2013.02.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-17/13-2/BH
z 13 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2012r. (data wpływu 7.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonych bonifikat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7.01.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość udzielonych bonifikat.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej leków - prowadzi sieć aptek. Przy sprzedaży niektórych leków z cenami urzędowymi i umownymi Wnioskodawca udzielał kupującemu bonifikat w postaci obniżenia ostatecznej kwoty, którą kupujący musiał uiścić. Celem udzielania bonifikat przez Wnioskodawcę, było zwiększenie konkurencyjności prowadzonych przez Spółkę aptek. Spółka udzielała bonifikat na dwa sposoby:

SPOSÓB

Obniżenie kwoty do zapłaty następowało na podstawie bonów. Bony te byty emitowane przez Wnioskodawcę, a następnie wręczane klientom w związku z prowadzonym przez Wnioskodawcę programem premiowym. Kupujący po okazaniu bonu z własnych środków pokrywał tylko część kwoty do zapłaty, zaś pozostała część była pokryta ww. bonem.

Sprzedaż leków odbywała się za pomocą paragonów fiskalnych, zawierających wszystkie niezbędne informacje, stosownie do § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Wspomniane paragony zawierały m.in. następujące pozycje:

nazwy i ceny poszczególnych zakupionych towarów,
wartość wszystkich tych towarów wymienionych na paragonie fiskalnym (pozycja: SUMA),
kwotę, która powinna być uiszczona przez kupującego (pozycja: DO ZAPŁATY),
ostateczną kwotę, którą faktycznie uiszcza kupujący z własnych środków w kasie danej apteki (pozycja: GOTÓWKA).
kwotę, która została pokryta na podstawie emitowanego przez Wnioskdoawcę bonu — czyli wartość bonifikaty udzielonej kupującemu, powodującej obniżenie ostatecznej kwoty do zapłaty, (pozycja: BON).

Zatem na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie obniżała cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszała wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty, która to kwota powinna być zapłacona ze środków własnych kupującego w kasie apteki. W paragonie wykazane były bowiem ceny leków w kwotach netto i z VAT, natomiast bonifikata wykazana była na dole paragonu, w części informującej o sposobie zapłaty, w postaci jednej kwoty — bez rozbicia na kwotę netto i VAT i bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Do kas aptek wpływała wyłącznie kwota po bonifikacie, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Te same dane były uwidocznione na wtórnikach drukowanych przez kasy fiskalne, które podlegają przechowaniu w dłuższym okresie czasu. Zatem paragony fiskalne odzwierciedlały sposób zapłaty, wartość sprzedaży i potwierdzały faktyczny przebieg operacji gospodarczych.

Wartość bonifikat, udzielonych na podstawie bonów nie była uwidoczniona na raporcie dobowym z kasy fiskalnej, ponieważ bonifikata ujmowana jest w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy. W konsekwencji powstawała różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazywał wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, o te bonifikaty pomniejszonym. Podkreślić należy, że kasy rejestrujące i ich algorytmy działania są zdeterminowane przepisami i brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania przez podatnika. Ponieważ jednak apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi wartość bonifikat, udzielonych na podstawie bonów i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona była w ewidencji komputerowej. Na tej podstawie sporządzane były dzienne lub miesięczne zestawienia komputerowe tj. „Szczegółowe wykazy sprzedaży na bony” - wykazujące kwoty sprzedaży oraz kwoty bonifikat udzielonych na podstawie bonów, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Szczegółowe wykazy sprzedaży na bony zawierają m. in.: datę sprzedaży, numer klienta, kwotę brutto sprzedaży (odzwierciedlającą kwotę wykazaną na paragonie w pozycji „DO ZAPŁATY”), wartość bonu (odzwierciedlającą kwotę wykazaną na paragonie pod pozycją „BON”) oraz sprzedaż z rozbiciem poszczególnych stawek podatku VAT - pozwalające przyporządkować daną pozycję w zestawieniu do konkretnego paragonu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych.

Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca na podstawie tych danych, jest w stanie przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty bonifikat udzielonych na podstawie bonu do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie Wnioskodawca w oparciu o dane z ewidencji ma możliwość dokonania autokorekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

SPOSÓB

Obniżanie kwoty do zapłaty następowało poprzez udzielenie bonifikaty nazywanej na paragonie inną darowizną, bądź inną-bonifikatą. Sprzedaż leków odbywała się za pomocą paragonów fiskalnych, zawierających wszystkie niezbędne informacje, stosownie do § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z późn. zm.). Wspomniane paragony zawierały m.in. następujące pozycje:

nazwy i ceny poszczególnych zakupionych towarów,
wartość wszystkich tych towarów wymienionych na paragonie fiskalnym (pozycja: SUMA),
kwotę, która powinna być uiszczona przez kupującego (pozycja: DO ZAPŁATY)
wartość bonifikaty udzielonej kupującemu, powodującej obniżenie kwoty do zapłaty, która to kwota powinna być zapłacona ze środków własnych kupującego w kasie apteki (pozycja: INNA-DAROWIZNA, lub INNA-BONIFIKATA),
ostateczną kwotę, którą faktycznie uiszcza kupujący z własnych środków w kasie danej apteki (pozycja: GOTOWKA).

Zatem na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, (inną – darowizną, bądź inną bonifikatą), bonifikata nie obniżała cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszała wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. W paragonie wykazane były bowiem ceny leków w kwotach netto i z VAT, natomiast bonifikata przedstawiona była na dole paragonu w postaci jednej kwoty – bez rozbicia na kwotę netto i VAT i bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi.

Do kas aptek wpływała wyłącznie kwota po bonifikacie, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Te same dane były uwidocznione na wtórnikach drukowanych przez kasy fiskalne, które podlegają przechowaniu w dłuższym okresie czasu. Zatem paragony fiskalne odzwierciedlały wartość sprzedaży i potwierdzały przebieg operacji gospodarczych. Na części paragonów zamiast pozycji INNA-DAROWIZNA figurowała pozycja INNA-BONIFIKATA, jednak mechanizm udzielania bonifikat był analogiczny.

Wartość bonifikaty, była uwidoczniona na raporcie dobowym z kasy fiskalnej, ponieważ bonifikata ujmowana jest w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy. W konsekwencji powstawała różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazywał wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, o te bonifikaty pomniejszonym. Podkreślić należy, że kasy rejestrujące i ich algorytmy działania są zdeterminowane przepisami i brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania przez podatnika. Ponieważ jednak apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukami fiskalnymi wartość udzielonych bonifikat (zwanych na paragonach: inną-darowizną, bądź inną-bonifikatą) i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych jest możliwa do odzwierciedlenia w dodatkowej ewidencji komputerowej, tj. „Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn”. Wykazy te zawierają datę sprzedaży, numer klienta, kwoty bonifikaty z rozbiciem na wartość brutto, netto oraz podatek VAT – na podstawie których jest możliwe przyporządkowanie danej pozycji w zestawieniu do konkretnego paragonu „Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn” mogą być sporządzane za okres dzienny lub miesięczny, a zatem na ich podstawie możliwe jest udokumentowanie faktycznie osiągniętego obrotu zarówno w okresie miesięcznym, jak i za jeden poszczególny dzień.

Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca na podstawie tych danych, jest w stanie przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty udzielonych bonifikat (zwanych na paragonach inną-darowizną, bądź inną-bonifikatą) do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie Wnioskodawca w oparciu o dane z ewidencji ma możliwość dokonania autokorekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe będzie w świetle art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. nr 54 poz. 535 ze zm.) pomniejszenie obrotów ze sprzedaży o kwoty bonifikat udzielanych na podstawie odrębnych wydruków komputerowych (tj. „Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn” i „Szczegółowego wykazu sprzedaży na bony”)?
Czy dokonywany przez Wnioskodawcę sposób dokumentacji udzielonych Kupującemu bonifikat zwanej na paragonie inną-darowizną bądź inną-bonifikatą oraz bonifikat udzielanych na podstawie bonów poprzez wykazanie na paragonie fiskalnym wartości udzielonej bonifikaty i otrzymanej kwoty pieniężnej ze sprzedaży towarów jest prawidłowy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na brzmienie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, paragony kasy fiskalnej, oraz wydruki komputerowe (raporty sprzedaży) są podstawą do pomniejszenia obrotu ze sprzedaży o kwoty bonifikat. Art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż: obrót pomniejsza się o kwoty prawnie udokumentowanych, prawnie dopuszczonych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartości zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Mimo, iż bonifikata nie zmniejsza bezpośrednio ceny towaru na paragonie fiskalnym, to pomniejsza należną kwotę zapłaty jaką musi uiścić kupujący, wobec czego Wnioskodawca ma prawo do pomniejszenia kwoty obrotu o udzieloną bonifikatę. Zatem w oparciu o ww. przepis należy stwierdzić, że wydruki komputerowe („Szczegółowe wykazy sprzedaży na bony” oraz „Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn”) są podstawą do udzielenia bonifikaty, zwłaszcza że podobne stanowisko zajął Naczelnik Pierwszego Urzędu Łódź-Bałuty w postanowieniu I US I-2/415-29/07 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie I-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM.

Pytanie 2

Wnioskodawca uważa, iż sposób dokumentacji bonifikat za pomocą paragonów fiskalnych, na których w pozycji „BON”, lub w pozycji „INNE-BONIFIKATA” czy też „INNE-DAROWIZNA” wskazano kwotę bonifikaty oraz ewidencji komputerowej jest prawidłowy. Z treści paragonów fiskalnych, które były wystawiane przez apteki wynika m. in. wartość kwoty sprzedaży, wartość bonifikaty udzielonej kupującemu oraz wartość należności, którą kupujący wpłaca do kasy fiskalnej danej apteki. Zatem faktyczna kwota obrotu, jaką otrzymywały apteki wynikała z paragonów fiskalnych oraz danych zawartych w pamięci kasy rejestrującej. Ponadto dzienne i miesięczne kwoty udzielonych bonifikat wykazywane na paragonach fiskalnych ujęte były dodatkowo w ewidencji komputerowej Spółki w zestawieniach dziennych i miesięcznych sprzedaży z uwzględnieniem bonifikat („Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn” oraz „Szczegółowe wykazy sprzedaży na bony”).

Pozwalała to Wnioskodawcy na ustalenie rzeczywistej wysokości obrotu, który wynikał z pomniejszenia wartości sprzedaży wykazanej w raportach dobowych z kasy fiskalnej o kwotę bonifikat wynikających z komputerowej ewidencji dziennej sprzedaży, stanowiącej sumę bonifikat wykazanych na paragonach fiskalnych z danego dnia.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), regulującym zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie wskazano właściwej metody dokumentowania udzielonych bonifikat. Żaden przepis rozporządzenia z 28 listopada 2008 r. nie określa zarazem, gdzie na paragonie fiskalnym należy umiejscowić informację o udzielonych bonifikatach. Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest także i to, że na tle obecnie obowiązujących przepisów nie jest możliwa korekta wydruków z kas (paragonów i raportów). Możliwość taka nie została przewidziana w przepisach, a ponadto uniemożliwiają ją warunki techniczne kas, które zapewniać mają nienaruszalność i nieusuwalność zapisów w kasie. W doktrynie nie budzi jednakże wątpliwości, że podatnicy są zobowiązani do korekty samych danych zewidencjonowanych w kasie, o ile miały miejsce ich zmiany, w celu określenia rzeczywistej podstawy opodatkowania.

Przepisy nie określają tutaj w ogóle sposobów dokonywania tej korekty, która jednakże - co już powiedziano - nie może nastąpić poprzez samą kasę rejestrującą. Na tle poprzednio obowiązującej ustawy przyjęło się, że tego rodzaju korekty są odnotowywane w prowadzonym pomocniczo, tzw. zeszycie korekt. Wynikające z niego korekty i poprawki uwzględnia się na koniec każdego okresu przy sporządzaniu deklaracji za ten okres. W kontekście powyższego uznać należy, że Wnioskodawca ma możliwość dokonania takiej właśnie autokorekty w związku z udzielanymi bonifikatami w oparciu o:

dzienne lub miesięczne zestawienia sprzedaży sporządzone przy pomocy programu komputerowego wykazującego kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat wraz z rozbiciem na poszczególne stawki podatku VAT, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przychodu, w przypadku gdy ewidencja komputerowa równolegle dokumentuje i ściśle odzwierciedla udzielone bonifikaty/przychody rejestrowane za pomocą kas fiskalnych.
paragony z kasy fiskalnej będące w posiadaniu klienta i podatnika, jeśli ich treść pokrywa się z ewidencją komputerową, o której mowa powyżej.

