Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-486/16-4/MS2
z 6 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (data nadania 28 czerwca 2016 r., data wpływu 29 czerwca 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/4511-486/16-2/MS2 z dnia 15 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4515-486/16-2/MS2 z dnia 15 czerwca 2016 r. (data nadania 16 czerwca 2016 r., data doręczenia 22 czerwca 2016 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełniania wniosku. Pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (data nadania 28 czerwca 2016 r., data wpływu 29 czerwca 2016 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2013 Zainteresowani sprzedali lokal mieszkalny w Polsce. W związku z tym, że sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat od dnia zakupu, każdy z nich złożył w urzędzie skarbowym PIT-39 i zapłacił podatek dochodowy. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania Zainteresowani przeznaczyli na zakup domu w Niemczech. Dom ten zakupiony został na licytacji komorniczej. Z uwagi na to, że nieruchomość ta była zadłużona, Zainteresowani kupili ją za 18.870,81 EUR. Wydatki na zakup domu przedstawiają się następująco: w dniu 19 sierpnia 2014 r. Zainteresowani zapłacili 9.500 EUR, czyli 10% wyliczonej przez rzeczoznawcę wartości nieruchomości jako wadium, żeby móc wziąć udział w licytacji. W dniu 22 sierpnia 2014 r. podczas licytacji komorniczej Zainteresowani zostali najwyżej licytującymi i w ten sposób nabyli dom za kwotę 18.870,81 EUR. Kwotę tą pomniejszoną o zapłacone wadium Zainteresowani wpłacili w dniu 23 września 2014 r. Na nieruchomości ciążył dług hipoteczny w wysokości 51.129,19 EUR na rzecz firmy A.. W dniu 12 listopada 2014 r. Zainteresowani zapłacili tenże dług na rzecz firmy A. w wysokości 53.049,99 EUR, czyli powiększony o odsetki naliczone od dnia zakupu domu do dnia zapłaty. W dniu 31 października 2014 r. Zainteresowani zostali wpisani do księgi wieczystej jako właściciele. Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w dniu sprzedaży nieruchomości: Krzysztof M. - kraj: Polska (…) Jadwiga R., kraj: Polska (...)

W uzupełnieniu wnioski Wnioskodawczyni doprecyzowała o następujące informacje.

Sprzedany w Polsce w 2013 roku lokal zakupiony został aktem notarialnym dnia 18 listopada 2010 roku od developera przez Jadwigę R. oraz Krzysztofa M. w równych udziałach po 1/2 każdy. Cena zakupu płatna była proporcjonalnie do udziałów. Kwota 5.000,00 zł zapłacona została gotówką (każdy z nich zapłacił po 2.500,00 zł) natomiast reszta ceny zapłacona została z kredytu bankowego. Zarówno Jadwiga R. jak i Krzysztof M. w chwili zakupu byli stanu wolnego. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności nieruchomości kupionej na licytacji komorniczej wydane zostało przez Sąd Rejonowy dnia 23 września 2014 roku. Nieruchomość w Niemczech Zainteresowani kupili w celu zamieszkiwania w niej. Po sprzedaży mieszkania w 2013 roku każdy z nich mieszkał u swoich rodziców. W 2014 roku po złożeniu zeznań PIT-39 za rok 2013, a przed zakupem nieruchomości w Niemczech Zainteresowani zamieszkiwali w wynajętym tymczasowo mieszkaniu w Niemczech.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych do wydatków na własne cele mieszkaniowe można zaliczyć zapłacony na rzecz firmy A. dług hipoteczny wraz z odsetkami?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Zainteresowani stoją na stanowisku, że w świetle powołanych przepisów zapłacony na rzecz firmy A. dług hipoteczny jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe .

W myśl przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 21 ust. 25 za wydatki na własne cele mieszkaniowe uznaje się m.in. wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego. Dług hipoteczny ciążył na nieruchomości w momencie zakupu. Po licytacji zainteresowani dostali pismo od A., że w dniu w którym wygrali licytację automatycznie przejęli dług i od daty licytacji naliczane będą odsetki. Budynek mieszkalny został nabyty za tak niską cenę z uwagi na ciążące na nieruchomości zadłużenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości oraz ww. praw majątkowych, jeżeli następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jest źródłem przychodu w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowani w dniu 18 listopada 2010 roku zakupili aktem notarialnym od developera lokal mieszkalny w równych udziałach po 1/2 każdy. W roku 2013 Zainteresowani sprzedali ww. lokal mieszkalny w Polsce. W związku z tym, że sprzedaż nastąpiła przed upływem 5 lat od dnia zakupu, każdy z nich złożył w urzędzie skarbowym PIT-39 i zapłacił podatek dochodowy. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży mieszkania Zainteresowani przeznaczyli na zakup domu w Niemczech. Dom ten zakupiony został na licytacji komorniczej. Na nieruchomości ciążył dług hipoteczny na rzecz firmy A.. W dniu 12 listopada 2014 r. Zainteresowani zapłacili tenże dług na rzecz firmy A., powiększony o odsetki naliczone od dnia zakupu domu do dnia zapłaty. Nieruchomość w Niemczech Zainteresowani kupili w celu zamieszkiwania w niej.

Powyższe oznacza, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jak wskazano w treści wniosku nastąpiła przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano nabycia.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z powyższym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o ewentualne koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do takich kosztów można zaliczyć m.in.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości.

Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) rzeczy lub praw nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1. wydatki poniesione na:
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
   
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   
   

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

W rozpatrywanej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy przeznaczenie środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w Polsce, za zakup nieruchomości w Niemczech obciążonej długiem hipotecznym i spłata tego długu przez Zainteresowanych, jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe Zainteresowanych, a tym samym czy uprawnia Zainteresowanych do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy w kontekście zapytania ujętego we wniosku stwierdzić należy, że zapłacony na rzecz firmy A. dług hipoteczny wraz z odsetkami, który ciążył na zakupionej przez Zainteresowanych nieruchomości, nie stanowi dla nich wydatku na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że cytowany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na własne cele mieszkaniowe podatnika wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Z kolei z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy jasno wynika, że dług hipoteczny, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być długiem zaciągniętym przez podatnika na własne cele mieszkaniowe tego podatnika, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było zatem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika, a nie pomoc w spłacie zadłużenia osobom trzecim.

Oznacza to, że wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na spłatę zadłużenia hipotecznego może być uznane za wydatkowanie tego przychodu na własne cele mieszkaniowe, jednakże pod pewnym warunkiem. Spłacony dług hipoteczny nie ma być jakimkolwiek zadłużeniem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy – zaciągnięty przez podatnika na jego cele mieszkaniowe – cele określone w pkt 1, czyli na nabycie m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Innymi słowy tylko w ściśle określonych warunkach jeśli podatnik zaciągnął kredyt po to, żeby nabyć nieruchomość a więc zaspokoić własne cele mieszkaniowe, to spłata takiego kredytu jest wydatkowaniem, o jakim mowa w omawianym przepisie. Zaciągnięty kredyt ma bowiem realizować własne cele mieszkaniowe podatnika, a nie cele mieszkaniowe innych osób czyli cudze. Przy czym podatnikiem jest osoba, u której powstaje obowiązek podatkowy, a więc osoba, która dokonuje odpłatnego zbycia nieruchomości.

Tymczasem w rozpatrywanej sprawie to nie Zainteresowani zaciągnęli dług hipoteczny. Dług ten ciążył na nieruchomości zakupionej przez Zainteresowanych, już w momencie zakupu tejże nieruchomości. Jak wynika ze stanu faktycznego, Zainteresowani pieniądze uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w Polsce przeznaczyli na zakup domu w Niemczech. Dom ten zakupiony został na licytacji komorniczej. Na nieruchomości ciążył dług hipoteczny na rzecz firmy A.. W dniu 12 listopada 2014 r. Zainteresowani zapłacili tenże dług, powiększony o odsetki naliczone od dnia zakupu domu do dnia zapłaty. Istotny dla niniejszej sprawy jest zatem fakt, że dług hipoteczny nie został zaciągnięty przez Zainteresowanych na nabycie nieruchomości celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowani w momencie zakupu na licytacji ww. nieruchomości weszli w posiadanie tej nieruchomości wraz z ciążącym już na niej długiem hipotecznym. Jednakże wbrew twierdzeniu Zainteresowanych, w żadnym wypadku nie można twierdzić, że zapłacony ww. dług jest wydatkiem na własne cele mieszkaniowe.

Zatem fakt wydatkowania przez Zainteresowanych środków pieniężnych otrzymanych z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w Polsce na spłatę długu hipotecznego ciążącego na zakupionej przez nich nieruchomości w Niemczech, nie daje podstaw prawnych do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jako że kredyt nie został zaciągnięty przez Zainteresowanych na ich własne cele mieszkaniowe. Nie mamy tu zatem do czynienia ze spłatą długu hipotecznego zaciągniętego przez Zainteresowanych na nabycie nieruchomości. Nie mamy też do czynienia z realizacją własnych celów mieszkaniowych Zainteresowanych, a jedynie ze spłatą środkami ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w Polsce długu hipotecznego ciążącego na zakupionej przez Zainteresowanych nieruchomości w Niemczech. W niniejszej sprawie Zainteresowani przejęli i wykonali obowiązki dłużników spłaty kredytu. Takiego przeznaczenia środków nie przewiduje zaś art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Zainteresowanych, że spłata długu hipotecznego ciążącego na zakupionej na licytacji nieruchomości jest celem mieszkaniowym samych Zainteresowanych. Spłata ww. długu hipotecznego nie jest własnym celem mieszkaniowym Zainteresowanych w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, a tym samym nie uprawnia do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest bowiem to, że w świetle art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy, kredyt ma być zaciągnięty przez podatnika na realizację jego własnego celu mieszkaniowego. Tymczasem kredyt zaciągnięty został przez poprzednich właścicieli nieruchomości, a więc służył realizacji ich celu mieszkaniowego, a nie Zainteresowanych. Służył zatem realizacji cudzego celu mieszkaniowego. Zainteresowani stali się wprawdzie później właścicielami tej nieruchomości, nie zmienia to jednak faktu, że nie zaciągnęli kredytu, aby nabyć tę nieruchomość.

Zatem stanowisko Zainteresowanych należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.