Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-225/16/EB
z 30 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2016 r. (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania planowanej sprzedaży działek gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 27 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania planowanej sprzedaży działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 24 października 2007 r., na podstawie aktu notarialnego, nabył do majątku osobistego wraz inną osobą na współwłasność grunty rolne stanowiące dwie niezabudowane działki o numerach ewidencyjnych …/5 oraz …/142, o powierzchni łącznej 1,1816 ha w miejscowości G. Działki: numer …/5 i …/142 położone w obrębie G. w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w części stanowiły obszar rolniczo-siedliskowy. Przedmiotową nieruchomość nabyto w celach mieszkaniowych, to jest w celach prywatnych. Wnioskodawca zamierzał wybudować wraz z współwłaścicielem dom dwurodzinny oraz prowadzić tam małe gospodarstwo rolne. W chwili dokonywania zakupu działki nie planował ani jej podzielenia, ani sprzedaży w celach zarobkowych. W dacie nabycia nieruchomości Wnioskodawca nie był podatnikiem VAT czynnym. Rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w 2010 r. i od tego momentu jest podatnikiem VAT czynnym. Głównym przedmiotem jego działalności jest sprzedaż aut. Nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca dotychczas nie dokonywał sprzedaży gruntu innego niż opisany we wniosku. W 2012 r. dokonano zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zmieniając przeznaczenie przedmiotowej nieruchomości z rolnego na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Z uwagi na fakt, że współwłaściciel, z którym zamierzał wybudować dom dwurodzinny postanowił na stałe zamieszkać za granicą, również Wnioskodawca zmienił swoje plany życiowe. Wnioskodawca złożył wniosek o dokonanie podziału nieruchomości. Na podstawie decyzji Burmistrza z 22 marca 2013 r. dokonano podziału działek. Działka ewidencyjna o numerze …/5 uległa podziałowi na 11 działek budowlanych. Działka o numerze ewidencyjnym …/142 uległa podziałowi na 6 działek budowlanych. W dniu 17 listopada 2014 r. współwłaściciele nieruchomości sprzedali jedną z działek o powierzchni 0,093 ha na rzecz małżeństwa pozostającego w ustawowej wspólności majątkowej oraz udziały w wewnętrznej drodze dojazdowej położonej na dwóch innych działkach ewidencyjnych. Sprzedana działka nie była dzierżawiona, ani uzbrojona w media. Wnioskodawca zamierza wykonać przyłącza wodno kanalizacyjne i energetyczne. W przyszłym roku, w związku z wnioskiem podatnika, działki będą uzbrojone. Dotychczas sprzedano jedną działkę. Pozostałe działki planuje sprzedać w razie potrzeby podreperowania budżetu w rodzinie. Wnioskodawca nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. W przyszłości planuje jednak podjęcie aktywnych działań w celu sprzedaży działek gruntu. Nie prowadzi profesjonalnych akcji reklamowych, marketingowych. Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym położona jest działka przeznaczona do sprzedaży została dokonana na wniosek Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży pozostałych wydzielonych działek budowlanych?
• Czy Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku sprzedaży pozostałych wydzielonych działek budowlanych jednocześnie jednemu nabywcy ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie sprzedaży działek budowlanych, które powstały w wyniku przekształcenia gruntów rolnych na tereny budowlane, nie stał się podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży jednej działki oraz nie stanie się nim z chwilą sprzedaży pozostałych działek. Nie jest zatem zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działki. Treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjna nie mające osobowości prawnej, osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby jednak dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tymczasem, w świetle ogółu okoliczności danej sprawy, sprzedaż działki przez Wnioskodawcę nie odbyła się w ramach wykonywania działalności gospodarczej, a stanowi jedynie wykonywanie prawa własności. Również sprzedaż działek w przyszłości nie będzie się odbywała w ramach działalności gospodarczej. O tym, czy dokonanie podziału gruntu na kilka działek i ich sukcesywna sprzedaż jest opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tj. czy dana osoba będzie występować w roli podatnika, decyduje przede wszystkim zamiar podatnika co do nieruchomości w momencie jej nabycia. Opodatkowaniu powinna więc podlegać sprzedaż, jeżeli nieruchomość została nabyta w celach inwestycyjnych – tj. w celu dokonania podziału i odsprzedaży wydzielonych działek z zyskiem lub w celu wykorzystania w inny zarobkowy sposób. W niniejszej sprawie przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celach inwestycyjnych, a w celach prywatnych. Decyzja o podziale nieruchomości i sprzedaży dziatek wynikła ze zmiany planów życiowych i mieści się w zakresie rozporządzania prywatnym majątkiem. Sprzedaż działek wchodzących w skład niniejszej nieruchomości nie stanowi działalności handlowej, gdyż nie była ona nabyta z zamiarem odsprzedaży lub w celach zarobkowych. Ogół okoliczności sprawy wskazuje także, że Wnioskodawca nie podejmował działań jakie są typowe dla profesjonalnej działalności gospodarczej. Potwierdza to tezę, że nie nabył on przedmiotowej nieruchomości w celach zarobkowych. Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek nie podjął aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami i nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Jego działania nie można porównać do działań osób prowadzących zawodowo działalność gospodarczą, np. w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, czy w zakresie działalności deweloperskiej. Nieruchomość, której dotyczy wniosek, podatnik zawsze traktował jako inwestycję prywatną. Wnioskodawca nie podejmował nigdy żadnych czynności typowych dla profesjonalnej działalności gospodarczej. Czynności wykonane przez Wnioskodawcę, tj. zakup gruntu rolnego i następnie po 6 latach uzyskanie decyzji dotyczącej podziału terenu na działki budowlane były czynnościami zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem, skoro w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje sprzedaży działek z majątku prywatnego, bez dodatkowych czynności mających cechy zawodowego działania, to w zakresie tej sprzedaży nie występuje on w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i nie musi opodatkowywać sprzedaży działek podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem sądowym, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Takie stanowisko zgodne jest m.in. z orzeczeniem z dnia 15 września 2011 r. Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, a także orzeczeniami krajowych sądów administracyjnych, np. NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, czy z dnia 9 listopada 2011 r. I FSK 1655/11. Ponadto wskazać należy, że Wnioskodawca nie był podatnikiem VAT czynnym w chwili nabycia nieruchomości. Prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej rozpoczął w 2010 r. Jednak przedmiotem tej działalności nie jest obrót nieruchomościami, lecz sprzedaż aut. Wpływu na opodatkowanie sprzedaży działek z majątku prywatnego nie ma przy tym fakt prowadzenia przez daną osobę innej działalności gospodarczej, z tytułu której jest ona podatnikiem VAT (Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 6 listopada 2007 r., ILPP1/443 89/07 2/TK). W świetle powyższych rozważań, w ocenie Wnioskodawcy, dokonywanie sprzedaży działek w okolicznościach niniejszej sprawy nie wypełnia definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki, o której mowa w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710) zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

W dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C 181/10), który wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 23 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 1386/12), z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11), i z dnia 3 marca 2015 r. (sygn.. akt I FSK 1859/13) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), i z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11). Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i osoba ta nie podejmuje aktywnych działań w celu dokonania sprzedaży, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że w przypadku sprzedaży działek gruntu, które powstały w wyniku podziału działek nr …/5 i …/142 Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że co prawda nabył ww. grunty na cele prywatne (zamierzał wybudować dom i prowadzić gospodarstwo rolne), jednak zmienił swoje plany życiowe, w związku z czym złożył wniosek o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. działek gruntu, wystąpił z wnioskiem o dokonanie podziału gruntu na działki, zamierza wykonać przyłącza wodno-kanalizacyjne i energetyczne oraz zamierza podjąć aktywne działania w celu sprzedaży ww. gruntu. Z powyższych względów nie można uznać, że Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem lecz będzie działał jak profesjonalny handlowiec, zajmujący się obrotem gruntami. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji planowana sprzedaż działek gruntu, o których mowa we wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zauważyć, że na kwestię opodatkowania sprzedaży ww. działek nie będzie miał wpływu fakt, czy zostaną one sprzedane jednemu, czy kilku nabywcom, bowiem znaczenie ma ogół okoliczności przedstawionych we wniosku wskazujących, że Wnioskodawca podjął i zamierza podjąć aktywne działania zachowując się podobnie jak profesjonalny handlowiec.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania sprzedaży działki dokonanej przez Wnioskodawcę w 2014 r., gdyż w tym zakresie nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.