Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-216/16/MG
z 31 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 16 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek 1, 2 i 3 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek 1, 2 i 3.

Wniosek został uzupełniony pismem z 16 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 9 maja 2016 r. znak: IBPP1/4512-216/16/MG.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 28 grudnia 2007 r. Wnioskodawca D.K. oraz jego żona M. K. zawarli z B. Spółka z o.o. w B. umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego w formie aktu notarialnego przed notariuszem H. N. (rep A ). Przedmiotem umowy było nabycie praw użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w B., tj. następujących niezabudowanych działek:

• nr 1 o obszarze 701 m² objętej KW nr,
• nr 2 o obszarze 972 m², objętej KW nr,
• nr 3 o obszarze 1.356 m², objętej KW nr ...
  
  

Cena sprzedaży prawa użytkowania wieczystego powyższych działek określona w akcie notarialnym była ceną brutto i zawierała w sobie podatek VAT.

Prawo użytkowania wieczystego zostało nabyte do majątku wspólnego małżonków D. K. i M. K., ale co wyraźnie zapisano w akcie notarialnym, na cele prowadzonej przez D. K. działalności gospodarczej pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe z siedzibą w N.

Sprzedający wystawił na rzecz P.H.U. fakturę VAT z dnia 28 grudnia 2007 dokumentującą przedmiotową dostawę.

Przedmiotowe działki pozostają do dnia dzisiejszego wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej D.K.

W dniu 28 stycznia 2016 r. Wnioskodawca D. K. oraz jego żona M. K. zawarli z D. S.A. w K. przedwstępną umowę sprzedaży. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego przed notariuszem A. N. (rep. A ). Przedmiotem ww. umowy jest zobowiązanie do sprzedaży przez Wnioskodawcę oraz M. K. na rzecz D. S.A. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości:

• nr 1, o obszarze 701 m² objętej KW nr ,
• nr 2, o obszarze 972 m², objętej KW nr,
• nr 3, o obszarze 1.356 m², objętej KW
  
  

Działki o nr 1 oraz 2 w rejestrze gruntowym stanowią tereny mieszkaniowe oznaczone symbolem „B”, z kolei działka nr 3 stanowi zurbanizowany teren niezabudowany lub w trakcie zabudowy o symbolu „Bp”.

Zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta B. z 26 stycznia 2016 r. działki ww. znajdują się w granicach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru K. w B. na terenie oznaczonym symbolami 15MW - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (działka nr 3 i niewielki fragment działki nr 1) oraz 06MWU - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usługowej (większość działki nr 1 oraz działka 2).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od dnia 25 marca 1996 r. objętej wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
   
2. Przy nabyciu działek 1, 2 i 3 Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturze z dnia 28 grudnia 2007 r. dotyczącej zakupu tych działek i z prawa tego skorzystał.
   
3. Działki 1, 2 i 3 zostały nabyte dla celów gospodarczych prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Zakupione były z zamiarem wybudowania obiektu handlowego dla firmy lub gdyby do wybudowania tego obiektu nie doszło z zamiarem dalszej sprzedaży. Od dnia zakupu do dnia dzisiejszego działki były utrzymywane w czystości (Wnioskodawca dbał o porządek na ich terenie) lecz nie były bezpośrednio używane.
   
4. Przedmiotowe działki były związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem (działalnością gospodarczą). W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wszystkie czynności są opodatkowane i Wnioskodawca nie wykonuje czynności, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.
   
5. Działki Wnioskodawca nabył jako niezabudowane. Są one nadal niezabudowane i zostaną sprzedane w takim stanie jako działki niezabudowane.
   
6. Zgodnie z zawartą umową przedwstępną sprzedaży z dnia 28 stycznia 2016 r. sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w terminie 14 dni po spełnieniu warunków wymienionych w umowie przedwstępnej (uzyskania przez przyszłego nabywcę: pozwolenia na budowę obiektu handlowego, pozwolenia na wykonanie wjazdu z drogi publicznej, pozwolenia na wycinkę drzew, uzyskania warunków technicznych przyłączy - kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego) jednak najpóźniej w terminie do dnia 28 stycznia 2017 r. Umowa sprzedaży zostanie zawarta bezpośrednio po otrzymaniu interpretacji podatkowej.
   
7. Zapłata ceny sprzedaży przedmiotowych działek przez kupującego D. S.A. nastąpi po ich sprzedaży w dwóch transzach - pierwsza w wysokości połowy ceny sprzedaży w terminie trzech dni od dnia podpisania umowy przeniesienia praw użytkowania wieczystego i druga transza (reszta ceny sprzedaży) w terminie trzech dni od przedłożenia przez Sprzedających Spółce Kupującej odpisów ksiąg wieczystych przedmiotowych nieruchomości potwierdzających wpis w tych księgach prawa użytkowania wieczystego na rzecz Spółki Kupującej.
   
8. Przed przeniesieniem na nabywcę prawa rozporządzania działkami jak właściciel nie nastąpi zapłata ceny sprzedaży ani w całości ani w części.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny przyszły, Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie:

• Czy zawarcie umowy przyrzeczonej sprzedaży prawa użytkowania wieczystego na określonych warunkach będzie skutkowało powstaniem zobowiązania dla Wnioskodawcy do naliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług wyliczonego od ceny netto sprzedaży prawa użytkowania wieczystego?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, na tle przedstawionego stanu faktycznego ewentualne uzyskanie przychodu w postaci ceny z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego będzie powodować dla niego zobowiązanie podatkowe na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jako sprzedającego. W tej sytuacji Wnioskodawca powinien naliczyć i zapłacić podatek od wartości netto ceny uzyskanej z transakcji według stawki 23 %.

Według Wnioskodawcy zbycie prawa do użytkowania wieczystego stanowi dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu. Zasada ta dotyczy gruntów niezabudowanych, z czym mamy do czynienia w niniejszym wypadku.

Przy dostawie gruntów niezabudowanych, w tym także dla dostawy, której przedmiotem jest prawo wieczystego użytkowania gruntów, ustawodawca nie określił odrębnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Przyjmuje się zatem, że powstaje on na zasadach ogólnych, tj. z chwilą dokonania dostawy towarów lub z chwilą otrzymania zaliczki przed dokonaniem dostawy. Zaliczka na poczet ceny sprzedaży nie została dokonana, a strony umowy przedwstępnej postanowiły, iż cena zostanie zapłacona w terminach przypadających po zawarciu umowy przyrzeczonej.

W praktyce dniem „dokonania dostawy nieruchomości” będzie dzień podpisania aktu notarialnego, wówczas bowiem dochodzi do przeniesienia na nabywcę prawa do dysponowania nieruchomością jak właściciel i powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 1 marca 2013 r. (sygn. I FSK 530/12), termin powstania obowiązku podatkowego wyznaczy dzień, w którym nabywca uzyskuje prawo do dysponowania nieruchomością (a nie dzień podpisania aktu notarialnego).

Jednocześnie zauważyć trzeba, iż nie mamy także do czynienia z przypadkiem zwolnienia podatkowego. Przede wszystkim nie mamy do czynienia ze zwolnieniem wynikającym z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, który przewiduje zwolnienie przedmiotowe dostawy terenów niezabudowanych ale tylko innych niż tereny budowlane. Z kolei w niniejszym wypadku chodzi o grunty o charakterze jednoznacznie budowlanym.

Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy jego stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie ze sobą tematyki poruszanej we wniosku dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek, tut. organ postanowił ująć kwestie trzech zdarzeń przyszłych w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu Cywilnego).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Z wniosku wynika, że w dniu 28 stycznia 2016 r. Wnioskodawca oraz jego żona zawarli z D. S.A. w K. przedwstępną umowę sprzedaży. Przedmiotem ww. umowy jest zobowiązanie do sprzedaży przez Wnioskodawcę oraz żonę prawa użytkowania wieczystego nieruchomości: nr 1, nr 2 i nr 3.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2082 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii czy zawarcie umowy przyrzeczonej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu działek nr 1567/4, nr 1568/4 i nr 1569/4 na określonych warunkach będzie skutkowało powstaniem zobowiązania dla Wnioskodawcy do naliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej od dnia 25 marca 1996 r. Działki 1, 2 i 3 zostały nabyte wprawdzie przez oboje małżonków jednakże z przeznaczeniem wyłącznie dla celów gospodarczych prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. Zakupione były z zamiarem wybudowania obiektu handlowego dla firmy lub gdyby do wybudowania tego obiektu nie doszło z zamiarem dalszej odsprzedaży.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT należy zatem stwierdzić, że w istocie Wnioskodawca dokonał nabycia całości działek dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Tym samym Wnioskodawca wystąpi jako podatnik VAT z tytułu sprzedaży całości działek, a nie jedynie udziału w nich.

W dniu 28 stycznia 2016 r. Wnioskodawca D. K. oraz jego żona M. K. zawarli z D. S.A. w K. przedwstępną umowę sprzedaży. Umowa została zawarta w formie aktu notarialnego. Przedmiotem ww. umowy jest zobowiązanie do sprzedaży przez Wnioskodawcę oraz M. K. na rzecz D. S.A. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nr 1, nr 2, nr 3. Zgodnie z zawartą umową przedwstępną sprzedaży z dnia 28 stycznia 2016 r. sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w terminie 14 dni po spełnieniu warunków wymienionych w umowie przedwstępnej, jednak najpóźniej w terminie do dnia 28 stycznia 2017 r. Zapłata ceny sprzedaży przedmiotowych działek nastąpi przez kupującego D. S.A. po ich sprzedaży w dwóch transzach. Przed przeniesieniem na nabywcę prawa rozporządzania działkami jak właściciel nie nastąpi zapłata ceny sprzedaży ani w całości ani w części.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego działek nr 1, nr 2 i nr 3 na rzecz D. S.A. będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT bowiem zostanie dokonana przez podmiot działający dla tej czynności jako podatnik podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabył bowiem prawo użytkowania wieczystego przedmiotowych działek dla celów prowadzonego przedsiębiorstwa i działki były związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Kwestię określenia momentu powstania obowiązku podatkowego reguluje przepis art. 19a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Odnosząc się zatem do momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego działek nr 1, nr 2 i nr 3 należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT tj. z chwilą dokonania dostawy towarów, czyli w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania gruntami jak właściciel. W ustawie brak jest szczególnego przepisu odnoszącego się do momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie. Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie przeniesienie prawa do rozporządzania działkami jak właściciel nastąpi z dniem podpisania aktu notarialnego, to obowiązek podatkowy powstanie z tym dniem. Wnioskodawca wskazał bowiem, że sprzedaż przedmiotowych działek nastąpi w terminie 14 dni po spełnieniu warunków wymienionych w umowie przedwstępnej jednak najpóźniej w terminie do dnia 28 stycznia 2017 r. Ponadto przed przeniesieniem na nabywcę prawa rozporządzania działkami jak właściciel nie nastąpi zapłata ceny sprzedaży ani w całości ani w części.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii wysokości opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr 1, nr 2 i nr 3.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone miedzy innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca działki nabył jako niezabudowane. Są one nadal niezabudowane i zostaną sprzedane w takim stanie jako działki niezabudowane. Zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta B. z 26 stycznia 2016 r. działki znajdują się w granicach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru K. w B. na terenie oznaczonym symbolami 15MW – teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej (działka nr 3 i niewielki fragment działki nr 1) oraz 06MWU – tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i usługowej (większość działki nr 1 oraz działka nr 2).

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że dostawa prawa użytkowania wieczystego niezabudowanych działek nr 1, nr 2 i nr 3 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT bowiem przedmiotem dostawy będą działki niezabudowane, dla których obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określający ich przeznaczenie pod zabudowę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę przywołany przepis oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy z tytułu nabycia działek nr 1, nr 2 i nr 3 przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

W świetle powyższego do dostawy prawa użytkowania wieczystego działek nr 1, nr 2 i nr 3 nie znajdzie zatem zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym dostawa prawa użytkowania wieczystego działek nr 1, nr 2 i nr 3 będzie opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23% podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że ewentualne uzyskanie przychodu w postaci ceny z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego będzie powodować dla niego zobowiązanie podatkowe na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jako sprzedającego. W tej sytuacji Wnioskodawca powinien naliczyć i zapłacić podatek od wartości netto ceny uzyskanej z transakcji według stawki 23%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 530/12 bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.