2016.07.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-553/16-4/MT
z 8 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (data nadania 23 czerwca 2016 r., data wpływu 27 czerwca 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB1/4511-553/16-2/MT z dnia 14 czerwca 2016 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

możliwości opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu nieruchomości – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu nieruchomości, kosztów uzyskania przychodów uznania składników majątku będących przedmiotem aportu za zorganizowane części przedsiębiorstwa oraz ustalenia wartości początkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą w Polsce pozarolniczą działalność gospodarczą, posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku PIT oraz będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca”).
Wnioskodawca - w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej -prowadzi obecnie:
1. dwa geograficznie wyodrębnione salony sprzedaży samochodów nowych marki A (są to samochody tzw. marki popularnej), znajdujące się przy tym salonach - dwa serwisy mechaniczne oraz dwa punkty sprzedaży samochodów używanych głównie marki A oraz znajdujący się przy jednym z salonów - warsztat blacharsko-lakierniczy świadczący usługi dla klientów Wnioskodawcy, jak też dla klientów innych przedsiębiorców; dla każdego z tych salonów są zawarte odrębne umowy dealerskie; w każdym z tych salonów są zatrudnieni pracownicy dedykowani wyłącznie do pracy w tym salonie („Stacje Dealerskie Samochodów Marki A”);
2. jeden geograficznie wyodrębniony salon sprzedaży samochodów nowych marki B (są to samochody tzw. marki premium), znajdujące się przy tym salonie - punkt sprzedaży samochodów używanych głównie marki B oraz serwis mechaniczny; dla tego salonu jest zawarta odrębna umowa dealerskie; w tym salonie są zatrudnieni pracownicy dedykowani wyłącznie do pracy w tym salonie („Stacja Dealerska Samochodów Marki B”).
Każdy z obu ww. obszarów działalności gospodarczej Wnioskodawcy (tj. Stacje Dealerskie Samochodów Marki A oraz Stacja Dealerska Samochodów Marki B) jest zorganizowany - każdy z nich odrębnie - pod kątem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, iż każda z ww. działalności jest prowadzona w odrębny sposób: (i) składniki majątku dedykowane dla każdego ww. obszaru działalności są przeznaczone wyłącznie dla tego obszaru działalności oraz (ii) dla każdego z ww. obszarów działalności są zatrudnieni pracownicy wyłącznie dla tego obszaru działalności; formalnie ww. obszary działalności nie są jednak wyodrębnione jako oddziały Wnioskodawcy. Dla obu ww. obszarów działalności prowadzony są odrębne rachunki bankowe oraz jest zawarta umowa kredytu w odrębnym banku, a Wnioskodawca jest w stanie (obowiązek taki wynika również z umowy dealerskiej) - poprzez ewidencję zdarzeń gospodarczych - odrębnie dla każdego rodzaju działalności ustalić wynik finansowy (wyodrębnić przychody i koszty), tj. istnieje wyodrębnienie finansowe.
Wyodrębnienie Stacji Dealerskich Samochodów Marki A oraz Stacji Dealerskiej Samochodów Marki B wynika też stąd, iż są to samochody z różnych segmentów rynku, tj. samochody marki A są to samochody tzw. marki popularnej, a samochody marki B są to samochody tzw. marki premium.
1. Na rynku funkcjonują przedsiębiorstwa zajmujące się sprzedażą samochodów (przedsiębiorstwa dealerskie) w różnych konfiguracjach, niektórzy dealerzy samochodów prowadzą bowiem tylko sprzedaż samochodów nowych i używanych, a także prowadzą warsztat mechaniczny, a nie prowadzą już warsztatu blacharsko-lakierniczego (i wtedy klienci tych przedsiębiorców są np. klientami przedsiębiorcy prowadzącego taki warsztat, tak jak to ma faktycznie miejsce u Wnioskodawcy).
2. Ww. przedsiębiorstwa dealerskie funkcjonują w obiektach własnych (będących własnością podmiotów prowadzących te przedsiębiorstwa) albo w obiektach cudzych (będących własnością podmiotów innych niż podmioty prowadzących te przedsiębiorstwa i używanych na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu lub dzierżawy).
Ze względu na wielkość i różnorodność prowadzonej obecnie działalności gospodarczej w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje dokonanie restrukturyzacji przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, polegającej na:
1. założeniu dwóch spółek komandytowych („Dwie Spółki Komandytowe”), w każdej z nich drugim wspólnikiem byłaby spółka z o.o. oraz
2. wniesieniu do Dwóch Spółek Komandytowych - jako wkład niepieniężny (aport) - odpowiednio części aktywów (składników majątku materialnych i niematerialnych) i zobowiązań związanych z niektórymi rodzajami działalności gospodarczej - w następujący sposób:
  1. do jednej z ww. spółek komandytowych zostałyby wniesione Stacje Dealerskie Samochodów Marki A („Sp.K. 1”);
  2. do drugiej z ww. spółek komandytowych zostałaby wniesiona Stacja Dealerska Samochodów Marki B („Sp.K. 2”).
Ostatecznym celem Wnioskodawcy jest: (i) prowadzenie w ramach Sp.K. 1 sprzedaży samochodów nowych marki A, prowadzenie sprzedaży samochodów używanych głównie marki A, świadczenie usług serwisu mechanicznego, oraz prowadzenie warsztatu blacharsko-lakierniczego, z kolei (ii) w ramach Sp.K. 2 prowadzenie sprzedaży samochodów nowych marki B, prowadzenie sprzedaży samochodów używanych głównie marki B oraz świadczenie usług serwisu mechanicznego. Do każdej z tych spółek komandytowych przejdą również m.in. ci pracownicy Wnioskodawcy, którzy obecnie są dedykowani wyłącznie do pracy w salonie, który to salon przejdzie do danej sp.k.
Nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności w ww. obszarach („Nieruchomości”), stanowiące obecnie własność Wnioskodawcy - w ramach majątku związanego z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą - zostałyby wyłączone (wykreślone) z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, przeszłyby do majątku prywatnego Wnioskodawcy i zostałyby wydzierżawione przez Wnioskodawcę na rzecz spółek operacyjnych (Dwóch Spółek Komandytowych). Umowa dzierżawy weszłaby w życie z dniem rejestracji aportu przez KRS.
Jedynym komplementariuszem każdej ze Spółek Komandytowych / Sp.K. 1 i Sp.K. 2 / będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą oraz miejscem zarządu na terenie Polski („Spóła z o.o.”), w której jednym ze wspólników będzie Wnioskodawca.
Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnej struktury organizacyjnej służącej zarządzaniu najmem Nieruchomości oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania nieruchomości. Wnioskodawca planuje wynająć Nieruchomości wyłącznie Dwóm Spółkom Komandytowym, w których Wnioskodawca będzie komandytariuszem. Z tego względu nie będą czynione żadne działania mające na celu poszukiwanie potencjalnego najemcy, Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń w prasie, Internecie, ani nie będzie zatrudniał agencji pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca będzie podejmował jedynie działania konieczne do utrzymania Nieruchomości w należytym stanie, pozwalającym na wykorzystywanie Nieruchomości do działalności wykonywanej przez Dwie Spółki Komandytowe.

