Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-246/16/SG
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 21 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 12 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych przekazania znaku towarowego do spółki komandytowej na podstawie umowy darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych przekazania znaku towarowego do spółki komandytowej na podstawie umowy darowizny. W dniu 12 maja 2016 r. wniosek powyższy został uzupełniony.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Wnioskodawca prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednoosobową działalność gospodarczą oraz w formie spółki osobowej (sp. komandytowej). Wnioskodawca w związku z udziałem w spółce osobowej wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym 19%. Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe. Siedziba spółki komandytowej o której mowa we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej znajduje się w X. Wnioskodawca posiada niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego (zwany dalej: Znakiem towarowym). Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

W związku z reorganizacją majątku Wnioskodawca rozważa dokonanie darowizny znaku do spółki komandytowej, której jest wspólnikiem (komandytariuszem). Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena niezarejestrowanego znaku towarowego będącego przedmiotem prawa autorskiego. Może jednak się okazać, iż w trakcie korzystania ze znaku przez spółkę komandytową zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w OHIM. Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wobec Wnioskodawcy powstanie jakikolwiek przychód podatkowy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnych i prawnych w postaci niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego na rzecz spółki komandytowej, w której jest on wspólnikiem?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Odnosząc się do powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, w której będzie on wspólnikiem, należy zauważyć, że ustawa PIT nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy - ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od spółki osobowej żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca rozważa przekazanie w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest on wspólnikiem (komandytariuszem) niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego.

Na gruncie podatku dochodowego spółka komandytowa nie ma podmiotowości, jest spółką przejrzystą podatkowo, nie ma własnych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychody spółki komandytowej stanowią przychody jej wspólników zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.). Przepis ten stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącą osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do prawa do jego udziału w zysku oraz łączy z pozostałymi przychodami.

Zarówno w przypadku osób fizycznych jak i prawnych przychodami podatkowymi są świadczenia otrzymane nieodpłatnie, a do takich należy zaliczyć między innymi otrzymanie rzeczy bądź prawa w formie darowizny. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być otrzymane przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia „od samego siebie”, a w takiej sytuacji znajduje się wspólnik, który przenosi na spółkę osobową, w formie darowizny prawa do znaku towarowego. Tym samym przychód z nieodpłatnych świadczeń powstanie jedynie u wspólników, którzy otrzymają świadczenie. W przypadku wspólnika, który przekaże w formie darowizny prawa do znaku towarowego, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu m.in. w interpretacjach indywidualnych z 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-895/13-4/AA oraz z 29 lipca 2014 r., Znak: ILPB1/415-490/14-2/AG.

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki osobowej - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 ww. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z powyższego wynika, że spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tejże spółki.

Spółka komandytowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy spółka komandytowa stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza). Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również, wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje przekazać w drodze umowy darowizny na rzecz spółki komandytowej, której jest wspólnikiem - niezarejestrowany znak towarowy stanowiący przedmiot prawa autorskiego.

Stosownie do zapisu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że o ile w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego, a tym samym niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej Wnioskodawcy w istocie przysługują prawa autorskie do niezarejestrowanego znaku towarowego, które w drodze umowy darowizny mogą być przeniesione na spółkę komandytową, której jest on wspólnikiem (wskazania w powyższym zakresie przyjęto jako elementy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego), to dokonanie tej darowizny nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego.

W przypadku wspólnika dokonującego darowizny na rzecz spółki komandytowej, której jest on wspólnikiem, przychód z nieodpłatnych świadczeń nie powstanie, gdyż nie jest możliwe obdarowanie „samego siebie”.

Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być ono faktycznie przez tego podatnika „otrzymane”. W sytuacji zaś kiedy podatnik dokonuje darowizny na rzecz spółki komandytowej której jest wspólnikiem, należy stwierdzić, iż w praktyce nic on nie otrzymuje. Otrzymanie wiąże się bowiem z nabyciem czegoś, czego wcześniej się nie miało. Zatem w analizowanej sytuacji należałoby przyjąć, iż mamy do czynienia z przeniesieniem składnika majątkowego - niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego - w ramach majątku Wnioskodawcy, do majątku spółki komandytowej, której jest jedynym ze wspólników. Nie ma w tej sytuacji miejsca żadne powiększenie majątku Wnioskodawcy, które de facto jest okolicznością warunkującą powstanie przychodu podatkowego.

Reasumując, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze umowy darowizny prawa do niezarejestrowanego znaku towarowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego nie spowoduje powstania po jego stronie, jako wspólnika spółki komandytowej, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniami należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.