Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-187/16-6/RK
z 31 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.) na wezwanie tutejszego Organu podatkowego z dnia 14 kwietnia 2016 r.(skutecznie doręczone dnia 18 kwietnia 2016 r.) oraz wezwanie z dnia 12 maja 2016 r. (skutecznie doręczone dnia 16 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej, ustalenia obowiązków płatnika oraz obowiązku wykazania przez Wnioskodawcę w deklaracji podatkowej dostawy nieruchomości – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej w trybie egzekucji komorniczej, ustalenia obowiązków płatnika oraz obowiązku wykazania przez Wnioskodawcę w deklaracji podatkowej dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.) pismem z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.) na wezwanie tutejszego Organu podatkowego z dnia 14 kwietnia 2016 r.(skutecznie doręczone dnia 18 kwietnia 2016 r.) oraz wezwanie z dnia 12 maja 2016 r. (skutecznie doręczone dnia 16 maja 2016 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka deweloperska obecnie znajdująca się w upadłości likwidacyjnej posiadała 19 nowo wybudowanych lokali mieszkalnych. W stosunku do w/w nieruchomości prowadzona była egzekucja przez komornika sądowego, w toku egzekucji w dniu 9 stycznia 2014 r. odbyła się licytacja wszystkich w/w lokali. W dniu 18 marca 2015 r. Sąd Rejonowy będący organem egzekucyjnym udzielił przybicia, które uprawomocniło się w lipcu 2015 r. W dniu 8 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy dla spraw upadłościowych i naprawczych postanowieniem ogłosił upadłość spółki obejmującą likwidację majątku. W dniu 16 lipca 2015 r. nabywca licytacji wpłacił wylicytowaną kwotę do depozytu sądowego. Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2015 r. Sąd przysądził własność nieruchomości na rzecz nabywcy licytacyjnego. Postanowienie jest nieprawomocne gdyż jeden z uczestników złożył zażalenie do Sądu. Na dzień dzisiejszy nie nastąpiło prawomocne przysądzenie własności zlicytowanej nieruchomości.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz, że dostawa rzeczonych lokali mieszkalnych będzie wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 ust. 14 ustawy.

Wnioskodawca wskazał także, że przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków ponoszonych na wybudowanie lokali. Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie lokali oraz nie wykorzystywała lokali na cele działalności zwolnionej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy komornik sądowy przeprowadzający licytację lokali winien wystawić w imieniu Spółki fakturę i przesłać kopię do Spółki ?
2. Czy spółka pełni rolę podatnika i po otrzymaniu kopii faktury od komornika winna wykazać ją w deklaracji w dacie sprzedaży wykazanej przez komornika?
3. Czy płatnikiem podatku od towarów i usług jest komornik sądowy, przeprowadzający egzekucję -komornik sądowy dokonuje w imieniu Spółki przelewu podatku należnego z wystawionej faktury na rachunek bankowy urzędu skarbowego ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Czy komornik sądowy przeprowadzający licytację lokali winien wystawić w imieniu Spółki fakturę i przesłać kopię do Spółki ?
   
   Zdaniem Spółki komornik sądowy przeprowadzający licytację/ sprzedaż lokali winien wystawić fakturę w imieniu Spółki zgodnie z zapisami art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18 ustawy, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:
   1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
      
   2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   
   

2. Czy spółka pełni rolę podatnika i po otrzymaniu kopii faktury od komornika winna wykazać ją w deklaracji w dacie sprzedaży wykazanej przez komornika?
   
   Zdaniem Spółki komornik sądowy winien przesłać kopię faktury sprzedaży dokumentującą sprzedaż rzeczonych lokali a Spółka daną fakturę winna uwzględnić w deklaracji VAT-7 w dacie dostawy nieruchomości.
   
   

3. Czy płatnikiem podatku od towarów i usług jest komornik sądowy, przeprowadzający egzekucję -komornik sądowy dokonuje w imieniu Spółki przelewu podatku należnego z wystawionej faktury na rachunek bankowy urzędu skarbowego ?
   
   

Zdaniem Spółki komornik sądowy winien z pieniędzy otrzymanych z licytacji opłacić należny podatek od towarów i usług wynikający z wystawionej faktury do Urzędu Skarbowego Spółki, art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649) Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

• organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
  
• komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
  
  

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z art. 2 pkt 6 ww. ustawy wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte/wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe wskazać należy, że dostawa nieruchomości dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi czynność opodatkowaną według właściwej stawki.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Ze wskazanych uregulowań wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

• w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  
• dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
  
  

Zatem kluczowym dla skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest ustalenie, kiedy i czy dochodzi do pierwszego zasiedlenia w przedmiotowej Transakcji.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jeśli dostawa zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub w okresie nieprzekraczającym 2 lat od pierwszego zasiedlenia, należy przeanalizować warunki dotyczące obligatoryjnego zwolnienia transakcji z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, które zostały wskazane powyżej.

Wskazać należy także, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, Spółka deweloperska obecnie znajdująca się w upadłości likwidacyjnej posiadała 19 nowo wybudowanych lokali mieszkalnych. W stosunku do w/w nieruchomości prowadzona była egzekucja przez komornika sądowego, w toku egzekucji w dniu 9 stycznia 2014 r. odbyła się licytacja wszystkich w/w lokali. W dniu 18 marca 2015 r. Sąd Rejonowy będący organem egzekucyjnym udzielił przybicia, które uprawomocniło się w lipcu 2015 r. W dniu 8 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy dla spraw upadłościowych i naprawczych postanowieniem ogłosił upadłość spółki obejmującą likwidację majątku. W dniu 16 lipca 2015 r. nabywca licytacji wpłacił wylicytowaną kwotę do depozytu sądowego. Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2015 r. Sąd przysądził własność nieruchomości na rzecz nabywcy licytacyjnego. Postanowienie jest nieprawomocne gdyż jeden z uczestników złożył zażalenie do Sądu. Na dzień dzisiejszy nie nastąpiło prawomocne przysądzenie własności zlicytowanej nieruchomości. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz, że dostawa rzeczonych lokali mieszkalnych będzie wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 ust. 14 ustawy. Wnioskodawca wskazał także, że przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków ponoszonych na wybudowanie lokalu. Spółka nie ponosiła nakładów na ulepszenie lokali oraz nie wykorzystywała lokali na cele działalności zwolnionej.

Jak wynika z opisu sprawy zbycie lokali następuje w ramach pierwszego zasiedlenia, zatem zwolnienie z opodatkowania dostawy lokali w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie znajdzie zastosowania. Zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy nie ma również zastosowania, gdyż pierwszy z warunków zwolnienia wynikający z przytoczonego przepisu nie jest spełniony - jak wskazuje Wnioskodawca przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków ponoszonych na wybudowanie lokali. Jako że obie przesłanki do zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie, z uwagi na niespełnienie pierwszej przesłanki zwolnienia, niezależnie od tego czy druga przesłanka jest spełniona, dostawa Nieruchomości nie będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Również zwolnienie wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie zostanie zastosowane z uwagi na nie spełnienie wymaganych przesłanek. Wnioskodawca nie wykorzystywał lokali na cele działalności zwolnionej oraz przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków ponoszonych na wybudowanie lokalu. Zatem sprzedaż lokali w trybie egzekucji komorniczej będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca jest Spółką deweloperską zajmującą się sprzedażą nieruchomości, więc wypełnia wskazane powyżej przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym uznać należy, że Wnioskodawca występuje w roli podatnika, a komornik dokonujący sprzedaży egzekucyjnej pełni rolę płatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak wynika z treści art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 20 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres.

Stosownie do treści art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W myśl natomiast art. 106g ust. 2 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106c, faktura jest wystawiana w trzech egzemplarzach, z których jeden jest wydawany nabywcy, drugi - podmiot ją wystawiający pozostawia w swojej dokumentacji, a trzeci - przekazuje dłużnikowi.

Art. 106 i ustawy stanowi, że fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik – właściciel towarów – występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25 dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku (99 ust. 14 ustawy).

Zatem biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przepisy prawa podatkowego mające w sprawie zastosowanie wskazać należy, że przedmiotowe zbycie nieruchomości następuje w ramach czynności opodatkowanych, gdyż dłużnik występuje w roli podatnika zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, oraz nie ma możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ zbycie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia w myśl. art. 2 ust. 14 ustawy. Również zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz pkt 2 ustawy nie znajdą zastosowania. Zatem Komornik przeprowadzający licytację nieruchomości wystąpi w roli płatnika podatku VAT. Tym samym jest on zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku VAT należnego od przeprowadzonej transakcji zbycia nieruchomości, a także jest on zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej transakcję zbycia przedmiotowych nieruchomości oraz dostarczenia jednego jej egzemplarza dłużnikowi - Wnioskodawcy. Natomiast Wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania w deklaracji podatkowej sprzedaży nieruchomości przeprowadzonej przez komornika sądowego, w dacie dokonania tej sprzedaży.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.