Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-191/16/PS
z 17 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskdoawca działając na podstawie statutu nadanego przez Organizatora, którym jest Gmina X, zostało utworzone w dniu 01.05.2014 r. (z połączenia ... Ośrodka ... oraz Biblioteki ...). Podstawowym celem działalności instytucji kultury jest organizowanie i prowadzenie działalności kulturalnej na terenie gminy. Wnioskodawca upowszechnia kulturę poprzez podejmowanie działań, których celem jest bieżące i nieprzerwanie zaspokajanie potrzeb kulturalnych ludności, w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. Działalność ta nie stanowi działalności gospodarczej i nie jest nastawiona na osiąganie zysku.

Wnioskodawca działając zgodnie ze statutem prowadzi działalność wynajmu sali, usługi transportowe czy sprzedaż biletów wstępu (najczęściej na zabawę sylwestrową). Swoje cele statutowe realizuje poprzez otrzymane dotacje od Organizatora (zarówno podmiotową jak i celową), wpłaty na działalność (dar woziny), usługę wynajmu sali, usługi transportowe, usługi kulturalne, bilety wstępu, środki pozyskiwane z funduszy europejskich. Cały dochód, jaki uzyskuje się z wyżej wymienionych usług przeznaczany jest na dalszą działalność statutową. Wnioskodawca prowadzi także grupę teatralną, która przygotowuje przedstawienia, z których być może, jeżeli będzie takie zainteresowanie otrzyma przychód, po wystawieniu f-ry VAT.

Do uzyskania przychodu, czy prowadzenia działalności kulturalnej Wnioskodawca ponosi koszty, które nie są traktowane jako koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dochody, które uzyska przeznacza na cele statutowe, tj. kulturalne, kultury fizycznej i sportu.

W zeznaniu rocznym CIT-8 za 2015 rok, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy w załączniku CIT-O wykazano wszystkie przychody Wnioskodawca jako zwolnione z opodatkowania, z podaniem poszczególnych źródeł ich uzyskania, tzn. dotacje unijne, dotacje z samorządu, darowizny, przychody wypracowane samodzielnie, itd. Wszystkie w/w przychody były w całości przeznaczone na działalność statutową w zakresie kultury, sportu, inicjatyw społecznych.

Jednocześnie, we wskazanym CIT-8, nie wykazano żadnych kosztów uzyskania w/w przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznano, że zgodnie z przytoczonym wyżej artykułem, Wnioskodawca nie posiada kosztów uzyskania, wykazanego w CIT-8 przychodu, gdyż:

1. po pierwsze - Wnioskodawca prowadzi działalność, polegającą na wydatkowaniu otrzymanych (w formie dotacji i darowizn) środków finansowych zgodnie z ich przeznaczeniem (tzn. zgodnie ze statutem). Nie wydatkuje własnych środków finansowych w celu prowadzenia działalności, ponieważ takich nie ma w rozumieniu ww. art. Wnioskodawca nie poniósł żadnych kosztów w celu uzyskania dotacji, co za tym idzie nie poniósł żadnych kosztów prowadzenia swojej działalności;
2. po drugie - w odniesieniu do przychodów z własnej działalności, tj. świadczenia usług transportowych, opłat za najem pomieszczeń i wyposażenia, które również są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (jako, że w całości są przeznaczone na cele zgodne z art. 17) Wnioskodawca również nie wykazał kosztów ich uzyskania. Prowadzenie zajęć dla społeczności lokalnej, utrzymywanie posiadanych nieruchomości oraz wyposażenia, należą do zadań statutowych, również koszty tych działań pokrywane są z otrzymywanych a nie wypracowanych środków finansowych. Uzyskiwanie przychodów z najmów czy usług transportowych jest wyłącznie działalnością poboczną, prowadzoną niejako przy okazji. Nie uzyskiwanie wspomnianych przychodów nie powodowałoby nie ponoszenia kosztów na prowadzenie zajęć czy utrzymanie pomieszczeń, do których Wnioskodawca jest zobowiązany statutem.

Podsumowując Wnioskodawca w zeznaniu CIT-8 za 2015 rok wykazał jedynie przychody będące w całości zwolnione z podatku dochodowego, na których uzyskanie nie poniósł żadnych kosztów uzyskania w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy słuszne jest stanowisko, że Wnioskodawca nie posiada kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy rozdysponowanie środków, które korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych nie stanowi kosztów uzyskania przychodu. Nie rozpoznaje się kosztów, gdyż wszystkie dochody przeznacza się na cele statutowe. Nawet paliwo i części zamienne do taboru samochodowego, które jest kupowane do celów zarobkowych - nie stanowi kosztu uzyskania przychodu (przychody z usług transportowych) i nie tylko. W dużej mierze zapewniamy nasz transport dla rozwoju sportu i kultury w naszej gminie (działalność świetlic i bieżąca działalność kulturalna), którą realizujemy zgodnie z celami statutowymi i za którą nie pobieramy odpłatności( art. 17 ustęp 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie podnieść należy, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W postępowaniu tym organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym stanie faktycznym dany przepis ma zastosowanie. Instytucja interpretacji indywidualnych nie została stworzona dla celów oceny przez organ upoważniony do wydawania interpretacji całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności, pod kątem podatkowym.

Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm. – dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych), ustawa reguluje opodatkowaniem podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej „podatnikami”.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika z kolei, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Systematyka wskazanego powyżej przepisu w praktycznym aspekcie pozwala zatem podatnikowi na ustalenie zakresu opodatkowania podatkiem dochodowym poprzez odniesienie się do legalnych definicji dochodu/straty w myśl przepisów ustawy podatkowej i sposobu ich obliczania dla potrzeb określenia w sposób właściwy podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z powołanej regulacji art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł, z których dochód jest wolny od podatku oraz kosztów uzyskania tych przychodów (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy). Oznacza to, że dochody wolne od podatku nie są uwzględniane przy wyliczeniu podstawy opodatkowania (straty).

W tym miejscu wskazać także należy, że taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Mając na uwadze wskazanie Wnioskodawcy, iż G. korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dochody, które uzyska przeznacza na cele statutowe, tj. kulturalne, kultury fizycznej i sportu, kwestię kosztów należy rozpatrywać w sposób szczególny.

Dokonując zatem rozstrzygnięcia w analizowanej sprawie należy rozróżnić wydatki będące kosztami uzyskania przychodów od wydatków poniesionych na realizację celów statutowych.

I tak, w przypadku kiedy podmiot uzyskuje dochody zwolnione od podatku dochodowego w związku z prowadzeniem określonej działalności statutowej (art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy), wszelkie wydatki w pierwszej kolejności powinny być analizowane pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż w sytuacji, gdy:

1. wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, to stanowi on koszt uzyskania przychodów,
2. wydatek wiąże się z realizacją celów statutowych, to wydatek ten nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, ale równowartość dochodu odpowiadająca temu wydatkowi będzie wolna od podatku dochodowego.

Z powyższego wynika, że podatnik korzystający z przedmiotowego zwolnienia od podatku (art. 17 ust. 1 pkt 4) w pierwszej kolejności ustala dochód jako różnicę pomiędzy przychodami i kosztami uzyskania tych przychodów, który podlega zwolnieniu.

Należy także mieć na uwadze, że ujęte w księgach rachunkowych wydatki nieuznawane, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów wpływają na zwiększenie dochodu podatkowego, który podlega zwolnieniu od podatku, jeśli jest przeznaczony na realizację preferowanych celów statutowych.

Jak wynika bowiem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenie wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego – w części przeznaczonej na te cele.

Stosownie do art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Z kolei na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Podkreślenia wymaga, że zwolnienie to nie jest uzależnione od rodzaju uzyskiwanego dochodu, oprócz dochodów wymienionych w art. 17 ust. 1a. Ważny jest bowiem cel na jaki jest ten dochód przeznaczony, a nie źródło jego pochodzenia, przy czym źródłem dochodów mogą być przykładowo dochody z działalności statutowej, z działalności gospodarczej.

Użycie przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy sformułowania „w części przeznaczonej na te cele” oznacza, że jeżeli statut będzie przewidywał również realizację innych celów niż wymienione w tym przepisie - to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych „innych celów” nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania. Nie można bowiem w tym zakresie zastosować wykładni rozszerzającej ustawowy zakres zwolnienia podatkowego.

Zatem warunkiem skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy podatkowej jest aby cele przewidziane w statucie mieściły się w katalogu celów wymienionych w tym przepisie.

Z regulacji art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem wprost, iż podstawowym kryterium zastosowania przewidzianego w nim zwolnienia podatkowego jest przeznaczenie przez podatnika osiągniętego przez niego dochodu na ściśle określone w nim cele preferowane, przy czym cele te muszą w sposób nie budzący wątpliwości wynikać z postanowień statutu danego podmiotu. Jednocześnie określenie „cel statutowy” oznacza cel, który został wyraźnie sprecyzowany w statucie danej osoby prawnej.

Wskazać należy również, że w praktyce krąg podmiotów mogących skorzystać z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, obejmuje przede wszystkim organizacje typu non-profit. Zwolnienie określone w tym przepisie ma zastosowanie w szczególności do: stowarzyszeń, organizacji społecznych, fundacji, instytucji kultury, jednostek badawczo-rozwojowych, szkół wyższych i innych osób prawnych oraz niektórych zakładów budżetowych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, realizujących cele określone w ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Reasumując, odnośnie zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca powinien w pierwszej kolejności wszelkie wydatki analizować pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionych w bardzo ogólny sposób okoliczności faktycznych wynika, że Wnioskodawca uzyskuje między innymi przychody z usług transportowych, czy też innej własnej działalności służącej realizacji celów statutowych, czyli pozyskiwania środków finansowych dla działalności statutowej.

Zdaniem Organu wszelkie wydatki zwiane z tymi przychodami Wnioskodawca powinien analizować pod kątem możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Dla przykładu wszelkie wydatki związane z utrzymaniem taboru samochodowego powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, w związku z art. 16 ustawy.

Otrzymane przez Wnioskodawcę darowizny zaliczane są do przychodów podatkowych, natomiast wydatki sfinansowane z takich przychodów są kosztami uzyskania przychodów, o ile nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności wynika też, że Wnioskodawca uzyskuje przychody np. dotacji unijnych, dotacji z samorządu.

W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę dotacji zastosowanie znajdują inne przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych niż art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Ten ostatni przepis warunkował zastosowanie zwolnienia od odpowiedniego wydatkowania uzyskanego dochodu.

Natomiast dotacje czy subwencje podlegają między innymi zwolnieniu od podatku na podstawie art. 17 ust. 1:

1. pkt 21 - otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m;
2. pkt 47 - otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach;
3. pkt 53 - otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.


- i warunkują zastosowanie zwolnienia przedmiotowego zarówno od celu, dla którego zostały przyznane jak i źródła pochodzenia.

W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę dotacji zwolnionych od podatku na podstawie ww. regulacji co do zasady nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów, bowiem istnieje podstawa prawna do takiego wyłączenia, tj. art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując należy wskazać, że w przypadku, gdy podatnik korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponoszone przez niego wydatki należy rozpatrywać najpierw pod kątem ich związku z przychodem (art. 15 ust. 1 ustawy) i w kontekście przepisu art. 16 ust. 1 ww. ustawy, a następnie, jeżeli takich kosztów nie stanowią (co skutkuje zwiększeniem dochodu do opodatkowania), należy określić, czy ich równowartość może być wolna od podatku dochodowego z racji tej, że wiążą się one z celami statutowymi podatnika. Jeżeli bowiem wydatki dotyczą realizacji celów statutowych, które stanowią pozytywną przesłankę do skorzystania ze zwolnienia, to równowartość dochodu odpowiadająca tym wydatkom będzie zwolniona z opodatkowania.

W przypadku natomiast otrzymania przez podatnika dotacji zwolnionych od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21, 47, czy też 53 ustawy, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów co wynika wprost z treści art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy.

Odnosząc zatem powyższe do przedstawionych okoliczności, nie można w pełni podzielić stanowiska Wnioskodawcy, w świetle którego wszelkie wydatki ponoszone w ramach prowadzonej działalności stanowią rozdysponowanie środków, które korzystały ze zwolnienia przedmiotowego i nie powinny stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zastrzec w tym miejscu wypada, że organ podatkowy jest związany treścią przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które stanowią podstawę do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego i w ramach tego postępowania właściwy organ nie może jednak dokonywać weryfikacji przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, gdyż wykraczałoby to poza zakres przedmiotowego postępowania.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.