Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-230/15/MCZ
z 7 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2015 r. (data wpływu do Biura – 31 grudnia 2015 r.) uzupełnionym 22 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego nabycia prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania na podstawie nieodpłatnych umów przelewu roszczeń odszkodowawczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego nabycia prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania na podstawie nieodpłatnych umów przelewu roszczeń odszkodowawczych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie 9 lutego 2016 r. znak: IBPB-2 -1/4514-650/15/MCZ oraz znak: IBPB-2-1/4515-230/15/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 22 lutego 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 28 października 2014 r. Wnioskodawca zawarł przed notariuszem dwie umowy przelewu roszczeń odszkodowawczych z żoną zmarłego brata oraz synem zmarłego brata, którzy przelali nieodpłatnie na Wnioskodawcę cały przysługujący im na podstawie dziedziczenia udział wynoszący po 1/4 części we wszelkich prawach i roszczeniach w stosunku do Skarbu Państwa a Wnioskodawca te udziały przyjął.

W dniu 31 marca 2015 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, który uprawomocnił się z dniem 30 maja 2015 r. w sprawie zasądzenia na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania od Skarbu Państwa w kwocie należności głównej 498.637 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Zgodnie z wyrokiem Sądu Wnioskodawca otrzymał 10 sierpnia 2015 r. odszkodowanie w wysokości 513.172,61 zł. Na tą kwotę składa się należność główna 498.637 zł oraz odsetki 14.535,61 zł. Odszkodowanie zasądzono w związku z przejęciem majątku przez Skarb Państwa na podstawie dekretu P.K.W.N. z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Orzeczenie to decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 6 marca 2012 r. zostało uznane za nieważne, niemniej jednak z uwagi na sprzedaż przez Skarb Państwa części działek wchodzących w skład majątku „W”, o powierzchni 58,37 ha, co do której 23 października 1948 r. wydano decyzję stwierdzającą, iż podpada pod działanie art. 2 ust. 1 pkt e) ww. dekretu – nie jest możliwa restytucja mienia w naturze.

Majątek „W” był własnością matki Wnioskodawcy zmarłej 6 września 1975 r. Postanowieniem z 25 września 1991 r. Sąd stwierdził, że spadek po matce nabyli Wnioskodawca i jego brat. Brat Wnioskodawcy zmarł 22 października 2010 r. Postępowanie spadkowe po bracie zostało przeprowadzone 18 lutego 2011 r. w kancelarii notarialnej gdzie sporządzony został protokół poświadczenia dziedziczenia. Zgodnie z tym protokołem żona brata Wnioskodawcy oraz syn brata Wnioskodawcy przyjęli wprost spadek po mężu oraz ojcu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał co następuje.

W dniu 28 października 2014 r. Wnioskodawca zawarł z synem swojego zmarłego brata w formie aktu notarialnego umowę przelewu roszczeń odszkodowawczych. Zgodnie z tą umową syn brata Wnioskodawcy przelał nieodpłatnie na Wnioskodawcę cały przysługujący mu na podstawie dziedziczenia udział wynoszący w sumie 1/4 część we wszelkich prawach i roszczeniach w stosunku do Skarbu Państwa w sprawie roszczenia odszkodowawczego za bezprawne zajęcie majątku „W” a Wnioskodawca ten udział przyjął.

Również 28 października 2014 r. taką samą umowę przelewu roszczeń odszkodowawczych Wnioskodawca zawarł z żoną swojego zmarłego brata, która przelała nieodpłatnie na rzecz Wnioskodawcy cały przysługujący jej udział wynoszący 1/4 część we wszelkich prawach i roszczeniach w stosunku do Skarbu Państwa, w sprawie roszczenia odszkodowawczego za bezprawne zajęcie majątku „W” a Wnioskodawca ten udział przyjął.

Wyżej wymienione udziały Wnioskodawca przejął nieodpłatnie zgodnie z umowami przelewu roszczeń odszkodowawczych.

Wnioskodawca nie nabył ww. udziałów tytułem darowizny lub działu spadku tylko w formie umów przelewu roszczeń odszkodowawczych zawartych w kancelarii notarialnej na podstawie art. 509 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca urodził się w majątku „W”, z którego wraz z rodzicami został wyrzucony przez ówczesne władze PRL, które uczyniły to z rażącym naruszeniem obowiązującego wówczas prawa. W wyniku powyższej sytuacji matka Wnioskodawcy czyniła wieloletnie próby odzyskania zagrabionego jej majątku, a po jej śmierci w 1975 r., starania kontynuował Wnioskodawca, jako syn. Po zmianie ustroju Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową, pozywając Skarb Państwa o zapłatę. Sprawa trwała wiele lat, Wnioskodawca przegrywał sprawy sądowe, gdyż domagano się od niego prowadzenia postępowania przed organem administracji. W dniu 6 marca 2012 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał decyzję, którą stwierdził nieważność orzeczenia Urzędu Wojewódzkiego z 23 października 1948 r. przyznając, że rażąco naruszone zostało prawo. Decyzja zapadła na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 158 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego. Powyższa decyzja Ministra utorowała drogę do dalszego prowadzenia sprawy w Sądzie Okręgowym, do którego Wnioskodawca wystąpił z pozwem o zapłatę za utraconą część majątku po matce. Ta część majątku obejmuje działki osób fizycznych, tj. rolników, którzy przez okres ponad 60 lat władają tymi ziemiami, sprzedając działki i osiągając wymierne korzyści materialne. Przyznane Wnioskodawcy w 2015 r. wyrokiem Sądu Okręgowego odszkodowanie, dotyczy ułamka utraconych korzyści, jakie mogłyby być przez niego osiągnięte, gdyby szkoda nie została wyrządzona.

Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie za szkody rzeczywiste, za nieruchomości, jakie państwo zbyło, a które nie stanowiły własności Skarbu Państwa.

Odszkodowanie zostało przyznane na podstawie art. 415 Kodeksu cywilnego – kto wyrządza szkodę drugiemu, jest zobowiązany do jej naprawienia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy nieodpłatna umowa przelewu roszczeń odszkodowawczych podlega opodatkowaniu jako darowizna?

Zajmując stanowisko Wnioskodawca przywołał art. 889 Kodeksu cywilnego.

Wnioskodawca uważa, że nieodpłatna umowa przelewu roszczeń odszkodowawczych nie podlega opodatkowaniu jako darowizna.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która objęta jest zakresem niniejszej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy zajęta na gruncie podatku od spadków i darowizn w przedmiocie skutków podatkowych nieodpłatnego nabycia prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania na podstawie nieodpłatnych umów przelewu roszczeń odszkodowawczych. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r., Nr 93, poz. 768, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca 28 października 2014 r. zawarł przed notariuszem dwie umowy przelewu roszczeń odszkodowawczych z żoną zmarłego brata oraz synem zmarłego brata, którzy przelali nieodpłatnie na Wnioskodawcę cały przysługujący im na podstawie dziedziczenia udział wynoszący po 1/4 części we wszelkich prawach i roszczeniach w stosunku do Skarbu Państwa a Wnioskodawca te udziały przyjął. Wnioskodawca nie nabył ww. udziałów tytułem darowizny lecz w formie umów przelewu roszczeń odszkodowawczych zawartych w kancelarii notarialnej na podstawie art. 509 Kodeksu cywilnego.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że nieodpłatne nabycie prawa majątkowego w postaci roszczenia o wypłatę odszkodowania na podstawie nieodpłatnych umów przelewu roszczeń odszkodowawczych nie zostało wymienione w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zatem, zawarte umowy nieodpłatnego przelewu roszczeń odszkodowawczych nie powodują powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Zatem treść dołączonych do wniosku dokumentów pozostaje bez wpływu na załatwienie sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.