2016.06.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-137/16/MK
z 27 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

[…] (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest członkiem grupy […], będącej jednym z wiodących, polskich producentów wyrobów wykorzystywanych do wykańczania i wyposażenia łazienek. Spółka prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie produkcji płytek ceramicznych. Produkcja odbywa się w trzech zakładach produkcyjnych […] znajdujących się w […].

Każdy z zakładów prowadzi całkowicie samodzielny i odrębny od pozostałych zakładów proces produkcyjny, obejmujący wszystkie czynności wchodzące w skład produkcji płytek ceramicznych.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę jest sklasyfikowana w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (dalej: PKD) (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885) m.in. pod numerami: PKD 23.31.Z - produkcja ceramicznych kafli i płytek; PKD 23.12.Z - kształtowanie i obróbka szkła płaskiego; PKD 23.20.Z - produkcja wyrobów ogniotrwałych; PKD 23.32.Z - produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny; PKD 23.49.Z - produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych; PKD 23.99.Z - produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Spółka planuje skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 30 ust. 7a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Zgodnie z brzmieniem wyżej wskazanego przepisu, energia elektryczna może zostać zwolniona od podatku akcyzowego, jeżeli została zużyta w procesach mineralogicznych. Ustawa przewiduje również wymóg posiadania przez podmiot zainteresowany zwolnieniem, statusu podatnika podatku akcyzowego od energii elektrycznej oraz składanie przez niego, do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości oraz sposobie jej wykorzystania. Spółka dochowa powyższych warunków.

Płytki ceramiczne są produkowane w trakcie wieloetapowego procesu, począwszy od magazynowania surowców, przemiału surowców i produkcji z nich granulatu, poprzez formowanie płytek, ich szkliwienie i wypalanie, kończąc na sortowaniu, pakowaniu i magazynowaniu wyrobów gotowych.

W trakcie procesu technologicznego, do produkcji płytek ceramicznych zużywane są różne nośniki energii, w tym energia elektryczna.

Poniżej Spółka przedstawia szczegółowo proces produkcji płytek ceramicznych w zakładzie […] Produkcja płytek w pozostałych dwóch zakładach przebiega analogicznie. Różnicą jest asortyment produkcji (płytki różnego rodzaju) oraz wiek parku maszynowego. Zakład […]jest zakładem najnowocześniejszym.

a) Produkcja płytek ceramicznych.

W procesie produkcji płytek ceramicznych wykorzystywane są m.in. surowce plastyczne (gliny, kaoliny), surowce topnikowe twarde (skalenie, skaleniokwarce), surowce wapniowe, dolomity oraz surowce zwrotne oraz stłuczka. Wszystkie wskazane surowce (z wyjątkiem stłuczki) są dostarczane do zakładu Spółki przez dostawców zewnętrznych. Spółka nie wydobywa sama surowców wykorzystywanych do produkcji.

Surowce dostarczone do magazynu surowców składowane są w przygotowanych do tego celu betonowych, zadaszonych boksach w taki sposób, aby surowce wypalające się na kolor biały lub jasny nie sąsiadowały z surowcami wypalającymi się na kolor ciemny.

Na tym etapie procesu wykorzystywane są następujące urządzenia elektryczne: suwnice chwytakowe do transportu surowca w boksy.

Z boksów magazynowych surowce pobierane są przy pomocy suwnicy chwytakowej (w zakładzie […] przy pomocy koparek spalinowych) i transportowane do wagozasilaczy (tj. urządzeń służących do naważania surowców, czyli odmierzania ich w odpowiednich proporcjach, determinowanych technologią produkcji danego typu płytki). Po naważeniu właściwej ilości surowców grawitacyjnie zsypywane są one na taśmociąg i transportowane do przerobowni.

W procesie produkcji płytek - jako surowiec - wykorzystywana jest także część wadliwych wyrobów gotowych (uszkodzone płytki - tzw. stłuczka). Aby ponowne wykorzystanie wadliwych wyrobów gotowych było możliwe, są one kruszone w specjalnej kruszarce i dodawane do zestawu (kruszarka obsługująca wszystkie zakłady Spółki znajduje się jedynie w zakładzie […]).

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energią elektryczną to: kruszarka, suwnica chwytakowa, wagozasilacze, taśmociąg, wentylatory filtrów odpylających.

Naważone surowce taśmociągiem kierowane są do przemiału w młynach kulowych. Surowce są mielone w młynach wraz z wodą i upłynniaczami. Woda jest dostarczana do młynów przy pomocy pomp. Część surowców we wcześniej odmierzonych proporcjach transportowana jest do młynów przy użyciu suwnic hakowych. W efekcie przemiału surowców wraz z wodą i upłynniaczami powstaje leiwo (płynna masa), które przy pomocy pomp pneumatycznych transportowane jest z młynów kulowych do zbiorników z mieszadłami.

Na terenie zakładów znajdują się pompy głębinowe do czerpania wody wykorzystywanej w zakładach (przede wszystkim w procesie produkcji). Ponadto, w zakładach znajdują się także pompownie (wyposażone w pompy) i hydrofornie (wyposażone w hydrofory), które zapewniają odpowiednie ciśnienie wody, a także umożliwiają obieg wody, która - na etapie produkcji granulatu - krąży w zakładach w obiegu zamkniętym. Z tego względu w zakładach funkcjonują także oczyszczalnie ścieków. Powyższe urządzenia zasilane są energią elektryczną.

Na terenie zakładów znajdują się również sprężarkownie (wyposażone w sprężarki). Przy pomocy sprężarek sprężane jest powietrze, które następnie wykorzystywane jest w procesie produkcji (głównie w pompach pneumatycznych służących m.in. do transportu leiwa).

Sprężarkownie w zakładach produkujących płytki ceramiczne są niezbędne do utrzymania ruchu technologicznego. Bez sprężonego powietrza, leiwo produkowane na wcześniejszych etapach nie miałaby możliwości przepływu, a jego postój zatrzymałby proces technologiczny. Sprężone powietrze wykorzystywane jest również na liniach szkliwierskich przy nakładaniu szkliwa.

W zbiornikach leiwo jest mieszane w celu jego homogenizacji (ujednolicenia, ujednorodnienia masy), a następnie podawane jest na sita wibracyjne, w celu oddzielenia nadziarna (frakcji leiwa, które nie zostały zhomogenizowane). Po oddzieleniu nadziarna od ujednorodnionego leiwa, leiwo transportowane jest (przy użyciu pomp) do suszarni rozpyłowych.

W suszarniach rozpyłowych leiwo jest rozpylane (do postaci mgiełki) i w takiej postaci suszone gorącym powietrzem. Do podgrzania powietrza zużywanego w suszarniach rozpyłowych wykorzystywany jest gaz ziemny wysokometanowy (GZ -50). W pozostałym zakresie suszarnie rozpyłowe (m.in. znajdujące się w nich wentylatory i rozpylacze) zasilane są energią elektryczną. Po osuszeniu leiwa powstaje granulat.

Granulat transportowany jest na taśmociągu do silosów, w których nabiera pożądanych właściwości fizykochemicznych.

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energią elektryczną to: młyny kulowe, pompy i hydrofory, pompy, sprężarki, mieszadła, taśmociągi, suszarnie rozpyłowe, wentylatory, przenośniki transportujące granulat i pyły oraz filtry odpylające.

Równolegle do produkcji granulatu przygotowywane są także szkliwa i pobiałki. Ich produkcja odbywa się przez zmielenie ich składników w młynach kulowych o pracy okresowej. Jest to proces podobny do produkcji leiwa z tą różnicą, że głównym surowcem jest fryta (specjalny rodzaj drobnego szkła) a młyny mają mniejsze gabaryty.

Surowce po odważeniu na wagach zasypywane są bezpośrednio do młyna, do którego nalewana jest również woda.

Po zmieleniu składników szkliwa lub pobiałki z wodą masa trafia na sito wibracyjne, w celu oddzielenia niezhomogenizowanych elementów. Masy szkliwierskie i pobiałki są następnie magazynowane w specjalnych zbiornikach.

W przypadku mas szkliwierskich co do zasady nie następuje ich granulacja. Naniesienie ich na płytkę następuje w formie płynnej.

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energią elektryczną to: młyny kulowe, wagi, sita wibracyjne, zbiorniki z mieszadłami, pompy i suwnice hakowe.

Po upływie określonego technologią produkcji czasu leżakowania granulatu, jest on transportowany z silosów do pras (transport odbywa się za pomocą taśmociągów i podajników kubełkowych). Podczas transportu granulatu, za pomocą magnesu wychwytywane są z niego drobinki metali, które mogłyby uszkodzić płytki podczas procesu wypalania. W prasach (wyposażonych w odpowiednie dla danego rodzaju płytek formy) granulat jest prasowany i formowane są płytki, stanowiące półprodukt (ich wymiary i właściwości odbiegają na tym etapie znacznie od wymiarów i właściwości produktu gotowego). Dekorowanie płytek gresowych (gres techniczny) odbywa się poprzez zmieszanie (przed sprasowaniem) co najmniej dwóch kolorowych granulatów i zastosowaniu „płatków” - widocznych wtrąceń.

Drugą metodą dekorowania jest zdobienie masami kolorowymi. Masa bazowa jest podawana na kratę zasypową do poszczególnych okienek formy w określonej ilości. Następnie z poszczególnych silosów z masami kolorowymi poprzez wagomaty i dozowniki zostają zasypane ekrany tworzące wzór na licu płytki a następnie przenoszone są na masę bazową i formowane.

