Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-649/16-2/NK
z 19 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca producent sprzętu AGD w Polsce i na rynki zagraniczne, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w ramach strategii zarządzania personelem, organizuje różnego rodzaju inicjatywy o charakterze integracyjnym, rekreacyjnym, okolicznościowym i / lub szkoleniowym, które są finansowane ze środków obrotowych Spółki (dalej: „Imprezy integracyjne”).

Uczestnikami Imprez integracyjnych mogą być zarówno pracownicy Spółki (zatrudnieni w oparciu o umowy o pracę) jak i osoby fizyczne, współpracujące z Wnioskodawcą na podstawie kontraktu menadżerskiego, umowy zlecenia lub umowy o dzieło (dalej: „Uczestnicy”).

Imprezy integracyjne mogą odbywać się zarówno siedzibie Spółki, jak i poza nią (np. w wynajętych salach konferencyjnych, obiektach sportowo-rekreacyjnych, restauracjach, hotelach, pensjonatach, klubach, itd.). W zależności od charakteru danej Imprezy integracyjnej, Wnioskodawca zapewnia Uczestnikom między innymi posiłki, napoje, oprawę muzyczną, gry i zabawy zespołowe, grupowe zajęcia sportowo-rekreacyjne, warsztaty edukacyjne, transport Uczestników do / z miejsca docelowego wyjazdu, zakwaterowanie, ubezpieczenie NNW, opiekę rezydenta, karnety / wejściówki wstępu do obiektów rekreacyjno-sportowych, uprawniających do skorzystania z danej atrakcji, wypożyczenie niezbędnego sprzętu, lekcji z instruktorem lub trenerem, bilety do instytucji kulturalnych, np. do kina, teatru, wejściówki na mecze piłkarskie, itp. (dalej łącznie zwane „Świadczeniami”).

W niektórych przypadkach uzależnionych od charakteru danej Imprezy integracyjnej, w celu ograniczenia zbędnych kosztów związanych z organizacją takich imprez Spółka dokonuje wstępnych zapytań Uczestników, odnośnie ich woli udziału organizowanych przez Wnioskodawcę Imprezach integracyjnych. Zapytania takie mają jednak charakter wyłącznie informacyjny, umożliwiający Spółce przybliżone oszacowanie ilości osób zainteresowanych skorzystaniem z danej Imprezy integracyjnej, a wstępna lista ma wyłącznie szacunkowy, informacyjny i niewiążący charakter.

Skorzystanie przez Uczestników ze Świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę w ramach Imprez integracyjnych jest dobrowolne. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia faktycznego poziomu wykorzystania Świadczeń oferowanych w ramach danej Imprezy integracyjnej przez poszczególnych jej Uczestników. Uczestnicy nie ponoszą żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w Imprezach integracyjnych.

Głównym celem Imprez integracyjnych jest osiągnięcie korzyści biznesowych w postaci poprawy zaangażowania Uczestników w wykonywaną pracę, wzmocnienia więzi istniejących pomiędzy Uczestnikami a Wnioskodawcą, zwiększenie motywacji, poprawę relacji interpersonalnych, możliwości zacieśnienia więzi koleżeńskich, budowania pozytywnej atmosfery w pracy oraz wzmocnienia wizerunku Spółki oraz jej atrakcyjności jako pracodawcy na rynku pracy.

Zdarzają się przypadki, że udział w niektórych Imprezach integracyjnych mogą brać również członkowie rodzin i / lub osoby bliskie Uczestnikom, jednakże każdorazowo takie uczestnictwo wiązać się będzie realizacją celów Spółki wskazanych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że udział Uczestników i członków rodzin uczestników w Imprezach integracyjnych nie prowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOF, a tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstają jakiekolwiek obowiązki płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, udział Uczestników i członków ich rodzin w Imprezach integracyjnych organizowanych przez Spółkę nie prowadzi do powstania przychodu i tym samym na Spółce, jako na płatniku nie ciążą jakiekolwiek obowiązki płatnika związane z koniecznością obliczenia zaliczki na PDOF.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja Podatkowa zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 11 ust. 1 ustawy PDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy PDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody‚ ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast jak stanowi art. 13 ust. 8 pkt 9, za przychód z działalności wykonywanej osobiście rozumie się między innymi przychód z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło czy też kontraktu menadżerskiego lub umowy o podobnym charakterze.

Jednocześnie, zgodnie z art. 31 ustawy o PDOF, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o PDOF, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszt uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że za przychód podlegający opodatkowaniu uznać należy każdą formę przysporzenia w majątku osoby fizycznej - mającą zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną (w tym nieodpłatne świadczenia). W tym miejscu należy wskazać, że w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku danej osoby, mające konkretny wymiar finansowy (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w pełnym składzie Izby Finansowej w uchwale II FPS 7/10 z dnia 24 października 2011 r., NSA w orzeczeniach: sygn. II FSK 1111/12 z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II FSK 803/12 z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II FSK 684/12 z dnia 5 marca 2014 r., sygn. II FSK 93/12 z dnia 20 grudnia 2013 r.). Wskazać przy tym należy, że sposób obliczenia dla celów PDOF wartości nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych został określony odmiennie od wartości pieniężnych, co znajduje odzwierciedlenie w treści przepisu art. 12 ust. 2, 2a i 3 ustawy PDOF oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b ustawy PDOF.

Za wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13, dalej: „wyrok TK”), stwierdzić jednak należy, że „mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów (…) nie każde świadczenie (…) jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu”. W tym miejscu należy wskazać, że co prawda wyrok TK dotyczy konkretnie przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę oraz dochodu ze stosunku pracy, jednakże przeprowadzona w nim analiza w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym nieodpłatnych świadczeń, zdaniem Wnioskodawcy, stosuje się także do przypadku osób otrzymujących świadczenia od podmiotów, z którymi osoby te związane są umową cywilnoprawną (w tym umową zlecenia, umową o dzieło czy też kontraktem menadżerskim lub umową o podobnym charakterze). Dlatego też w dalszej części niniejszego wniosku argumentacja Wnioskodawcy powinna mieć zastosowanie do wszystkich grup Uczestników.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym można uznać jedynie takie świadczenia, które łącznie spełniają następujące przesłanki:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Tym samym, odnosząc powyższe do stanu przedstawionego we wniosku wskazać należy, że obiektywne kryterium wystąpienia przysporzenia majątkowego (korzyści) nie jest spełnione, gdy Spółka proponuje pracownikom / osobom współpracującym na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz okazjonalnie członkom ich rodzin (innym bliskim osobom) udział w szeroko pojętych spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy. W takim przypadku, nawet jeśli dany Uczestnik (okazjonalnie z rodziną / innymi bliskimi osobami) bierze udział w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku, gdyż nie można zakładać, że taki wydatek byłby poniesiony przez Uczestnika gdyby pracodawca nie organizował imprezy integracyjnej. Korzyść z organizacji wydarzenia integracyjnego uzyskuje przede wszystkim pracodawca który realizuje w ten sposób swój główny cel, jakim jest budowanie relacji pomiędzy Uczestnikami, co z kolei przekłada się na polepszenie efektywności pracy i retencję Uczestników.

Dodatkowo wskazać należy, że w przypadku Imprez integracyjnych nie jest możliwe ustalenie w oparciu o przepisy ustawy PDOF skonkretyzowanej i indywidualnie ustalonej wartości świadczenia otrzymanego przez konkretnego Uczestnika (w szczególności nie jest możliwe zweryfikowanie co Uczestnicy zjedli bądź z jakich atrakcji skorzystali), a szacowanie wartości świadczenia lub przypisanie pracownikowi jako przychodu wartości statystycznej jest w ramach ustawy PDOF niedopuszczalne (co również potwierdził Trybunał Konstytucyjny).

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, po stronie Uczestników nie powstaje jakikolwiek przychód z tytułu uczestnictwa w Imprezach integracyjnych i otrzymania w związku z tym Świadczeń dla celów PDOF.

Powyższe stanowisko oraz wykładnia przepisów ustawy o PDOF w odniesieniu do określenia, w jakich okolicznościach po stronie pracowników otrzymujących nieodpłatne świadczenia powstąje przychód, zostało odzwierciedlone zarówno w wyrokach sądów administracyjnych oraz w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów.

Przykładowo, w wyroku z dnia 17 listopada 2015 r. (sygn. II FSK 2393/13) NSA uznał, że: (…) nie można uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby spotkanie nie zostało zorganizowane przez spółkę i gdyby spółka nie sfinansowała spotkań, to osoby uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód w przypadku pracownika ze stosunku pracy.

Warte również przytoczenia jest stanowisko przedstawione w wyroku z dnia 14 stycznia 2015 r. (sygn. II FSK 2170/14) NSA wskazał, że: (...) błędne jest (...) stanowisko, że udział pracownika Spółki oraz członka jego rodziny w zorganizowanej przez Spółkę imprezie integracyjnej, stanowi opodatkowany przychód ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy PDOF. Na tle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nie można bowiem uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu wymierną korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby skarżąca nie zorganizowała i nie sfinansowała tego spotkania, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także indywidualnie przypisać uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód, a w przypadku pracownika Spółki oraz członków jego rodziny przychód ze stosunku pracy.

W efekcie NSA postawił tezę, że udział pracownika oraz członków jego rodziny w zorganizowanej przez Spółkę imprezie integracyjnej, nie stanowi opodatkowanego przychodu ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy PDOF.

Podobne stanowiska, składające się w jednolitą linię orzeczniczą, zostały wyrażone m.in. w wyrokach NSA z dnia 13 marca 2015 r. (sygn. I FSK 3738/14) z dnia 6 lutego 2015 r. (sygn. II FSK 3501/14).

Dodatkowo wskazać należy, że także Minister Finansów wielokrotnie potwierdzał brak skutków podatkowych powstających po stronie pracowników w związku z uczestnictwem zarówno pracowników, jak i członków ich rodzin w organizowanych przez pracodawcę imprezach integracyjnych. Stanowisko to wyrażane jest nie tylko w nowo wydawanych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, lecz również poprzez dokonywanie zmian interpretacji wydanych przed 8 lipca 2014 r., których pierwotna treść nie była zgodna z tezami wyroku TK:

Przykładowo w zmienionej interpretacji indywidualnej przez Ministra Finansów z dnia 5 listopada 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.364.2015.IMD) wskazano, że (...) mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. (...) w związku z udziałem w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę, jej uczestnicy nie uzyskują nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, po stronie pracowników (i członków ich rodzin) nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy, w tym ze stosunku pracy. Z kolei w innej zmienionej interpretacji z dnia 11 września 2015 r. (sygn. DD3.8222.2.369.2015.OBQ), wskazano że (...) bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu; nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż (…) nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść. W zmienionej interpretacji indywidualnej przez Ministra Finansów z dnia 7 września 2015 r. (sygn. DD3.8222.2. 32l.2015.OBQ), zostało podkreślone, że: (...) mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy - nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

Podobnie, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2015 r. (sygn. IPPB4/4511-908/15-2/AK), organ zaznaczył, że (...) nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 września 2015 r. (sygn. ILPPB-2-l/4511-265/l5/AD), podkreślono, że Obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych. Trudno bowiem poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika jest możliwość uczestnictwa w imprezie integracyjnej, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że przywołane wyżej rozstrzygnięcia zapadały w interpretacjach indywidualnych lub wyrokach dotyczących konkretnych spraw, jednak stany faktyczne leżące u podstaw przywołanych orzeczeń były tożsame ze stanem faktycznym występującym u Wnioskodawcy. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, linia interpretacyjna dotycząca braku skutków w PDOF związanych z uczestnictwem Uczestników w organizowanych przez pracodawcę Imprezach integracyjnych, ujednolicona po wyroku TK, powinna w pełni naleźć zastosowanie w niniejszej sprawie.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy umożliwienie Uczestnikom udziału w Imprezach integracyjnych nie doprowadzi do powstania po ich stronie podlegającego opodatkowaniu przychodu z tytułu uczestnictwa w Imprezach integracyjnych. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstają jakiekolwiek obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.