Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-234/16-6/EK
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r., poz. 613z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.) uzupełnione pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczone 11 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 5 maja 2016 r. (skutecznie doręczone 13 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi organizacji półkolonii dla dzieci i młodzieży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi organizacji półkolonii dla dzieci i młodzieży. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 20 kwietnia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczone 11 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 5 maja 2016 r. (skutecznie doręczone 13 maja 2016 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółką osobową, zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obiektów sportowych obejmującą m.in, udostępnianie kortu tenisowego (PKWiU 93.11.10.0) oraz usługi związane z rekreacją.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca organizuje tzw. półkolonie, czyli specyficzny sposób udostępniania obiektu sportowego, jakim jest kort tenisowy. Organizacja tzw. półkolonii polega na zapewnieniu uczestnikom (osobom fizycznym, głównie niepełnoletnim) możliwości korzystania z obiektu sportowego (kortu tenisowego) w określonych terminach (w trakcie wakacji letnich czy ferii zimowych), w tym do uczestnictwa w grupowych zajęciach obejmujących naukę gry w tenisa ziemnego, a także możliwość korzystania z wyżywienia czy opieki.

W zamian za łącznie zdefiniowaną cenę, uczestnik tzw. półkolonii ma możliwość do korzystania z powyższych świadczeń, a w szczególności do wstępu na kort tenisowy i uczestnictwa w zajęciach grupowych (które odbywają się niezależnie od tego, czy dany uczestnik przyjdzie na zajęcia, czy też nie). Jednocześnie, z uwagi na wiek uczestników oraz okres organizacji tzw. półkolonii, uczestnik może mieć dostęp do wyżywienia (posiłku) i ma zapewnianą opiekę osoby dorosłej w przerwach pomiędzy korzystaniem z kortu tenisowego.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że organizuje półkolonie w oparciu o przepisy o systemie oświaty, w tym w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U.1997.12.67) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz.U.2016.452). Uczestnikami organizowanych kolonii są jedynie dzieci i młodzież. Wnioskodawca wskazał również, że jako organizator wypoczynku zgodnie z art. 92d ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156 ze zm.) dokonywał/będzie dokonywał zgłoszenia kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na swoją siedzibę, zamiar zorganizowania półkolonii. Wnioskodawca, jako organizator wypoczynku zapewnia warunki uczestnictwa w półkolonii, na podstawie art. 92c ust. 2 ww. ustawy o systemie oświaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle treści poz. 179 i 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, organizacja tzw. półkolonii przez Wnioskodawcę jest objęta obniżoną stawką VAT jako usługa kompleksowa?

Stanowisko Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle treści poz. 179 i 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, organizacja tzw. półkolonii przez Wnioskodawcę jest objęta obniżoną stawką VAT jako usługa kompleksowa.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż organizację tzw. półkolonii należy postrzegać jako jednorodne świadczenie o charakterze usługowym, czyli tzw. świadczenie złożone, w ramach którego dominuje korzystanie z obiektu sportowego (kortu tenisowego). Nie ulega wątpliwości, iż celem organizacji tzw. półkolonii oraz wykup oferty tzw. półkolonii, jest zapewnienie sobie możliwości korzystania z kortu tenisowego i uczestnictwa w zajęciach grupowych. Wszelkie dodatkowe świadczenia (posiłki, opieka osoby dorosłej) mają wyłącznie na celu lepsze korzystanie z kortu tenisowego, poprzez zabezpieczenie możliwości bezpiecznego spędzania czasu w pobliżu tego kortu. Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, organizację tzw. półkolonii należy rozpatrywać jako tzw. świadczenie złożone dla celów VAT (w tym przypadku jako świadczenie usług).

Zgodnie z poz. 179 i 186 załącznika nr 3 ustawy o VAT, obniżoną stawkę VAT stosuje się do usług korzystania z obiektu sportowego (PKWiU 93.11.10.0) oraz pozostałych usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu). W przedmiotowej sytuacji nie powinno budzić wątpliwości, iż organizacja tzw. półkolonii, w których dominuje korzystanie z obiektu sportowego (kortu tenisowego), powinna być traktowana jako usługa wymieniona w poz. 179 i 186 załącznika nr 3 ustawy o VAT. W ramach tej usługi dominuje bowiem korzystanie z kortu tenisowego oraz uczestnictwo w zorganizowanych zajęciach grupowych. Takie świadczenia są precyzyjnie objęte obniżoną stawką VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a cyt. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT, jeśli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne – zgodnie z cyt. art. 5a ustawy. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Klasyfikacją towarów i usług, która ma aktualnie zastosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 powołanej ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku lub zwolnienie.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%
   
   

W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy figurują „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” – symbol PKWiU 93.11.10.0. Natomiast pod pozycją 186 zostały wymienione „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

Z objaśnienia 1) do załącznika nr 3 ustawy wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obiektów sportowych obejmującą m.in, udostępnianie kortu tenisowego (PKWiU 93.11.10.0) oraz usługi związane z rekreacją. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca organizuje tzw. półkolonie, czyli specyficzny sposób udostępniania obiektu sportowego, jakim jest kort tenisowy. Organizacja tzw. półkolonii polega na zapewnieniu uczestnikom (osobom fizycznym, głównie niepełnoletnim) możliwości korzystania z obiektu sportowego (kortu tenisowego) w określonych terminach (w trakcie wakacji letnich czy ferii zimowych), w tym do uczestnictwa w grupowych zajęciach obejmujących naukę gry w tenisa ziemnego, a także możliwość korzystania z wyżywienia czy opieki. W zamian za łącznie zdefiniowaną cenę, uczestnik tzw. półkolonii ma możliwość do korzystania z powyższych świadczeń, a w szczególności do wstępu na kort tenisowy i uczestnictwa w zajęciach grupowych (które odbywają się niezależnie od tego, czy dany uczestnik przyjdzie na zajęcia, czy też nie). Jednocześnie, z uwagi na wiek uczestników oraz okres organizacji tzw. półkolonii, uczestnik może mieć dostęp do wyżywienia (posiłku) i ma zapewnianą opiekę osoby dorosłej w przerwach pomiędzy korzystaniem z kortu tenisowego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługa organizacji półkolonii należy opodatkować obniżoną stawką podatku , na podstawie poz. 179 i 186 załącznika nr 3 do ustawy, gdyż stanowi świadczenie złożone, w ramach którego dominuje korzystanie z obiektu sportowego (kortu tenisowego).

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawca należy wskazać, że aby móc stwierdzić, że dane czynności stanowią usługą jednolitą – złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE. W wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV.

W ocenie Organu, w niniejszej sprawie mamy do czynienia z usługą złożoną jaką jest usługa organizacji półkolonii (usługa główna) na którą składają się usługi pomocnicze, takie jak m.in.: opieka nad dziećmi i młodzieżą, zajęcia grupowe, korzystanie z obiektu sportowego, posiłek, które służą wykonaniu usługi głównej, tj. organizacji półkolonii. Nie można, zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przedstawionych okolicznościach usługą główną jest wejście na obiekt sportowy, gdyż wejście na ten obiekt prowadzi właśnie do realizacji usługi głównej, tj. organizacji półkolonii o profilu sportowym (m.in. uczestniczenie w zajęciach grupowych). W ocenie Organu, usługa organizacji półkolonii jest usługą odrębną i niezależną od usług udostępniania kortu tenisowego, jak również usług związanych z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy. Ze wstępem w rozumieniu tego przepisu związane jest wprawdzie określone świadczenie (typowe dla danego obiektu), np. nabycie biletu wstępu „na grupowe zajęcia nauki gry w tenisa”, które oznacza możliwość uczestnictwa w zajęciach przy wykorzystaniu sprzętu znajdującego się na obiekcie sportowym, jednakże w niniejszej sprawie, uczestnik półkolonii nie nabywa biletu wstępu na zajęcia (naukę gry w tenisa), tylko za odpowiednią cenę nabywa usługę uczestnictwa w półkoloniach, na które składają się różnorodne czynności m.in. możliwość gry w tenisa. Ponadto Wnioskodawca organizując półkolonie musi również spełnić szereg dodatkowych warunków, które wynikają z przepisów o systemie oświaty. Tym samym usługa organizacji półkolonii nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie poz. 179 i 186 załącznika 3 do ustawy, gdyż nie jest usługą wymienioną w tych pozycjach.

Natomiast w niniejszej sprawie należy przeanalizować możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług organizacji półkolonii, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że organizuje półkolonie w oparciu o przepisy o systemie oświaty, w tym w oparciu o przepisu rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U.1997.12.67) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz.U.2016.452). Uczestnikami organizowanych kolonii są jedynie dzieci i młodzież.

Jak już wyżej wskazano, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 24 pkt a ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę na to, że określając krąg usług objętych zwolnieniem na podstawie ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, ustawodawca odwołał się do przepisów o systemie oświaty.

Zgodnie z art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156, z późn. zm., zwana dalej ustawą o systemie oświaty), ilekroć w art. 92b–92t i art. 96a jest mowa o wypoczynku, należy przez to rozumieć wypoczynek organizowany dla dzieci i młodzieży w celach rekreacyjnych lub regeneracji sił fizycznych i psychicznych, połączony ze szkoleniem lub pogłębianiem wiedzy, rozwijaniem zainteresowań, uzdolnień lub kompetencji społecznych dzieci i młodzieży, trwający nieprzerwanie co najmniej 2 dni, w czasie ferii letnich i zimowych oraz wiosennej i zimowej przerwy świątecznej, w kraju lub za granicą, w szczególności w formie kolonii, półkolonii, zimowiska, obozu i biwaku.

W myśl art. 92c ust. 1 ustawy o systemie oświaty, organizatorami wypoczynku mogą być:

1. szkoły i placówki;
   
2. przedsiębiorcy wpisani do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 196, z późn. zm.34));
   
3. osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, organizujące wypoczynek w celu:
   1. niezarobkowym albo
      
   2. zarobkowym, jeżeli organizowany wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.
   
   
   

Na podstawie art. 92c ust. 2 ustawy o systemie oświaty, organizator wypoczynku zapewnia:

1. bezpieczne i higieniczne warunki wypoczynku, w szczególności organizuje wypoczynek w obiekcie lub na terenie spełniającym wymagania ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz warunki higieniczno-sanitarne, określone w przepisach o ochronie przeciwpożarowej, ochronie środowiska i Państwowej Inspekcji Sanitarnej, a w przypadku wypoczynku z udziałem dzieci i młodzieży niepełnosprawnej – organizuje wypoczynek w obiekcie lub na terenie dostosowanym do potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności uczestników wypoczynku;
   
2. kadrę wypoczynku, którą stanowią:
   1. kierownik wypoczynku i wychowawcy wypoczynku spełniający warunki, o których mowa w art. 92p ust. 1–6; liczba wychowawców wypoczynku jest odpowiednia do liczby uczestników wypoczynku,
      
   2. w zależności od programu wypoczynku i realizowanych zajęć – trenerzy i instruktorzy sportu, rekreacji, animacji kulturalno-oświatowej, lektorzy języka i inne osoby prowadzące zajęcia podczas wypoczynku, które spełniają następujące warunki: – mają ukończone 18 lat, – posiadają co najmniej wykształcenie średnie, – posiadają wiedzę, doświadczenie i umiejętności niezbędne do realizowanych zajęć;
3. dostęp do opieki medycznej:
   1. w ramach świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub
      
   2. na podstawie umowy zawartej z lekarzem, pielęgniarką lub ratownikiem medycznym;
4. program wypoczynku i zajęcia dostosowane do wieku, zainteresowań i potrzeb uczestników, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej i umiejętności;
   
5. żywienie zgodne z zasadami higieny żywienia określonymi w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2015 r. poz. 594 i 1893);
   
6. bezpieczne korzystanie z wyznaczonego obszaru wodnego zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. Nr 208, poz. 1240, z późn. zm.35));
   
7. bezpieczne przebywanie w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich zgodnie z ustawą z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. Nr 208, poz. 1241 oraz z 2013 r. poz.
   
   

Zgodnie z art. 92d. ust. 1 ustawy o systemie oświaty, organizator wypoczynku jest obowiązany zgłosić kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania organizatora wypoczynku zamiar zorganizowania wypoczynku, z zastrzeżeniem art. 92e ust. 1.

Na podstawie art. 92t ustawy o systemie oświaty Minister Edukacji Narodowej wydał rozporządzenie z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz. U. 2016 r., poz. 452). § 1 ww. rozporządzenia określa termin złożenia zgłoszenia wypoczynku, o którym mowa w art. 92d ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zwanej dalej "ustawą", jego formę, dokumenty dołączane do zgłoszenia oraz wzór tego zgłoszenia, termin przekazania karty wypoczynku, o której mowa w art. 92e ust. 2 ustawy, oraz wzór tej karty, liczbę uczestników wypoczynku w grupie pozostających pod opieką jednego wychowawcy, obowiązki kierownika wypoczynku i wychowawcy wypoczynku, w tym obowiązek prowadzenia przez wychowawcę dziennika zajęć realizowanych podczas wypoczynku oraz wzór tego dziennika, obowiązki kierownika wypoczynku i wychowawcy wypoczynku organizowanego przez szkołę i placówkę, o którym mowa w art. 92e ust. 1 ustawy, program kursów na kierownika wypoczynku albo wychowawcę wypoczynku, w tym formę i wymiar zajęć, wzór karty kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 92k ust. 1 ustawy, wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu na kierownika wypoczynku albo wychowawcę wypoczynku, dokumenty potwierdzające posiadane przygotowanie zapewniające realizację programu kursu przez kadrę prowadzącą wykłady lub zajęcia praktyczne określone w programie kursu.

Należy wskazać, że niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. poz. 67 i 102, z 2009 r. poz. 1696 oraz z 2015 r. poz. 109), które utraciło moc z dniem 1 kwietnia 2016 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. poz. 1629).

Wnioskodawca wskazał, że organizuje/organizował półkolonie w oparciu o przepisy o systemie oświaty, w tym w oparciu o przepisu rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U.1997.12.67) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz.U.2016.452). Wnioskodawca organizując półkolonie sprawuje opiekę nad dziećmi i młodzieżą. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jako organizator wypoczynku zgodnie z art. 92d ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r., poz. 2156 ze zm.) dokonywał/będzie dokonywał zgłoszenia kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na swoją siedzibę, zamiar zorganizowania półkolonii. Wnioskodawca, jako organizator wypoczynku zapewnia warunki uczestnictwa w półkolonii, na podstawie art. 92c ust. 2 ww. ustawy o systemie oświaty.

Zatem należy uznać, że usługi organizacji półkolonii świadczone przez Wnioskodawcę będą korzystały/korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 a ustawy, gdyż organizowane są w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, jak również Wnioskodawca podczas półkolonii sprawuje opiekę nad dziećmi i młodzieżą (co wynika z ww. przepisów o systemie oświaty).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.