platformy skutkujące zwiększeniem ilości zawieranych za jej pośrednictwem transakcji a tym samym wpłyną na wzrost przychodów Wnioskodawcy (w postaci prowizji od tych transakcji). W związku z powyższym, opisane w stanie faktycznym akcje promocyjne i dokonywane w ich ramach nieodpłatne świadczenia w postaci (zrealizowanych) rabatów na zakupy dokonywane za pośrednictwem Platformy mają ścisły związek z promocją działalności Wnioskodawcy, spełniając pierwszy z warunków zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF.

Ze stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika jednoznacznie, iż wartość pojedynczego rabatu, z którego skorzystać może Użytkownik realizując przyznany kupon rabatowy nigdy nie przekracza wartości 200 złotych, a więc spełniony jest kolejny z warunków uznania ich za zwolnione z opodatkowania.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia w postaci zrealizowanych kuponów rabatowych, których celem jest promocja i reklama Wnioskodawcy oraz jego oferty, o ile można je rozpatrywać w kategoriach przychodu (z czym Wnioskodawca polemizuje), stanowią nieodpłatne świadczenia otrzymywane od Wnioskodawcy w związku z jego reklamą i promocją w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF. W związku z tym, w przypadku, gdy ich wartość nie przekroczy jednorazowo kwoty 200 zł, świadczenia te będą podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych. W podobny sposób wykładni art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF. W związku z tym, w przypadku, gdy ich wartość nie przekroczy jednorazowo kwoty 200 zł, świadczenia te będą podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych. W podobny sposób wykładni art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy PDOF dokonał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2015 r. (IBPBII/1/415-945/14/MK): „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wręczenie osobom – które nie są z Urzędem związane żadnym stosunkiem prawnym – upominków stanowi nieodpłatne świadczenie dla tych osób. Wartość tego nieodpłatnego świadczenia jest przychodem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro świadczenia te będą miały charakter promocyjny i reklamowy, do przychodu uzyskanego z tytułu ich otrzymania przez osoby niebędące pracownikami oraz osoby niepozostające z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli nieodpłatne świadczenie w postaci prezentów zostało przyznane w związku z reklamą lub promocją Gminy – co wynika z treści wniosku – wówczas równowartość świadczeń otrzymanych przez osoby, które nie są z Urzędem związane żadnym stosunkiem prawnym, objęta będzie przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć jednak należy, że zwolnienie to przysługuje wówczas jeżeli jednorazowa wartość świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Z wniosku wynika, że wartość upominków nie przekroczy kwoty 120 zł.”, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 roku (IPPB4/4511-684/15-2/MP): „Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przekazanie nieodpłatnego świadczenia o jednorazowej wartości nie przekraczającej 200 zł, związane z organizowanymi akcjami promocyjnymi oraz reklamowymi osobom fizycznym będącym Klientami Banku lub potencjalnym Klientom Banku, stanowi nieodpłatne świadczenie w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, które korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

przychodu uczestników akcji promocyjnych z tytułu rabatu i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe,
zwolnienia przedmiotowego i związanych z tym obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z punktem 9 art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy, źródłem przychodów są także „inne źródła”.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Z kolei przepis art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast na podstawie art. 42a powołanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności udostępnia handlową platformę internetową umożliwiającą przeprowadzanie przez podmioty zewnętrzne transakcji sprzedaży/zakupu towarów, usług i praw oraz organizuje/współorganizuje rożnego rodzaju akcje marketingowe, których celem jest promocja i reklama marki Wnioskodawcy przekładająca się na zwiększenie liczby transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy i tym samym zwiększenie przychodów Zainteresowanego. Użytkownicy mogą otrzymywać od Wnioskodawcy kupony rabatowe, uprawniające do określonych kwotowo zniżek przy dokonaniu za pośrednictwem Platformy zakupu Towarów od sprzedawców. W zależności od regulaminu konkretnej akcji promocyjnej kupony mogą otrzymać zarówno podmioty będące już zarejestrowanymi użytkownikami Platformy jak i osoby dotychczas z niej nie korzystające, które wezmą udział w danej akcji promocyjnej. Przedmiotowe akcje promocyjne mają ograniczony czas obowiązywania a ich zasady określane są każdorazowo w regulaminie danej akcji promocyjnej. W momencie zakupu Towarów na Platformie Użytkownik zapłaci cenę Towaru wynikającą z oferty sprzedaży, po uwzględnieniu otrzymanego od Wnioskodawcy rabatu (kuponu) a kwota równoważna kwocie przyznanego kuponu rabatowego będzie przekazana na rachunek sprzedającego bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Rabaty przyznawane przez Wnioskodawcę na dokonywanie zakupów za pośrednictwem Platformy są dostępne dla nieograniczonego grona Użytkowników spełniających warunki korzystania z określonych akcji promocyjnych na takich samych zasadach. Powyższy stan faktyczny dotyczy jedynie sytuacji, w których Użytkownikami są osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy i niepozostające z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rabatu. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (http://sjp.pwn.pl/slowniki/rabat.html) rabat to „obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.”

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915), jest wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w przedmiotowej sprawie kupony rabatowe − uprawniające do określonych kwotowo zniżek przy dokonaniu zakupu Towarów za pośrednictwem Platformy – uczestnicy akcji promocyjnych mogą otrzymywać od Wnioskodawcy, a nie od sprzedawców oferujących swoje Towary na Platformie. Zainteresowany wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, że kwota równoważna kwocie przyznanego kuponu rabatowego będzie przekazana na rachunek sprzedającego bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Zatem Wnioskodawca nie jest stroną transakcji kupna-sprzedaży, ani nie działa w imieniu i na rzecz sprzedawców Towarów. Działania Wnioskodawcy polegające na przekazaniu kuponów rabatowych sprowadzają się wyłącznie do nagradzania Użytkowników Platformy za korzystanie z tej Platformy. Sprzedający otrzyma za Towary cenę wynikającą z oferty sprzedaży, zatem nie zachodzi w tej sytuacji upust ceny. Tym samym nie sposób uznać, że kwoty równoważne kwocie przyznanego i zrealizowanego kuponu rabatowego przekazane przez Wnioskodawcę na rachunek sprzedającego swoje Towary na Platformie, stanowią obojętny podatkowo rabat udzielony przez sprzedawcę kupującemu.

Zatem w sytuacji wykorzystania przez Użytkowników przyznanego w ramach akcji promocyjnych organizowanych lub współorganizowanych przez Wnioskodawcę kuponu rabatowego, jego wartość stanowić będzie dla uczestników akcji promocyjnych nieprowadzących pozarolniczej działalności gospodarczej przychód z innych źródeł, a dla uczestników realizujących kupon rabatowy w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – przychód z tej działalności.

W konsekwencji powyższego na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika - w stosunku do osób nieprowadzących działalności gospodarczej - określone odpowiednio w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą na Wnioskodawcy nie będą ciążyć żadne obowiązki płatnika w związku z realizacją przez te osoby przyznanego im kuponu rabatowego.

Natomiast samo uzyskanie przez Użytkowników przyznanego w ramach akcji promocyjnych organizowanych lub współorganizowanych przez Wnioskodawcę kuponu rabatowego, nie powoduje po ich stronie przysporzenia majątku mającego konkretny wymiar finansowy. Tym samym po stronie tych Użytkowników nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodu uczestników akcji promocyjnych z tytułu rabatu i związanych z tym obowiązków płatnika należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma więc zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno - reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne, takie jak np.: kalendarze, upominki i drobne prezenty w postaci materiałów piśmiennych. Aby zwolnienie mogło być zastosowane, to świadczenia muszą być przekazywane za „nic”, czyli nie mogą być związane z jakimkolwiek działaniem świadczeniobiorcy, nie mogą stanowić świadczeń „w zamian za”.

Ponadto, żeby stwierdzić, czy świadczenia korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, należy rozstrzygnąć czy są one otrzymane przez uczestników w związku z promocją lub reklamą. Przyjmując definicję promocji i reklamy - zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN - za reklamę uważa się rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach, natomiast promocja obejmuje rozmaite czynności zwłaszcza reklamowe, wystawiennicze, podjęte dla poinformowania o walorach oferowanego produktu. Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu lub skorzystania z usług.

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia czy w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Użytkownicy uzyskują nieodpłatne świadczenie jest ustalenie, czy spełniający świadczenie Wnioskodawca uzyskuje wzajemną korzyść majątkową i czy Użytkownicy istotnie otrzymują świadczenie nieodpłatne – czyli świadczenie za „nic”.

Jak wynika z wniosku, zadanie osób biorących udział w promocji w efekcie sprowadza się do zwiększenia ilości dokonywanych przez nich zakupów na portalu Spółki oraz pozyskiwania nowych klientów. Spółka oczekuje znacznego zwiększenia zainteresowania swoją ofertą, a tym samym wzrostu klientów na swoje usługi.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż nie można uznać za nieodpłatne świadczenie wskazanych we wniosku świadczeń pieniężnych przekazywanych Użytkownikom będącym zarejestrowanymi użytkownikami Platformy Wnioskodawcy, jak i dotychczas z niej niekorzystającymi (niebędącymi pracownikami Wnioskodawcy ani osobami pozostającymi w stosunku cywilnoprawnych z Zainteresowanym), przyznawanych w ramach akcji promujących Platformy Wnioskodawcy.

Jak wykazano powyżej nieodpłatne świadczenie, to świadczenie nie wiążące się z żadnym zobowiązaniem wzajemnym, a z wniosku wynika, że kupon rabatowy o określonej wartości kwotowej przekazywany jest Użytkownikom po spełnieniu warunków określonych w Regulaminie. I tak, warunkiem uzyskania świadczenia pieniężnego równoważnego kwocie przyznanego kuponu rabatowego będzie np. zakup w okresie promocyjnym Towarów na Platformie, zakup Towarów u innego podmiotu zaangażowanego w akcję marketingową.

Zatem przedmiotowe świadczenie pieniężne będzie przyznawane w zamian za konkretne działania Użytkowników zarejestrowanych na Platformie, jak i dotychczas z niej nie korzystających. Jak sam wskazał Wnioskodawca celem akcji marketingowych jest promocja i reklama marki Wnioskodawcy przekładająca się na zwiększenie liczby transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy i tym samym zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

Uczestnicy akcji promocyjnej nie będą więc otrzymywać nieodpłatnych świadczeń, ale świadczenia stanowiące zapłatę za przyczynienie się do promocji i reklamy marki Wnioskodawcy przekładających się na zwiększenie liczby transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy i tym samym zwiększenie przychodów Wnioskodawcy.

Świadczenie pieniężne przyznawane jest więc za określoną czynność. Użytkownik Platformy otrzyma je tylko wówczas, gdy spełni określone warunki Regulaminu, np. zakupi w okresie promocyjnym Towary na Platformie, zakupi Towary u innego podmiotu zaangażowanego w akcję marketingową.

Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisane we wniosku zrealizowane rabaty na zakupy dokonywane za pośrednictwem Platformy stanowią nieodpłatne świadczenia mające ścisły związek z promocją działalności Wnioskodawcy, spełniając pierwszy z warunków zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wyżej wykazano przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń w ramach akcji promocyjno-reklamowych, otrzymywanych za „nic”, czyli nie związanych z jakimkolwiek działaniem świadczeniobiorcy, nie stanowiących świadczeń „w zamian za”.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że za nieodpłatne świadczenie uznać należy świadczenie bezpłatne, nie wiążące się z żadnym zobowiązaniem wzajemnym. Natomiast w przedstawionym zdarzeniu przyszłym udzielenie Użytkownikom świadczeń pieniężnych następuje dopiero po spełnieniu przez nich warunków określonych w Regulaminie. Zatem, nie będzie ono miało nieodpłatnego charakteru związanego z promocją i reklamą Platformy prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W świetle powyższego wartość przyznanych świadczeń pieniężnych – zrealizowanych rabatów – nie będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika − w związku z realizacją przez Użytkowników nieprowadzących działalności gospodarczej – przyznanych im kuponów rabatowych. Jednakże nie będą na Wnioskodawcy ciążyć obowiązki płatnika w sytuacji realizacji kuponów rabatowych przez Użytkowników prowadzących działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia przedmiotowego i związanych z tym obowiązków płatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin