Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-285/16-2/KS
z 24 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. 2015, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych z tytułu wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty odpisów amortyzacyjnych z tytułu wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawca posiada określone nieruchomości zabudowane budynkami i budowlami (I, II, III, IV, V, VI, VII) oraz nieruchomość niezabudowaną (nieruchomość VIII), które wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości te wpisane są do ewidencji środków trwałych. Budynki i budowle wchodzące w skład nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Nieruchomość I zabudowana jest następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem I.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 01.01.1990 r.,
• budynkiem I.2.A – wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 01.01.1993 r.
• budowlą 1.1.B - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.01.2000 r.
  
  

Nieruchomość II zabudowana jest następującymi budynkami:

• budynkiem II.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 12.08.1997 r.,
• budynkiem II.2.A – wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 12.08.1997 r.,
  
  

Nieruchomość III zabudowana jest następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem III.1.A – wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 10.07.2003 r.,
• budowlą III.1. B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 10.07.2003 r.,
• budowlą III.2.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 01.02.2007 r.,
  
  

Nieruchomość IV zabudowana jest następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem IV.1.A – wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 10.07.2003 r.,
• budowlą IV.1.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 10.07.2003 r.,
  
  

Nieruchomość V zabudowana jest następującymi budynkami:

• budynkiem V.1.A – wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.12.2003 r.,
• budynkiem V.2.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.12.2003 r.,
• budynkiem V.3.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.12.2003 r.,
• budynkiem V.4.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.12.2003 r.,
• budynkiem V.5.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.12.2003 r.,
• budynkiem V.6.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30.12.2003 r.
  
  

Nieruchomości VI i VII zabudowane są następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem VI/VII.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.,
• budynkiem VI/VII.2.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 03.11.1990 r.,
• budynkiem VI/VII.3.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31.12.1999 r.,
• budynkiem VI/VII.4.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31.12.1999 r.,
• budynkiem VI/VII.5.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31.12.1999 r.,
• budynkiem VI/VII.6.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31.12.1999 r.
• budowlą VI/VII.1.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 31.12.1999 r.
  
  

Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości I-VIII (grunty, budynki i budowie) z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i zaprzestać wykorzystywania ich do prowadzenia działalności gospodarczej.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, może ulec w przyszłości przekształceniu w spółkę kapitałową (spółkę z o.o. lub spółkę akcyjną) w trybie określonym w art. 5841-58413 Kodeksu spółek handlowych (dalej K.s.h.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wskazane wycofanie nieruchomości (gruntów i/lub budynków) z ewidencji środków trwałych i zaprzestanie wykorzystywania ich do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie skutkować koniecznością dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym były one wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności i kiedy znajdowały się w ewidencji środków trwałych?

Zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek do dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych. Wycofanie przez Wnioskodawcę wskazanych środków trwałych z ewidencji środków trwałych jest jedynie równoznaczne z zaprzestaniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Działanie to nie skutkuje jednak koniecznością dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych związanych z okresem przed wycofaniem ich z ewidencji.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wobec powyższego kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o PIT wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawa przewiduje zasadę, że wydatki zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a. ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowie, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22 c ustawy o PIT przewiduje, że amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
   
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
   
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
   
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wnioskodawca dokonywał odpowiednich odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22h ust. 1 ustawy o PIT, który stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 23 ust. 1 wskazuje przy tym kategorie świadczeń, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Z treści powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów nie są wydatki m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
   
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
   
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Amortyzowane przez Wnioskodawcę środki trwałe spełniały wymogi umożliwiające dokonywania odpowiednich odpisów amortyzacyjnych. Samo wycofanie nie spowoduje konieczności dokonywania korekty dokonanych odpisów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie wskazanych środków trwałych z ewidencji środków trwałych nie spowoduje konieczności dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych. Odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu. Ze względu jednak na fakt, iż nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i zostaną wycofane z ewidencji środków trwałych, Wnioskodawca nie będzie dokonywał od nich dalszych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko zgodne z przedstawionym wyrażono w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 stycznia 2010 r., nr IPPB1/415-798/09-2/KS;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 sierpnia 2013 r., nr IPTPB1/415-323/13-4/MAP;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 marca 2010 r., nr ITPB1/415-973/09/AK;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 grudnia 2014 r., nr IPPB1/415-1214/14-12/MT.
  
  

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.