2016.06.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-180/16/BS
z 2 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 17 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 20 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 maja 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD: 41.20.Z) oraz przygotowywaniem terenu pod budowę (PKD: 43.12.Z).

Zdarzenie zaistniałe:

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca jako podwykonawca wykonywał na zlecenie Przedsiębiorstwa Budowlanego … następujące roboty wraz z pracami towarzyszącymi:

w ramach inwestycji związanej z budową budynku mieszkalnego wielorodzinnego w G., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. wykopy,
w ramach inwestycji związanej z budową budynku wielorodzinnego w S., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. roboty ziemne,
w ramach inwestycji związanej z budową budynku wielorodzinnego w S., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. wykopy,
w ramach inwestycji związanej z budową budynku mieszkalno-usługowego wielorodzinnego w G., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. praca koparki,
2. wykopy,
3. wywóz ziemi,
4. wywóz gruzu
w ramach inwestycji związanej z budową budynku mieszkalno-usługowego wielorodzinnego w G., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. roboty budowlane,
2. wykopy,
w ramach inwestycji związanej z budową budynku mieszkalno-usługowego wielorodzinnego w G., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. wykopy,
w ramach inwestycji związanej z budową budynku mieszkalno-usługowego wielorodzinnego w G., sklasyfikowanego w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych pod poz. 1122:
1. roboty ziemne.

Wszystkie wyżej wymienione budynki mają charakter bądź wyłącznie mieszkalny, bądź mieszkalno-usługowy z przeważającą funkcją mieszkalną. Ponadto w każdym z nich przewidziano co najmniej 3 lokale mieszkalne, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m².

Zdarzenie przyszłe.

Tego rodzaju usługi (praca koparki, wykopy, wywóz ziemi i gruzu, zagęszczania gruntu, roboty budowlane), w ramach inwestycji odnoszących się do budowy budynków mieszkalnych bądź mieszkalno-usługowych, w których zaplanowano co najmniej 3 lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej do 150 m² każdy lokal, Wnioskodawca ma zamiar świadczyć również w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku – w odniesieniu do zaistniałego zdarzenia – Wnioskodawca wskazał, że roboty będą obejmowały zarówno wykonywanie samych wykopów m.in. przy użyciu koparki jak i związaną z tym utylizację urobku (wywóz ziemi, wywóz gruzu), sporadycznie zagęszczanie gruntu. W odniesieniu do zdarzenia przyszłego oprócz ww. czynności Wnioskodawca wskazał również prace rozbiórkowe istniejących obiektów budowlanych i uporządkowanie terenu budowy, jako czynności poprzedzające zasadnicze prace ziemne i przygotowanie wykopów pod fundamenty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Zdarzenie zaistniałe

Czy świadczenie usług opisanych w stanie faktycznym, w ramach realizacji inwestycji polegających na budowie budynków o charakterze wyłącznie mieszkalnym, w których liczba lokali jest większa niż 3, a nadto powierzchna użytkowa każdego z takich lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m² podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8% czy też w stawce 23%?
Czy świadczenie usług opisanych w stanie faktycznym, w ramach realizacji inwestycji polegających na budowie budynków o charakterze mieszkalno-usługowym, przy czym funkcją przeważającą jest funkcja mieszkalna, w których liczba lokali jest większa niż 3, a nadto powierzchna użytkowa każdego z takich lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m² podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8%, czy też w stawce 23%?

Zdarzenie przyszłe

Czy świadczenie usług opisanych w stanie faktycznym, w ramach realizacji inwestycji polegających na budowie budynków o charakterze wyłącznie mieszkalnym, w których liczba lokali będzie większa niż 3, a nadto powierzchnia użytkowa każdego z takich lokali mieszkalnych nie będzie przekraczać 150 m², będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8% i odpowiednio 7% po upływie terminu wskazanego w art. 146a Ustawy o podatku od towarów i usług, czy też w stawce 23% i odpowiednio 22% po upływie terminu wskazanego w art. 146a Ustawy o podatku od towarów i usług?
Czy świadczenie usług opisanych w stanie faktycznym, w ramach realizacji inwestycji polegających na budowie budynków o charakterze mieszkalno-usługowym, przy czym funkcją przeważającą będzie funkcja mieszkalna, w których liczba lokali będzie większa niż 3, a nadto powierzchna użytkowa każdego z takich lokali mieszkalnych nie przekroczy 150 m² będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8% i odpowiednio 7% po upływie terminu wskazanego w art. 146a Ustawy o podatku od towarów i usług, czy też w stawce 23% i odpowiednio 22% po upływie terminu wskazanego w art. 146a Ustawy o podatku od towarów i usług?

Ad. 1 i 2 zdarzenie zaistniałe.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczone usługi na rzecz P. opodatkowane są podatkiem od towarów i usług w stawce 8% i to bez względu, czy wznoszone budynki mają charakter wyłącznie mieszkalny czy też mieszkalno-usługowy.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa) w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 Ustawy: dostawa, budowa, remont, modernizacja i termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowana jest podatkiem VAT w stawce 8%.

Nie może ulegać wątpliwości, że opisane w stanie faktycznym prace obejmujące m.in. wykonanie wykopów, pracę koparki, wywóz ziemi i gruzu, a także dalsze roboty budowlane stanowią element budowy, pod którym to pojęciem kryją się wszelkie prace począwszy od prac przygotowawczych, a na pracach związanych z uporządkowaniem terenu po wzniesieniu obiektu kończąc. Wskazują na to w szczególności przepisy Rozdziału 5 ustawy Prawo budowlane, gdzie w art. 41 ust. 1 i 2 zapisano, że budowa rozpoczyna się z chwilą podjęcia prac przygotowawczych, a te obejmują m.in. wytyczenie geodezyjne obiektów w terenie i wykonanie niwelacji terenu. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym spełniona została także druga przesłanka uprawniająca do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku VAT, a mianowicie czynności z którymi związany jest obowiązek podatkowy Wnioskodawcy, zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Pod pojęciem tym kryją się, w myśl art. 41 ust. 12a i b ustawy w szczególności obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się jednak:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Skoro zatem wnioskodawca:

wykonywał roboty w ramach budowy budynków mieszkalnych, bądź w przeważającej części mieszkalnych,
w każdym wypadku budynki te, w skład których wchodzą co najmniej 3 lokale mieszkalne, podlegały klasyfikacji w PKOB pod poz. 1122, a zatem jako obiekt budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy,
lokale mieszkalne w tych budynkach nie przekraczają 150 m² powierzchni

to tego rodzaju czynności należy opodatkować stawką podatku VAT 8% (w myśl art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy). Ponadto zdaniem Wnioskodawcy na uprawnienia do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT nie wpływu fakt, że w odniesieniu do niektórych budynków, część z ich powierzchni przeznaczono pod lokale usługowe. Rozstrzygająca jest bowiem w tej kwestii wyłącznie klasyfikacja budynku w PKOB, a w prezentowanym stanie fatycznym jest to właśnie pozycja 1122.

Ad. 1 i 2 – zdarzenie przyszłe.

Zdaniem Wnioskodawcy także w przyszłości, o ile nie dojdzie do zmiany stanu prawnego, roboty opisane w stanie fatycznym będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8%, zaś od dnia 1 stycznia 2017 r. stawką VAT w wysokości 7%, jak długo spełnione zostaną warunki opisane w art. 41 ust. 2, ust. 12, ust. 12a i ust. 12b Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl art. 42 ust. 12 ustawy – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, i co się z tym wiąże, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 ww. ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),
robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),
przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (…) (pkt 7a),
remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia „roboty budowlane” należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym słowniku języka polskiego” Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie „robota” oznacza „zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś”.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m²), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak już wcześniej wskazano, na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 ustawy, 8% stawka podatku VAT znajduje zastosowanie w odniesieniu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W tym miejscu nadmienić należy, że zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r. art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę w wysokości 7% VAT stosowało się m.in. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Ustawodawca nie zrezygnował z posługiwania się w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, gdyż art. 146 ustawy nie został uchylony, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy. Jednakże przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7% stawki dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

W myśl art. 146 ust. 2 ustawy, przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do zapisu art. 146 ust. 3 ustawy obejmuje:

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

jeżeli były one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2008 r. nastąpiła zmiana przepisów prawa w zakresie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zmieniono stan prawny wynikający z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w ramach którego budownictwo mieszkaniowe wraz z infrastrukturą towarzyszącą podlegało opodatkowaniu obniżoną stawką w wysokości 7 % VAT. Aktualnie zaś do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę obniżoną w wysokości 8% VAT, natomiast infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest podstawową stawką podatku w wysokości 23% VAT.

Tym samym, ze stawki preferencyjnej korzysta wyłącznie budowa, a także inne wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT czynności dotyczące budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej, wykonywanych na zewnątrz poza bryłą budynku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako podwykonawca inwestycji związanych z budową budynków mieszkalnych i mieszkalno–usługowych sklasyfikowanych w PKOB 1122 wykonuje roboty szczegółowo wymienienie w punktach od a) do g) (wykopy, roboty ziemne, praca koparki, wywóz ziemi, wywóz gruzu, roboty budowlane). Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że roboty dotyczyć będą również prac rozbiórkowych istniejących obiektów budowlanych i uporządkowania terenu jako czynności poprzedzające zasadnicze prace ziemne i przygotowanie wykopów pod fundamenty.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT na wskazane roboty wykonywane w związku z budową budynków mieszkalnych i mieszkalno-usługowych zarówno w 2016 roku, jak i od stycznia 2017 r.

Przenosząc powołane przepisy prawa na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wszystkie wymienione we wniosku czynności będą korzystały z preferencyjnej stawki podatku 8%. Stawką preferencyjną 8% do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy objęte będą jedynie te roboty, które dotyczą budowy wskazanych w opisie sprawy budynków tj. dotyczące przygotowania i wykonania wykopów pod fundamenty budynków (przy założeniu, że obiekt mieści w PKOB 1122 i będzie zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym). Natomiast pozostałe roboty, które nie dotyczą wzniesienia budynku, takie jak roboty rozbiórkowe czy roboty związane z uporządkowaniem terenu będą podlegały do dnia 31 grudnia 2016 roku, opodatkowaniu stawką podstawową 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się z kolei do opodatkowania tożsamych robót po upływie terminu wskazanego w art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług czyli od 1 stycznia 2017 roku, wskazać należy co następuje.

Zgodnie z art. 146f ust. 1 ustawy, w przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2012 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przekracza 55 %:

w okresach od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. oraz od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.:
1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 24%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 9 %,
3. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2a oraz w tytule załącznika nr 10 do ustawy, wynosi 6%,
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 5%,
5. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7,5 %;
w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. stawki, o których mowa w pkt 1 lit. a–e, wynoszą odpowiednio 25 %, 10 %, 7 %, 6 % i 8 %;
w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b oraz d i e, wynoszą odpowiednio 23 %, 8 %, 4 % i 7 %

Na podstawie art. 146f ust. 2 ustawy, w przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2012 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2013 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przekracza 55 %:

w okresach od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio;
w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio;
w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Według Obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie ogłoszenia kwot, o których mowa w art. 38 ustawy o finansach publicznych (M.P. z 2012 r. poz. 355) relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto na koniec roku budżetowego 2011 wyniosła 53,5%. Natomiast na podstawie Obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie ogłoszenia kwot, o których mowa w art. 38 i art. 38a ustawy o finansach publicznych (M.P. z 2013 r. poz. 459) relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto na koniec roku budżetowego 2012 wyniosła 52,7%.

Analiza treści powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że skoro, na podstawie przepisu art. 146f ust. 2 ustawy, nie nastąpiło przekroczenie określonego progu relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2012 r., to przepis art. 146f ust, 1 pkt 3 nie będzie miał zastosowania. Tym samym stwierdzić należy, że od 1 stycznia 2017 r., o ile przepisy w zakresie stawek VAT nie ulegną zmianie, to przy świadczonych robotach zastosowanie będą miały stawki w wysokości odpowiednio 7% i 22%.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo uznano je za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę, z którego wynika, że budynek będący przedmiotem budowy będzie sklasyfikowany w grupowaniu PKOB 1122.

Tym samym wskazania wymaga, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin