Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-219/16-2/MM
z 26 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/4511-219/16-2/MM z dnia 4 kwietnia 2016 r. (data nadania 4 kwietnia 2016 r., data doręczenia 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia źródła przychodu z tytułu udziału w polskiej spółce osobowej – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodów Wnioskodawcy z tytułu udziału w polskiej spółce osobowej, możliwości dokonania odliczenia od podatku dochodowego oraz kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Podatnik) jest obywatelem Danii, który ma miejsce zamieszkania na terenie Niemiec i jest rezydentem podatkowym Niemiec. Jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski. Wnioskodawca rozlicza się z przychodów w Polsce, i będzie nadal się rozliczał, podatkiem liniowym.

Wnioskodawca zamierza utworzyć spółkę osobową - cywilną, jawną lub spółkę komandytową (dalej jako Spółka osobowa lub Spółka) z siedzibą w Polsce, w której byłby wspólnikiem. W przypadku gdy będzie to spółka komandytowa - Wnioskodawca przyjmie rolę komandytariusza. Do przedmiotowej Spółki jako wkład Wnioskodawca wniesie posiadane udziały w duńskiej spółce kapitałowej, a ponadto rozważa wniesienie posiadanych udziałów w kanadyjskiej i niemieckiej spółce kapitałowej. Spółka osobowa będzie miała w przedmiocie działalności m.in.:

• PKD o nr 70 - działalność firm centralnych (head offices); doradztwo związane: z zarządzaniem oraz
  
• PKD o nr 77 - wynajem i dzierżawa, w tym 77.4 - Dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim.
  
  

Spółka osobowa będzie otrzymywać dywidendy od powyższych spółek kapitałowych.

Spółka osobowa będzie uzyskiwała ponadto opłaty za należności licencyjne (opłaty licencyjne) z Danii, Kanady i Niemiec.

W przypadku wypłaty dywidendy i należności licencyjnych możliwa będzie sytuacja pobrania podatku u źródła w Danii, Kanadzie i Niemczech.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 kwietnia 2016 r. Nr IPPB1/4511-219/16-2/MM Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego o informację, że elementem przedmiotu prowadzonej przez Spółkę działalności będzie nabywanie i zbywanie (obrót) udziałami, papierami wartościowymi, tj. czerpanie pożytków z ww. udziałów i papierów wartościowych. Działalność ta będzie prowadzona w sposób ciągły i zorganizowany w formie spółki osobowej oraz będzie to działalność zarobkowa. Jeśli chodzi o definicję z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Pan wniósł we wniosku o interpretację o ocenę czy jest to działalność gospodarcza w rozumieniu tego przepisu poprzez pytanie czy jest to przychód z działalności gospodarczej.

Ponadto w odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca przeformułował zadane we wniosku pytanie nr 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przychód Wnioskodawcy z tytułu udziału w Spółce osobowej opisanej w stanie faktycznym, uzyskującej m.in. dywidendy ze spółek kapitałowych oraz należności licencyjne podlega opodatkowaniu w Polsce jako zakład podatkowy Wnioskodawcy i w konsekwencji jako przychód z działalności gospodarczej?
   
2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca to czy Wnioskodawca będzie uprawniony, proporcjonalnie do udziału w zysku, do odliczenia podatku pobranego w Danii, Kanadzie oraz Niemczech z tytułu dywidend i należności licencyjnych?
   
3. Jeśli odpowiedź na pytanie 2 będzie negatywna to czy Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu podatku pobranego w Danii, Kanadzie i Niemczech z tytułu dywidend i należności licencyjnych proporcjonalnie do udziału w zysku w spółce osobowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania 1 będzie to przychód z działalności gospodarczej, natomiast w zakresie pytania 2 Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku pobranego w Danii, Kanadzie i Niemczech stosownie do udziału w zysku.

