Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-159/16-3/MMa
z 20 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z póżn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 25 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości (dz.ew. 190/1) dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą oraz (dz.ew. 189/1) dla której Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Powyższe nieruchomości są zabudowane odpowiednio:

1. dz. 190/1:
   1. budynkami o funkcji produkcyjno/magazynowej tworzącymi całość gospodarczą opakowań tekturowych w skład którego wchodzą:
      • wiata obudowana murowano-stalowa o powierzchni 239 m² - rok budowy 1989. Zmodernizowana w 2001 r., w zakresie wymiany pokrycia dachowego w 2013 r.
        
      • hala magazynowa z łącznikiem oraz częścią biurową o powierzchni 358,07 m² - rok budowy 1989, budynek murowany o powierzchni 18,71 m² - rok budowy 2000 oraz rozbudowa rok 1999.
   2. budynek mieszkalny z garażami wybudowanym w roku 1979 oraz zmodernizowanym w 2000 r. i 2007 r.
2. dz. 189/1 - budynkiem o funkcji magazynowej o powierzchni 581,53 m² wybudowanym w roku 2003 i rozbudowanym w roku 2007.
   
   
   

Ww. nieruchomości zostały przez Wnioskodawcę nabyte na podstawie umowy o dział spadku oraz zniesienie współwłasności zawartej w 2001 r. (w zakresie dz.ew. 189/1) oraz zakupione w 2003 r. (w zakresie dz.ew. 190/1).

W zakresie dz.ew. 189/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze spadkobrania nie stanowi czynności opodatkowanej).

W zakresie dz.ew. 190/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (czynność nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług).

Ww. nieruchomości są (z wyłączeniem budynku mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1b powyżej) przez Wnioskodawcę wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Niego pod firmą K. działalności gospodarczej, niemniej jednak nie były ujawnione w księgach podatkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę oraz w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia podatku należnego wynikającego z faktur dokumentujących nakłady na ww. nieruchomości. Nakłady na ww. nieruchomości ponoszone były ze środków pochodzących z majątku objętego wspólnością małżeńską Wnioskodawcy oraz Jego Małżonki.

W chwili obecnej, ze względu na toczące się wobec Wnioskodawcy postępowania egzekucyjne, rozważana jest sprzedaż nieruchomości opisanych powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży opisanych powyżej nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie rozważanej transakcji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, czy też transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości powinien zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem co do zasady sprzedaż nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu VAT.

Opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast zwolnieniu podlegają dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę.

Kwestię opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga natomiast art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W związku z tym, że w przedmiotowa transakcja dotyczy gruntów zabudowanych, na których posadowione są budynki i budowle, rozpoznanie jej skutków prawnopodatkowych na gruncie VAT winno nastąpić w odniesieniu do tych samych przesłanek, w stosunku do których rozpatruje się skutki prawnopodatkowe na gruncie VAT transakcji zbycia budynków i budowli posadowionych na tych nieruchomościach - zatem status prawnopodatkowy na gruncie ustawy o VAT transakcji dotyczącej gruntu jest pochodną statusu prawnopodatkowego budynków lub budowli trwale z tym gruntem związanych.

Do oceny, czy dostawa zabudowanej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu, czy też będzie czynnością zwolnioną od opodatkowania VAT zastosowanie znajdą normy wywiedzione z art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
  

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą
• budynku, budowli lub ich części upłynęło mniej niż dwa lata. Kluczowe dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku i budowli w kontekście normy wywiedzionej z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest zatem ustalenie, czy i kiedy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie i ile czasu upłynęło od tego momentu.
  
  

Art. 2 pkt 14 ustawy o VAT definiuje pierwsze zasiedlenie jako oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy.

Zatem - w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy - pierwszym zasiedleniem może być także oddanie budynku lub budowli do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. nie ponosił on wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie z ustawą wskazane warunki muszą być spełnione łącznie, a więc niespełnienie jednego z nich uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia. Warto jednocześnie wskazać, że a contrario na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT należy wywieźć, zwolnienie przewidziane w powyższym przepisie ma charakter obligatoryjny, co oznacza, że podatnik nie ma prawa z niego zrezygnować, tak jak w przypadku zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z tym, że nieruchomość (budynki) posadowione na działce nr 189/1, której zbycie jest planowane została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze spadkobrania – Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem.