Prasy wykorzystują ciśnienie sprężonego oleju, który sprężany jest w specjalnych pompach. Po sprasowaniu płytki trafiają do suszarni wieżowych (pionowych), w których poddawane są procesowi wstępnego suszenia za pomocą gorącego powietrza. Do podgrzania powietrza wykorzystywanego w suszarniach wieżowych zużywany jest gaz ziemny wysokometanowy (GZ-50). W pozostałym zakresie suszarnie (m.in. wentylatory w suszarniach) zasilane są energią elektryczną.

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energię elektryczną to: taśmociągi, podajniki kubełkowe, prasy ze stacjami do ich chłodzenia, pompy do sprężania oleju, magnesy, suszarnie wieżowe, wagi oraz sita wibracyjne do granulatu.

Po wysuszeniu w suszarniach wieżowych wstępnie uformowane płytki trafiają na linie szkliwierskie, gdzie są dekorowane i szkliwione.

Na liniach szkliwierskich na płytki nakładane są szkliwa (od wierzchniej strony płytki), pobiałki (z obu stron płytki - nałożenie pobiałek od montażowej strony płytki ma służyć zabezpieczeniu rolek pieca, w którym płytki są wypalane) oraz pasty koloryzujące, a także wykonywane są ozdobne nadruki (za pomocą drukarek bębnowych lub cyfrowych). Masa szkliwierska oraz pobiałki są transportowane ze zbiorników przy pomocy pomp pneumatycznych do małych zbiorników z mieszadłami znajdujących się na liniach szkliwierskich, z których są podawane za pomocą pomp elektrycznych na płytki.

Następnie płytki ceramiczne są automatycznie ładowane na regały, które (za pomocą elektrycznych wózków samojezdnych w zakładzie […] lub za pomocą systemu przesuwnic i przeciągaczy belkowych w zakładach […] i […]transportowane są do wypalania.

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energią elektryczną to: linia szkliwierska wyposażona w paski transportujące płytki, urządzenia do rozpylania szkliwa i pobiałki, urządzenia do nakładania mas koloryzujących, drukarki bębnowe, drukarki cyfrowe z klimatyzacją, pompy pneumatyczne, sita wibracyjne, przesuwnice i sprężarki (zlokalizowane w sprężarkowni), wentylatory, filtry odpylające, urządzenia załadowcze regałów oraz urządzenia służące do transportu płytek.

Z regałów płytki rozładowywane są na rolki, którymi transportowane są do pieca rolkowego. Piec rolkowy opalany jest gazem ziemnym wysokometanowym (GZ 50). W pozostałym zakresie (sterowanie, obieg gorącego powietrza, napęd rolek, wentylatory) piec zasilany jest energią elektryczną. W celu awaryjnego zasilania pieca, w jego pobliżu zlokalizowany jest generator prądu. Generator ma za zadanie podtrzymać funkcje pieca i zabezpieczyć jego rolki, w przypadku przerwy w dostawach energii elektrycznej - nagłe przerwanie pracy pieca mogłoby spowodować jego uszkodzenie. W przypadku, zaniku zasilania w energię elektryczną piec wprowadzany jest w ruch rotacyjny (wahadłowy) do czasu powrotu zasilania sieciowego.

Ponadto piec wyposażony jest także w elektrofiltry, służące do odzyskania części spalin. Gorące spaliny wykorzystywane są w suszarniach rozpyłowych (mimo tego suszarnie wymagają dodatkowego podgrzania, o czym była mowa wcześniej). Gorące odpadowe powietrze z pieca pozyskiwane jest przy pomocy instalacji z wentylatorami i wykorzystywane jest do, suszarni tunelowych zlokalizowanych przy liniach szkliwierskich oraz wspomaga pracę suszarni rozpyłowych, a także do częściowego ogrzewania hal, jedynie w obszarach, w których znajdują się również maszyny czy urządzenia wykorzystywane do produkcji płytek.

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energią elektryczną to: piec rolkowy, urządzenia załadowcze i wyładowcze pieca, wentylatory, wyciągi oraz elektrofiltry.

Wypalone płytki trafiają taśmociągiem na specjalne regały, które za pomocą elektrycznych wózków samojezdnych (lub systemu przesuwnie w zakładach […] i […] przewożone są do sortowni. Następnie płytki są posortowane na odpowiednie gatunki i grupy wymiarowe i po ułożeniu na palety transportowane są do foliarki. Na foliarce zostaje na paletę nałożony kaptur z folii termokurczliwej. Za pomocą gorącego powietrza folia jest obkurczona i daje zabezpieczenie przed warunkami atmosferycznymi dla palety płytek. Kompletna paleta jest rejestrowana w systemie i przekazywana na Magazyn Wyrobów Gotowych.