W przypadku odpowiedzi negatywnej Wnioskodawca uważa że będzie mógł zaliczyć pobrany podatek do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 30c ust. 1 ustawy o PIT, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami że źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie (art. 30c ust. 2 ustawy o PIT).

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasadę określoną w ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 30c ust. 3 ustawy o PIT).

W ocenie Wnioskodawcy przychody uzyskiwane przez Spółkę komandytową są przychodami z działalności gospodarczej, albowiem ich źródłem są przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną.

Z uwagi na fakt, iż działalność gospodarcza stanowi zakład podatkowy w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, przychód z tytułu z udziału w Spółce osobowej podlega opodatkowaniu w Polsce. Niezależnie od tego z jakiego tytułu Spółka osobowa osiąga przychody oraz niezależnie w jakim kraju mają miejsce zamieszkania wspólnicy Spółki.

Skoro tak, to zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku pobranego w Danii, Niemczech i Kanadzie.

Jeśli chodzi o podatek pobrany w Danii to w artykule 22 ust. 1 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6.12.2001 r., określono iż w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

2. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji mogą być opodatkowane w Danii, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Danii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Danii.
   
   

W przypadku podatku pobranego w Kanadzie obowiązuje Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem, podpisane w Ottawie dnia 14.05.2012 r.

W art. 21 ust 1 Konwencji przewidziano, że w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Kanadzie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu (b);
   
2. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski z przeniesienia własności majątku, które zgodnie z postanowieniami artykułu 6 ustęp 4, artykułów 10, 11,12 lub 13 lub artykułu 20 ustęp 4, mogą być opodatkowane w Kanadzie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków z przeniesienia własności majątku tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Kanadzie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski z przeniesienia własności majątku uzyskane w Kanadzie.
   
   

Z kolei w zakresie podatku pobranego w Niemczech obowiązują regulacje umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14.05.2003 r., w której w art. 24 pkt 2 wskazano że w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej polskiej osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być opodatkowane w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Republice Federalnej Niemiec. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i który odpowiada tej części dochodu, która została osiągnięta w Republice Federalnej Niemiec.
   
   

Spółka osobowa będzie miała siedzibę w Polsce, a zatem Polska powinna zezwolić na odliczenie.

Z przepisami umów o unikaniu opodatkowania koresponduje art. 30c ust. 2 i 3; który należy jednak czytać z uwzględnieniem faktu iż przychód z udziału w zysku ze Spółki osobowej podlega opodatkowaniu w Polsce i w Polsce powinien podlegać odliczeniu podatek pobrany w innych krajach. A zatem nawet jeśli dochody dotyczą osoby o której mowa w art. 3 ust 2a ustawy o PIT.

W zakresie pytania 3 zdaniem Wnioskodawcy jeśli nie będzie uprawniony do odliczenia podatku proporcjonalnie do udziału w zysku to będzie uprawniony do zaliczenia pobranych podatków do kosztów uzyskania przychodu stosownie do udziału w zysku spółki osobowej. Będzie to bowiem wydatek związany z przychodami z dywidendy i należności licencyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• określenia źródła przychodu z tytułu udziału w polskiej spółce osobowej – jest prawidłowe,
• w pozostałej części – jest nieprawidłowe.
  
  

Ad. 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy – uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

• pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
• działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
  
  

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest rezydentem Niemiec i w Polsce posiada ograniczony obowiązek podatkowy, kwestie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej należy rozpatrywać z uwzględnieniem Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Należy przy tym wskazać, że pomocnym w interpretacji tej umowy może być tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są wprawdzie źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, w rozumieniu niniejszej Umowy, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 2 ww. Umowy określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

• miejsce zarządu,
  
• filię,
  
• biuro,
  
• fabrykę,
  
• warsztat,
  
• kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom, albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
  
  

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. Umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 ww. Umowy, dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl natomiast art. 10 ust. 4 ww. Umowy, postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do dywidend, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się siedziba spółki wypłacającej dywidendy, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w nim stałą placówkę, i gdy udział, z tytułu którego wypłaca się dywidendy, faktycznie wiąże się z działalnością takiego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ww. Umowy, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże w myśl art. 12 ust. 4 ww. Umowy, postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Powyższe oznacza, że całość przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z udziału w polskiej spółce osobowej stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ad. 2

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust 1 pkt c Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w rozumieniu umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, określenie "spółka" oznacza osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ma miejsce zamieszkania w Niemczech i jest rezydentem podatkowym Niemiec. Wnioskodawca zamierza utworzyć w Polsce spółkę osobową – cywilną, jawną lub komandytową, w której byłby wspólnikiem. W razie utworzenia spółki komandytowej Wnioskodawca przyjmie rolę komandytariusza. W związku z powyższym do Wnioskodawcy nie ma zastosowania wskazywany przez niego art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasady opodatkowania dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w Polsce rozpatrywać należy więc jako dochody nierezydenta, o którym mowa w art. 3 ust. 2a.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Z uwagi na fakt, że spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego na gruncie podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy takiej spółki, a nie sama spółka. Zatem to na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1030) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Jak stanowi art. 22 § 1 ww. ustawy, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Zgodnie z art. 102 ww. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Art. 24 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania stanowi, że w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień litery b) taki dochód lub majątek od opodatkowania. Rzeczpospolita Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.
2. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 mogą być opodatkowane w Republice Federalnej Niemiec, wówczas Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w Republice Federalnej Niemiec. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i który odpowiada tej części dochodu, która została osiągnięta w Republice Federalnej Niemiec.
   
   

Jak stanowi art. 4 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, w rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 4 ww. Umowy uważa się, że spółka osobowa ma siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu. Jednakże artykuły od 6 do 23 mają zastosowanie tylko do dochodu lub majątku spółki osobowej, który podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie, w którym uważa się, że ma ona siedzibę.

Niniejszy przepis nie znajduje zastosowania do polskich spółek osobowych (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej, która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych). Polskie spółki osobowe, jak już wskazano powyżej, są podmiotami transparentnymi podatkowo, a podatnikami są wspólnicy spółki osobowej, a nie sama spółka osobowa. Z podatkowego punktu widzenia dochody osiągane w związku z działalnością prowadzoną przez spółkę osobową nie są dochodami samej spółki osobowej, tylko wspólników z tytułu udziału w spółce osobowej. W związku z tym nie można traktować spółek osobowych jako „osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”, jak stanowi art. 4 ust. 1 i 4 ww. Umowy.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że polskiej spółki osobowej – cywilnej, jawnej lub komandytowej – w której wspólnikiem zostanie Wnioskodawca, nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedmiotowej sprawie podatnikiem podatku dochodowego jest Wnioskodawca jako wspólnik spółki osobowej.

W związku z powyższym należy wskazać, że do Wnioskodawcy, jako niemieckiego rezydenta podatkowego, nie znajduje zastosowania wskazany powyżej przepis art. 24 ust. 2 ww. Umowy pozwalający na dokonywanie odliczeń od polskiego podatku dochodowego.

Jak stanowi art. 30c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że przepis art. 30c ust. 4 także nie znajdzie zastosowania do Wnioskodawcy, ze względu na fakt, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Niemiec.

A zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu podatku pobranego w Danii, Kanadzie i Niemczech z tytułu dywidend i należności licencyjnych, wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
  
• nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
  
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn. Przepis ten nie różnicuje przy tym, czy podatek jest uiszczony w kraju, czy też za granicą. Należy zatem przyjąć, że chodzi tutaj o jakikolwiek podatek tego rodzaju. Zatem kosztem uzyskania przychodu nie może być podatek dochodowy, zarówno zapłacony w kraju, jak i podatek dochodowy, który został uiszczony za granicą.

W związku z powyższym kwota podatku pobranego w Danii, Kanadzie i Niemczech z tytułu dywidend i należności licencyjnych nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

A zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.