Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-306/16/PB
z 11 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 10 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Składa do Urzędu Skarbowego comiesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7. Gmina zamierza dokonać zamiany swojej nieruchomości na nieruchomość będącą własnością Skarbu Państwa – L.. Nieruchomość stanowiąca własność Gminy, dla której prowadzona jest KW XXX, składająca się z działki nr XXX o powierzchni 19 576 m2, położonej przy ul. L. w obrębie … miasta S., jest przedmiotem planowanej zamiany pomiędzy Gminą a Skarbem Państwa – L.. Zgodnie z danymi z rejestru gruntów i budynków prowadzonymi przez M. w miejscowości S., działka nr XX jest niezabudowana. Ponadto posiada symbol klasoużytku „XXX” (grunt leśny - las). Działka nr XXX znajduje się w granicach obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta S. - jednostki obszarowej V zatwierdzonego Uchwałą Nr XXX Rady Miasta z dnia 19 lutego 2004 r. Obowiązujący obecnie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje następujące przeznaczenie dla działki nr XXX:

• w zakresie terenów leśnych oznaczonych symbolem LS (tereny zalesione oraz przeznaczone pod zalesienia, służące hodowli lasu), dopuszcza się wprowadzanie zabudowy i zagospodarowania dla potrzeb gospodarstwa leśnego oraz dla potrzeb wypoczynkowych jedynie w miejscach i w sposób zgodny z planami urządzeniowymi lasu i planami ochrony oraz ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
• określając szczególne zasady funkcji terenu, kształtowania jego zabudowy i zagospodarowania,
• dla terenu XXX (teren leśny do ochrony) dopuszcza się w strefie ochrony ujęcia lokalizację studni oraz podziemnych sieci infrastruktury obsługującej ujęcie.

Ponadto na terenie działki nr XX został ustalony zakaz lokalizacji wszelkiej zabudowy, poza lokalizacją elementów małej architektury dopuszczalnej jedynie na obrzeżu terenu leśnego. Teren działki nr XX częściowo jest położony w strefie pośredniej ochrony ujęcia wody „XXX”, „XXX”.

Na terenie ww. działki, znajduje się sieć wodno-kanalizacyjna, która nie należy do części składowych nieruchomości, ponieważ wchodzi w skład przedsiębiorstwa, tzn. stanowi mienie Z. Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości S. – art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 94 ze zm.). Tym samym przedmiotem dostawy (zamiany) będzie teren niezabudowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy planowana dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, czy będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem od towarów i usług według stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług będzie opodatkowana według stawki 23%. Grunt spełnia definicję towaru określona, art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż (zamiana) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Treść powyższego przepisu jest zgodna z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen, z którego wynika że teren budowlany oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Artykuł 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.) określa:

• zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
• zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy.

Natomiast z art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Tak więc o przeznaczeniu terenu decydują akty prawa miejscowego – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy. W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 4 powyższej ustawy pod pojęciem obiektu małej architektury - należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

• kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
• posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
• użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Z uwagi na fakt, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego istnieje możliwość wybudowania na przedmiotowej działce oznaczonej symbolem „XXX” (grunt leśny – las) elementów małej architektury, należy stwierdzić, że nieruchomość ta stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jest terenem budowlanym. Tak więc zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami nieruchomość, która ma być przedmiotem planowanej przez Gminę sprzedaży (zamiany) nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, lecz będzie opodatkowana według stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.