Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-115/16-2/SO
z 17 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wartości początkowej środka trwałego w wyniku cesji wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wartości początkowej środka trwałego w wyniku cesji wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca [dalej: „Spółka”] zawarł ze swoim usługodawcą [dalej: „Kontrahent”] umowę na wykonanie usługi. Po jej wykonaniu Kontrahent wystawił Spółce fakturę ze wskazanym terminem płatności. Wartość netto tej faktury została zaliczona do wartości początkowej budowanego przez Spółkę środka trwałego. Za zgodą Spółki Kontrahent przed upływem terminu płatności dokonał cesji wierzytelności wynikającej z tej faktury na inny podmiot [dalej: „Cesjonariusz”]. Następnie Cesjonariusz zwrócił się do Spółki i zaproponował, by Spółka uregulowała mu swoje zobowiązanie nieco wcześniej niż planowano (tj. przed terminem zapłaty wskazanym na fakturze Kontrahenta), ale przez to w nieco niższej wysokości (uwzględniając koszt pieniądza w czasie). Spółka i Cesjonariusz podpisali stosowne porozumienie, w myśl którego kwota wpłacona Cesjonariuszowi przez Spółkę przed terminem płatności określonym na fakturze (nieco niższa niż kwota wskazana na fakturze) stanowi całość rozliczeń między Spółką i Cesjonariuszem. Kontrahent nie wystawił i nie wystawi w przyszłości Spółce faktury korygującej uwzględniającej wyżej opisane zmniejszenie zobowiązania Spółki (jako że rozliczył się on już wcześniej - z Cesjonariuszem i nie ma on podstaw do korygowania swojej faktury).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka w następstwie zdarzeń opisanych w stanie faktycznym powinna wartość początkową budowanego środka trwałego (do której pierwotnie zaliczyła wartość netto z faktury Kontrahenta) pomniejszyć o różnicę między wartością netto wskazaną na fakturze Kontrahenta a wartością netto rzeczywiście przez Spółkę zapłaconą Cesjonariuszowi?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki powinna ona pomniejszyć wartość początkową budowanego środka trwałego o różnicę między wartością netto wskazaną na fakturze Kontrahenta a wartością netto rzeczywiście przez Spółkę zapłaconą Cesjonariuszowi.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) [dalej: „UPDOP”] za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Przy czym w myśl art. 16g ust. 4 UPDOP za koszt wytworzenia uważa się m.in. wartość, w cenie nabycia (zdefiniowanej w art. 16g ust. 3 UPDOP jako kwota należna zbywcy), zużytych do wytworzenia środków trwałych wykorzystanych usług obcych.

W sytuacji gdyby w opisanym stanie faktycznym nie było Cesjonariusza, nie byłoby żadnych wątpliwości - zapłacenie Kontrahentowi wcześniej, ale przez to nieco mniejszej kwoty niż wynika z faktury (cena pomniejszona o skonto) sprawiłoby, że Kontrahent wystawiłby Spółce fakturę korygującą i Spółka o wynikającą z tej faktury różnicę w wartości netto pomniejszyłaby wartość początkową budowanego środka trwałego. Stałoby się tak, gdyż „kwotą należną”, o której mowa w art. 16g ust. 3 UPDOP, byłaby niewątpliwie wartość netto uwzględniająca wspomniane obniżenie - tylko tyle wypłynęłoby z rachunku bankowego Spółki i tylko tyle wpłynęłoby na rachunek Kontrahenta.

W naszym stanie faktycznym pojawienie się Cesjonariusza nie powinno, zdaniem Spółki, modyfikować skutków podatkowych, gdyż sytuacja jest de facto taka sama (różnicą jest jedynie brak faktury korygującej). „Kwotą należną” jest tu przede wszystkim (tak jak w przykładzie bez Cesjonariusza) wartość pomniejszona, taka też kwota wypłynęła z rachunku bankowego Spółki. Nie ma więc uzasadnienia, by Spółka do wartości początkowej budowanego środka trwałego zaliczała część kwoty netto z faktury Kontrahenta, której to części Spółka nigdy nie ureguluje, gdyż tak się umówiła z Cesjonariuszem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zmiany wartości początkowej środka trwałego w wyniku cesji wierzytelności jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. Z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się m.in.:

1. w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
   
1. a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;
   
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.
   
   

W przedmiotowym wniosku Spółka wskazała, że w ramach budowy środka trwałego zawarła umowę z kontrahentem na wykonanie usługi. Adekwatna w tym przypadku będzie więc treść art. 16 ust. 4, według którego za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych, rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Za cenę nabycia natomiast uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Spółka wskazała, że do kosztów wytworzenia zaliczyła wartość usługi wykonanej przez kontrahenta, w wysokości określonej na fakturze. Wartość netto tej faktury została zaliczona do wartości początkowej budowanego przez Spółkę środka trwałego.

Następnie, za zgodą Spółki, doszło do cesji wierzytelności na inny podmiot.

Cesja wierzytelności uregulowana jest przepisami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 509 § 1 wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Przedmiotem przelewu jest wierzytelność, czyli prawo podmiotowe przysługujące wierzycielowi do żądania od dłużnika, aby spełnił świadczenie. Zgodnie natomiast z art. 510 § 1 umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Cesja wierzytelności czy przejęcie długu na gruncie prawa cywilnego nie powoduje zmiany treści stosunku zobowiązaniowego. Zmienia się jedynie przedmiot umowy. W następstwie cesji czy przejęcia długu nowy podmiot przejmuje wyłącznie prawa i obowiązki cywilnoprawne dotychczasowego korzystającego czy finansującego. Strony umów cywilnoprawnych mogą dowolnie określać swoje wzajemne prawa i obowiązki, nie mogą jednak umową cywilnoprawną zmieniać uprawnień podatkowych.

W przedmiotowym wniosku Spółka wskazała, że w wyniku cesji wierzytelności doszło do zmniejszenia kwoty należnej za wykonaną usługę. Spółka wpłaciła mniejszą kwotę we wcześniejszym terminie. Ugoda ta nastąpiła jednak na podstawie umowy zawartej z cesjonariuszem, nie zaś z wykonawcą usługi. Spółka nie otrzyma zatem faktury korygującej.

Na podstawie przepisów art. 16g ust. 13-16 stwierdzić można, że wartość początkową środka trwałego można zmienić w następujących przypadkach:

• ulepszenia w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji;
• nabycia części składowych lub peryferyjnych;
• trwałego odłączenia części składowej lub peryferyjnej.
  
  

Ponadto cenę nabycia, o której mowa w ust. 3 oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro częścią kosztu wytworzenia przedmiotowego środka trwałego są usługi obce, to właśnie ta wartość a nie niższa kwota zapłacona wierzycielowi w wyniku umowy, powinna być brana pod uwagę przy ustalaniu wartości początkowej wytworzonego środka trwałego. Podkreślić bowiem należy, że co do zasady wartość faktycznej zapłaty za „składniki” zużyte w procesie wytworzenia środka trwałego pozostaje bez wpływu na sposób i zasady ustalania jego wartości początkowej.

Podsumowując, brak regulacji skutków podatkowych wyniku umowy zawartej z wierzycielem powoduje, że zmiana wartości wierzytelności pozostaje bez wpływu na wartość początkową środka trwałego. Stanowisko Spółki należy więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.