Urządzenia wykorzystywane w tym procesie: urządzenia wyładowcze na linię sortowniczą, urządzenia - sortujące, paletyzery, system wózków transportujących palety, linia do foliowania (foliarka), zespół przenośników rolkowych.

Mając na uwadze, że podczas wypalania płytki kurczą się, a zmniejszenie wymiarów jest tym większe (i trudniejsze do precyzyjnego oszacowania) im większe są płytki. Dlatego płytki o dużych wymiarach muszą zostać poddane procesowi rektyfikacji (szlifowania krawędzi) i opcjonalnie polerowania. Na linii do rektyfikacji płytka zostaje poddana procesowi obcięciu krawędzi płytek za pomocą specjalnych głowic do wcześniej ustalonego wymiaru. Dzięki temu zabiegowi wszystkie płytki mają takie same wymiary, co jest bardzo istotne przy ich wyklejaniu na ścianach czy podłogach. Opcjonalnie płytki mogą zostać poddane procesowi polerowania. Jest to proces dekoracji płytek znacznie wzbogacający estetykę wyrobu. W wyniku polerowania uzyskuje się idealną płaskość przy doskonale błyszczącej powierzchni płytki. Tak obrobione płytki przypominają polerowany marmur lub granit. Ten proces jest połączony z kalibrowaniem, dzięki czemu istnieje możliwość bezfugowego wykładania płytek.

Urządzenia wykorzystywane na tym etapie procesu, zasilane energią elektryczną to: urządzenia polerskie z głowicami do polerowania, urządzenia do rektyfikacji z głowicami, roboty dokonujące rozładunku płytek, urządzenia załadowcze na linię, pompy, mieszadła, urządzenia oczyszczające wodę wykorzystywaną przy polerowaniu, wózki do transportu regałów.

b) Produkcja listew szklanych.

W uzupełnieniu produkcji płytek ceramicznych Spółka produkuje także ozdobne listwy szklane (sprzedawane jako dekoracje do płytek ceramicznych produkowanych przez Spółkę).

Listwy szklane produkowane są z tafli szkła (dostarczanych przez dostawców zewnętrznych) przy użyciu specjalnego noża do cięcia szkła. Następnie wycięte listwy są obtapiane w piecu, aby uległy zaokrągleniu ich ostre krawędzie.

Po obtopieniu krawędzi na powierzchnię szkła nanoszone są aparatem natryskowym warstwy szkliwa lub metaliku, a następnie warstwa protekcyjna, która chroni barwnik przed zarysowaniem i przebarwieniami od kleju. Tak przyozdobione listwy są suszone w temperaturze pokojowej.

Produkowane są również dekoracje szklane strukturalne. W celu produkcji takich dekoracji najpierw przygotowywane są płytki ceramiczne, na których drukuje się odpowiednie wzory przy pomocy pasty reliefowej. Płytka ta stanowi formę do wytworzenia odpowiedniej struktury na szkle. Na tak przygotowaną płytkę nakłada się docięty kawałek tafli szklanej, a następnie wypala w piecu, gdzie pod wpływem temperatury wzór z płytki ceramicznej zostaje utrwalony (odciśnięty) na szkle. Szkliwienie tych dekoracji odbywa się w taki sam sposób jak dla listew szklanych. Urządzenia wykorzystywane w tym procesie, zasilane energią elektryczną to nóż do ciecia szkła, piec, pompy, mieszadła oraz urządzenia szkliwierskie.

c) Produkcja mozaiki.

Część gotowych (już zapakowanych płytek - tzw. półprodukty) jest następnie rozpakowywana w celu produkcji mozaiki. Produkcja mozaiki polega na cięciu płytek bazowych (z wykorzystaniem specjalnych pił) na mniejsze formaty, a następnie układaniu ich na specjalnych tackach w formie zaprojektowanego wzoru. Na tak przygotowane płytki nakleja się specjalną siatkę, która utrzymuje je w formie plastrów. Plastry są sortowane i pakowane do pudeł.

Urządzenia wykorzystywane w tym procesie, zasilane energią elektryczną to piły i linie do sortowania mozaiki, pompy wody do chłodzenia pił, mieszadła.

W zakładach produkcyjnych Spółki energia elektryczna zużywana jest także do zasilania systemu odpylania zakładów - niezbędnego w procesie produkcji, ponieważ zbyt duże zapylenie wpływałoby negatywnie na jakość wyrobów gotowych. Ponadto, przy pomocy systemu przenośników taśmowych, pył wykorzystywany jest ponownie w procesie produkcji (jako składnik leiwa).

Zakłady […] i […] wyposażone są również w przepompownie ścieków, które są wyposażone w elektryczne pompy ścieków.

Dla uproszczenia, w dalszej części wniosku, Spółka na określenie procesów technologicznych tj. przebiegu regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku (przyczynowym, będzie posługiwać się określeniem „Proces”.

