Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.123.2016.3.SR
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku złożonym w dniu 12 lutego 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.) i pismem złożonym dnia 24 maja 2016 r. (data nadania 21 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.123.2016.1.SR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 29 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 maja 2016 r.). W dniu 13 maja 2016 r. (data nadania 11 maja 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

Z uwagi na niepodpisanie złożonego uzupełnienia wniosku, pismem z dnia 16 maja 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.123.2016.2.SR, ponownie wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 17 maja 2016 r. (data doręczenia 21 maja 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 24 maja 2016 r. (data nadania 23 maja 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku):

Na podstawie umowy działu spadku sporządzonej w dniu 4 maja 2012 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła po zmarłym małżonku jego połowę nieruchomości wspólnej w postaci garażu. Wnioskodawczyni od 15 lat była współwłaścicielem wspomnianej nieruchomości na zasadach małżeńskiej wspólności majątkowej. Wraz ze swoją częścią w ww. nieruchomości, której Wnioskodawczyni była właścicielem od samego początku, odziedziczona po małżonku część dała Wnioskodawczyni całkowite prawo do rozporządzania nieruchomością. W dniu 27 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży ww. nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że data zawarcia związku małżeńskiego przez Wnioskodawczynie i Jej męża to 7 września 1971 r. W ww. związku małżeńskim obowiązywała wspólność ustawowa. Mąż Wnioskodawczyni zmarł w dniu 9 kwietnia 2012 r.

Składniki majątkowe wchodzące w skład spadku po zmarłym małżonku:

• nieruchomość objęta KW ….. (lokal mieszkalny, który nie jest przedmiotem uzupełnianego wniosku),
  

• nieruchomość objęta KW …… prowadzona przez Sąd Rejonowy ….. (grunt oddany w użytkowanie wieczyste) i posadowiony na nim garaż (odrębny od gruntu przedmiot własności),
  

• nieruchomość objęta KW ….. prowadzona przez Sąd Rejonowy ….. (grunt oddany w użytkowanie wieczyste).
  
  

Spadek po zmarłym małżonku, na podstawie ustawy nabyli wprost: Wnioskodawczyni (1/3), syn …. (1/3) i syn …… (1/3). Wnioskodawczyni dokonała czynności działu spadku zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), czyli została zawarta między wszystkimi spadkobiercami umowa działu spadku w formie aktu notarialnego.

Udział w majątku spadkowym przysługujący Wnioskodawczyni wynosił 1/3, a w wyniku przeprowadzonego działu spadku Wnioskodawczyni objęła dodatkowo 2/3 udziału, uzyskując w sumie udział 3/3, to w takim rozumieniu wartość rynkowa udziału w garażu wraz z pozostałymi składnikami majątku nabytymi w drodze działu spadku przez Wnioskodawczynię, przekroczyła wartość rynkową udziału przysługującego Wnioskodawczyni w majątku spadkowym. Jeżeli jednak odniesiemy tą sytuację do stanu, jaki miał miejsce przed działem spadku, gdzie Wnioskodawczyni posiadała już 4/6 udziałów, a w wyniku działu spadku przejęła kolejne 2/6, czyli uzyskała całość praw do ww. nieruchomości (6/6), to należy stwierdzić, że nie przekroczyła. Na podstawie umowy działu spadku cały udział w spadku (3/3) po zmarłym małżonku przypadł Wnioskodawczyni. Dział spadku nastąpił bez spłat lub dopłat. Wnioskodawczyni w spadku po zmarłym mężu nabyła 1/6 nieruchomości (w sumie, z tym co posiadała wcześniej 4/6), inni spadkobiercy, jeszcze przed działem spadku, objęli po 1/3 udziału w spadku (1/6 udziału w ww. nieruchomościach), w sumie 2/3 (4/6).

Księga wieczysta o Nr …… prowadzona przez Sąd Rejonowy …., obejmuje działkę położoną przy ul. …., woj. ….., oznaczoną numerem 39/173, w obrębie ….., parcela budowlana, rola IVa, obszaru 0,0019 ha (działka gruntu w użytkowaniu wieczystym). Na działce posadowiony został garaż murowany z pustaków, kryty papą, o pow. użytkowej 16 m², zajmujący całą powierzchnię powyższej działki, stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności. Księga wieczysta o Nr ….. prowadzoną przez Sąd Rejonowy ….., obejmuje działkę położoną przy ul. ….., woj. ….., oznaczoną numerem 39/214, w obrębie …., parcela budowlana, łąka IV, rola IVa, obszaru 0,1082 ha (działka gruntu w użytkowaniu wieczystym).

Ww. nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię i Jej męża w czasie trwania związku małżeńskiego. Prawo do użytkowania wieczystego gruntów, zostało nabyte przez pozostających we wspólności ustawowej majątkowej małżonków w wyniku umowy oddania gruntu w użytkowanie wieczyste z dnia 7 grudnia 1999 r. (umowa w formie aktu notarialnego).

Na działce nr 39/173, objętej KW ….., prowadzoną przez Sąd Rejonowy ….. Wnioskodawczyni i Jej mąż wybudowali w 2000 r., ze swoich własnych środków, wspomniany wyżej garaż.

Odpłatne zbycie nieruchomości dokonane przez Wnioskodawczynię nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przyjmuje się za datę nabycia spadku (nieruchomości) po zmarłym współmałżonku w taki sam sposób, jakby była to data zakupu nieruchomości? W związku z tym, czy w opisanym przypadku powstaje obowiązek podatkowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, według przepisów aby można było dokonać sprzedaży nieruchomości bez powstania obowiązku podatkowego musi upłynąć co najmniej 5 lat od momentu nabycia tej nieruchomości. Wnioskodawczyni jednak zgodnie z podobnym wyrokiem, który zapadł w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Bydgoszczy w dniu 6 maja 2015 r., sygn. akt. …., stoi na stanowisku, że w małżeńskiej wspólnocie majątkowej nie występują udziały, a zatem każdy z małżonków kupujących nieruchomości, kupują ją de facto w całości. W związku z tym, datą nabycia tej nieruchomości jest nie dzień przyjęcia spadku, tylko jej dzień zakupu i od tego momentu biegnie okres 5 lat, po upływie którego dochód ze sprzedaży nieruchomości przestaje podlegać opodatkowaniu. W opisanym przez Wnioskodawczynię przypadku minęło ponad 15 lat i w związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że nie powstaje żaden obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 1999 r. wraz z mężem uzyskała prawo wieczystego użytkowania działki gruntu o numerze 39/173. Wnioskodawczyni wraz z mężem pozostawała w małżeńskiej wspólności majątkowej. Na działce tej Wnioskodawczyni i Jej małżonek wybudowali w 2000 r. garaż. Małżonek Wnioskodawczyni zmarł w dniu 9 kwietnia 2012 r. Spadek po zmarłym małżonku na podstawie ustawy nabyli wprost: Wnioskodawczyni w udziale 1/3, syn Maksymilian w udziale 1/3 i syn Narcyz w udziale 1/3. Między spadkobiercami została zawarta w formie aktu notarialnego umowa o dział spadku w dniu 4 maja 2012 r. Na podstawie umowy działu spadku cały udział w spadku tj. 3/3 po zmarłym małżonku przypadł Wnioskodawczyni. Dział spadku nastąpił bez spłat lub dopłat. W dniu 27 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży ww. nieruchomości. Sprzedaż nie nastąpiła w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

W celu ustalenia momentu nabycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego dotyczących nabycia spadku oraz regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50^¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności, np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków, dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub poświadczenie dziedziczenia dokonane przez notariusza potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Z powyższego wynika, że spadkobraniu podlega udział we współwłasności łącznej zmarłego małżonka w majątku wspólnym, a prawo do spadkobrania tego udziału przysługuje nie tylko jego małżonkowi, ale także np. jego zstępnym (dzieciom). Stąd też nie można twierdzić, że w momencie nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków podczas trwania małżeństwa, każdy z małżonków nabywa całą nieruchomość.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom na wyłączną własność lub współwłasność. Tak więc, na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku, w wyniku którego udział spadkobiercy nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności.

Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku, w części przekraczającej udział spadkowy (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie), stanowi nabycie w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem oraz stan jej majątku osobistego.

Zatem, nabycie w wyniku działu spadku udziału w majątku spadkowym, który należał do innych spadkobierców, tj. otrzymanie z tego majątku udziałów przekraczających pierwotny udział spadkowy stanowi nabycie w drodze działu spadku. Porównanie wartości majątku, jaki przysługiwał pierwotnie, tj. nabytego w spadku, do wartości majątku otrzymanego w drodze działu spadku wskazuje czy doszło do nowego nabycia z chwilą działu spadku.

W świetle powyższego nabycie przez Wnioskodawczynię udziałów w ww. nieruchomości (garażu) nastąpiło w następujący sposób:

• udział 1/2 nabyty w 1999 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego na zasadach wspólności majątkowej;
  

• udział 1/6 nabyty w drodze spadku po małżonku zmarłym w dniu 9 kwietnia 2012 r.,
  

• udział 2/6 nabyty w drodze umowy o dział spadku z dnia 4 maja 2012 r.
  
  

Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawczyni, zgodnie z którym cały udział w ww. nieruchomości nabyła Ona w dacie jej zakupu przez małżonków oznaczałoby, że stanowił on Jej wyłączną własność, a to z kolei oznaczałoby, że nie mogłaby dziedziczyć po małżonku, gdyż to Wnioskodawczyni, a nie wspólnie małżonkom przysługiwało ww. prawo. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy, że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność, a nie na współwłasność. Współwłasność – w tym także współwłasność łączna – oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków. Przepis art. 50^¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków w razie ustania wspólności oraz braku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej, wynosi po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W omawianej sprawie Wnioskodawczyni w chwili śmierci małżonka nabyła udział 1/3 w spadku oraz w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni nabyła udział 2/3 w spadku. Zatem, dopiero od tych dat Wnioskodawczyni przysługiwał udział 1/6 oraz udział 2/6 prawa własności do ww. nieruchomości.

Powyższe oznacza, że przychód ze sprzedaży w dniu 27 kwietnia 2015 r. ww. nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawczynię w trakcie trwania małżeństwa, nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, odpłatne zbycie nieruchomości w części odpowiadającej udziałom w ww. nieruchomości (garażu) nabytym przez Wnioskodawczynię w drodze spadku po zmarłym w dniu 9 kwietnia 2012 r. mężu oraz w drodze działu spadku dokonanego w dniu 4 maja 2012 r. stanowi źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Na mocy art. 30e ust. 5 tej ustawy, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię w dniu 27 kwietnia 2015 r. ze sprzedaży nieruchomości w odniesieniu do udziałów nabytych przez Wnioskodawczynię w 2012 r. w drodze spadku oraz w drodze działu spadku stanowi źródło przychodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W sytuacji nie korzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia przedmiotowego dochód z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Natomiast, odpłatne zbycie udziału w ww. nieruchomości, w odniesieniu do udziału Wnioskodawczyni nabytego w 1999 r. w czasie trwania związku małżeńskiego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni, jako osoby występującej z wnioskiem.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku sądowego, tutejszy Organ zaznacza, że przeanalizował rozstrzygnięcie w nim zawarte. Pomimo, że orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.