Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-247/16/HK
z 8 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 11 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni ma 24-letniego syna, który od urodzenia posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Umiarkowany stopień niepełnosprawności datowany jest od 2008 r. (tj. od ukończenia przez syna 16 lat).

Syn otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny (153 zł), co uprawnia Wnioskodawczynię do odliczania ulgi prorodzinnej.

Syn obecnie jest studentem czwartego roku. Przez pierwsze trzy lata studiów utrzymywał się z kredytu studenckiego i stypendium, jednak potrzebował wsparcia finansowego rodziców.

Czwarty rok studiów podjął w trybie zaocznym, a od września 2015 r. podjął również pracę. Syn uczy się i pracuje w K., a w wolne dni wraca do domu.

Za naukę płaci 650 zł czesnego, a za wynajem pokoju 750 zł i opłaty za media.

Jego dochód po odliczeniach (w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r.) – 11.602,41 zł oraz 200 zł – stypendium z uczelni z racji orzeczenia o niepełnosprawności.

Łączny dochód Wnioskodawczyni i jej męża (rodziców) po odliczeniach (w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r.) – 15.387,02 zł.

Biuro rachunkowe rozliczające dochód Wnioskodawczyni za 2015 r. uznało, że według przepisów Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na syna za cały rok podatkowy, gdyż jednym z warunków skorzystania z odliczenia jest pobieranie na syna zasiłku pielęgnacyjnego, a wysokość osiągniętych przez niego dochodów (nawet dużych) nie ma znaczenia.

Aby upewnić się co do poprawności odliczenia ulgi prorodzinnej Wnioskodawczyni zwróciła się z zapytaniem do właściwego urzędu skarbowego.

Pracownik urzędu skarbowego potwierdził, że istotnie Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć całą ulgę prorodzinną, jednocześnie polecając Wnioskodawczyni złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ostatecznie Wnioskodawczyni zdecydowała, że – do czasu otrzymania interpretacji indywidualnej – odliczy ulgę na syna za okres od stycznia do września 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni sytuacja, którą opisała, powinna nadal dawać jej możliwość odliczenia całej ulgi prorodzinnej na syna, ponieważ środki finansowe jakie syn uzyskuje nie dają mu możliwości do samodzielnego utrzymywania się.

Przedstawione przez Wnioskodawczynię koszty, jakie syn ponosi, to tylko podstawowe opłaty a poza nimi musi jeszcze pokrywać wydatki na: pomoce do nauki, ubrania, dojazdy, leki, itp.

Pomimo, że Wnioskodawczyni z mężem (rodzice) nie posiadają wysokich dochodów, starają się zapewnić synowi wyżywienie.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że – jeżeli sytuacja finansowa syna w przyszłości nie ulegnie poprawie i jednocześnie od 2017 r. (gdy syn ukończy studia), zgodnie z umową z bankiem, rozpocznie się sześcioletni okres spłacania kredytu studenckiego – nadal pomoc rodziców będzie konieczna.

Wnioskodawczyni uważa, że jeżeli prawo pozwala odliczać ulgę prorodzinna w podobnej sytuacji, o której wie Wnioskodawczyni (również 24-letni niepełnosprawny syn, ale nie uczy się i nie pracuje, a jego rodzice posiadają kilkakrotnie wyższy dochód od dochodu Wnioskodawczyni), to tym bardziej w przypadku Wnioskodawczyni to prawo powinno obowiązywać, gdy rodzice dzielą niewielkie środki finansowe z synem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Na podstawie art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 6 ww. ustawy, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Jak wynika z art. 27f ust. 6 cyt. ustawy, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

-w związku z wykonywaniem przez tego podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 ww. ustawy wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni ma 24-letniego syna, który od urodzenia posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Umiarkowany stopień niepełnosprawności datowany jest od 2008 r. (tj. od ukończenia przez syna 16 lat).

Syn otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny.

Czwarty rok studiów podjął w trybie zaocznym, a od września 2015 r. podjął również pracę. Syn uczy się i pracuje w K., a w wolne dni wraca do domu.

Za naukę płaci 650 zł czesnego, a za wynajem pokoju 750 zł i opłaty za media.

Jego dochód po odliczeniach (w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r.) – 11.602,41 zł oraz 200 zł – stypendium z uczelni z racji orzeczenia o niepełnosprawności.

Łączny dochód Wnioskodawczyni i jej męża (rodziców) po odliczeniach (w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r.) – 15.387,02 zł.

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z treści art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – bo to właśnie wynik analizy tego przepisu stanowi sedno rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie – wynika, że uprawnienie do tzw. ulgi prorodzinnej przysługuje wówczas, gdy podatnik utrzymuje pełnoletnie dziecko (spełniające warunki określone w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy) a to utrzymywanie ma miejsce w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Zatem do zastosowania ulgi w tej sytuacji konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków:

• musi mieć miejsce wykonywanie ciążącego obowiązku alimentacyjnego,
• musi mieć miejsce utrzymywanie.
  
  

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2015 r., poz. 2082), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W myśl art. 135 § 1 i § 2 cyt. ustawy, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Z treści wniosku wynika, że syn Wnioskodawczyni, ze względu na orzeczenie o niepełnosprawności, otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny i jednocześnie środki finansowe jakie syn uzyskuje nie dają mu możliwości do samodzielnego utrzymywania się, co w efekcie prowadzi do tego że rodzice starają się zapewnić synowi wyżywienie i – w świetle cyt. powyżej przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – z mocy prawa rodzice (tj. Wnioskodawczyni i jej mąż) obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem syna, który nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie.

Jeżeli zatem w istocie rodzice partycypują w kosztach utrzymania syna w związku z ciążącym na nich obowiązkiem alimentacyjnym, to Wnioskodawczyni ma prawo do zastosowania ulgi prorodzinnej na syna.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia (stanu faktycznego) przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ interpretacyjny nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zatem zdarzenie przedstawione we wniosku (stan faktyczny) nie odpowiada rzeczywistości (co może zostać ustalone na etapie postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy) interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.