Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-307/16-2/AMN
z 13 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2016 r. (data wpływu 23 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, będącym pracownikami Klienta – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, współpracującym z Klientem – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, będącym pracownikami Klienta oraz w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, współpracującym z Klientem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest dystrybutorem na rynku polskim armatury kuchennej, łazienkowej oraz innego wyposażenia łazienkowego. Towary sprzedawane są głównie do stałych kontrahentów, będących spółkami kapitałowymi lub osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze (dalej: Klienci).

W celu zwiększenia sprzedaży Spółka organizuje program lojalnościowy skierowany do:

1. osób będących pracownikami Klientów, a więc osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (zatrudnionych przez Klienta na podstawie umowy o pracę bądź umowy zlecenia) lub
2. osób współpracujących z Klientami na zasadzie umowy o współpracę, zajmujących się dla Klienta sprzedażą, a więc osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, niebędących jednak Klientami Spółki (nie kupują od Spółki towarów, nabywcami są Klienci, z którymi te osoby współpracują) - (dalej łącznie: Uczestnicy).
   
   

Program polega na tym, że Uczestnicy za każdy towar sprzedany dzięki ich działalności sprzedażowej, a zakupiony wcześniej przez Klienta od Spółki, otrzymują określoną liczbę punktów w postaci naklejek znajdujących się na opakowaniach sprzedanych towarów. Po zebraniu określonej ilości punktów/naklejek Uczestnikom będą wydawane bony A. (dalej: Bony), o nominalnych wartościach do 100 zł, przy czym Spółka będzie mogła wydać Uczestnikowi jednorazowo więcej niż jeden Bon. Wartość i ilość Bonów przekazanych Uczestnikowi w ramach programu zależeć będzie od ilości uzbieranych przez niego punktów, a więc de facto od ilości towarów Spółki sprzedanych przez Klienta do klienta ostatecznego w efekcie aktywności sprzedażowej Uczestnika. Do przedmiotowego programu został opracowany stosowny regulamin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie w przyszłości w ramach opisanego programu lojalnościowego Bonów pracownikom Klienta, a więc osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, zrodzi jakiekolwiek obowiązki po stronie Spółki wynikające z ustawy z dnia 26 lipca 1997 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361) i dalej: ustawa o PDOF)? Jeśli tak, to jakie?
2. Czy przekazanie w przyszłości Bonów osobom niebędącym pracownikami Klienta, ale współpracującym z Klientem, a więc osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, zrodzi jakiekolwiek obowiązki po stronie Spółki wynikające z ustawy o PDOF? Jeśli tak, to jakie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1

Zdaniem Spółki, przekazanie Bonów pracownikom Klienta będzie stanowić dla nich przychody z innych źródeł, a w konsekwencji zrodzi po stronie Spółki obowiązek sporządzenia na koniec roku informacji rocznej PIT-8C, w której zostanie wykazana wartość przekazanych danej osobie Bonów, oraz przekazania jej osobie, która uzyskała Bony oraz właściwemu dla tej osoby ze względu na miejsce zamieszkania urzędowi skarbowemu.

Zgodnie z art. 11 ustawy o PDOF, przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z otrzymaniem przez pracownika Klienta wartości pieniężnej w postaci Bonu, co stanowić będzie dla niego bez wątpienia przychód podatkowy. Zdaniem Spółki tego typu przekazanie stanowić będzie dla pracownika Klienta przychód z innych źródeł ( art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF), określony szczegółowo w art. 20 ustawy o PDOF (za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF, uważa się m.in. nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy o PDOF), gdyż zdaniem Spółki nie sposób przekazanych Bonów zakwalifikować do którejkolwiek kategorii przychodów wymienionej w art. 12-14 i 17 ustawy o PDOF.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, nie można przedmiotowego przychodu zakwalifikować do przychodów, od których pobierany jest zryczałtowany podatek dochodowy, określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2, tj. do przychodów z tytułu wygranych w konkursach, grach zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową. W analizowanej sytuacji nie mamy bowiem do czynienia z konkursem - w programie lojalnościowym każdy może otrzymać nagrodę w postaci Bonu, jeśli tylko zbierze określoną liczbę punktów, a fakt zebrania i otrzymania Bonu przez jedną osobę nie ma wpływu na możliwość uzyskania Bonu przez inne osoby uczestniczące w programie, co sprawia, że nie spełnia on definicji konkursu. Definicja taka nie jest określona w ustawie, stąd należy się posłużyć definicją ze słownika języka polskiego, która określa konkurs jako „przedsięwzięcie dające możność wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp. lub postępowanie mające na celu wybranie najlepszego kandydata na jakieś stanowisko”. Biorąc pod uwagę przedstawioną definicję oraz fakt, że w programie każdy może uzyskać Bon, należy stwierdzić, że nie mamy do czynienia z konkursem. Zdecydowanie nie jest to również gra ani zakład wzajemny. W opinii Spółki nie jest to również nagroda związana ze sprzedażą premiową. Ustawa nie zawiera definicji sprzedaży premiowej, niemniej jednak zgodnie z ugruntowaną już w tym zakresie linią interpretacyjną organów podatkowych, ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wyłącznie w sytuacji, gdy daną premię otrzymuje nabywca towaru/usługi. Takie podejście potwierdza przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 grudnia 2015 r. (sygn. ILPB1/415-434/12/15-S/AG), w której czytamy, że: „W związku z powyższym, mając na uwadze powyższe ustalenia i powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy, wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru”. W związku z faktem, że w ramach programu to nie nabywca, a więc nie Klient, ale pracownik Klienta otrzymuje Bony, to nie mamy do czynienia ze sprzedażą premiową. W konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 10% na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, nie znajdzie tu zastosowania również zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o PDOF, który zwalnia z podatku nagrody związane ze sprzedażą premiową do jednorazowej wartości tych nagród wynoszącej 760 zł, gdyż jak wyżej wspomniano, w przedstawionej sytuacji zdaniem Spółki nie mamy do czynienia ze sprzedażą premiową. Należy również zwrócić uwagę, że pracownicy Klienta nie będą także objęci zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF, który zwalnia z podatku dochodowego wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Zdaniem Spółki bowiem nie mamy tu do czynienia ze świadczeniami związanymi z promocją i reklamą. Promocja i reklama są to bowiem działania skierowane do ostatecznego odbiorcy danego towaru bądź usługi, co w przypadku przedstawionego stanu faktycznego nie ma miejsca. Podobne stanowisko można znaleźć w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 lipca 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-397/10/ŚS): „Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, iż reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu. Prowadzona przez wnioskodawcę akcja promocyjna nie mieści się w zakresie powyższych definicji, gdyż celem jej jest podniesienie wielkości sprzedaży określonego produktu wskazanego przez spółkę, poprzez nagradzanie w formie rzeczowej pracowników - przedstawicieli handlowych zatrudnionych u klientów spółki za sprzedaż określonego produktu”.

Z kolei na podstawie art. 42a ustawy o PDOF m.in. osoby prawne. które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania.

Podsumowując, przedmiotowy przychód w postaci otrzymywanych przez pracowników Klienta Bonów należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł określony w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF, od którego Spółka nie będzie zobowiązana ani do pobrania zaliczki na podatek dochodowy ani zryczałtowanego podatku dochodowego, a w konsekwencji będzie miała obowiązek po zakończeniu roku sporządzenia informacji rocznej PIT-8C, w której wykaże wartość otrzymanych przez danego pracownika Klienta Bonów, oraz którą przekaże w ustawowym terminie podatnikowi (pracownikowi Klienta) oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Pytanie nr 2

Zdaniem Spółki, w związku z wydaniem Bonów w ramach przedstawionego programu lojalnościowego, na Spółce nie będą ciążyć żadne obowiązki wynikające z ustawy o PDOF, gdyż osoba prowadząca działalność gospodarczą rozlicza otrzymane Bony jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej we własnym zakresie.

Poszczególne źródła przychodów zostały wskazane w ustawie o PDOF w art. 10. Art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy jako jedno ze źródeł przychodu wymienia pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z tym, że działalność gospodarcza stanowi odrębne źródło przychodów, wszelkie przychody związane właśnie z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą powinny być traktowane jako przychód z tego źródła.

W przypadku osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, zajmujących się obsługą sprzedaży towarów zakupionych wcześniej od Spółki przez Klienta, otrzymanie Bonu w zamian za wygenerowanie określonego poziomu sprzedaży produktów Spółki jest bez wątpienia ściśle związane z działalnością gospodarczą tych osób, której celem jest generowanie sprzedaży dla Klienta. W związku z tym, zdaniem Spółki, przychód z tytułu otrzymania Bonu powinien być zakwalifikowany jako przychód z działalności gospodarczej tych osób.

W konsekwencji przychody te powinny zostać rozliczone zgodnie z zasadami rozliczania przychodów z działalności gospodarczej, a więc osoba prowadząca działalność powinna doliczyć je do przychodów z prowadzonej działalności i rozliczyć zgodnie z wybraną przez siebie formą opodatkowania działalności gospodarczej (podatek liniowy, skala progresywna, ryczałt).

Powyższe potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2015 r. (sygn. ILPB2/4511-1/166/15-2/JK), w której potwierdzono w całości stanowisko podatnika, wskazujące, że „(...) skoro Uczestnicy Akcji w związku z otrzymaniem Nagród uzyskują przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, to będą oni zobowiązani do doliczenia wartości takiej Nagrody otrzymanej od Spółki do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wraz z innymi uzyskanymi z tego źródła przychodami, stosownie do wybranej formy opodatkowania.”

Analogicznie jak w przypadku odpowiedzi na pytanie nr 1, Spółka stoi na stanowisku, że nie znajdzie tu zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF, dotyczący poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% przez Spółkę, gdyż nie mamy tu do czynienia z konkursem, grą lub zakładem wzajemnym ani sprzedażą premiową. Uzasadnienie w tym zakresie jest analogiczne jak uzasadnienie wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 1.

W konsekwencji, w związku z wydaniem Bonów osobom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą w ramach przedstawionego programu lojalnościowego, na Spółce nie ciążą żadne obowiązki wynikające z ustawy o PDOF, a podatnik otrzymujący Bony osiągnięty z tego tytułu przychód rozlicza we własnym zakresie jako przychód z prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej będącym pracownikami Klienta – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, współpracującym z Klientem – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
• inne źródła (pkt 9).
  
  

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 cytowanej ustawy).

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 42a ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (PIT-8C).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przepisu art. 14 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Przepis art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 – są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w celu zwiększenia sprzedaży organizuje program lojalnościowy skierowany do osób będących pracownikami Klientów, a więc osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub do osób współpracujących z Klientami, zajmujących się sprzedażą dla Klienta, a więc osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, niebędących jednak Klientami Spółki (nie kupują od Spółki towarów, nabywcami są Klienci, z którymi te osoby współpracują). Uczestnicy programu za każdy towar sprzedany dzięki ich działalności sprzedażowej, a zakupiony wcześniej przez Klienta od Spółki, otrzymują określoną liczbę punktów w postaci naklejek znajdujących się na opakowaniach sprzedanych towarów. Po zebraniu określonej ilości punktów/naklejek Uczestnikom będą wydawane Bony o nominalnych wartościach do 100 zł, przy czym Spółka będzie mogła wydać Uczestnikowi jednorazowo więcej niż jeden Bon. Wartość i ilość Bonów przekazanych Uczestnikowi w ramach programu zależeć będzie od ilości uzbieranych przez niego punktów, a więc de facto od ilości towarów Spółki sprzedanych przez Klienta do klienta ostatecznego w efekcie aktywności sprzedażowej Uczestnika. Do przedmiotowego programu został opracowany stosowny regulamin.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 - w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęć konkurs oraz nagroda, wobec czego w celu ich określenia uzasadnione jest zastosowanie wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku języka polskiego, PWN (http: sjp.pwn.pl) konkurs jest to przedsięwzięcie dające możliwość wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp., natomiast nagroda to dyplom, odznaczenie, pieniądze lub wartościowy przedmiot będące formą uznania lub wyróżnienia za osiągnięcia, zwycięstwo w konkursie, w zawodach, itp. Z definicji tych wynika, że jakieś przedsięwzięcie można określić mianem konkursu jeśli istnieje w nim element współzawodnictwa w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu. W powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy bądź kilku zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria. Również ważnym jak element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu konkursu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy konkursu, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

W tym miejscu należy wskazać, że motywowanie, jako element zarządzania, polega na takim wykorzystywaniu mechanizmów motywacji, by zapewniały zaangażowanie pracowników, sprzedawców określonych towarów na rzecz sukcesu organizacji. Polega na wpływaniu na postawy i zachowania człowieka za pośrednictwem określonych bodźców. Celem systemu motywacyjnego jest zachęcenie do podejmowania zachowań korzystnych oraz unikania zachowań niekorzystnych z punktu widzenia całości.

Wobec powyższego skoro w przedmiotowej sprawie Uczestnikom będą wydawane Bony po zebraniu określonej ilości punktów/naklejek znajdujących się na opakowaniach sprzedawanych towarów Spółki, wartość i ilość Bonów przekazanych Uczestnikowi w ramach programu zależeć będzie od ilości uzbieranych przez niego punktów, a więc de facto od ilości towarów Spółki sprzedanych przez Klienta do klienta ostatecznego w efekcie aktywności sprzedażowej Uczestnika, to należy uznać, że działania w ramach programu lojalnościowego nie zawierają elementu rywalizacji i współzawodnictwa pomiędzy Uczestnikami, zatem nie spełniają jednego z warunków niezbędnych do uznania go za konkurs.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy wolna od podatku jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia niezbędne jest zatem aby:

• nagroda otrzymana przez klienta (konsumenta) była związana ze sprzedażą premiową,
• jednorazowa wartość nagród nie może przekroczyć kwoty 760 zł,
• nagroda z tytułu sprzedaży premiowej nie została otrzymana przez klienta (konsumenta) w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
  
  

Jednym z warunków zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest aby nagroda otrzymana przez klienta była związana ze sprzedażą premiową.

Przy dokonywaniu interpretacji określonego powyżej zwolnienia przedmiotowego należy uwzględnić dyrektywy wykładni prawa. Podstawowe znaczenie we wszystkich dziedzinach prawa ma wykładnia językowa. Wykładnia językowa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice, co pozwala na sformułowanie reguły, że każda interpretacja powinna w zasadzie pozostawać w ramach możliwego znaczenia słownikowego danego wyrażenia.

Pojęcie „sprzedaży premiowej” nie występuje w żadnym akcie normatywnym.

Z definicji słownikowej języka polskiego PWN wynika, że sprzedaż to „odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę.”

Ponadto umowa sprzedaży została zdefiniowana i uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). I tak zgodnie z treścią art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Z istoty swej umowa ma charakter odpłatny. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa.

Termin „premia”, „premiowa” nie został zdefiniowany w przepisach podatkowych, ani też cywilnoprawnych. Z uwagi na powyższe koniecznym jest dokonanie wykładni językowej przedmiotowego pojęcia. Za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś (internetowy Słownik języka polskiego, PWN). Innymi słowy pojęcie to służy dla określenia świadczenia, które otrzymuje ktoś, kto zachował się w sposób określony przez przyznającego premię. Przymiotnik „premiowy” należy zatem rozumieć jako odnoszący się do powyżej zdefiniowanej premii.

Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast zgodnie z § 2 art. 353 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Zatem strony umowy sprzedaży mogą wzbogacić treść łączącego je stosunku w granicach swobody kontraktowania, tzn. mogą wprowadzić do niego określone postanowienia, których treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) sprzedaży, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Do tego rodzaju postanowień należy zobowiązanie sprzedawcy do spełnienia dodatkowego świadczenia (nagrody) w przypadku określonego zakupu. Postanowienia takie stanowią elementy dodatkowe, zastrzeżone w treści umowy przez strony.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii. Z nagrodą związaną ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wówczas, gdy dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży, czyli przeniesienia własności rzeczy.

W przedmiotowej sprawie w ramach programu lojalnościowego Wnioskodawca przyznawać będzie nabywcom jego towarów punkty/naklejki, za które Zainteresowany będzie wydawać Bony. Uczestnicy programu zakupią towar bezpośrednio od Klienta Wnioskodawcy. Uczestnicy nie będą zawierać więc z Wnioskodawcą umów sprzedaży, a co za tym idzie nie wystąpi wówczas sprzedaż premiowa, ponieważ nagrody przyznawane w ramach sprzedaży premiowej związane są ze sprzedażą i mogą dotyczyć jedynie stron zawieranej umowy sprzedaży (sprzedawca - nabywca).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia w związku z jego promocją lub reklamą.

Żeby stwierdzić czy przedmiotowe świadczenia korzystają z tego zwolnienia należy rozstrzygnąć czy mają one charakter świadczeń nieodpłatnych i czy są otrzymywane przez Uczestników programu lojalnościowego w związku z promocją lub reklamą Wnioskodawcy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne takie jak: kalendarze, upominki i drobne prezenty w postaci materiałów piśmiennych.

Nieodpłatne świadczenie to świadczenie stanowiące przysporzenie tylko po stronie obdarowanego niezwiązane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem „obdarowanego” na rzecz „darczyńcy”. Nie można więc uznać za nieodpłatne świadczenie Bonów otrzymywanych przez pracowników Klienta Spółki oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, współpracujące z Klientem Spółki, bowiem ich przekazanie dokonywane jest w zamian za podjęcie określonych działań, tj. za zwiększenie sprzedaży - na rzecz podmiotu przekazującego świadczenie (Bony). Gdyby kontrahenci nie dokonali zakupów świadczenie nie zostałoby przekazane Uczestnikom.

Natomiast przez jednorazową wartość zgodnie z definicją ww. internetowego Słownika języka polskiego, jednorazowy to „raz jeden dany lub uczyniony”. Chodzi zatem nie o pojedyncze świadczenie, tylko o sumę świadczeń, jaka jest otrzymywana w związku z jedną sytuacją. Należy mieć tu na uwadze, że mowa jest o jednorazowej wartości świadczeń. Chodzi zatem o wartość wszystkich świadczeń, które zostały dane w związku z daną sytuacją, czy też w danej sytuacji.

Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu. Organizowany przez Wnioskodawcę program lojalnościowy nie mieści się w zakresie powyższych definicji, gdyż jego celem jest podniesienie wielkości sprzedaży towarów Spółki przez Klienta do klienta ostatecznego, poprzez nagradzanie w formie rzeczowej osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będących pracownikami Klienta oraz osób fizycznym prowadzących działalność gospodarczą, współpracujących z Klientem za sprzedaż towarów Wnioskodawcy. Oznacza to, że program ten skierowany jest do pracowników Klienta Spółki oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, współpracujących z Klientem Spółki w celu zintensyfikowania ich działań skutkujących sprzedażą klientom ostatecznym jak największej ilości towarów Spółki.

Wobec powyższego należy uznać, że wartość Bonów przekazanych w przyszłości w ramach opisanego programu lojalnościowego pracownikom Klienta, a więc osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, stanowić będzie dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Przychód ten podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku obliczenia, poboru i odprowadzenia od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Natomiast zobowiązany będzie wystawić i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, informację PIT-8C, zgodnie z art. 42a ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej będącym pracownikami Klienta jest prawidłowe.

Natomiast wartość Bonów przekazanych w przyszłości w ramach opisanego programu lojalnościowego osobom niebędącym pracownikami Klienta, ale współpracującym z Klientem, a więc osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, stanowi dla tych osób przychód z prowadzonej przez te osoby pozarolniczej działalności gospodarczej, który winien być opodatkowany zgodnie z wybraną formą opodatkowania.

Zauważyć bowiem należy że osoby prowadzące działalność gospodarczą Bon otrzymają za czynności, które podejmą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Celem tych czynności będzie nie tylko uzyskanie nagrody, ale również zwiększenie przychodu z tego źródła przychodów. Nagrody mieć będą związek z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą. Brak jest zatem uzasadnienia do wyłączenia ze źródła przychodów jaką stanowi pozarolnicza działalność gospodarcza dodatkowej gratyfikacji w postaci nagrody za najlepsze osiągnięcia w danej dziedzinie, w sytuacji gdy dane czynności wykonywane są w ramach prowadzonej działalności, czyli istnieje ścisły związek przyczynowo-skutkowy między prowadzoną działalnością gospodarczą a uzyskanym przychodem.

W takiej sytuacji Wnioskodawca jako podmiot wydający Bony w programie lojalnościowym na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie będzie miał obowiązku obliczenia, poboru i odprowadzenia od tych świadczeń zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ opodatkowanie przychodu osiągniętego przez Uczestnika programu prowadzącego działalność gospodarczą nastąpi w ramach tej działalności, przez samego uczestnika Programu.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie płatnikiem obowiązanym do poboru podatku od wartości tych świadczeń i wystawienia informacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem Bonów osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą, współpracującym z Klientem, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.