W efekcie system dokumentowania bonifikat, jaki był stosowany w aptekach prowadzonych przez Wnioskodawcę — polegający na wykazaniu kwoty bonifikaty na paragonach fiskalnych oraz w systemie informatycznym — wystarczająco potwierdza fakt zastosowania bonifikaty i uprawnia Wnioskodawcę przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT do uwzględnienia rzeczywistego obrotu, pomniejszonego o udzielone bonifikaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania, w myśl art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W działalności handlowej stosuje się często różnorodne preferencje cenowe. Przybierają one różne nazwy (zniżka, opust, rabat, bonifikata, premia itp.) i różne postacie (zmniejszenie ceny, zwiększenie ilości towaru, procentowe wynagrodzenie itp.).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62).

Ponadto, jak wskazało Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 kwietnia 1994 r. nr PO 4/AK 722-122-94 „(…) Przez bonifikatę (rabat) należy rozumieć zmniejszenie umówionej wcześniej należności za wykonane świadczenie. Najczęściej bonifikata udzielana jest w związku z faktycznie poniesioną lub przewidywaną szkodą kontrahenta. Bonifikata udzielana jest w przypadku, gdy wystąpią okoliczności, których strony nie mogły przewidzieć w momencie podpisania umowy i w jej efekcie następuje faktyczne obniżenie określonej w umowie ceny towaru. W przypadku, gdyby okoliczność wpływająca na zmniejszenie tej ceny była znana stronom przed podpisaniem umowy, powinna znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w kontrakcie (…)”.

Odnosząc się do powyższego, z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;

rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży (bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta) wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej – ewidencją korekt).

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Należy zaznaczyć, iż bonifikata obniża zarówno podstawę opodatkowania, jak i podatek należny z niej wynikający. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Art. 106 ust. 1 ustawy określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (art. 111 ust. 1 ustawy).

Z powyższego wynika zatem, że podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

wystawiając faktury VAT,
ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie detalicznej sprzedaży leków – sieć aptek. W celu zwiększenia konkurencyjności Spółka przy sprzedaży niektórych leków z cenami urzędowymi i umownymi udziela kupującym bonifikaty polegającej na obniżeniu ostatecznej ceny do zapłaty o określoną wartość procentową lub kwotową. Bonifikata udzielana jest na dwa sposoby tj. poprzez obniżenie kwoty do zapłaty na podstawie bonów, oraz obniżanie kwoty do zapłaty poprzez udzielanie bonifikaty nazywanej na paragonie inną-darowizną, bądź inną-bonifikatą.

Na paragonie fiskalnym bonifikata nie obniżała cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszała wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. Na paragonie wykazane były ceny leków w kwotach netto i z VAT, natomiast bonifikata przedstawiona była na dole paragonu w postaci jednej kwoty, tj. bez rozbicia na kwotę netto i VAT, bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Do kas aptek wpływała wyłącznie kwota po bonifikacie, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Paragony fiskalne odzwierciedlały sposób zapłaty, wartość sprzedaży i potwierdzały faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Bonifikata ujmowana była w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy. Z tego powodu powstała różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazuje wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, który jest o te bonifikaty pomniejszony.

Jak wskazuje Wnioskodawca, brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania kasy fiskalnej, ponieważ jednak apteka pracuje przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi, wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej.

Na tej podstawie sporządzane były dzienne lub miesięczne zestawienia komputerowe tj. „Szczegółowe wykazy sprzedaży na bony” bądź „Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn”.

W przypadku „sprzedaży na bony” wykazy te zawierały m. in.: datę sprzedaży, numer klienta, kwotę brutto sprzedaży (odzwierciedlającą kwotę wykazaną na paragonie w pozycji „DO ZAPŁATY”), wartość bonu (odzwierciedlającą kwotę wykazaną na paragonie pod pozycją „BON”) oraz sprzedaż z rozbiciem poszczególnych stawek podatku VAT - pozwalające przyporządkować daną pozycję w zestawieniu do konkretnego paragonu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych. Natomiast w przypadku sprzedaży poprzez udzielenie bonifikaty Inna-darowizna, bądź inna-bonifikata wykazy zawierały m.in. datę sprzedaży, numer klienta, kwoty bonifikaty z rozbiciem na wartość brutto, netto oraz podatek VAT – na podstawie których jest możliwe przyporządkowanie danej pozycji w zestawieniu do konkretnego paragonu.

Wnioskodawca na podstawie tych danych, jest w stanie przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty bonifikat udzielonych na podstawie bonu do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu, jak również przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty udzielonych bonifikat (zwanych na paragonach inną-darowizną, bądź inną-bonifikatą) do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie Wnioskodawca w oparciu o dane z ewidencji ma możliwość dokonania autokorekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

Jak wynika z wcześniej powołanego przepisu art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy), w myśl § 2 pkt 18 rozporządzenia, to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Ponadto, na mocy § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

W świetle powyższego, paragon fiskalny (a także raporty fiskalne dobowe, miesięczne) musi odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Jeśli w momencie sprzedaży strony transakcji znają cenę sprzedaży, to cena ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Ze względu zatem na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty, udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tą sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia. Kwoty udzielonej bonifikaty, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być zatem uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych bonifikat winien być uwidoczniony zarówno w paragonach, jak również w okresowych raportach fiskalnych (dobowych, miesięcznych, okresowych lub rozliczeniowych).

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Skoro konstrukcja kasy rejestrującej nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej, to korektę należy dokonać za pomocą innych urządzeń księgowych.

Istotną bowiem jest w tym względzie zasada wynikająca z art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia bonifikat, które nie są uwidocznione w raportach fiskalnych należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Spółka wskazała, że apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi. Dzięki temu wartość bonifikat, udzielonych na podstawie bonów lub też zwanych inną-darowizną bądź też inną-bonifikatą, i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona była w ewidencji komputerowej. Na tej podstawie sporządzane były dzienne lub miesięczne zestawienia komputerowe tj. „Szczegółowe wykazy sprzedaży na bony” lub też „Szczegółowe wykazy udzielonych darowizn”. W oparciu o dane z ewidencji apteka miała możliwość dokonania korekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

Odnosząc się zatem do przedstawionego opisu sprawy oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż skoro prowadzona ewidencja (apteka pracuje przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi) umożliwia Wnioskodawcy prawidłowe prowadzenie ewidencji udzielonych bonifikat z przyporządkowaniem ich do konkretnych stawek podatkowych w wykazanym obrocie, to Spółka może przyjąć do określenia podstawy opodatkowania oraz rozliczenia deklaracji podatkowej inną kwotę, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego. Bowiem podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego oraz podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynikający z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy ponadto podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć obrót ze sprzedaży o kwoty udzielonych bonifikat, na podstawie dodatkowo prowadzonej ewidencji komputerowej (w postaci zintegrowanego systemu informatycznego). Ponadto, stwierdzić należy, że sposób dokumentowania udzielonych Kupującemu bonifikat zwanych na paragonie inną-darowizną bądź inną-bonifikatą oraz bonifikat udzielanych na podstawie bonów poprzez wykazanie na paragonie fiskalnym wartości udzielonej bonifikaty i otrzymanej kwoty pieniężnej ze sprzedaży towarów, przy jednoczesnym użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, w stanie faktycznym opisanym we wniosku jest prawidłowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że udzielając interpretacji indywidualnej prawa podatkowego tut. Organ opiera się na zdarzeniu opisanym przez podatnika w złożonym wniosku. Załączane dokumenty nie mogą być przedmiotem analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin