Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-353/16-4/PSZ
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 13 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynajmu lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wraz z małżonką jest Pan wspólnikiem spółki jawnej, która powstała w dniu 29 lutego 2016 r. z przekształcenia spółki cywilnej której małżonkowie byli wspólnikami. Pomiędzy małżonkami, na dzień złożenia niniejszego wniosku istnieje małżeńska wspólność ustawowa. Głównym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Spółka jawna (a poprzednio też spółka cywilna) prowadzi też działalność w zakresie wynajmu lokalu niemieszkalnego którego jest właścicielem. Od 1 marca 2016 r. spółka prowadzi również działalność w zakresie wynajmu lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym osobom fizycznym na cele mieszkalne. Opisany powyżej lokal mieszkalny został wynajęty osobom fizycznym na okres od 10 marca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. W dniu 10 marca 2016 r. wspólnicy aktem notarialnym dokonali przeniesienia własności lokalu mieszkalnego ze wszystkimi ciążącymi na ww. lokalu obowiązkami, w tym obowiązkiem spłaty kredytu wraz z wraz z należnymi odsetkami, na rzecz spółki. Aktualnie to spółka spłaca należne raty kredytu wziętego poprzednio na zakup ww. lokalu wraz z odsetkami. Przenosząc własność lokalu mieszkalnego na spółkę Wnioskodawcy określili wartość początkową ww. środka trwałego – lokalu mieszkalnego – następująco: wartość lokalu na kwotę 409.274 zł 59 gr oraz udział przynależnego do ww. lokalu mieszkalnego prawa wieczystego użytkowania gruntu na kwotę 5.000 zł.

Od dochodu uzyskanego przez spółkę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, są Państwo zobowiązani do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za zasadach ogólnych. Zaliczki na ww. podatek dochodowy są opłacone miesięcznie.

Spółka w roku podatkowym 2016 jest zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. z 2014 r. poz. 1037). Spółka przewiduje, iż będzie zobowiązana do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów także w następnych latach podatkowych. Wspólnicy mają zamiar wpisać do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez spółkę jako środki trwałe opisany powyżej lokal mieszkalny oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu związane z ww. lokalem, oraz zamierzają od miesiąca kwietnia 2016 r. naliczać odpisy amortyzacyjne w wysokości 1,50% w stosunku rocznym od wartości początkowej ww. lokalu mieszkalnego o wartości początkowej w kwocie 409.274 zł 59 gr oraz będą ww. odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodu i ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Po dniu 1 stycznia 2017 r. spółka zamierza rozpocząć modernizację lokalu mieszkalnego i zamierza przekształcić opisany powyżej lokal mieszkalny w lokal niemieszkalny, w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza przez spółkę lub też niniejszy lokal będzie wynajmowany podmiotom gospodarczym.

Na zakup lokalu mieszkalnego został zaciągnięty przez małżonków kredyt inwestycyjny w wysokości 208.000 zł. Aktualnie ww. kredyt jest też spłacany przez spółkę. Na spółce spoczywa też obowiązek spłacania odsetek od przedmiotowego kredytu aktualnie w kwocie miesięcznej 795 zł. Spółka od miesiąca marca 2016 r. opłaca też na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej należne opłaty, zaliczki związane z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego, między innymi opłaty za ogrzewanie lokalu, koszty administracji, koszty wspólne. Ponadto spółka w miesiącu marcu 2016 r. zadeklarowała, iż spoczywa na niej obowiązek opłacania podatku od nieruchomości od ww. lokalu mieszkalnego, który to podatek będzie płacony w kwotach miesięcznych. Na spółce od dnia 10 marca 2016 r. spoczywa też obowiązek zapłaty co roku opłat za prawo wieczystego użytkowania gruntu przynależnego do ww. lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcom w okresie od dnia 10 marca 2016 r. do dnia przekształcenia lokalu mieszkalnego w lokal niemieszkalny oraz zakończenia prac modernizacyjnych, którego właścicielem jest Spółka, przysługuje prawo ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ewidencjonowania oraz zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego wpłacanych przez Spółkę na rzecz Wspólnoty, wydatków z tytułu zapłaconych odsetek od powyżej opisanego kredytu inwestycyjnego, naliczanych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej lokalu mieszkalnego oraz zapłaconych przez Spółkę opłat za wieczyste użytkowanie gruntu związanego z ww. lokalem?

Zdaniem Wnioskodawcy, co do zasady stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszelkie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodu jeżeli są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub też zachowania, czy też zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy w okresie od dnia 10 marca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wszelkie wydatki eksploatacyjne związane z lokalem mieszkalnym w wynajmowanym przez spółkę osobom fizycznym na cele mieszkalne, w tym podatek od nieruchomości, odsetki od kredytów oraz opłaty za wieczyste użytkowanie są kosztami bezpośrednio związanymi z działalnością gospodarczą i podlegają obowiązkowi w ewidencji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez spółkę. Co więcej w przypadku nie wypisania ww. wydatków do podatkowej księgi przychodów i rozchodów związanych z lokalem mieszkalnym stosownie do § 11 ust. 5 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów może doprowadzić do uznania w księgi za nierzetelną, co grozi podatnikom postępowaniem podatkowym i sankcjami karnymi skarbowymi. Natomiast po dniu 1 stycznia 2017 r., zdaniem Wnioskodawców z uwagi na fakt, iż ww. zmodernizowany lokal mieszkalny w przyszłości będzie źródłem przychodów oraz będzie wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej na Wnioskodawcach spoczywa obowiązek ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zaewidencjonowania i zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego wpłacanych na rzecz Wspólnoty, odsetek powyżej opisanego kredytu inwestycyjnego, odpisów amortyzacyjnych naliczanych od wartości początkowej oraz opłat za wieczyste użytkowanie gruntu. Natomiast bez znaczenia będzie fakt, iż spółka do dnia zakończenia modernizacji ww. lokalu mieszkalnego nie będzie uzyskiwała jakichkolwiek przychodów jako właściciel przedmiotowego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22c pkt 1, 2 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
   
3. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. W tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem lokale mieszkalne podlegają amortyzacji, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzowaniu. Amortyzacji nie podlegają zaś grunty, udział w gruncie przypadający na wyodrębniony lokal mieszkalny.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

• naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
• odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Należy zaznaczyć, iż odsetki są kosztem, jeśli spełniają następujące przesłanki:

1. są faktycznie zapłacone,
2. pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami (zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie zwiększają kosztów inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wraz z małżonką jest Pan wspólnikiem spółki jawnej. Pomiędzy małżonkami, na dzień złożenia niniejszego wniosku istnieje małżeńska wspólność ustawowa. Głównym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Spółka jawna (a poprzednio też spółka cywilna) prowadzi też działalność w zakresie wynajmu lokalu niemieszkalnego którego jest właścicielem. Od 1 marca 2016 r. spółka prowadzi również działalność w zakresie wynajmu lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym osobom fizycznym na cele mieszkalne. Opisany powyżej lokal mieszkalny został wynajęty osobom fizycznym na okres od 10 marca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. W dniu 10 marca 2016 r. Wnioskodawcy aktem notarialnym dokonali przeniesienia własności lokalu mieszkalnego ze wszystkimi ciążącymi na ww. lokalu obowiązkami, w tym obowiązkiem spłaty kredytu wraz z wraz z należnymi odsetkami, na rzecz spółki. Aktualnie to spółka spłaca należne raty kredytu wziętego poprzednio na zakup ww. lokalu wraz z odsetkami.

Wspólnicy mają zamiar wpisać do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez spółkę jako środki trwałe opisany powyżej lokal mieszkalny oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu związane z ww. lokalem, oraz zamierzają od miesiąca kwietnia 2016 r. naliczać odpisy amortyzacyjne w wysokości 1,50% w stosunku rocznym od wartości początkowej ww. lokalu mieszkalnego oraz będą ww. odpisy amortyzacyjne zaliczać do kosztów uzyskania przychodu i ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Po dniu 1 stycznia 2017 r. spółka zamierza rozpocząć modernizację lokalu mieszkalnego i zamierza przekształcić opisany powyżej lokal mieszkalny w lokal niemieszkalny, w którym będzie prowadzona działalność gospodarcza przez spółkę lub też niniejszy lokal będzie wynajmowany podmiotom gospodarczym.

Na zakup lokalu mieszkalnego został zaciągnięty przez małżonków kredyt inwestycyjny. Aktualnie ww. kredyt jest też spłacany przez spółkę. Na spółce spoczywa też obowiązek spłacania odsetek od przedmiotowego kredytu. Spółka od miesiąca marca 2016 r. opłaca też na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej należne opłaty, zaliczki związane z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego, między innymi opłaty za ogrzewanie lokalu, koszty administracji, koszty wspólne. Ponadto spółka w miesiącu marcu 2016 r. zadeklarowała, iż spoczywa na niej obowiązek opłacania podatku od nieruchomości od ww. lokalu mieszkalnego, który to podatek będzie płacony w kwotach miesięcznych. Na spółce od dnia 10 marca 2016 r. spoczywa też obowiązek zapłaty co roku opłat za prawo wieczystego użytkowania gruntu przynależnego do ww. lokalu mieszkalnego.

Powziął Pan wątpliwość, czy w okresie, kiedy mieszkanie nie będzie wynajmowane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej można zaliczyć wydatki związane z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego wpłacane przez Spółkę na rzecz Wspólnoty, wydatków z tytułu zapłaconych odsetek od powyżej opisanych kredytów inwestycyjnych, naliczanych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej lokalu mieszkalnego oraz zapłaconych przez Spółkę opłat za wieczyste użytkowanie gruntu związanego z ww. lokalem

W przypadku czasowego zaprzestania wynajmu lokalu mieszkalnego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, należy mieć na uwadze treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi że kosztem uzyskania przychodu mogą być wszelkie wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono dochody w przyszłości.

Mając na uwadze powołany przepis oraz przedstawiony stan faktyczny należy uznać, że do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie najmu można zaliczyć wydatki ponoszone w celu utrzymania (zabezpieczenia) lokalu mieszkalnego w trakcie czasowego braku najemcy, których wysokość nie jest uzależniona od faktu jego wynajmowania. Do takich wydatków można zaliczyć m.in. wydatki związane z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego (opłaty za ogrzewanie lokalu, koszty administracji, koszty wspólne), opłacaniem podatku od nieruchomości, zapłatą za prawo wieczystego użytkowania gruntu, które nie są uzależnione od wielkości zużycia.

Z treści wniosku wynika, że przerwa w wynajmowaniu lokalu mieszkalnego będzie miała charakter tymczasowy, związany z jego modernizacją. Jak wskazuje art. 22c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego jest więc celowa (stała lub czasowa) rezygnacja – w związku z którą następuje zaprzestanie używania tych składników – tj. sytuacja gdy podatnik (w tym czasie) nie chce uzyskiwać przychodu z najmu. Czasowa przerwa w użytkowaniu lokalu mieszkalnego spowodowana zakończeniem umowy najmu i rozpoczęciem prac modernizacyjnych nie jest więc przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Nie nastąpi bowiem zaprzestanie prowadzenia działalności w zakresie najmu, a czasowa niemożność użytkowania lokalu z powodu jego modernizacji, nie prowadzi do jego likwidacji, a wręcz przeciwnie, po zakończeniu modernizacji, lokal będzie w dalszym ciągu wynajmowany.

W świetle powołanego na wstępie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy podkreślić, że skoro kosztem uzyskania przychodu mogą być wszelkie wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby przynosiło ono dochody w przyszłości, to w przypadku czasowego braku najemcy lokalu, jeżeli udowodni Pan, że nie zrezygnował z najmu i lokal nie służył zaspakajaniu własnych potrzeb, odpisy amortyzacyjne w okresie, w którym lokal mieszkalny nie będzie wynajmowany, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Również wydatki związane z eksploatacją ww. lokalu mieszkalnego wpłacane przez Spółkę na rzecz Wspólnoty, podatkiem od nieruchomości, opłatami za wieczyste użytkowanie oraz zapłacone odsetki od przejętego przez spółkę kredytu zaciągniętego na zakup tego lokalu, mogą stanowić dla Pana koszty uzyskania przychodu, gdyż są związane z posiadaniem (utrzymaniem lokalu) wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Na powyższe nie ma wpływu przerwa w wynajmowaniu lokalu mieszkalnego spowodowane poszukiwaniem najemców.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.