Niezależnie od zużycia energii elektrycznej w przebiegu Procesu, w zakładach produkcyjnych Spółki , energia elektryczna zużywana jest także:

do oświetlenia hal produkcyjnych, magazynu surowców, magazynu wyrobów gotowych, dróg dojazdowych, placów oraz biurowca;
do zasilania pomp cyrkulacyjnych służących do ogrzewania zakładu [pompy cyrkulacyjne znajdują się w kotłowni, która opalana jest gazem ziemnym wysokometanowym (GZ -50)];

Spółka wskazuje, że nie zalicza czynności oświetlenia hal produkcyjnych, magazynu surowców, magazynu wyrobów gotowych, dróg dojazdowych, placów oraz biurowca a także zasilania pomp cyrkulacyjnych do definicji Procesu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany w stanie faktycznym Proces mieści się w pojęciu „proces mineralogiczny” i w efekcie, czy zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014., poz. 752, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki opisany w stanie faktycznym Proces mieści się w pojęciu „proces mineralogiczny” i w efekcie zużycie przez Spółkę energii elektrycznej w tym Procesie będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014., poz. 752, z późn. zm.).

Uzasadnienie.

Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.2003.283.51) (dalej "Dyrektywa Energetyczna") w art. 2 ust. 4 lit. b) tiret piąte zastrzega, że jej postanowienia nie znajdują zastosowania do produktów energetycznych, tj. energii elektrycznej wykorzystywanej do procesów mineralogicznych.

Na gruncie polskiego porządku prawnego wyłączenie to zostało zrealizowane poprzez zwolnienie w odniesieniu do energii elektrycznej, które zostało wprowadzone do ustawy o podatku akcyzowym na mocy art. 30 ust. 7a pkt 4. Zgodnie z jego brzmieniem, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych. Warunkami skorzystania z tego zwolnienia jest, zgodnie z ust. 7b tego samego artykułu, wykorzystanie energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii oraz przekazywanie przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania.

Dyrektywa Energetyczna w art. 2 ust. 4, po tiret piątym wprowadza definicję procesów mineralogicznych, zgodnie z którą, pod pojęciem procesów mineralogicznych należy rozumieć procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej. Polski ustawodawca zdecydował się na transponowanie powyższego przepisu wprost do ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 33 procesy mineralogiczne to procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie - statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Mając na uwadze regulacje zawarte w Dyrektywie Energetycznej oraz ustawie o podatku akcyzowym należy stwierdzić, że zwolnieniu energii elektrycznej z podatku akcyzowego od dnia 1 stycznia 2016 r. podlega m.in. zużycie energii elektrycznej w procesach mineralogicznych. Aby zatem określić szczegółowo zakres zwolnienia należy odnieść się bezpośrednio do definicji procesów mineralogicznych, która odsyła do kodu DI 26 nomenklatury NACE. Zgodnie z brzmieniem nomenklatury NACE, dział DI odpowiada produkcji wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych oraz dzieli się na następujące sekcje i podsekcje:

26.1 - Produkcja szkła
- 26.11 Produkcja szkła płaskiego
- 26.12 Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego
- 26.13 Produkcja szkła gospodarczego
- 26.14 Produkcja włókien szklanych
- 26.15 Produkcja i przetwarzanie innych rodzajów szkła, łącznie ze szkłem technicznym
26.2 - Produkcja ceramiki szlachetnej; produkcja ogniotrwałych wyrobów ceramicznych
- 26.21 Produkcja ceramicznych wyrobów gospodarstwa domowego i ozdobnych
- 26.22 Produkcja ceramicznych wyrobów sanitarnych
- 26.23 Produkcja izolatorów ceramicznych i ceramicznych osłon izolacyjnych
- 26.24 Produkcja pozostałych technicznych wyrobów ceramicznych
- 26.25 Produkcja pozostałych wyrobów ceramicznych
26.3 - Produkcja ceramicznych kafli i płytek
- 26.30 Produkcja ceramicznych kafli i płytek
26.4 - Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny
- 26.40 Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny
26.5 - Produkcja cementu, wapna i gipsu
- 26.51 Produkcja cementu
- 26.52 Produkcja wapna
- 26.53 Produkcja gipsu
26.6 - Produkcja wyrobów betonowych, gipsowych i cementowych
- 26.61 Produkcja wyrobów betonowych budowlanych
- 26.62 Produkcja wyrobów gipsowych budowlanych
- 26.63 Produkcja masy betonowej
- 26.64 Produkcja zaprawy murarskiej
- 26.65 Produkcja wyrobów włóknisto – cementowych
- 26.66 Produkcja pozostałych wyrobów betonowych, gipsowych i cementowych
26.7 - Cięcie, formowanie i wykańczanie kamieni ozdobnych i budowlanych
- 26.70 Cięcie, formowanie i wykańczanie kamieni ozdobnych i budowlanych
26.8 - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych
- 26.81 Produkcja artykułów ściernych
- 26.82 Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Celem uzupełnienia warto także odnieść się do wyjaśnień do Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885). Polska klasyfikacja PKD jest bowiem oparta na NACE Rev. 2. Zgodnie z tymi wyjaśnieniami dział 23 PKD i odpowiednio DI 26 L NACE Rev. 2 obejmuje:

23.1 - Produkcja szkła i wyrobów ze szkła
- 23.11. Produkcja szkła płaskiego
- 23.11.Z Produkcja szkła płaskiego
- 23.12 Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego
- 23.12.Z Kształtowanie i obróbka szkła płaskiego
- 23.13 Produkcja szkła gospodarczego
- 23.13.Z Produkcja szkła gospodarczego
- 23.14 Produkcja włókien szklanych
- 23.14.Z Produkcja włókien szklanych
- 23.19 Produkcja i obróbka pozostałego szkła, włączając szkło techniczne
- 23.19.Z Produkcja i obróbka pozostałego szkła, włączając szkło techniczne
23.2 - Produkcja wyrobów ogniotrwałych
- 23.20. Produkcja wyrobów ogniotrwałych
- 23.20.Z Produkcja wyrobów ogniotrwałych
23.3 - Produkcja ceramicznych materiałów budowlanych
- 23.31. Produkcja ceramicznych kafli i płytek
- 23.31.Z Produkcja ceramicznych kafli i płytek
- 23.32 Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny
- 23.32.Z Produkcja cegieł, dachówek i materiałów budowlanych, z wypalanej gliny
- 23.4 - Produkcja pozostałych wyrobów z porcelany i ceramiki

Zdaniem Wnioskodawcy, będący przedmiotem wniosku Proces mieści się w klasie PKD 23.31 -produkcja ceramicznych kafli i płytek i podklasie 23.31.Z - Produkcja ceramicznych kafli i płytek, które należą do grupy 23.3 - Produkcja ceramicznych materiałów budowlanych. Grupa ta odpowiada działowi PKD 23 - Produkcja wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych - która odpowiada działowi DI 26 klasyfikacji NACE rev. 2, o którym mowa w uzasadnieniu powyżej.

Zgodnie z klasyfikacją NACE rev. 2 produkcja płytek zalicza się do klasy 26.30 - Produkcja ceramicznych kafli i płytek, klasa ta zalicza się do grupy 26.3 - Produkcja ceramicznych kafli i płytek, która z kolei zalicza się działu 26 - Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych. Natomiast zgodnie z przytoczoną wyżej definicją procesu mineralogicznego wprowadzoną w ustawie o podatku akcyzowym, procesem tym jest właśnie produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że energia elektryczna zużyta przez urządzenia do wytwarzania płytek ceramicznych biorące udział w Procesie opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, a także przez komputery i serwery służące do sterowania cyklem produkcyjnym i przechowywania dokumentacji produkcyjnej jest energią elektryczną wykorzystywaną w procesie mineralogicznym, zgodnie z jego definicją ustanowioną w ustawie o podatku akcyzowym i Dyrektywie Energetycznej. Tym samym zużycie przez ww. urządzenia energii elektrycznej będzie korzystało ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, pod warunkami określonym w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

Spółka podkreśla, że wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego urządzenia mogą być w przyszłości zastąpione przez inne o analogicznych funkcjach w miarę postępu technologicznego, czy też zmian inwestycyjnych po stronie Spółki. Stad też Spółka wnosi o potwierdzenie, że o ile urządzenia te będą brały udział w procesie technologicznym, który można zaliczyć do procesu mineralogicznego, to energia przez nie zużywana będzie także korzystała ze zwolnienia z podatku akcyzowego, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, pod warunkami określonym w art. 30 ust. 7b ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 i 33 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy,
procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Na podstawie art. 9 ust. 1 i 2 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (…).

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania m.in. energii elektrycznej określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 5 cyt. Dyrektywy Rady 2003/96/WE dyrektywa nie ma zastosowania do procesów mineralogicznych.

Wyłączenie to nie oznacza jednak, że ww. energia podlega obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania. Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym zakres zwolnienia energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych może być określany dowolnie przez każde z państw członkowskich.

Zgodnie z art. 30 ust. 7a pkt 4, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wykorzystywaną w procesach mineralogicznych.

Zwolnienie to jest uwarunkowane:

wykorzystywaniem energii elektrycznej przez podmiot będący podatnikiem akcyzy od tej energii;
przekazywaniem przez podmiot wykorzystujący energię elektryczną do właściwego naczelnika urzędu celnego, do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podmiot wykorzystał energię elektryczną, oświadczenia o ilości wykorzystanej energii i sposobie jej wykorzystania (art. 30 ust. 7b ustawy).

Stosownie do art. 30 ust. 7c ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 7b pkt 2, powinno zawierać:

nazwę i adres siedziby podmiotu wykorzystującego energię elektryczną oraz jego numer identyfikacji podatkowej (NIP);
ilość wykorzystanej energii elektrycznej;
sposób wykorzystania energii elektrycznej;
datę i miejsce sporządzenia oświadczenia oraz czytelny podpis osoby składającej oświadczenie.

Zgodnie z ww. przepisami od 1 stycznia 2016 r. wprowadzono zwolnienia dla energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach mineralogicznych. Procesy te zostały zdefiniowane jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych”.

Należy tutaj zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej, celem tego rozporządzenia jest ustanowienie wspólnej statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej. Należy także wskazać, że ww. nomenklatura klasyfikuje produkcję danego towaru, natomiast w definicji procesów mineralogicznych jest mowa o procesach sklasyfikowanych na podstawie tej nomenklatury. Jest tu zatem mowa o dwóch różnych czynnościach, które w praktyce mogą lecz nie musza się pokrywać.

Jak wynika bowiem z potocznego znaczenia produkcja oznacza zorganizowaną działalność mającą na celu wytworzenie np. określonych towarów, lakonicznie ujmując jest to wytwarzanie określonych towarów.

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 „proces” to przykładowo: przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny. Tym samym jako proces należy rozumieć tylko ciąg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym.

Na podstawie powyższego należy zauważyć, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu lecz może być też efektem kilku procesów lub też kompilacją procesów oraz czynności nie stanowiących procesu jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

W tym miejscu należy wskazać, że dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową, polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) – por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r. sygn. FPK 1/99.

Należy również wskazać, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Wobec powyższego za proces mineralogiczny w rozumieniu art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym należy rozumieć proces, w którym następuje przemiana fizykochemiczna minerałów (związków chemicznych powstałych wskutek procesów geologicznych) w określony produkt.

W konsekwencji zwolnieniu od podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy podlega wyłącznie energia elektryczna zużywana w ww. procesie.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy stwierdzić należy, że nie wszystkie czynności wykonywane w zakładach Spółki można zakwalifikować jako procesy mineralogiczne o których mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy.

Podkreślić należy, że zwolnienie o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Tym samym fakt, że Wnioskodawca jest producentem płytek ceramicznych, szklanych listew i dekoracji oraz mozaiki z wytworzonych wcześniej wyrobów, tj. uzyskuje gotowy produkt w wyniku m.in. procesu mineralogicznego, nie oznacza, że każdy etap produkcji w zakładach Wnioskodawcy winien być objęty ww. zwolnieniem nawet jeśli pośrednio jest związany z procesem mineralogicznym, lecz który obiektywnie rzecz ujmując nie może być uznany za proces mineralogiczny.

Zwraca na to uwagę również sam Wnioskodawca nie zaliczając do procesów mineralogicznych czynności oświetlenia hal produkcyjnych, magazynu surowców, magazynu wyrobów gotowych, dróg dojazdowych, placów oraz biurowca a także zasilania pomp cyrkulacyjnych służących do ogrzewania zakładu.

Ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe wymaga dokonania wykładni zawężającej aby inne podmioty, nie korzystające przywileju podatkowego, jakim niewątpliwie jest zwolnienie z akcyzy, nie były dyskryminowane. Rozszerzanie procesu mineralogicznego na inne czynności obiektywnie i racjonalnie niezwiązane bezpośrednio z tym procesem jest zatem niedopuszczalne. Fakt, że Wnioskodawca wytwarza produkty m.in. w trakcie procesów mineralogicznych, nie może stanowić przesłanki, aby dla celów podatkowych całą jego działalność traktować kompleksowo.

Wobec powyższego do procesów mineralogicznych zdaniem Organu nie można zaliczyć:

w zakresie wytwarzania płytek ceramicznych opisanych (pkt a) - czynności rozładunku surowców mineralnych do boksów magazynowych, magazynowania, czynności kruszenia wadliwych wyrobów gotowych (tzw. stłuczka), czynności szlifowania krawędzi (proces rektyfikacji), polerowania i kalibracji, czynności sortowania i pakowania gotowych wyrobów;
w zakresie produkcji listew i dekoracji szklanych - wszystkich czynności opisanych w pkt b z wyjątkiem czynności obtapiania ostrych krawędzi i wypalania w piecu;
w zakresie produkcji mozaiki - wszystkich czynności opisanych w pkt c;
czynności związanych z odpylaniem, oczyszczaniem ścieków oraz odzyskiwaniem ciepła;
czynności związanych z podtrzymywaniem funkcji pieca w sytuacji zaniku zasilania.

Do procesów mineralogicznych nie można zaliczyć czynności związanych z rozładunkiem surowców mineralnych i ich magazynowania ze względu na fakt, że czynności te stanowią jedynie etap poprzedzający proces mineralogiczny. Czynności rozładunku i magazynowania surowca nie rozpoczynają procesu mineralogicznego, który rozpoczyna się dopiero w momencie pobrania surowca z boksów magazynowych.

Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku kuszenia wadliwych wyrobów gotowych (tzw. stłuczki), które po rozkruszeniu mogą zostać wykorzystane w procesie mineralogicznym. Czynności te wykonywane są jeszcze przed właściwym procesem mineralogicznym, ponadto nie są niezbędne do przeprowadzenia procesu mineralogicznego, a mają na celu jedynie zminimalizowanie ilości wytwarzanych odpadów produkcyjnych. Dodatkowo zauważyć należy, że dwa zakłady produkcyjne wykorzystują przerobiona stłuczkę przez inny zakład, tym samym procesy mineralogiczne zachodzące w tych zakładach są w stanie właściwie przebiegać bez urządzeń do kruszenia stłuczki.

Z kolei czynności szlifowania krawędzi (proces rektyfikacji), polerowania i kalibracji, czynności sortowania i pakowania gotowych wyrobów mają miejsce już po zakończeniu procesu mineralogicznego – po nadaniu wytwarzanym wyrobom odpowiednich cech fizykochemicznych.

W przypadku wytwarzania listew i dekoracji szklanych stwierdzić należy, że produkowane wyroby powstają w oparciu o wytworzone już w wyniku procesu mineralogicznego produkty – tafle szkła nabywane od zewnętrznego dostawcy. Zatem same czynności cięcia na odpowiednie wymiary i dekorowanie, które nie mają wpływu na właściwości fizykochemiczne wytwarzanych wyrobów nie mogą zostać uznane za procesy mineralogiczne.

Również na etapie wytwarzania mozaiki nie następuje proces mineralogiczny o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy. Mozaiki wytwarzane są z wyprodukowanych przez Wnioskodawcę płytek ceramicznych, a więc produktów wytworzonych już w wyniku procesu mineralogicznego. Natomiast cięcie płytek ma mniejsze formaty, układanie w zaprojektowane wzory, naklejanie na specjalną siatkę, a następnie sortowanie i pakowanie nie ma już wpływu na zmianę właściwości fizykochemicznych wytworzonych wyrobów.

Do procesów mineralogiczny nie można zaliczyć także czynności związanych z odpylaniem, oczyszczaniem ścieków oraz odzyskiwaniem ciepła. Wykonywanie tych czynności nie ma bezpośredniego wpływu na przebieg właściwego procesu – przemiany fizykochemicznej – wytwarzanych wyrobów. Czynności te, podobnie jak w przypadku stłuczki, mają na celu ponowne wykorzystanie „odpadów produkcyjnych”. Zdaniem Organu samo ponowne wykorzystanie tj. dodanie pyłu do składników leiwa, wykorzystanie oczyszczonej wody i ciepła w etapach produkcji gdzie następuje proces mineralogiczny podlegać będzie zwolnieniu jednak samo działanie systemu odpylania, oczyszczania wody, czy systemu odzyskiwania części spalin i wykorzystywania ciepła do ogrzewania hal ze zwolnienia korzystać już nie może.

W kwestii natomiast czynności związanych z podtrzymywaniem funkcji pieca w sytuacji zaniku zasilania zauważyć należy, że w trakcie postojów technologicznych nie następuję efektywne zużycie energii elektrycznej w procesie mineralogicznym z tego też względu nie można takiego zużycia traktować jako zwolnionego z opodatkowania w oparciu o przepis art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy.

Pozostałe czynności opisane przez Wnioskodawcę można zakwalifikować jako elementy procesu mineralogicznego o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy (ze wskazanymi wyżej wyłączeniami). Jednocześnie zastrzec należy, że wykorzystanie urządzeń transportowych (suwnic, taśmociągów, przesuwnic i przeciągaczy belkowych), sprężarek, pomp, hydroforów oraz innych urządzeń które nie zostały wyłączone można zakwalifikować do procesów mineralogicznych wyłącznie w takim zakresie w jakim są wykorzystywane bezpośrednio w procesie mineralogicznym w ścisłym tego znaczeniu.

Do procesów mineralogicznych można również zaliczyć czynności związane z obtapianiem ostrych krawędzi i wypaleniem w piecu produkowanych listew i dekoracji szklanych.

Zważywszy, że nie wszystkie czynności w opisanym przez Wnioskodawcę opisie procesu produkcyjnego mogą zostać zakwalifikowane do procesu mineralogicznego uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 7a pkt 4 ustawy tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Organ zobligowany jest uznać to stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin