Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-105/16/MD
z 14 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 6 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 31 maja 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieruchomości na wyłączną własność – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieruchomości na wyłączną własność.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym, w piśmie z 17 maja 2016 r., wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 31 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną nabył w trakcie trwania małżeństwa mieszkanie. Mieszkanie to jest współwłasnością Wnioskodawcy i jego żony w częściach równych. Na zakup mieszkania został zaciągnięty kredyt hipoteczny, który zgodnie z harmonogramem zostanie spłacony do 2033 r.

W dniu 9 października 2015 r. uprawomocnił się wyrok w przedmiocie orzeczenia rozwodu bez orzekania o wspólnym mieszkaniu.

Obecnie była żona Wnioskodawcy chce w ramach umowy podziału majątku wspólnego wyzbyć się własności nieruchomości bez spłaty na rzecz Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że stanie się wyłącznym właścicielem nieruchomości w drodze podziału majątku dorobkowego małżonków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy podziału majątku wspólnego po rozwodzie, w wyniku którego były mąż nabędzie własność nieruchomości bez spłaty byłej małżonki mieści się w zakresie przepisu art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie umowy podziału majątku wspólnego po rozwodzie, w wyniku którego były mąż nabędzie własność nieruchomości bez spłaty byłej małżonki mieści się w zakresie przepisu art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Nie ma wątpliwości, iż przedmiotowa nieruchomość jest współwłasnością małżonków (byłych), zaś nieodpłatne zniesienie współwłasności prowadzić będzie do nabycia przez Wnioskodawcę rzeczy wspólnej na dalszą własność.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 1a cyt. ustawy, przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;
2. wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.
   
   

Art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog nabycia rzeczy i praw majątkowych, które podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wraz z żoną nabył w trakcie trwania małżeństwa mieszkanie. Mieszkanie to jest współwłasnością Wnioskodawcy i jego żony w częściach równych. Na zakup mieszkania został zaciągnięty kredyt hipoteczny, który zgodnie z harmonogramem zostanie spłacony do 2033 r. W dniu 9 października 2015 r. uprawomocnił się wyrok w przedmiocie orzeczenia rozwodu bez orzekania o wspólnym mieszkaniu. Obecnie była żona Wnioskodawcy chce w ramach umowy podziału majątku wspólnego wyzbyć się własności nieruchomości bez spłaty na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że stanie się wyłącznym właścicielem nieruchomości w drodze podziału majątku dorobkowego małżonków.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2015 r., poz. 2082, ze zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym. Z powyższego przepisu wynika również, że wspólność majątkowa małżeńska oparta jest na małżeństwie, jako stosunku prawnym osobistym. Powyższe oznacza, że ustanie małżeństwa, w wyniku np. orzeczenia sądu rozwiązującego małżeństwo, powoduje ustanie z mocy prawa tej wspólności. Wspólność majątkowa małżeńska ustaje ponadto w przypadku zawarcia przez małżonków umowy ją znoszącej i wprowadzającej rozdzielność majątkową, orzeczenia sądu ustanawiającego w miejsce wspólności majątkowej pełną rozdzielność na żądanie jednego z małżonków, orzeczenia separacji małżonków, ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków oraz w przypadku ogłoszenia upadłości jednego z nich.

Ponadto wskazać należy, że podział majątku wspólnego małżonków jest instytucją typową dla prawa rodzinnego i opiekuńczego. Należy podkreślić, że podział majątku wspólnego małżonków, wskazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Do podziału majątku wspólnego nie będzie miał również zastosowania wskazany przez Wnioskodawcę art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Reasumując należy stwierdzić, iż skoro w art. 1 ust. 1 ww. ustawy jako podlegające podatkowi od spadków i darowizn nie zostało wymienione nabycie na skutek podziału majątku dorobkowego małżonków – a taki charakter nabycia wskazał w uzupełnieniu Wnioskodawca – należy uznać, że nie podlega ono podatkowi od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nabycie własności nieruchomości na skutek podziału majątku wspólnego małżonków nie mieści się w zakresie art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu stanu faktycznego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli stan faktyczny przedstawiony we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.