Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-196/16-2/KP
z 25 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych z prowadzonej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych z prowadzonej działalności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Wnioskodawca posiada określone nieruchomości zabudowane budynkami i budowlami (I, II, III, IV, V, VI, VII) oraz nieruchomość niezabudowaną (nieruchomość VIII), które wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości te wpisane są do ewidencji środków trwałych. Budynki i budowle wchodzące w skład nieruchomości I - VII zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Nieruchomość I zabudowana jest następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem I.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 1 stycznia 1990 r.,
  

• budynkiem I.2.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 1 stycznia 1993 r.,
  

• budowlą I.1.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 30 stycznia 2000 r.
  
  
  

Nieruchomość II zabudowana jest następującymi budynkami:

• budynkiem II.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 12 sierpnia 1997 r.
  

• budynkiem II.2.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 12 sierpnia 1997 r.
  
  
  

Nieruchomość III zabudowana jest następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem III.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 10 lipca 2003 r.,
  

• budowlą III.1.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 10 lipca 2003 r.
  

• budowlą III.2.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 1 lutego 2007 r.
  
  
  

Nieruchomość IV zabudowana jest następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem IV.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 10 lipca 2003 r.,
  

• budowlą IV.1.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 10 lipca 2003 r.
  
  
  

Nieruchomość V zabudowana jest następującymi budynkami:

• budynkiem V.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30 grudnia 2003 r.
  

• budynkiem V.2.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30 grudnia 2003 r.
  

• budynkiem V.3.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30 grudnia 2003 r.
  

• budynkiem V.4.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 30 grudnia 2003 r.
  

• budynkiem V.5.A - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 30 grudnia 2003 r.
  

• budynkiem V.6.A - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 30 grudnia 2003 r.
  
  
  

Nieruchomości VI i VII zabudowane są następującymi budynkami i budowlami:

• budynkiem VI/VII.1.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.
  

• budynkiem VI/VII.2.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 3 listopada 1990 r.
  

• budynkiem VI/VII.3.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.,
  

• budynkiem VI/VII.4.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.
  

• budynkiem VI/VII.5.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.
  

• budynkiem VI/VII.6.A - wprowadzonym do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.
  

• budowlą VI/VII.1.B - wprowadzoną do ewidencji środków trwałych dnia 31 grudnia 1999 r.
  
  

Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości I - VIII (grunty, budynki i budowle) z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci najmu. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez niego działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w przyszłości przekształceniu w spółkę kapitałową (spółkę z o.o. lub spółkę akcyjną) w trybie określonym w art. 584¹- 584¹³ („K.s.h” Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, t.j. Dz. U. z 2013 poz. 1030, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych, gdyż nadal będą one wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy VAT przewiduje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne darowizny. Podatnikowi musi przy tym przysługiwać w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W art. 8 ust. 1 ustawy VAT zdefiniowano świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z przedmiotowym przepisem jest to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas gdy te czynności wykonywane są odpłatnie.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 86 ustawy VAT wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy VAT).

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 90-91 ustawy VAT wskazują szczegółowo zasady korekty podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie regulacje te nie będą miały jednak zastosowania ze względu na fakt, że nie ulegnie zmianie przeznaczenie nieruchomości, która nadal będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu. Art. 7 ust. 2 ustawy VAT dotyczący uznania za dostawę towarów nieodpłatnego przekazania towarów należących do podatnika, wymaga by przekazanie to nastąpiło na cele osobiste podatnika lub jego pracowników.

Tymczasem, zgodnie z powyższym opisem zdarzenia przyszłego działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy VAT będzie kontynuowana (w postaci najmu) i nieruchomości wycofane z ewidencji środków trwałych nadal będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zaznaczyć należy, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (w pieniądzu lub świadczeniach innego rodzaju). Wobec powyższego jest to umowa dwustronnie zobowiązująca, wzajemna. Najem wypełnia więc określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, co prowadzi do uznania, że stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT i prowadzi do opodatkowania tym podatkiem.

Tym samym w przedmiotowym przypadku nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT, tj. poprzez przekazanie nieruchomości na cele osobiste podatnika. Nie ulegnie również zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (przesłanka wskazana w art. 91 ust. 7), ponieważ nie nastąpi zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości i usługi świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do powyższego nie będą miały zastosowania przepisy art. 90a ustawy VAT, który określa zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością. W omawianym przypadku nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podobnie jak przed jej wycofaniem z ewidencji środków trwałych.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawcy czynność związana z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi, nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.

Stanowisko zgodne z powyżej przedstawionym wyrażono w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2013 r,, nr ILPP2/443-1279/12-2/SJ;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 października 2010 r., nr ITPP2/443-569/10/AD;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r., nr IPTPP4/443-284/13-4/UNR;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. nr ILPP1/443-105/10-4/BD;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r., nr IPPP1/443-1272/14-2/AW.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy te czynności są wykonywane odpłatnie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy – art. 91 ust. 3 ustawy.

Na podstawie art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Z treści art. 91 ust. 6 ustawy wynika, że w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W oparciu o art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b ustawy).

Ponadto w myśl art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Na podstawie dyspozycji art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca posiada określone nieruchomości zabudowane budynkami i budowlami (I, II, III, IV, V, VI, VII) oraz nieruchomość niezabudowaną (nieruchomość VIII), które wykorzystuje do prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości te wpisane są do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości I - VIII (grunty, budynki i budowle) z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci najmu. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku VAT w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych z prowadzonej działalności.

Należy zauważyć, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wskazane wyjaśnienie prowadzi do przyjęcia, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, co prowadzi do uznania, że stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i prowadzi do opodatkowania tym podatkiem.

Jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca wycofane nieruchomości będą nadal wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w postaci najmu. Zatem nie ulegnie zmianie przeznaczenie tychże nieruchomości.

Tym samym w omawianej sytuacji nie nastąpi dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, gdyż nie nastąpi przekazanie nieruchomości na cele osobiste Wnioskodawcy. Opisane we wniosku nieruchomości będą wykorzystywane przez Zainteresowanego do celów zarobkowych o czym świadczy planowany najem. Zatem Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarzą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy podlegającą opodatkowaniu. Zatem czynność wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych w sytuacji gdy będą nadal wykorzystywane do działalności gospodarczej, nie będzie skutkowało opodatkowaniem przedmiotowej czynności.

Ponadto należy uznać, że czynność związana z wycofaniem nieruchomości z prowadzonej działalności (wycofanie z ewidencji środków trwałych) i przeznaczenie ich na cele najmu, nie spowoduje również obowiązku dokonania korekty podatku VAT o której mowa w art. 91 ustawy. Zgodnie ze wskazanym przepisem nie dojdzie do zmiany przeznaczenia nieruchomości, gdyż nadal będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 90a ustawy, w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10, zastosowaną przy odliczeniu. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisu art. 8 ust. 2 nie stosuje się.

Przywołana norma określa zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością.

Wskazany przepis jest jednak odrębny od przepisów dotyczących odliczeń. Służy on do określenia, jaka część podatku z faktury – związanej z nabyciem bądź poniesieniem nakładów na wytworzenie nieruchomości – stanowi „podatek naliczony” i jaką część podatku w związku z tym należałoby skorygować.

Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy – po oddaniu do użytkowania – w 120 miesięcznym okresie korekty – dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, tzn. wykorzystywana jest zarówno na cele związane z działalnością gospodarczą, jak i na inne cele, w tym cele prywatne podatnika bądź jego pracowników.

Nie dotyczy ona sytuacji, gdy dana nieruchomość służy wyłącznie działalności prowadzonej przez podatnika, a jest to działalność opodatkowana i działalność zwolniona. W tym ostatnim przypadku zastosowanie mają przepisy o odliczeniach częściowych (art. 90 i 91 ustawy).

Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym – w okresie trwania korekty – zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością.

Przepis art. 90a ustawy odnosi się do sytuacji, o których mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, zgodnie z którym w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Wobec powyższych wyjaśnień wskazać należy, że przywołana regulacja nie znajdzie zastosowania w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji. Z treści wniosku nie wynika bowiem by przedmiotowa nieruchomość w okresie 120 miesięcznej korekty była wykorzystywana w inny sposób, niż wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym Wnioskodawca w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych nie będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.