Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-349/16/AW
z 8 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 4 lipca 2016 r., oraz 6 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony 4 lipca 2016 r., oraz 6 lipca 2016 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

E z siedzibą w G. (dalej Spółka, Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się robotami budowlanymi związanymi głównie z budową urządzeń infrastruktury technicznej, w szczególności elektrycznych linii dystrybucyjnych i przesyłowych.

W następstwie realizowanych przez Spółkę przedsięwzięć dochodzi do przebudowy (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) istniejących przewodów lub urządzeń elektrycznych, w wyniku czego zastępowane one są zupełnie nowymi, często o całkowicie innych parametrach technicznych i użytkowych. W ramach przebudowy dochodzi do dwóch różnych przypadków:

1. zmianie ulega lokalizacja stanowisk słupowych, która polega na przesunięciu ich wzdłuż osi linii przy jednoczesnym braku zmiany długości linii, czyli parametru charakterystycznego obiektu liniowego,
2. stanowiska słupowe zostają przebudowane w dotychczasowej lokalizacji przy jednoczesnym braku zmiany długości linii, czyli parametru charakterystycznego obiektu liniowego.

Po zakończeniu przebudowy konieczne jest uporządkowanie terenu budowy oraz, jeśli to możliwe, przywrócenie stanu poprzedniego całości terenu użytkowanego na potrzeby budowy, a niezajętego przez ww. przewody lub urządzenia (także terenu pod przewodami linii napowietrznych lub nad przewodami linii kablowych). Jednakże przywrócenie stanu poprzedniego jest często albo niemożliwe albo zbyt uciążliwe dla Wnioskodawcy jako wykonawcy budowy, chociażby z uwagi na brak odpowiedniego sprzętu pozwalającego na zaoranie gruntów lub niemożność przywrócenia stanu upraw lub drzewostanu sprzed momentu rozpoczęcia robót budowlanych. Dlatego też po wybudowaniu (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) przewodów lub urządzeń elektrycznych inwentaryzacji podlegają szkody powstałe w uprawach lub drzewostanie, a także podlega ocenie stan gruntów pozostawiony po zakończeniu robót budowlanych. Na tej podstawie Wnioskodawca (działając w ramach umowy z inwestorem - właścicielem danych przewodów i urządzeń, będącym zwykle operatorem systemu dystrybucyjnego albo operatorem systemu przesyłowego) każdorazowo stara się doprowadzić do ugodowego załatwienia sprawy i zwykle na podstawie umowy z posiadaczem gruntu (w ostateczności na podstawie ugody sądowej lub wyroku sądowego) wypłaca odpowiednie odszkodowania za szkody w uprawach i drzewostanie oraz w uzasadnionych przypadkach wypłaca również odszkodowanie z tytułu rekultywacji gruntów. W ten sposób Wnioskodawca jedynie wyrównuje posiadaczom gruntów straty przez nich poniesione w związku z przebudową urządzeń infrastruktury technicznej na gruntach będących w ich posiadaniu, wykonywaną zwykle w ramach inwestycji celu publicznego, a zatem inwestycji, które w określonych przypadkach mogą zostać posadowione na gruntach prywatnych również bez zgody ich posiadaczy - w drodze odpowiedniego wywłaszczenia art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów lub odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych lub drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach inwestycji dotyczących przebudowy urządzeń infrastruktury technicznej, bez względu na to czy dochodzi do zmiany lokalizacji stanowiska słupowego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, iż wypłata posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów lub odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie w zaprezentowanym stanie faktycznym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. b) i c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie oraz rekultywacji gruntów, w wyniku prowadzenia na tych gruntach przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Z przywołanego przepisu wynika, iż jednym z podstawowych warunków, od którego ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w przywołanym przepisie jest „prowadzenie inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej”. Dodatkowo, Ustawodawca zawęża pojęcie urządzeń infrastruktury technicznej odsyłając w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w przepisie art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którą należy przez nie rozumieć każde wybudowane: pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewody lub urządzenia elektryczne.

W ustawie podatkowej brak jest definicji budowy. W konsekwencji, kierując się tym, iż podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa jest wykładnia językowa (gramatyczna), której reguły nakazują, w przypadku braku definicji legalnej danego pojęcia, nadawać mu znaczenie możliwie najbliższe potocznemu rozumieniu danego wyrazu lub zwrotu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2010 r. sygn. akt II OSK 310/10) przyjąć należy, iż budową jest „tworzenie, organizowanie czegoś”. Dodatkowo, należy mieć na uwadze, iż art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza wyjątek od zasady powszechnego obowiązku podatkowego, przepisy te należy interpretować ściśle (nie rozszerzająco), posługując się właśnie regułami wykładni językowej, która jest dominującą wykładnią przepisów prawa podatkowego, na co wielokrotnie wskazywały sądy administracyjne i literatura przedmiotu. Oznacza to, że efekty jakiejkolwiek innej wykładni przepisów prawa podatkowego nie mogą wykraczać poza ramy językowe tych przepisów, a pominięcie wykładni językowej jest - co do zasady – niedopuszczalne.

W konsekwencji, należy dojść do wniosku, iż z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, istotne znaczenie ma jedynie fakt, aby w ramach realizowanej inwestycji doszło do wybudowania przewodów lub urządzeń elektrycznych; bez znaczenia pozostaje administracyjnoprawna kwalifikacja inwestycji (czy odbywa się to w ramach pozwolenia na budowę, czy też zgłoszenia) oraz fakt czy stanowiska słupowe zmieniają lokalizację czy też nie. Podobnie to, jak Inwestor ową inwestycję nazwał, tj. czy posłużył się pojęciem budowy, czy modernizacji, rekonstrukcji, itp. Podkreślić bowiem należy, iż do wybudowania przewodów lub urządzeń elektrycznych dochodzi nie tylko w sytuacjach posadowienia nowej infrastruktury, ale również w rezultacie inwestycji, których celem jest np. całkowita wymiana starych przewodów lub urządzeń na nowe. O ile efektem finalnym jest wybudowanie przewodów lub urządzeń, o których mowa w ustawie o gospodarce nieruchomościami oraz spełnione są pozostałe wymogi (m.in. kwestia posiadania oraz prowadzenia inwestycji przez podmiot uprawniony) odszkodowanie wypłacone z tytułu rekultywacji gruntów lub szkód w uprawach i drzewostanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, iż przychody wskazane w zapytaniu spełniają warunki, określone w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. b) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 omawianej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

1. ustanowienia służebności gruntowej,
2. rekultywacji gruntów,
3. szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie

• w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.).

Powołany art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015, Nr 1774) stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Wskazać przy tym należy, że ww. zwolnienie przysługuje tylko i wyłącznie posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, którego to pojęcia ustawa o podatku dochodowym nie definiuje. W celu wyjaśnienia tej kwestii odsyła jednak, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 617).

Stosownie do art. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2015 poz. 909 z późn. zm.), przez rekultywację gruntów rozumie się: nadanie lub przywrócenie gruntom zdegradowanym albo zdewastowanym wartości użytkowych lub przyrodniczych przez właściwe ukształtowanie rzeźby terenu, poprawienie właściwości fizycznych i chemicznych, uregulowanie stosunków wodnych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp oraz odbudowanie lub zbudowanie niezbędnych dróg.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się robotami budowlanymi związanymi głównie z budową urządzeń infrastruktury technicznej, w szczególności elektrycznych linii dystrybucyjnych i przesyłowych. W następstwie realizowanych przez Spółkę przedsięwzięć dochodzi do przebudowy (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) istniejących przewodów lub urządzeń elektrycznych, w wyniku czego zastępowane one są zupełnie nowymi, często o całkowicie innych parametrach technicznych i użytkowych. W ramach przebudowy dochodzi do dwóch różnych przypadków:

1. zmianie ulega lokalizacja stanowisk słupowych, która polega na przesunięciu ich wzdłuż osi linii przy jednoczesnym braku zmiany długości linii, czyli parametru charakterystycznego obiektu liniowego,
2. stanowiska słupowe zostają przebudowane w dotychczasowej lokalizacji przy jednoczesnym braku zmiany długości linii, czyli parametru charakterystycznego obiektu liniowego.

Po zakończonych pracach związanych z wybudowaniem, Wnioskodawca, działając w ramach pełnomocnictwa od inwestora (właściciela tych przewodów i urządzeń) wypłaca odszkodowania za szkody w uprawach i drzewostanie, które powstały na skutek prowadzenia na gruncie budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o której mowa powyżej. W sytuacji, w której jest to uzasadnione charakterem szkód Wnioskodawca wypłaca także odszkodowanie z tytułu rekultywacji gruntów.

Z zacytowanego art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnieniu określonemu w tym przepisie podlegają tylko odszkodowania wypłacone na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym z tytułu ustanowienia służebności gruntowej, rekultywacji gruntów oraz szkód poniesionych w uprawach rolnych i drzewostanie.

Jednakże zaznaczyć należy, że do zastosowania przedmiotowego zwolnienia koniecznym jest również spełnienie pozostałych przesłanek wskazanych w tym przepisie. Dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są bowiem odszkodowania, które wypłacone zostały z określonych w nim tytułów w wyniku prowadzenia na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej zgodnie z ww. przepisem rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia budowa należy odwołać się zgodnie z wykładnią systemową zewnętrzną do definicji tego pojęcia w innych ustawach regulujących proces budowlany. Definicję budowy zwiera ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 poz. 290 z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 6 ww. ustawy przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7 cytowanej ustawy). Przebudową jest wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a omawianej ustawy), remontem jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (art. 3 pkt 8 ww. ustawy).

Stwierdzić należy, że pojęcie budowy określonych w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami urządzeń infrastruktury technicznej oznacza zarówno wybudowanie nowego obiektu i jego rozbudowę (czyli tworzenie nowych elementów urządzenia lub powiększenie elementów już istniejących), a także odbudowę (czyli odtworzenie w całości lub części zniszczonego bądź uszkodzonego urządzenia) i nadbudowę. W zakresie budowy nie mieści się natomiast remont, przebudowa, montaż, które są robotami budowlanymi, a pojęcia te w sposób wystarczający i pełny określają sytuację, w której mamy do czynienia z ulepszeniem już istniejącego obiektu budowlanego. Pojęcie modernizacja zostało wykreślone z Prawa budowlanego i zastąpione pojęciem remontu, zatem należy przez nie rozumieć, w zależności od jej zakresu, przebudowę lub remont. Oznacza to, że – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie jest bez znaczenia dla zastosowania zwolnienia określonego art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jaki rodzaj inwestycji przeprowadza oraz jak jest ona określona, bowiem tylko odszkodowanie z tytułu rekultywacji gruntu oraz szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie w wyniku prowadzenia inwestycji budowy mieści się zakresie przedmiotowego zwolnienia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że słup przesyłowy nie stanowi odrębnego obiektu budowlanego, lecz element budowli, jaką jest linia elektroenergetyczna. Stosownie do wskazania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy (sygn. akt II SA/Bd 1317/15) „Wymiana słupów i lin na części linii czy trakcji elektrycznej będzie spełniała definicję remontu o ile nie dojdzie do zmiany parametrów technicznych takich jak zmiana napięcia, długości linii napowietrznej, zmiana jej przebiegu, zwiększenie mocy lub zwiększenie pola elektromagnetycznego”. (…) Wymianę elementów obiektu należy pojmować w powiązaniu z konkretną budowlą. W sytuacji, gdy będziemy mieli do czynienia z obiektem budowlanym rozebranie go do podstaw i wzniesienie na nowo nie będzie remontem tylko odbudową tego obiektu. Natomiast w przypadku obiektu liniowego, który jest również obiektem budowlanym, należy postrzegać budowlę jako całość. Przy czym nie można pomijać charakterystycznego parametru tego obiektu jakim jest długość. Remont obiektu liniowego może polegać na wymianie zużytych jego fragmentów nowymi, takimi jak liny, słupy. Ważne jest, aby przy tego typu robotach nie doszło do zmiany parametru długości (wydłużenia linii napowietrznej), czy parametrów technicznych takich jak moc przesyłu i zwiększenie pola elektromagnetycznego. Nie może również dojść do innego usytuowania słupów niż tych usuniętych, czy zastąpienia prostych drewnianych słupów konstrukcjami wsporczymi, których wielkość zależy od napięcia znamionowego projektowanej linii. W takiej sytuacji, zakres prac będzie stanowił przebudowę, a nie remont”.

Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy tutejszy organ zaznacza, iż zmiana lokalizacji stanowisk słupowych w kontekście „przebudowy urządzeń infrastruktury” rozgranicza klasyfikację danej czynności w świetle ustawy Prawo budowlane. Zmiana polegająca na przesunięciu wzdłuż osi linii, z zachowaniem długości linii, stanowić będzie (w myśl przywołanej regulacji) przebudowę, natomiast modyfikacja rzeczonych stanowisk w dotychczasowej lokalizacji (przy zachowaniu określonych parametrów) stanowić będzie remont.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania do wypłat odszkodowań, osobom fizycznym posiadającym gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym z tytułu rekultywacji gruntu oraz szkód powstałych w uprawach rolnych oraz drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmiot uprawniony, inwestycji innej niż budowa. Wówczas odszkodowanie stanowi przychód, który należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe nakłada na Wnioskodawcę obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.