Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4512-61/16/LG
z 22 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 21 lipca 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi przewozu narciarzy wyciągami jest:

• prawidłowe w zakresie wystawienia faktury VAT oraz rozliczenia jej w deklaracji VAT-7 oraz w zakresie rozpoznania importu usług,
• nieprawidłowe w części dotyczącej podstawy prawnej dla określenia miejsca świadczenia usługi.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usługi przewozu narciarzy wyciągami narciarskimi.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 21 lipca 2016 r.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi stację narciarską, przedmiotem działalności są usługi w zakresie przewozu narciarzy wyciągami narciarskimi symbol PKD 49.39.Z. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Od roku 2014 Wnioskodawca przystąpił do systemu tzw. wspólnej karty, który obejmuje kilka ośrodków narciarskich. System ten polega na tym, że klient może kupić karnet w jednym ośrodku narciarskim i może potem jeździć na dowolnym wyciągu na dowolnie wybranej stacji narciarskiej. Po zakończeniu miesiąca stacje narciarskie rozliczają się pomiędzy sobą z tytułu wykorzystania wspólnych karnetów. Każdy karnet narciarski ma przypisany indywidualny numer w systemie sprzedaży i po zakończeniu miesiąca w systemie komputerowym powstaje raport, który pozwala na ustalenie, który karnet zakupiony na jednej stacji narciarskiej został wykorzystany na innej. Na podstawie tego zestawienia Stacje narciarskie wystawiają sobie wzajemnie faktury rozliczeniowe za każdy miesiąc. W sezonie 2015/2016 do systemu wspólnej karty przystąpiła stacja narciarska ze Słowacji. Jest to podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Firma słowacka jest podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie Słowacji, miejsce prowadzenia przez nią działalności znajduje się na terenie Słowacji (tam usytuowana jest stacja narciarska). Firma Słowacka nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terenie kraju, tylko na terenie Słowacji. Rozliczenia z tą Spółką będą sporządzane w ten sam sposób, to znaczy nastąpi wymiana faktur z tytułu wspólnych rozliczeń po zakończeniu każdego miesiąca.

Faktury rozliczeniowe wystawiane przez każdą ze stron dokumentują należności z tytułu wykonania usługi przewozu na urządzeniach będących własnością strony. Każde wykonanie usługi (przejazd wyciągiem) jest zarejestrowane przez system kontroli i odprawy pasażerskiej danego ośrodka (bramki wyciągowe). Należności za wykonane usługi wyliczane są na podstawie zarejestrowanych przejść przez bramki, według ustalonego i przyjętego przez każdą ze stron wzoru.

Podstawą do wyliczenia kwoty należności jest taryfa każdego urządzenia (wyciągu). Taryfa służy do wyliczenia ilości wygenerowanych jednostek i średniej ceny każdej jednostki dla danego karnetu. Średnia cena mnożona jest przez ilość przejazdów wykonanych na danym urządzeniu oraz taryfę danego urządzenia. Tak wyliczona kwota jest kwotą usługi na którą wystawiana jest faktura rozliczeniowa. Przykład:

Firma A - Ośrodek Narciarski Wnioskodawcy,

Wyciąg A - Wyciąg narciarski należący do Firmy A z uzgodnioną taryfą 40 jednostek,

Firma B - Ośrodek Narciarski na Słowacji,

Wyciąg B -Wyciąg narciarski należący do Firmy B z uzgodnioną taryfą 40 jednostek.

Firma B, dokonała sprzedaży karnetu narciarskiego na kwotę 100 pln brutto.

Karnet narciarski został wykorzystany na dwa przejazdy Wyciągiem B i 3 przejazdy Wyciągiem A.

Firma A wykonała usługę na rzecz Firmy B w postaci trzech przejazdów Wyciągiem A i za te przejazdy wystawia fakturę Firmie B. Wartość wykonanej usługi wyliczana jest w poniższy sposób:

Jednostki Wyciąg A = Przejścia Wyciąg A x Taryfa Wyciągu A

Jednostki A=3 x 40 = 120

Jednostki Wyciąg B = Przejścia Wyciąg B x Taryfa Wyciągu B

Jednostki B = 2 x 40 = 80

Średnia cena jednostki = Wartość karnetu/(Jednostki A + Jednostki B)

Średnia cena = 100 /(120 + 80) = 0,5 pln

Usługa Firma A = Przejścia A x Taryfa A x Średnia cena

Usługa Firma A = 3 x 40 x 0,5 = 60 pln.

Wartość usługi wykonanej przez Firmę A jest równa 60 pln i na taką kwotę Firma A wystawi fakturę Firmie B.

Bez względu w jakiej walucie dokonano płatności za zakupiony karnet, rozliczenie zawsze wykonywane jest w walucie PLN i w kwotach brutto.

Analogicznie do powyższego przykładu wyliczane są również usługi wykonane na urządzeniach będących własnością firmy słowackiej, a zostały sprzedane przez firmę polską.

Narciarz może zakupić, jak również wykorzystać karnet w ośrodku należącym do firmy polskiej jak również słowackiej. Do wspólnego rozliczenia brane są tylko te karnety które zostały wykorzystane w części lub całości w firmie innej niż firmie w której zostały sprzedane. Jeśli karnet był sprzedany i w całości wykorzystanej w jednej firmie, to taki karnet nie jest brany pod uwagę przy rozliczeniu.

Ponadto w piśmie z 21 lipca 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarcza, o której mowa we wniosku, jest sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 49.39.39.0 jako: Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy miejscem świadczenia usługi przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 28e ustawy o podatku od towarów i usług VAT jest miejsce położenia nieruchomości, gdyż usługi świadczone przez naszą spółkę są w Polsce, miejsce położenia nieruchomości, czyli wyciągu narciarskiego jest w Polsce. Usługi są świadczone na rzecz osób fizycznych, narciarzy, którzy korzystają z wyciągów.
2. Czy w związku z tym, że miejscem świadczenia usługi jest terytorium Polski faktura wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz firmy Słowackiej ma być wystawiona jak dla polskiego kontrahenta z polskim VAT i wykazana w deklaracji VAT w pozycji „dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju”.
3. Czy faktura wystawiona przez Spółkę Słowacką za rozliczenie przejazdów wspólnych jest dla naszej Spółki importem usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług VAT, który winien być wykazany w deklaracji VAT w poz. import usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę jest Polska ponieważ miejsce położenia nieruchomości - wyciągu narciarskiego jest w Polsce.
2. W związku z tym, że miejscem świadczenia usługi jest Polska, Wnioskodawca rozlicza się ze spółką Słowacką z podatku VAT tak jak ze spółkami polskimi na podstawie faktury wystawionej z VAT obowiązującym w Polsce i wykazuje tą sprzedaż jako świadczenie usług na terytorium kraju.
3. Fakturę otrzymaną od kontrahenta słowackiego należy traktować jako zwykłą fakturę za wykonaną usługę, transakcja ta nie jest importem usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług VAT, Wnioskodawca nie ma obowiązku naliczać z tego tytułu podatku VAT należnego i wykazywać go w deklaracji VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie wystawienia faktury VAT oraz rozliczenia jej w deklaracji VAT-7 oraz w zakresie rozpoznania importu usług,
• nieprawidłowe w części dotyczącej podstawy prawnej dla określenia miejsca świadczenia usługi.
  
  

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie przewozu narciarzy kolejkami/wyciągami narciarskimi. Wnioskodawca bierze udział w systemie tzw. wspólnej karty. System ten polega na tym, że klient na podstawie karnetu może korzystać z dowolnych wyciągów narciarskich. Każdy karnet ma swój indywidualny numer i po zakończeniu miesiąca powstaje raport, który pozwala na ustalenie, który karnet zakupiony na jednej stacji narciarskiej został wykorzystany (zrealizowany) na innym wyciągu. Należności za wykonane usługi przez dany ośrodek narciarski wyliczane są na podstawie zarejestrowanych przejść przez bramki, według ustalonego i przyjętego przez każdą ze stron wzoru. Po zakończeniu miesiąca następuje rozliczenie z tytułu wspólnych kart i ośrodki wystawiają sobie wzajemne faktury rozliczeniowe. Do systemu wspólnych kart w sezonie 2015/2016 przystąpiła firma ze Słowacji, której siedziba i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej znajduje się na terytorium Słowacji. Firma ta jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Na terytorium Polski firma słowacka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez import usług – jak stanowi art. 2 pkt 9 ustawy – rozumieć należy świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W sprawie przedstawionej we wniosku Wnioskodawca będzie świadczył usługę na rzecz kontrahenta słowackiego sprzedającego uprawnienia do przejazdów kolejkami/wyciągami narciarskimi należącymi do Wnioskodawcy. Usługę świadczyć będzie również podmiot słowacki dla Wnioskodawcy na swoich wyciągach zlokalizowanych na terytorium Słowacji na podstawie karnetu sprzedanego przez Wnioskodawcę. Karnet, którego sprzedaży dokona Wnioskodawca i podmiot słowacki, to sprzedaż uprawnienia do korzystania z usług przewozowych wyciągami narciarskimi należącymi do różnych podmiotów gospodarczych. Zatem sprzedaż karnetu jest sprzedażą usługi, tj. prawa skorzystania z usługi przewozu. Nabywca karnetu już w momencie jego zakupu nabywa pewne prawa – z tym momentem wszelkie korzyści wynikające z posiadania karnetu przechodzą na jego nabywcę. Wnioskodawca będzie dokonywał rozliczenia ze słowackim kontrahentem wystawiając na jego rzecz fakturę VAT z tytułu korzystania przez narciarzy na podstawie karnetu z wyciągu należącego do Wnioskodawcy na terytorium kraju a kwota obciążenia będzie adekwatna do zrealizowanych przejazdów – będzie to dokonywane na podstawie zarejestrowanych przejść przez bramki. Identyczne rozliczenie nastąpi ze strony kontrahenta ze Słowacji dla Wnioskodawcy. Symbol PKWiU usługi świadczonej na wyciągach narciarskich to 49.39.39.0 – Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej nieskalsyfikowany.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Ww. przepis wprowadza kolejną definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Co do zasady zatem miejscem świadczenia usług na rzecz podatników jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej dla którego świadczone są te usługi. Ustawodawca wprowadził jednak liczne wyjątki od ww. zasady.

I tak zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Zatem miejscem opodatkowania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę w zakresie przewozu osób wyciągami narciarskimi jest miejsce gdzie odbywa się transport, tj. terytorium kraju. Przewóz osób na terytorium Polski jest zatem sprzedażą krajową.

Wnioskodawca jako podstawę opodatkowania świadczonych usług na terytorium kraju wskazał art. 28e ustawy, tj. miejsce położenia nieruchomości – wyciągu. Dlatego też, pomimo prawidłowego wskazania miejsca świadczenia, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należy uznać, że jest nieprawidłowe.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy "metoda kasowa";
    
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz "samofakturowanie";
    
18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".
    
    

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na mocy delegacji zawartej w art. 99 ust. 14 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 914) w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług - wydanym na podstawie ww. delegacji - w załączniku nr 1 do tego rozporządzenia określono wzór deklaracji VAT-7.

Zgodnie z objaśnieniem do tej deklaracji (zawartym w załącznik nr 4 rozporządzenia) w deklaracji VAT-7 wykazuje się świadczenie usług na terytorium kraju opodatkowanych właściwą dla danej usługi stawką podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe przepisy w odniesieniu do sprawy w przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę VAT dla kontrahenta ze Słowacji ze wskazaniem stawki i kwoty podatku VAT. Wartości wynikające z faktur VAT wystawionych dla kontrahenta słowackiego mają zostać rozliczone w deklaracji VAT-7 w pozycji dotyczącej świadczenia usług na terytorium kraju.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawienia faktury VAT dla kontrahenta ze Słowacji oraz wykazania wartości wynikających z tych faktur VAT w pozycji właściwej dla świadczenia usług na terytorium kraju jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii rozliczenia faktur wystawionych przez słowacki podmiot na rzecz Wnioskodawcy obejmujących przejazdy zrealizowane na wyciągach należących do kontrahenta ze Słowacji na podstawie karnetu sprzedanego przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że miejscem właściwym do opodatkowania i rozliczenia podatku VAT jest terytorium świadczenia tych przejazdów, tj. Słowacja.

Zatem mając na uwadze powyższe u Wnioskodawcy nie zostanie rozpoznany import usług, gdyż miejscem świadczenia (opodatkowania) przedmiotowych usług nie jest terytorium kraju (Polska).

Tym samym Wnioskodawca powinien dokonać właściwego rozliczenia podatku - wynikającego z faktur wystawionych przez podmiot ze Słowacji - na podstawie przepisów w zakresie podatku od wartości dodanej obowiązujących w tym kraju.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nierozpoznania importu usług z tytułu usług świadczonych przez firmę ze Słowacji jest prawidłowe.

Reasumując, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy zostaje ono uznane za:

• prawidłowe w zakresie wystawienia faktury VAT oraz rozliczenia jej w deklaracji VAT-7 oraz w zakresie rozpoznania importu usług,
• nieprawidłowe w części dotyczącej podstawy prawnej dla określenia miejsca świadczenia usługi.
  
  

Ponadto Organ informuje, że w zakresie pytania nr 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.