2016.06.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-295/16/AB
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 27 sierpnia 2014 r. Zarząd Banku przyjął program optymalizacji zatrudnienia na lata 2014-2016, skutkujący zmniejszeniem zatrudnienia i rozwiązaniem umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

W celu złagodzenia skutków z tego wynikających oraz mając na uwadze przepisy Kodeksu pracy, pracodawca zawarł w dniu 19 września 2014 r. Porozumienie z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w Banku w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść oraz Programu Wsparcia Pracowników w Banku, zwane dalej „Porozumieniem”. Skorzystanie z PDO było dobrowolne i uzależnione od zgodnej woli pracownika i pracodawcy. W § 2 pkt 4 Porozumienia zawarto, że pracownik zainteresowany rozwiązaniem umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, składa wniosek o rozwiązanie umowy o pracę zgodnie z wzorem określonym w Załączniku nr 1 do Porozumienia. Termin składania wniosków określono w pkt 6 tj. do dnia 30 października 2014 r.

Termin rozwiązania umowy o pracę pracodawca ustalił z każdym pracownikiem indywidualnie z tym, że umowa o pracę nie mogła być rozwiązana później niż w terminie do dnia 31 styczna 2016 r.

W pkt 12 Porozumienia pracodawca zastrzegł sobie prawo decydowania o wyrażeniu zgody na rozwiązanie umowy o pracę bądź odmowy przyjęcia wniosku pracownika. Nie uwzględnienie wniosku pracownika przez pracodawcę nie będzie stanowić podstawy jakichkolwiek roszczeń pracownika wobec pracodawcy.

Pracownikom objętym Programem zostały przyznane świadczenia pieniężne wymienione w § 3 Porozumienia, których zasady otrzymania i wyliczania kwot wynikały z Programu Dobrowolnych Odejść. Świadczenia te były wypłacone uprawnionym pracownikom w dniu rozwiązania umowy o pracę.

Zgodnie z § 4 Porozumienia pracownicy otrzymali odprawy należne na podstawie Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. 90 poz. 844, z późn. zm.) oraz dodatkowe świadczenie pieniężne, w wysokości określonej w § 5 Porozumienia, które pracodawca zdefiniował, jako „jednorazowe świadczenie pieniężne z tytułu rozwiązania stosunku pracy dla uprawnionego pracownika uczestniczącego w PDO, przyznane tytułem odszkodowania za rozwiązanie z nim umowy o pracę” (§ 1 pkt 5). Zgodnie z § 5 Porozumienia dodatkowe świadczenie pieniężne dla uprawnionych pracowników, którzy:

nie nabędą prawa do emerytury do dnia 31 grudnia 2015 r., z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, a których staż pracy wynosi:
1. do 8 lat - w wysokości 2-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
2. ponad 8 lat do 15 lat - w wysokości 4-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
3. ponad 15 lat - w wysokości 6-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
Dodatkowe świadczenie pieniężne dla uprawnionych pracowników, którzy w dniu ustania stosunku pracy objęci będą ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy i nie przysługuje im prawo do emerytury częściowej wynosi:
1. 70 % z:
  1. 12-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało do 24 miesięcy lub
  2. 24-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego jw., jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało powyżej 24 miesięcy do 48 miesięcy, oraz
2. równowartość odprawy emerytalnej w wysokości i na zasadach obowiązujących w Uchwale nr …. Zarządu z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników ( z późn. zm.),
Dodatkowe świadczenie pieniężne dla uprawnionych pracowników, którzy w dniu ustania stosunku pracy objęci będą ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy i przysługuje im prawo do emerytury częściowej wynosi 70% z:

12-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało do 24 miesięcy lub
24-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego jw., jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało powyżej 24 miesięcy do 48 miesięcy,

posiadają uprawnienie emerytalne lub nabędą te uprawnienia do dnia 31 grudnia 2015 r. wynosi 2-krotność wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

W związku z możliwością spełnienia wymogów Porozumienia, w dniu 30 października 2014 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na zawarcie z pracodawcą Porozumienia w zakresie objęcia Programem Dobrowolnych Odejść zwanym „Porozumieniem Stron”.

W ramach powyższego Porozumienia stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31 marca 2015 r. stosownie do ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. nr 90, poz. 844, z późn. zm.). W dniu ustania stosunku pracy Wnioskodawczyni objęta była ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy. Ustawowy wiek emerytalny Wnioskodawczyni nabyła z dniem 2 kwietnia 2016 r.

Zgodnie z zawartym porozumieniem, w dniu rozwiązania stosunku pracy, tj. 31 marca 2015 r. Wnioskodawczyni zostało wypłacone m.in. dodatkowe świadczenie pieniężne w wysokości:

70% z 12-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy - zgodnie z § 5 pkt 2 lit. a) tiret pierwszy Porozumienia, stanowiące kwotę brutto 64.801,30 zł, od której pracodawca potrącił i odprowadził do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 11.664,00 zł oraz
równowartość odprawy emerytalnej w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zgodnie z § 5 pkt 2 lit. b) Porozumienia w kwocie brutto 46 286,64 zł, od której potrącono i odprowadzono zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 8 332,00 zł.

To dodatkowe świadczenie pieniężne zostało jednoznacznie określone w § 1 pkt 5 Porozumienia, jako odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę. Przesłanką do jego przyznania była potrzeba złagodzenia skutków zwolnienia z pracy w okresie objętym ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy, w drodze zadośćuczynienia straty w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u pracodawcy do chwili nabycia ustawowego wieku emerytalnego.

Kwota rekompensaty została wypłacona na zasadach określonych w Porozumieniu zawartym w dniu 19 września 2014 r. pomiędzy pracodawcą a organizacjami związkowymi (działającymi w Banku) w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść oraz Programu Wsparcia Pracowników w Banku. Porozumienie to jest porozumieniem zbiorowym w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Przemawia za tym fakt, że zawiera ono porozumienie uzgodnione przez pracodawcę z organizacjami związkowymi reprezentującymi pracowników odchodzących w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Jeśli zatem wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie porozumienia zbiorowego opartego na ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, to spełnione zostały warunki do zwolnienie tego przychodu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinna być pobierana z tego tytułu zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dodatkowe świadczenie pieniężne, wynikające z porozumienia zbiorowego zawartego przez pracodawcę ze Związkami Zawodowymi, wypłacone w formie odszkodowania za rozwiązanie stosunku pracy, jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust.1 pkt 3 znowelizowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni otrzymane odszkodowanie w postaci dodatkowego świadczenia pieniężnego spełnia warunki zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nowe brzmienie tego przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. i wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są „otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasada ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) i nie znajdują się na liście wyjątków ( art. 21 ust.1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy).

Wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie Porozumienia zbiorowego w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy, zawartego pomiędzy pracodawcą a 4 organizacjami związkowymi działającymi w Banku w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść oraz Programu Wsparcia Pracowników w Banku.

Otrzymane odszkodowanie jest dla Wnioskodawczyni formą zadośćuczynienia za wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę, a przez to utratę dochodów, jakie mogłaby uzyskać pracując do osiągnięcia wieku emerytalnego, tj. do dnia 2 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku głównego specjalisty.

Odszkodowanie umożliwiło Wnioskodawczyni zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji utraty dotychczasowego źródła dochodów. Kwota odprowadzonego podatku pogorszyła sytuację materialną Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że wartość wypłaconego odszkodowania powinna być zwolniona z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w ww. przepisie, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Art. 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 27 sierpnia 2014 r. Zarząd Banku przyjął program optymalizacji zatrudnienia na lata 2014-2016, skutkujący zmniejszeniem zatrudnienia i rozwiązaniem umów o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W celu złagodzenia skutków z tego wynikających oraz mając na uwadze przepisy Kodeksu pracy, pracodawca zawarł w dniu 19 września 2014 r. Porozumienie z Zakładowymi Organizacjami Związkowymi działającymi w Banku w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść oraz Programu Wsparcia Pracowników w Banku. Skorzystanie z PDO było dobrowolne i uzależnione od zgodnej woli pracownika i pracodawcy. W § 2 pkt 4 Porozumienia zawarto, że pracownik zainteresowany rozwiązaniem umowy o pracę na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracownika w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, składa wniosek o rozwiązanie umowy o pracę zgodnie z wzorem określonym w Załączniku nr 1 do Porozumienia. Termin składania wniosków określono w pkt 6 tj. do dnia 30 października 2014 r.

Termin rozwiązania umowy o pracę pracodawca ustalił z każdym pracownikiem indywidualnie z tym, że umowa o pracę nie mogła być rozwiązana później niż w terminie do dnia 31 styczna 2016 r.

Zgodnie z § 4 Porozumienia pracownicy otrzymali odprawy należne na podstawie Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz dodatkowe świadczenie pieniężne, w wysokości określonej w § 5 Porozumienia, które pracodawca zdefiniował, jako „jednorazowe świadczenie pieniężne z tytułu rozwiązania stosunku pracy dla uprawnionego pracownika uczestniczącego w PDO, przyznane tytułem odszkodowania za rozwiązanie z nim umowy o pracę” (§ 1 pkt 5). Zgodnie z § 5 Porozumienia dodatkowe świadczenie pieniężne dla uprawnionych pracowników, którzy:

nie nabędą prawa do emerytury do dnia 31 grudnia 2015 r., z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, a których staż pracy wynosi:
1. do 8 lat - w wysokości 2-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
2. ponad 8 lat do 15 lat - w wysokości 4-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
3. ponad 15 lat - w wysokości 6-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
Dodatkowe świadczenie pieniężne dla uprawnionych pracowników, którzy w dniu ustania stosunku pracy objęci będą ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy i nie przysługuje im prawo do emerytury częściowej wynosi:

70 % z:

12-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało do 24 miesięcy lub
24-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego jw., jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało powyżej 24 miesięcy do 48 miesięcy, oraz

równowartość odprawy emerytalnej w wysokości i na zasadach obowiązujących w Uchwale nr …. Zarządu z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników ( z późn. zm.),

Dodatkowe świadczenie pieniężne dla uprawnionych pracowników, którzy w dniu ustania stosunku pracy objęci będą ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy i przysługuje im prawo do emerytury częściowej wynosi 70% z:

12-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało do 24 miesięcy lub
24-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego jw., jeśli do nabycia uprawnień emerytalnych będzie im brakowało powyżej 24 miesięcy do 48 miesięcy,

posiadają uprawnienie emerytalne lub nabędą te uprawnienia do dnia 31 grudnia 2015 r. wynosi 2-krotność wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

W ramach powyższego Porozumienia stosunek pracy Wnioskodawczyni został rozwiązany z dniem 31 marca 2015 r. stosownie do ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. W dniu ustania stosunku pracy Wnioskodawczyni objęta była ochroną przysługującą na podstawie art. 39 Kodeksu pracy. Wnioskodawczyni ustawowy wiek emerytalny nabyła z dniem 2 kwietnia 2016 r.

Zgodnie z zawartym porozumieniem, w dniu rozwiązania stosunku pracy, tj. 31 marca 2015 r. zostało wypłacone m.in. dodatkowe świadczenie pieniężne w wysokości:

70% z 12-krotności wynagrodzenia miesięcznego liczonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy - zgodnie z § 5 pkt 2 lit. a) tiret pierwszy Porozumienia, stanowiące kwotę brutto 64.801,30 zł, od której pracodawca potrącił i odprowadził do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 11.664,00 zł oraz
równowartość odprawy emerytalnej w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zgodnie z § 5 pkt 2 lit. b) Porozumienia w kwocie brutto 46 286,64 zł, od której potrącono i odprowadzono zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 8 332,00 zł.

Kwota rekompensaty została wypłacona na zasadach określonych w Porozumieniu zawartym w dniu 19 września 2014 r. pomiędzy pracodawcą a organizacjami związkowymi w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść oraz Programu Wsparcia Pracowników w Banku. Porozumienie to jest porozumieniem zbiorowym w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Przemawia za tym fakt, że zawiera ono porozumienie uzgodnione przez pracodawcę z organizacjami związkowymi reprezentującymi pracowników odchodzących w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro – jak wskazuje Wnioskodawczyni – otrzymane świadczenie stanowiło odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę, którego zasady ustalania wynikały wprost z Porozumienia z zakładowymi organizacjami związkowymi w sprawie Programu Dobrowolnych Odejść oraz Programu Wsparcia Pracowników, będącego normatywnym źródłem prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia, wypłaconego Wnioskodawczyni korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin