Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1278/13/15-5/S/PR/BS
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1665/14 (data wpływu orzeczenia prawomocnego – 24 sierpnia 2015 r.) – stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego w drodze postępowania administracyjnego, tytułem wykonania usługi na rzecz starostwa polegającej na usunięciu pojazdu z drogi oraz jego przechowywaniu i dozorze – jest nieprawidłowe,
• określenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe,
• momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego w drodze postępowania administracyjnego, tytułem wykonania usługi na rzecz starostwa polegającej na usunięciu pojazdu z drogi oraz jego przechowywaniu i dozorze, określenia podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

P.P.H.U. „Z...” reprezentowane przez właściciela Zygmunta P., prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie transportu krajowego, międzynarodowego, handlu materiałami budowlanymi oraz holowania i parkowania pojazdów. Prowadzona działalność gospodarcza rozliczana jest podatkiem liniowym w księgach handlowych.

P.P.H.U. „Z...” jest wyznaczona przez Starostę Powiatu jako jednostka do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb na parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Najczęściej jest tak, że pojazd nie jest odbierany przez właściciela, którego dane pozostają nieznane, sprawa trafia do sądu, a ten orzeka o przepadku pojazdu na rzecz powiatu. W takiej sytuacji starostwo odbiera pojazd z parkingu (koniec świadczenia usługi przechowywania pojazdu) i Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami do wystawienia faktury VAT dla powiatu (już jako właściciela) za usługę przechowywania pojazdu, ale również do wystawienia faktury za usunięcie pojazdu z drogi (usługa holowania), gdyż nikt przez okres 6 miesięcy, a później przez okres 3 miesięcy faktycznie nie uiścił za nią opłaty.

Ze względu na to, iż dyspozycja nie zawiera wystarczających danych dotyczących właściciela pojazdu skierowanego na parking, na podstawie których Wnioskodawca mógłby ustalić jego dane osobowe i adres zamieszkania, nie może on wystawić faktury VAT. W momencie przejęcia pojazdu przez Starostwo Wnioskodawca wystawił faktury VAT na Starostwo, które zostały odesłane bez akceptacji. Na tę okoliczność zostały wysłane pisma do Starostwa Powiatu o podanie przyczyny odesłania faktur bez akceptacji. W odpowiedzi ze Starostwa Powiatowego Zainteresowany uzyskał informację, że „zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 listopada 2010 r. nr I OPS 1/10 poniesione wydatki w związku z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzeniem za dozór ustalone zostaną w toczącym się postępowaniu administracyjnym i nie wymagają wystawienia faktury”.

Wobec powyższego, jeżeli Wnioskodawca nie posiada danych właściciela pojazdu i Starostwo odmawia zapłaty na podstawie wystawionej faktury VAT, wątpliwości Wnioskodawcy budzi podmiot jaki ma on obciążyć za wykonaną usługę.

W dniu 23 października 2013 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze (działając jako organ II instancji w postępowaniu administracyjnym) wydał w sprawie postanowienie o przyznaniu zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru, zwrotu kosztów przechowywania pojazdu, oraz wynagrodzenie za usunięcie pojazdów z drogi w kwocie 50 160,00 zł.

W tym momencie powstaje następna wątpliwość czy przyznana kwota wynagrodzenia jest kwotą brutto, czy netto. Jednakże z postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego wynika, że wycena którą opracowała biegła powołana przez Starostwo była oparta na kosztach przedstawionych przez podatnika. Przedłożona kalkulacja poniesionych kosztów wyceniona była w kwotach netto.

Następnym tematem, który w tym momencie powstaje jest termin powstania obowiązku podatkowego. Skoro nie ma akceptacji wystawionych faktur za holowanie i dozorowanie pojazdów, które zostały odesłane, powstaje pytanie kiedy powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Ustawa o podatku VAT, precyzuje dokładnie moment powstania obowiązku podatkowego tj. moment wykonania usługi lub moment wydania towaru).

Usługa holowania wykonana była np. w 2010 r., pojazd nadal znajduje się parkingu, mimo, że sąd wyrokiem przyznał przepadek mienia na rzecz Starostwa Powiatowego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15 jest obowiązany wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, których jest brak. Za wykonaną usługę wykonawcy należy się wynagrodzenie umowne, opodatkowane według zasad ogólnych podatkiem od towarów i usług i płatne na podstawie faktury VAT, (której jest brak).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przyznane w postępowaniu administracyjnym przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze wynagrodzenie jest kwotą brutto, czy netto?
2. Czy przyznane w drodze postępowania administracyjnego koszty wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT ?
3. Wnioskodawca wnosi o określenie momentu powstania obowiązku podatkowego.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku ze zwrotem kosztów przyznanych przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze Wnioskodawca uważa, że są kwotą netto ponieważ wszystkie kalkulacje, które były przedstawione biegłej wyznaczonej przez Starostwo Powiatowe były podawane w wartościach netto. W przypadku, jeżeli przyznana wartość wynagrodzenia przez S.K.O. jest kwotą brutto – to koszty Wnioskodawcy są zaniżone o podatek VAT tj. 23%.

Jeżeli w postanowieniu NSA jest mowa o wypłacie należnego wynagrodzenia za przechowywanie i usunięcie z drogi publicznej pojazdu – wynagrodzenia nie są objęte podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazał również w treści wniosku, że ustawa o podatku VAT precyzuje dokładnie moment powstania obowiązku podatkowego i jest nim moment wykonania usługi lub moment wydania towaru.

Strona, na ww. interpretację, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1665/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu orzeczenia WSA stwierdził, że w zakresie pytania czy przyznana kwota jest kwotą netto czy brutto zachodziła niemożność wydania interpretacji z uwagi na przedstawione zagadnienie, ponieważ z treści wniosku w zakresie wypłaconej przez Starostę kwoty wynagrodzenia za holowanie i inne czynności nie wynikał żaden problem związany z wykładnią, czy też rozumieniem treści przepisów prawa podatkowego. Skarżący żądał od organu wydającego interpretację de facto potwierdzenia, że kwota ta jest kwotą netto. Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie w istocie musiałby być poddany ocenie (zinterpretowany) stan faktyczny, a nie przepis prawa podatkowego. Wobec powyższego organ nie miał uprawnienia do przedstawiania stanowiska w powyższym zakresie.

Sąd zwrócił uwagę, że w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Strona Skarżąca sama wskazała, że kwota ta nie zawierała podatku VAT.

W dalszej części uzasadnienia Sąd wskazał, że niewątpliwie, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przepis ten nie może jednakże służyć ocenie zasad ustalania przez Starostwo wysokości wynagrodzenia na rzecz Skarżącego za dokonane czynności, gdzie jak sam Skarżący wskazuje do wynagrodzenia tego nie doliczono podatku VAT. Organ nie może w ramach postępowania interpretacyjnego twierdzić, że Skarżący otrzymał kwotę brutto, gdy z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez niego wynika, że kwota ta była kwotą netto. Zdaniem Sądu organ nie uwzględnił w niniejszej sprawie specyfiki postępowania o wydanie indywidualnej interpretacji. W postępowaniu tym organ nie ustala stanu faktycznego, wiąże go bowiem stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę. Organ dysponuje informacjami podanymi przez wnioskodawcę, których w żaden sposób nie weryfikuje. Nie może z nimi polemizować, ani też ich istnienia kwestionować.

W ocenie Sądu, Skarżący jasno i precyzyjnie przedstawił, że wypłacona tytułem wynagrodzenia kwota była kwotą netto. Organ obowiązany był okoliczność tę, jako element stanu faktycznego, uwzględnić i odpowiednio ocenić na gruncie obowiązujących przepisów prawa. W żadnym razie nie mógł dokonywać interpretacji wynikającego z wniosku stanu faktycznego.

W odniesieniu do zagadnienia czy czynności wykonywane przez Skarżącego na rzecz Starostwa, polegające na holowaniu i przechowywaniu pojazdu na parkingu strzeżonym, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, WSA uznał, że czynności te mieszczą się w szerokiej definicji usług, o której mowa w art. 8 ust. 1, w związku z czym podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Sąd wskazał, że w spornej sprawie istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia – Powiat, który zlecając wykonanie ww. czynności przedsiębiorstwu Skarżącego, realizuje zadania własne nałożone na niego art. 130a ust. 5f. ww. ustawy. Natomiast Skarżący świadczy ww. usługi w ramach stosunku zobowiązaniowego ze Starostą, który powierzył wykonywanie tych czynności zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych. Kwoty należne od Powiatu, a zasądzone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług.

W tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z należnościami cywilnoprawnymi, które Skarżący pobiera na swój rachunek za wykonaną usługę na rzecz Powiatu, a nie na rzecz właściciela pojazdu.

Wobec powyższego stanowisko organu w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT spornych czynności WSA uznał za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, z uwzględnieniem wniosków płynących z wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1665/14 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymanego w drodze postępowania administracyjnego, tytułem wykonania usługi na rzecz starostwa polegającej na usunięciu pojazdu z drogi oraz jego przechowywaniu i dozorze; prawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania oraz nieprawidłowe w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W odniesieniu do pobierania opłat za czynności przechowywania pojazdów usuniętych z drogi wskazać należy, że stosownie do przepisu art. 130a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadkach wymienionych w punktach 1-5.

Zgodnie z art. 130a ust. 5c cyt. ustawy, pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1-2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie.

W myśl art. 130a ust. 5f. ww. ustawy, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1-2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Stosownie do ust. 6 cytowanego artykułu, Rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a, nie może być wyższa niż maksymalna kwota opłat za usunięcie pojazdu, o których mowa w ust. 6a.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wyznaczony przez Starostę Powiatu jako jednostka do usuwania pojazdów na zlecenie Policji lub innych uprawnionych służb na parking strzeżony, na którym umieszczane są pojazdy usunięte z drogi publicznej do czasu uiszczenia opłaty za ich usunięcie i parkowanie w trybie art. 130a i 50a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Często zdarzają się sytuacje, gdy pojazd nie jest odbierany przez właściciela, którego dane pozostają nieznane. Wtedy sprawa trafia do sądu, a ten orzeka o przepadku pojazdu na rzecz Powiatu. W takiej sytuacji starostwo odbiera pojazd z parkingu (koniec świadczenia usługi przechowywania pojazdu) i Wnioskodawca wystawia faktury VAT dla powiatu (jako właściciela) za usługę przechowywania pojazdu, jak również za usunięcie pojazdu z drogi (usługa holowania), ponieważ nikt przez okres 6 miesięcy, a kolejno przez okres 3 miesięcy faktycznie nie uiścił za nią opłaty. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w postępowaniu administracyjnym wydało postanowienie o przyznaniu Wnioskodawcy zwrotu koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru, zwrotu kosztów przechowywania pojazdu, oraz wynagrodzenie za usunięcie pojazdów z drogi.

W tak nakreślonym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się po pierwsze do kwestii, czy przyznane w drodze postępowania należności za wykonane usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli tak to kolejno wątpliwości Zainteresowanego skupiają się wokół sposobu określenia podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

I tak, pomiędzy Powiatem a jednostką, której powierzono jego zadanie własne polegające na usuwaniu i przechowywaniu pojazdów, o których mowa w art. 130a ust. 1 i 2 ww. ustawy na podstawie m.in. przepisów o zamówieniach publicznych istnieje stosunek cywilnoprawny. Za wykonaną usługę (tj. realizację powierzonego zadania powiatu), wykonawcy należy się wynagrodzenie umowne.

Należy nadmienić w tym miejscu, że powoływana przez Wnioskodawcę oraz cytowana przez Starostwo w piśmie wyjaśniającym przyczyny odesłania faktur bez ich akceptacji uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2010 r. syng. I OPS 1/10 nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie. Podnoszona uchwała została podjęta na podstawie odrębnych regulacji od dziedziny prawa podatkowego, a jej przedmiotem nie była ocena należności wypłacanych przez Powiat na rzecz jednostki, wyłonionej w drodze przetargu do realizacji jej zadań własnych, wynikających z ustawy Prawo o ruchu drogowym. Co prawda NSA uznał, że art. 130a ww. ustawy deleguje na właściwe organy państwowe zadania związane bezpośrednio z zapewnieniem porządku i bezpieczeństwa w ruchu drogowym, które mają charakter publicznoprawny, jednakże w opisywanych przez Wnioskodawcę okolicznościach mamy do czynienia ze stosunkiem zobowiązaniowym pomiędzy Powiatem, a przedsiębiorcą realizującym zlecone zdania własne Powiatu.