W związku z tym, że nieruchomość (budynki) posadowione na działce nr 190/1, której zbycie jest planowane została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze czynności nieopodatkowanej podatkiem VAT - Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem. Jednocześnie, Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia od podatku należnego kwot podatku wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z remontami lub ulepszeniami budynków posadowionych na nieruchomościach, których sprzedaż jest planowana.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że rozważana transakcja będzie podlegała obligatoryjnemu zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów grunt, budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji, dokonana przez podatnika sprzedaż nieruchomości jest traktowana jako czynność objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

W przypadku terenów zabudowanych budynkami lub budowlami zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Na potrzeby definicji pierwszego zasiedlenia należy przyjąć, że oddanie do użytkowania jest sformułowaniem odnoszącym się do faktycznej czynności przekazania pierwszemu użytkownikowi budynku, budowli lub ich części w wykonaniu dostawy, dzierżawy najmu lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu. Czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie co do zasady odpłatna dostawa towaru, jak również najem bądź dzierżawa.

Definicja pierwszego zasiedlenia odnosi się także do pojęcia ulepszenia budynku, budowli lub ich części. Pojęcie ulepszenia – zgodnie z wytyczną ustawodawcy wskazaną w przepisie – należy odnieść do znaczenia nadanego w ustawach o podatkach dochodowych.

W myśl art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepis ten nie odnosi się do pojęcia remontu, przez który należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

W świetle powołanej ustawy o podatku dochodowym wartością początkową środków trwałych jest przede wszystkim:

1. w razie odpłatnego nabycia - cena nabycia netto rozumiana jako kwota należna sprzedawcy,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia,
3. wartość rynkowa w przypadku nabycia w drodze darowizny, spadku lub w inny nieodpłatny sposób.
   
   

W momencie, w którym obiekt zostanie ulepszony, poniesione wydatki spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia obiektu do używania.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji ulepszenia ani wartości początkowej środka trwałego, w tym zakresie zatem należy odwołać się do przepisów ustawy o podatku dochodowym. W tym ujęciu wartość początkowa środka trwałego nie jest wielkością stałą.

Zawarte wprost w ustawie o VAT (art. 2 pkt 14 ustawy) odniesienie do przepisów o podatku dochodowym wskazuje, że spełnienie warunku utraty statusu pierwszego zasiedlenia w wyniku ulepszenia budynku ma miejsce, jeśli:

1. obiekt został ulepszony w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
2. ulepszenie przekroczyło 30% wartości początkowej środka trwałego.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe uregulowanie oznacza, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, bądź jest opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%, to na takich samych zasadach opodatkowana jest dostawa gruntu, na którym posadowione są budynki/budowle.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości (dz.ew. 190/1). Nieruchomość jest zabudowana budynkami o funkcji produkcyjno/magazynowej tworzącymi całość gospodarczą opakowań tekturowych w skład którego wchodzą: wiata obudowana murowano-stalowa, hala magazynowa z łącznikiem a także budynek mieszkalny z garażami. Wnioskodawca jest również właścicielem działki o 189/1 zabudowanej budynkiem o funkcji magazynowej. Ww. nieruchomości zostały przez Wnioskodawcę nabyte na podstawie umowy o dział spadku oraz zniesienie współwłasności zawartej w 2001 r. (w zakresie dz.ew. 189/1) oraz zakupione w 2003 r. (w zakresie dz.ew. 190/1).

W zakresie dz.ew. 189/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze spadkobrania nie stanowi czynności opodatkowanej). W zakresie dz.ew. 190/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (czynność nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług).

Ww. nieruchomości są (z wyłączeniem budynku mieszkalnego) wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, niemniej jednak nie były ujawnione w księgach podatkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę oraz w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dokonywał odliczenia podatku należnego wynikającego z faktur dokumentujących nakłady na ww. nieruchomości. Nakłady na ww. nieruchomości ponoszone były ze środków pochodzących z majątku objętego wspólnością małżeńską Wnioskodawcy oraz Jego Małżonki.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przypadku sprzedaży opisanych powyżej nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie rozważanej transakcji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, czy też transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza zarówno czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług jak również czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonane przez podatnika.

Analiza treści wniosku i przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że nie można Wnioskodawcy uznać za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą budynku mieszkalnego znajdującego się na działce 190/1, który nie był w ogóle wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Brak jest przesłanek wskazujących na to, że Wnioskodawca w odniesieniu do sprzedaży tego budynku, stanowiącego jego majątek prywatny, działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy. Zbycie przez Wnioskodawcę ww. budynku nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania własnym majątkiem. Należy je uznać za działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem zbycie budynku mieszkalnego wykorzystywanego przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele mieszkaniowe (wraz z częścią gruntu, na którym jest on posadowiony), który to budynek nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, lecz stanowił majątek prywatny Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży budynków o funkcji produkcyjno/magazynowej tworzących całość gospodarczą opakowań tekturowych w skład którego wchodzą: wiata obudowana murowano-stalowa, hala magazynowa z łącznikiem (znajdujących się na działce 190/1) a także budynku o funkcji magazynowej (znajdującego się na działce o nr 189/1) - wykorzystywanych przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że sprzedaż tych budynków podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż budynki te wykorzystywane były przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych. Tak więc w związku z dostawą budynków o funkcji produkcyjno/magazynowej tworzących całość gospodarczą opakowań tekturowych w skład którego wchodzą: wiata obudowana murowano-stalowa, hala magazynowa z łącznikiem a także budynku o funkcji magazynowej, Wnioskodawca wypełnia przesłankę określoną w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy pozwalającą uznać Go za podatnika podatku VAT dokonującej sprzedaży tych nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Skoro sprzedaż ww. budynków przez Wnioskodawcę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy przejść do rozstrzygnięcia stawki podatku od towarów i usług wobec tej czynności.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że budynki, o których mowa we wniosku, nie były ujawnione w ewidencji środków trwałych. Jak wynika z powołanego wyżej art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulepszenie odnosi się wyłącznie do środków trwałych, które podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem w sytuacji dokonywania nakładów w budynkach niebędących środkami trwałymi prowadzonego przedsiębiorstwa nie dochodzi do ich ulepszenia w rozumieniu ww. przepisu. Z uwagi na to, że przepis art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący pierwszego zasiedlenia przywołuje w swej treści pojęcie „ulepszenia”, przy czym wskazuje, że rozumienie tego pojęcia należy odnosić do przepisów o podatku dochodowym, należy stwierdzić, że ulepszenie dotyczy wyłącznie poniesionych nakładów w obiektach będących środkami trwałymi w podmiocie gospodarczym. Zatem w rozpatrywanej sprawie nie ma znaczenia, czy Wnioskodawca ponosił nakłady inwestycyjne w nabytych nieruchomościach, które nie stanowiły środka trwałego.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji „pierwszego zasiedlenia” wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako ,,pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował daną nieruchomość i spełnia warunek korzystania z tej nieruchomości przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tej nieruchomości zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec przywołanych wyżej przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż budynków o funkcji produkcyjno/magazynowej tworzących całość gospodarczą opakowań tekturowych w skład którego wchodzą: wiata obudowana murowano-stalowa, hala magazynowa z łącznikiem (znajdujących się na działce 190/1) a także budynku o funkcji magazynowej (znajdującego się na działce o nr 189/1), będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika bowiem, że w odniesieniu do ww. budynków doszło do ich pierwszego zasiedlenia. Jak wskazano w treści wniosku, ww. budynki zostały przez Wnioskodawcę nabyte na podstawie umowy o dział spadku oraz zniesienie współwłasności zawartej w 2001 r. (działka o nr 189/1) oraz zakupione w 2003 r. (działka o nr 190/1). W zakresie działki o nr 189/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie w drodze spadkobrania nie stanowi czynności opodatkowanej). Także w zakresie działki o nr 190/1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (czynność nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług). Ww. budynki są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Reasumując, oznacza to, że Wnioskodawca użytkując budynki dla celów działalności gospodarczej przez ponad 2 lata spełnił warunki przewidziane dla zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Planowana dostawa tych obiektów nastąpi po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W podsumowaniu powyższej analizy należy stwierdzić, że sprzedaż budynków o funkcji produkcyjno/magazynowej tworzących całość gospodarczą opakowań tekturowych w skład którego wchodzą: wiata obudowana murowano-stalowa, hala magazynowa z łącznikiem (znajdujących się na działce 190/1) a także budynku o funkcji magazynowej (znajdującego się na działce o nr 189/1) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na to, że dostawa przedmiotowych budynków będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, zbycie gruntu na którym są one posadowione, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, również objęte będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Wobec zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT do planowanej sprzedaży nieruchomości nie będzie mogło mieć zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Jak już wskazano, zwolnienie to ma zastosowanie w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że rozważana transakcja będzie podlegała obligatoryjnemu zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.