Pismem z dnia z dnia 23 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 czerwca 2016 r nr IPPB1/4511-553/16-2/MT poinformowano, że najem będzie dokonywany przez Wnioskodawczynię we własnym imieniu.

Należy zwrócić uwagę, że do czasu podjęcia decyzji o ewentualnej sprzedaży nieruchomości albo jej wykorzystaniu na cele własne - każdy właściciel nieruchomości chce uzyskiwać w sposób regularny czynsz najmu. Trudno zatem mówić o wynajmie jakiejkolwiek nieruchomości w sposób przypadkowy, incydentalny.

Podjęcie przez właściciela decyzji o wynajmie własnej nieruchomości zazwyczaj oznacza realizację celu polegającego na czerpaniu korzyści z własnego majątku (nieruchomości) i każdy racjonalny właściciel nieruchomości podejmuje działania w celu najkorzystniejszego wynajęcia swojej nieruchomości (niezależnie od reżimu opodatkowania) w sposób trwały. Każdy najem długoterminowy wiąże się również ze swej istoty z dłuższą perspektywą czasu.

Niemniej jednak, ustawodawca przewidział źródło przychodu w postaci ‘najem, podnajem, dzierżawa’ (10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT) - któremu nie odmówił przymiotu zorganizowania i ciągłości - jako inne źródło uzyskania przychodu, niż źródło przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza” (art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 5 ustawy o PIT). Nie można przyjąć koncepcji, iż w źródle przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT („najem, podnajem, dzierżawa”) znajdują się dochody tylko z majątku wynajmowanego „okazjonalnie” w sposób przypadkowy.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 grudnia 2015 r. (nr IPPB1/4511-1235/15-4/MT) „gdy przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą ([i] umowa najmu nie zostanie zawarta w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również [ii] przedmiot najmu nie będzie stanowił składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą) - najem lokalu użytkowego stanowił będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody uzyskiwane z tego najmu mogą być opodatkowane – zgodnie z wolą Wnioskodawcy - na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.”

Przedmiotem najmu/dzierżawy u Wnioskodawcy są obecnie 2 nieruchomości (mieszkanie i dom), a będzie łącznie 5 nieruchomości (obecnie wynajmowane mieszkanie i dom, a także trzy nieruchomości na których znajdują się głównie salony sprzedaży samochodów). Wskazać jednak należy, że jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2016 r. (nr IPPB1/4511-28/16-4/KS) „rodzaj jak i ilość wynajmowanych lokali, nie jest przesłanką bezwzględnie przesądzającą o kwalifikacji uzyskiwanych przychodów z najmu do określonego źródła przychodu ”. W ww. interpretacji indywidualnej organ podatkowy stwierdził, że „ Wnioskodawczyni (bez wzzględu na wysokość uzyskiwanych przychodów) może korzystać z opodatkowania z tytułu najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% uzyskanych przychodów.” Wynika z tego, że sam fakt wynajmowania 5 nieruchomości nie może przesądzić o tym, że przychód z tytułu najmu tych nieruchomości powinien zostać zakwalifikowany do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza” oraz nie stoi na przeszkodzie temu, aby przychód ten zakwalifikować do źródła przychodów „najem, podnajem, dzierżawa.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku zgodnie z art. 2 ust 1 a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, Wnioskodawca będzie mógł opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tytułu wynajmowania Nieruchomości na rzecz Dwóch Spółek Komandytowych, w których Wnioskodawca będzie wspólnikiem - nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu wynajmowania Nieruchomości?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w razie wynajmu albo wydzierżawienia Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Dwóch Spółek Komandytowych, w których wspólnikami są m.in. Wnioskodawca, a przychody z której są zaliczane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza” (art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o PIT), czynsz zapłacony przez spółkę komandytową na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wynajmu Nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku PIT w całości dla wspólników spółki komandytowej (w tym dla Wnioskodawcy)?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, zespół składników majątkowych niezbędnych do realizacji zadań gospodarczych w zakresie prowadzenia odpowiednio: (i) Stacji Dealerskich Samochodów Marki A, oraz (ii) Stacji Dealerskiej Samochodów Marki B, stanowi - każdy z nich odrębnie - „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o PIT?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w przypadku nabycia przez Dwie Spółki Komandytowe od Wnioskodawcy w formie wkładu niepieniężnego (aportu) zespołów składników majątkowych niezbędnych do realizacji zadań gospodarczych w zakresie prowadzenia odpowiednio: (i) Stacji Dealerskich Samochodów Marki A, oraz (ii) Stacji Dealerskiej Samochodów Marki B (z wyłączeniem Nieruchomości), spół ka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, będzie mogła ustalić wartość początkową tych składników majątku: (a) w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład - w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych lub (b) w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia - w przypadku pozostałych składników majątkowych (zgodnie z art. 22 ust. 1k ustawy o PIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku zgodnie z art. 2 ust 1 a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, Wnioskodawca będzie mógł opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tytułu wynajmowania Nieruchomości na rzecz Dwóch Spółek Komandytowych, w których Wnioskodawca będzie wspólnikiem - nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu wynajmowania Nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust 1 a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym .”osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu. podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.”

Art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi, iż „opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne (...) z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy łub innych umów o podobnym charakterze Art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym wskazuje, że „ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a [ustawy o zryczałtowanym podatku do chodowym].”

Zdaniem Wnioskodawcy, z ww. przepisów jednoznacznie wynika, że osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu najmu wykonywanego poza działalnością gospodarczą mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% przychodów uzyskanych z wynajmu Nieruchomości. Z ww. przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie wynikają żadne przeciwwskazania. aby Wnioskodawca - będąc jednocześnie komandytariuszem Dwóch Spółek Komandytowych, którym Nieruchomości będą wynajmowane - nie mógł opłacać zryczałtowanego podatku w wg stawki 8,5%. Wnioskodawca będzie zatem mógł opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wg stawki 8,5% z tytułu wynajmowania Nieruchomości na rzecz Dwóch Spółek Komandytowych, w których Wnioskodawca będzie komandytariuszem (nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu wynajmowania Nieruchomości).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 grudnia 2015 r. (nr ITPB1/4511-935/15-4/MPŁ), w stanie faktycznym, w którym „Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnej struktury organizacyjnej służącej temu najmowi. Wnioskodawca planuje wynająć nieruchomości tylko jednemu Najemcy, którym będzie Spółka jawna. Umowa zostanie podpisana ze Spółką jawną w związku z tym nie będą nawet prowadzone żadne działania mające na celu znalezienie Najemcy. Nie będą również prowadzone żadne działania mające na celu zwiększenie lub utrzymanie przychodów z tego najmu, oczywiście za wyjątkiem gdyby Najemca wypowiedział umowę” - stwierdził, iż: „Przychody z tego najmu Wnioskodawca może wobec tego opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych według stawki 8,5%”.

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, w razie wynajmu albo wydzierżawienia Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Dwóch Spółek Komandytowych, w których wspólnikami są m.in. Wnioskodawca, a przychody z której są zaliczane przez Wnioskodawcę do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza” (art. 10 ust 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ustawy o PIT), czynsz zapłacony przez spółkę komandytową na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wynajmu Nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku PIT w całości dla wspólników spółki komandytowej (w tym dla Wnioskodawcy).

W ocenie Wnioskodawcy, mamy bowiem do czynienia z poniesieniem kosztu w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT (w postaci zapłaty czynszu) przez spółkę komandytową (w której wspólnikiem jest również Wnioskodawca) na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wynajmu udziału w nieruchomości. W takie, bowiem sytuacji, majątek dzierżawcy, tj. majątek Dwóch Spółek Komandytowych, ulega pomniejszeniu, a majątek Wnioskodawcy, tj. wydzierżawiającego ulega powiększeniu. Dodatkowo, czynsz tytułu dzierżawy nieruchomości użytkowej jest zaliczony u Wnioskodawcy, tj. wydzierżawiającego do innego źródła przychodów (oraz opodatkowany podatkiem PIT na innych zasadach) niż koszt z tego tytułu, ujmowany przez te osoby (w tym Wnioskodawcę) w rozliczeniu przychodów i kosztów Dwóch Spółek Komandytowych.

Stanowisko to potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 kwietnia 2014 r. (nr IPPB1/415-166/14-3/EC), w której organ ten stwierdził, iż „wskazana we wniosku umowa najmu nieruchomości, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy spółką komandytową prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą (najemcą) oraz Wnioskodawcą (wynajmującym). Nie można wiec uznać, iż test to „świadczenie samemu sobie”. Wystawiony przez Wnioskodawcę rachunek z tytułu najmu lokalu stanowić będzie podstawę do zaliczenia poniesionego wydatku dla wszystkich wspólników Spółki komandytowej (również dla niej samej), proporcjonalnie do udziału w zysku przysługującego im w Spółce. Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez spółkę komandytową tytułem najmu od Wnioskodawcy przedmiotowej nieruchomości mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów spółki komandytowej, przy czym, dla Wnioskodawcy ww. wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów, w wielkości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Ad 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, zespół składników majątkowych niezbędnych do realizacji zadań gospodarczych w zakresie prowadzenia odpowiednio: (i) Stacji Dealerskich Samochodów Marki A, oraz (ii) Stacji Dealerskiej Samochodów Marki B, stanowi - każdy z nich odrębnie - „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 5a pkt 4 ustawy o PIT poprzez „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” w rozumieniu ustawy o PIT rozumie się „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

O „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” w rozumieniu ustawy o PIT można więc mówić w przypadku, gdy w ramach jednego przedsiębiorstwa istnieje zorganizowany zespół składników majątkowych materialnych i niematerialnych, które są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, i które są wyodrębnione organizacyjnie i finansowo. Podstawą do uznania pewnej grupy składników majątkowych przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o PIT jest to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), aby zespół ten był wydzielony w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: (i) organizacyjnej, ii) finansowej i (iii) funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 6 sierpnia 2013 r. (nr IBPP4/443-356/13/PK) „mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki: [i] istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,[ii] zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie, [iii] składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, [iv] zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze”.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest zwykle w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej, jednakże wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy jest prowadzone w taki sposób, iż poprzez ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do każdej z wymienionych zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Każdy z ww. obszarów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. (i) Stacje Dealerskie Samochodów Marki A, oraz (ii) Stacja Dealerska Samochodów Marki B jest wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, iż każda z ww. działalności jest prowadzona w odrębny sposób (składniki majątku dedykowane dla każdego z rodzaju działalności są przeznaczone wyłącznie dla tego rodzaju działalności) oraz zatrudnieni są pracownicy wyłącznie dla danej działalności. Wyodrębnienie finansowe polega na tym, że Wnioskodawca jest w stanie odrębnie dla każdego rodzaju działalności ustalić wynik finansowy (obowiązek taki wynika również z umowy dealerskiej). Z kolei wyodrębnienie funkcjonalne polega na tym, że każdy z ww. obszarów działalności realizuje odmienne zadania gospodarcze, tj. odpowiednio: (i) Stacje Dealerskie Samochodów Marki A - sprzedaż samochodów nowych marki A, sprzedaż samochodów używanych głównie marki A (marki tzw. samochodów popularnych), świadczenie usług warsztatu mechanicznego oraz świadczenie usług blacharsko-lakierniczych, oraz (ii) Stacja Dealerska Samochodów Marki B - sprzedaż samochodów nowych marki B, sprzedaż samochodów używanych głównie marki B (marki tzw. samochodów premium), oraz świadczenie usług warsztatu mechanicznego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy - wymienione zespoły składników majątkowych Wnioskodawcy stanowią samodzielne zespoły realizujące zadania gospodarcze w zakresie prowadzenia: (i) Stacji Dealerskich Samochodów Marki A, oraz (ii) Stacji Dealerskiej Samochodów Marki B. Stanowią zatem - każdy z nich odrębnie - „zorganizowane części przedsiębiorstwa” w rozumieniu ustawy o PIT potencjalnie mogące stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służą w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Ad. 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym . przedstawionym we Wniosku, w przypadku nabycia przez Dwie Spółki Komandytowe od Wnioskodawcy w formie wkładu niepieniężnego (aportu) zespołów składników majątkowych niezbędnych do realizacji zadań gospodarczych w zakresie prowadzenia odpowiednio: (i) Stacji Dealerskich Samochodów Marki A, oraz (ii) Stacji Dealerskiej Samochodów Marki B (z wyłączeniem Nieruchomości), spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, będzie mogła ustalić wartość początkową tych składników majątku; (a) w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład - w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych lub (b) w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia - w przypadku pozostałych składników majątkowych (zgodnie z art. 22 ust. 1k ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 22 ust. 1k ustawy o PIT w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w drodze wkładu niepieniężnego (aportu), wartość poszczególnych składników majątku, i wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustala się

w wysokości wartości początkowej, określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego wkład – w przypadku składników zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
w wysokości przyjętej dla celów podatkowych i wynikającej z ksiąg podatkowych podmiotu wnoszącego wkład na dzień nabycia - w przypadku pozostałych składników.

Kwesta ta ma istotne znaczenie dla wspólnika spółki komandytowej (a takim jest Wnioskodawca), (gdyż zgodnie z art. 22 ust. 11 ustawy o PIT, w przypadku zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, nabytych w drodze wkładu niepieniężnego i (aportu), koszty uzyskania przychodów ustala się w wysokości, o której mowa w art. 22 ust. 1k ustawy o PIT, pomniejszonej o dokonane od tych składników odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

możliwości opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu nieruchomości – jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.

Ad. 2 3 i 4

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

pozarolnicza działalność gospodarcza,
najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem, przy czy czym każdy przypadek, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem istotnych okoliczności danej sprawny.

Wskazać jednak należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa obrocie gospodarczym.

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z najmu poza działalnością gospodarczą – w myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – wynosi 8,5%.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Jednakże, w myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy.

Załącznik ten zawiera wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). W pozycji 28 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.1 PKWiU), z zastrzeżeniem, iż wyłączenie to nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy.

Natomiast stawka ryczałtu 8,5% – stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – dotyczy przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (m.in. z najmu poza działalnością gospodarczą).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wywieść należy, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą w Polsce pozarolniczą działalność gospodarczą, posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku PIT oraz będącą zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym („Wnioskodawca”). Ze względu na wielkość i różnorodność prowadzonej obecnie działalności gospodarczej w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, Wnioskodawca planuje dokonanie restrukturyzacji przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, polegającej na założeniu dwóch spółek komandytowych oraz wniesieniu do Dwóch Spółek Komandytowych - jako wkład niepieniężny (aport) - odpowiednio części aktywów (składników majątku materialnych i niematerialnych) i zobowiązań związanych z niektórymi rodzajami działalności gospodarczej. Nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności stanowiące obecnie własność Wnioskodawcy - w ramach majątku związanego z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą - zostałyby wyłączone (wykreślone) z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, przeszłyby do majątku prywatnego Wnioskodawcy i zostałyby wydzierżawione przez Wnioskodawcę na rzecz spółek operacyjnych. Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnej struktury organizacyjnej służącej zarządzaniu najmem Nieruchomości oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania nieruchomości. Wnioskodawca planuje wynająć Nieruchomości wyłącznie Dwóm Spółkom Komandytowym, w których Wnioskodawca będzie komandytariuszem. Z tego względu nie będą czynione żadne działania mające na celu poszukiwanie potencjalnego najemcy, Wnioskodawca nie będzie zamieszczał ogłoszeń w prasie, Internecie, ani nie będzie zatrudniał agencji pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawca będzie podejmował jedynie działania konieczne do utrzymania Nieruchomości w należytym stanie, pozwalającym na wykorzystywanie Nieruchomości do działalności wykonywanej przez Dwie Spółki Komandytowe.

Najem będzie wykonywany w sposób „zorganizowany i ciągły, czyli w sposób stały, nie okazjonalny jednakże Wnioskodawczyni pragnie zauważyć, iż wykorzystanie własnej nieruchomości na cele wynajmu ze swej istoty (niezależnie od wybranego reżimu podatkowego) polega na stałym udostępnianiu nieruchomości najemcy - wynika z tego, że każdy wynajem nieruchomości ma w sobie element stałości i zorganizowania. Przedmiotem najmu/dzierżawy u Wnioskodawcy są obecnie 2 nieruchomości (mieszkanie i dom), a będzie łącznie 5 nieruchomości (obecnie wynajmowane mieszkanie i dom, a także trzy nieruchomości na których znajdują się głównie salony sprzedaży samochodów).

Rozważając kwestię sposobu opodatkowania przychodów (dochodów) z tytułu najmu przedmiotowych nieruchomości, należy najpierw zakwalifikować je do odpowiedniego źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz przytoczone przepisy prawa w tym zakresie należy stwierdzić, że najem wykonywany w sposób opisany we wniosku, spełnia wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez względu na to,że przedmiotowe nieruchomości zostaną wycofane z działalności gospodarczej.

Prowadząc opisany we wniosku najem Wnioskodawczyni będzie działała we własnym imieniu, a podejmowane czynności rodzą bezpośrednio dla Niej określone prawa i obowiązki. Niewątpliwie prowadzony przez Wnioskodawczynię najem będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (dochodu), w postaci czynszu. Zakres prowadzonego najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny, co również zauważyła Wnioskodawczyni w przestawionym opisie zdarzenia przyszłego. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Przedmiotem najmu/dzierżawy będzie 5 nieruchomości. Co za tym idzie tego rodzaju działania, nie mogą więc mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych oraz przemyślanych działań i czynności.

Wbrew argumentacji Wnioskodawczyni decydujące znaczenie dla zakwalifikowania przychodów z wynajmu nieruchomości do właściwego źródła ma przede wszystkim to, czy najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy podstawowe znaczenia ma sposób wykonywania tego najmu – jego profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter oraz prowadzenie go na własny rachunek i ryzyko. Nie jest zaś decydujący fakt, że składnik majątku zostanie wycofany z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a umowa najmu może zostać zawarta przez Wnioskodawczynię jako osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej. To, że Wnioskodawczyni zamierza wycofać nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jak również przekaże nieruchomości na cele prywatne, a następnie wynajmie je spółkom nie oznacza, że najem nie będzie nadal nosił znamion działalności gospodarczej. Najem jaki zamierza prowadzić Wnioskodawczyni nie będzie najmem okazjonalnym lecz będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, co wypełnia dyspozycję art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz zaprezentowany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić jednoznacznie należy, że przychody z opisanego we wniosku najmu nieruchomości – nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając bowiem na uwadze profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu jak również liczbę wynajmowanych nieruchomości, podejmowane przez Wnioskodawcę czynności wypełniają przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu, nawet jeżeli Wnioskodawca uprzednio wycofa przedmiotowe nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powinna zaliczyć do źródła przychodów – pozarolnicza działalność gospodarcza i opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów. Tym samym przychody z najmu nieruchomości, nie mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin