Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-267/16/AR
z 30 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej otrzymanej w spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej otrzymanej w spadku.

Wniosek został uzupełniony pismem z 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 10 czerwca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości C., obręb …, działka numer A o powierzchni użytkowej 0,5106 ha (pięć tysięcy sto sześć metrów kwadratowych). Wnioskodawca działkę nabył na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 11 września 2008 roku po rodzicach. W 2015 roku (17 sierpnia) na mocy decyzji o podział nieruchomość została podzielona na sześć działek. Następnie 29 stycznia 2016 roku Wnioskodawca sprzedał pierwszą podzieloną działkę, kolejną Wnioskodawca sprzedał 12 lutego 2016 roku. Wnioskodawca prosi o interpretację podatkową czy jako osoba fizyczna, nigdy nie prowadząca działalności gospodarczej, przy kolejnej sprzedaży będzie musiała zapłacić podatek VAT od sprzedaży (23%)?

Wnioskodawca nadmienia, iż rodzice zmarli w latach mama 1981 rok, tata 1983 rok

Wnioskodawca nic przez lata nie robił z tą nieruchomością, miał w planach zostawić w rodzinie działkę; plany wyszły inaczej.

W uzupełnieniu podano, że:

1. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT.
   
2. Na mocy ustawy Wnioskodawca nabył nieruchomość, która jest przedmiotem wniosku z 4 marca 2016 roku, i nie miał żadnych, celowych zamiarów co do sprzedaży.
   Od 1981, później 1983 Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości i od samego początku nie było celem Wnioskodawcy zbycie tej nieruchomości.
   
3. Po podziale powstało sześć działek, z czego ostatnia stanowi drogę.
   
4. Działka A została podzielona na sześć działek na wniosek X (Wnioskodawcy), zgodnie z decyzją Burmistrza Gminy i Miasta C. z dnia 17 sierpnia 2015 roku o numerach: B, C, D, E, F. G w celu zbycia tych działek.
   
5. Wnioskodawca nie występował w celu opracowania planu zagospodarowania przestrzennego dla działek oraz nie wykonywał żadnych innych działań.
   
6. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działki znajdują się na terenach zabudowy mieszkaniowej o symbolu E3.MN.
   
7. Obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego dla wszystkich działek o symbolu E3.MN. – zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.
   
8. W stosunku do działek Wnioskodawca zapewnił dojazd do tych działek poprzez wydzielenie jednej działki nr G – na drogę wewnętrzną.
   
9. Od 1981 roku działka była regularnie koszona, były i nadal są opłacane podatki od nieruchomości, działka była zagospodarowana w drzewa owocowe, ogród. Ponieważ Wnioskodawca jest osoba starszą, schorowaną potrzebne są jej środki finansowe na leczenie, dlatego też została ona podzielona, żeby można było łatwiej je sprzedać.
   
10. Na pytanie nr 10 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „W jaki konkretnie sposób działka mająca być przedmiotem sprzedaży była/będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana od momentu nabycia do chwili planowanej sprzedaży? Jeśli była/będzie wykorzystywana „na cele prywatne” Wnioskodawcy to jakie konkretnie cele prywatne zaspokajała?” Wnioskodawca wskazał: „J. w.”
    
11. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.
    
12. Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej.
    
13. Na pytanie nr 11 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Czy Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym – jeśli tak to od kiedy?” Wnioskodawca wskazał: „J. w.”.
    
14. Działki nie są i nigdy nie były przedmiotem najmu czy dzierżawy.
    
15. W celu sprzedaży działek Wnioskodawca korzysta z biura nieruchomości.
    
16. Biuro nieruchomości – pośrednik w sprzedaży.
    
17. Na pytanie nr 17 tut. organu zawarte w wezwaniu cyt.: „Jakie formy ogłoszeń o sprzedaży działek Wnioskodawca stosował/będzie stosował?” Wnioskodawca wskazał: „J. w.”.
    
18. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży.
    
19. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnej sprzedaży nieruchomości.
    
20. Część środków pieniężnych zostaną przeznaczone na rzecz wnuczki jako darowizna pieniężna, a część środków pieniężnych Wnioskodawca posiada w domu z myślą również przekazania na rzecz dzieci.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca prosi o interpretację podatkową czy jako osoba fizyczna, nigdy nie prowadząca działalności gospodarczej, przy kolejnej sprzedaży będzie musiała zapłacić podatek VAT od sprzedaży (23%VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien płacić podatku VAT, gdyż nieruchomość należy rozumieć przez fakt posiadania jej od ponad 30 lat (data śmierci rodziców), nie jest inwestorem, jest starszą osobą, gdzie pieniądze ze sprzedaży nieruchomości przeznacza dla dzieci jako posąg od siebie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobku w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty nie będące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 Trybunał stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo TSUE stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Wnioskodawca działkę nabył na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 11 września 2008 roku po rodzicach. Działka A została podzielona na wniosek Wnioskodawcy na sześć działek o numerach: B, C, D, E, F. G w celu zbycia tych działek. Wnioskodawca następnie 29 stycznia 2016 roku sprzedał pierwszą podzieloną działkę, kolejną Wnioskodawca sprzedał 12 lutego 2016 roku. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działki znajdują się na terenach zabudowy mieszkaniowej o symbolu E3. MN.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości mających być przedmiotem sprzedaży dla celów zarobkowych. Wnioskodawca podał, że na mocy ustawy Wnioskodawca nabył nieruchomość, która jest przedmiotem wniosku i Wnioskodawca nie miał żadnych, celowych zamiarów co do sprzedaży. Od 1981, później 1983 Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości i od samego początku nie było celem Wnioskodawcy zbycie tej nieruchomości. Wnioskodawca nadmienia, iż rodzice zmarli w latach mama 1981 rok, tata 1983 rok i Wnioskodawca nic przez lata nie robił z tą nieruchomością, miał w planach zostawić w rodzinie działkę; plany wyszły inaczej. Jak wskazał Wnioskodawca od 1981 roku działka była regularnie koszona, były i nadal są opłacane podatki od nieruchomości, działka była zagospodarowana w drzewa owocowe, ogród. Działki nie są i nigdy nie były przedmiotem najmu czy dzierżawy. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nie występował w celu opracowania planu zagospodarowania przestrzennego dla działek oraz nie wykonywał żadnych innych działań.

Wnioskodawca wskazał, że w celu sprzedaży działek korzysta z Biura Nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnej sprzedaży nieruchomości (oprócz wymienionych we wniosku). Część środków pieniężnych zostanie przeznaczona na rzecz wnuczki jako darowizna pieniężna, a część środków pieniężnych Wnioskodawca posiada w domu z myślą również przekazania na rzecz dzieci.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowej działki uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do zamierzonej dostawy udziałów w działkach.

Natomiast w kwestii dokonania podziału nieruchomości należy odnieść się do powołanych wyżej orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Jak już zaznaczono, treść ww. orzeczeń wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg przykładowo przytoczonych wyroku okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły pojedyncze okoliczności wskazane przykładowo w treści orzeczeń TSUE, związane z podziałem nieruchomości i wydzieleniem drogi wewnętrznej, których jednak w ocenie tut. organu nie można uznać za ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu tych działań za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że jak podał Wnioskodawca w treści wniosku, ponieważ jest osobą starszą, schorowaną potrzebne są mu środki finansowe na leczenie, dlatego też została ona podzielona, żeby można było łatwiej ją sprzedać.

Jednocześnie jak wskazał Wnioskodawca, zapewnił dojazd do tych działek poprzez wydzielenie jednej działki nr G - na drogę wewnętrzną.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży przedmiotowej działki przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Wnioskodawcy w odniesieniu do tej sprzedaży nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W tej sytuacji brak jest podstaw do określania stawki podatku lub zwolnienia od podatku dla tych działek.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.