Zatem, w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz przytoczonych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Starostwa, polegające na holowaniu i przechowywaniu pojazdu na parkingu strzeżonym mieszczą się w pojęciu usług, o której mowa w art. 8 ust. 1, w związku z czym podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. W opisywanej sprawie istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia – Powiat, który zlecając wykonanie ww. czynności Wnioskodawcy, realizuje zadania własne nałożone na niego art. 130a ust. 5f. ww. ustawy. Co więcej, Zainteresowany świadczy ww. usługi w ramach stosunku zobowiązaniowego ze Starostą, który powierzył wykonywanie tych czynności zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych. Kwoty należne od Powiatu, a zasądzone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze stanowią wynagrodzenie (odpłatność) Wnioskodawcy za świadczenie usług. W tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z należnościami cywilnoprawnymi, które Wnioskodawca pobiera na swój rachunek za wykonaną usługę na rzecz Powiatu, a nie na rzecz właściciela pojazdu. Konsekwentnie usługi holowania oraz przechowywania pojazdów na parkingu strzeżonym, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy powinny być udokumentowane fakturami.

Tym samym należy uznać, że Zainteresowany zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w zakresie opodatkowania otrzymanego wynagrodzenia.

W zakresie wątpliwości Wnioskodawcy związanych z określeniem podstawy opodatkowania należy przywołać treść art. 29 ust. 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. – gdzie podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Kwotą należną z tytułu sprzedaży, o której mowa w ww. przepisie jest wynagrodzenie Wnioskodawcy, ponieważ zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Powyższe regulacje posługują się pojęciem kwoty, która jest należna dostawcy lub świadczącemu usługę z tytułu sprzedaży.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że skoro wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem czynności usunięcia pojazdu z drogi, jego dozoru oraz przechowywania na parkingu strzeżonym, zleconych przez Starostę, są ściśle związane z wykonywaną przez Zainteresowanego usługą, stanowiące jeden z elementów kalkulacyjnych przyznanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę), to koszty te składają się na świadczenie należne od nabywcy usługi. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności, należnej za wykonywaną usługę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że wycena którą opracowała biegła powołana przez Starostwo była oparta na kosztach przedstawionych przez podatnika a przedłożona kalkulacja poniesionych kosztów wyceniona była w kwotach netto.

Ponieważ przyznana tytułem wynagrodzenia kwota była kwotą netto, oznacza to, że wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy jest kwota netto przyznanego wynagrodzenia powiększona o podatek od towarów i usług.

Zatem w świetle powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania dla celów podatku VAT, w przypadku czynności wykonywanych przez Zainteresowanego, działającego jako jednostka wyznaczona przez Starostę do realizacji omawianych zadań własnych Powiatu, na jego zlecenie, stanowi całość przyznanego postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego wynagrodzenia, z uwagi na to, że nie obejmuje ono części wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy w postaci podatku od towarów i usług.

Tym samym należy uznać, że Zainteresowany zaprezentował prawidłowe stanowisko w zakresie podstawy opodatkowania otrzymanego wynagrodzenia.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w opisywanych okolicznościach należy wskazać, że zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze – z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., dla usług dozoru i przechowywania mienia, w których skład wchodzi także czynność pomocnicza holowania, przewidywał szczególnym moment powstania obowiązku podatkowego. Otóż obowiązek podatkowy z tytułu ww. świadczenia powstawał z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Innymi słowy, o tym kiedy ma być rozliczony podatek należny z tytułu ww. usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Powiatu decyduje moment otrzymania zapłaty, nawet częściowej, jednak nieprzekraczalnym momentem jest termin płatności ustalony pomiędzy stronami w umowie lub na fakturze.

Stąd też, w opisanych we wniosku okolicznościach, w świetle regulacji obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r. - obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonym w umowie lub na fakturze.

Tym samym należy uznać, że Zainteresowany zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie opodatkowania otrzymanego wynagrodzenia, podstawy opodatkowania oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Ponieważ Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego precyzyjnie przedstawił, że wypłacona tytułem wynagrodzenia kwota była kwotą netto, zgodnie ze wskazówkami Sądu zawartymi w niniejszym wyroku, Organ uwzględnił tę okoliczność jako element stanu faktycznego oraz dokonał jego oceny na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących podstawy opodatkowania.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem sprawy należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie, ponieważ stroną wniosku o wydanie przedmiotowej interpretacji jest Pan Zygmunt P. – należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy, a nie dla zleceniodawcy usługi – Starostwa Powiatowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.