Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-312/16/ZuK
z 6 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 7 marca 2016 r. (data otrzymania 9 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 9 maja 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-312/16/ZuK wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 19 maja 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jesienią 2014 r. pojawiły się u Wnioskodawcy bóle w prawym stawie biodrowym w związku z czym Wnioskodawca udał się do lekarza rodzinnego po poradę. Lekarz stwierdził chorobę zwyrodnieniową stawu biodrowego prawego i skierował Wnioskodawcę do chirurga ortopedy. Chirurg urazowy – ortopeda przyjął Wnioskodawcę 27 października 2014 r. i stwierdził chorobę zwyrodnienia stawów biodrowych (koksartroza symbol M16) zalecając poddania się operacji stawu biodrowego. Po długotrwałych poszukiwaniach szpitala, który by w miarę szybko wykonał operację Wnioskodawca uzyskał termin w Centrum Rehabilitacji i Ortopedii na dzień 2 marca 2020 r. w ramach NFZ. Następnie 30 marca 2015 r. Wnioskodawca przeprowadził prywatną konsultację w Szpitalu Specjalistycznym gdzie potwierdzono konieczność wykonania operacji prawego stawu biodrowego. Ponieważ bóle w stawie biodrowym nasiliły się Wnioskodawca zdecydował się na leczenie prywatne i udał się do Kliniki O. gdzie w trybie natychmiastowym zaoferowano mu wykonanie operacji stawu biodrowego prawego w cenie 19.300 zł. Ponieważ choroba postępowała w szybkim tempie i nastąpiła częściowa blokada stawu biodrowego Wnioskodawca poddał się operacji 13 maja 2015 r. i w tym dniu opłacił operację.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 16 maja 2016 r. Wnioskodawca poinformował m.in., że orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane zostało przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności 14 grudnia 2009 r. Umiarkowany stopień niepełnosprawności jest datowany od 13 września 2006 r. Faktura za operację wystawiona na nazwisko Wnioskodawcy zawiera opis: endoproteza pierwotna bezcementowa 19.300 zł, za którą zapłacono 13 maja 2015 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy obywatel powinien płacić należne mu podatki, ale ma on również prawo korzystać z ulg podatkowych jakie mu przysługują w szczególności z ulg dotyczących zdrowia.

Wnioskodawca powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 1927/9, który stwierdził prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w przypadku poniesienia kosztów na operację stawu biodrowego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, w przypadku wydatku na operację endoprotezy stawu biodrowego i zakupu tej endoprotezy wydatek ponoszony jest w celach rehabilitacyjnych i nie ma znaczenia, że ponoszony jest w związku z zabiegiem operacyjnym.

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, z którym zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny oddalając tym samym kasację ze strony Ministra Finansów: „Sąd – co do zasady aprobuje pogląd – wyrażony przez organ interpretacyjny – że zabiegów chirurgicznych nie można utożsamiać z zabiegami rehabilitacyjnymi. Zasada ta jednak nie może prowadzić do eliminowania z zabiegów rehabilitacyjnych takich zabiegów operacyjnych, które de facto decydują o możliwości wykonywania jakiejkolwiek rehabilitacji i bez których nie jest możliwe jej podjęcie. Ujmując rzecz inaczej, jeżeli zabieg chirurgiczny stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, to taki zabieg stanowi część rehabilitacji, tj. działania, którego efektem końcowym, jest maksymalne przywrócenie sprawności rehabilitowanemu.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 – wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty − w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi m.in., że – za wydatki, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy – warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z ww. przepisami jest posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, co oznacza, że odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że stopień niepełnosprawności datowany jest wcześniej niż data wydania orzeczenia.

Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele − nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością − nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca jest osobą o stwierdzonym na stałe umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (symbol 05-R – niepełnosprawność narządu ruchu). Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane zostało 14 grudnia 2009 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. W dniu 27 października 2014 r. chirurg urazowy stwierdził u Wnioskodawcy chorobę zwyrodnienia stawów biodrowych (koksartroza symbol M16) zalecając poddanie się operacji stawu biodrowego. Bóle w stawie biodrowym nasiliły się dlatego Wnioskodawca zdecydował się na leczenie prywatne i udał się do Kliniki O. gdzie w trybie natychmiastowym zaoferowano mu wykonanie operacji stawu biodrowego prawego w cenie 19.300 zł. Ponieważ choroba postępowała w szybkim tempie i nastąpiła częściowa blokada stawu biodrowego Wnioskodawca poddał się operacji 13 maja 2015 r. Wnioskodawca posiada fakturę wystawioną na swoje nazwisko. Faktura zawiera opis: endoproteza pierwotna bezcementowa, cena 19.300 zł, za którą zapłacono 13 maja 2015 r.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup endoprotezy stawu biodrowego należy w rozpatrywanej sprawie ocenić poprzez analizę cytowanego wyżej zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie ”indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt (urządzenie czy narzędzie) musi posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu (urządzenia, narzędzia) a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (urządzenie, narzędzie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (urządzenia, narzędzia) musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Niewątpliwie endoprotezę stawu biodrowego można uznać za urządzenie niezbędne w rehabilitacji i ułatwiające wykonywanie czynności życiowych osobie z niepełnosprawnością narządów ruchu. Wydatki na ten cel mieszczą się zatem w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, skoro Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną (umiarkowany stopień niepełnosprawności), co potwierdza stosowne orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, stwierdzić należy, że wydatek jaki Wnioskodawca poniósł na zakup endoprotezy stawu biodrowego może zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym może być odliczony od dochodu w zeznaniu rocznym jako wydatek poniesiony na cele rehabilitacyjne.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków wskazać należy, że przywołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.