UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy powierniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wnuczką Pani Danieli O., zwanej dalej Powierzającą. W dniu 17 lutego 2016 r. Powierzająca złożyła wniosek w Banku o przekształcenie rachunku indywidualnego we wspólny. Działanie stron nie polegało na ustanowieniu Wnioskodawczyni pełnomocnikiem, ale na zawarciu umowy wspólnego rachunku bankowego - w celu wykonania poniżej opisanych czynności powierniczych. Ustanowienie wspólnego rachunku bankowego nie wiązało się z powstaniem współwłasności środków pieniężnych na nim zgromadzonych. Środki wpłacone do dnia przekształcenia rachunku (na wspólny) przez Powierzającą pozostały jej własnością. Strony zawarły umowę fiducjarną (powierniczą) z uwagi na zły stan zdrowia Powierzającej. W przyszłym zdarzeniu będącym przedmiotem wniosku realizacja umowy powierniczej polegać będzie na:

• dokonywaniu przez Wnioskodawczynię (powiernika) zakupu leków, środków higieny i in. dóbr niezbędnych do leczenia oraz zaspokojenia innych potrzeb osobistych Powierzającej. Zakupy te będą bezpośrednio wydawane Powierzającej i zużywane przez Nią ( na Jej potrzeby),
• planowanym lokowaniu przez Wnioskodawczynię środków Powierzającej na lokatach bankowych o korzystniejszym oprocentowaniu niż na rachunku wspólnym.
  
  

W drugim przypadku, dla uproszczenia formalności, Wnioskodawczyni (jako powiernik) będzie zawierała umowy lokat w swoim imieniu, ale na rachunek Powierzającej. Po zakończeniu okresu lokaty, środki lokaty oraz odsetki (po pobraniu podatku przez bank) będą ponownie wpłacone na rachunek wspólny ( i w miarę możliwości- ponownie lokowane).

Powyższe czynności będą raportowane (zdanie rachunku) przez Wnioskodawczynię Powierzającej. Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywała wynagrodzenia od Powierzającej. Wszelkie uzyskane korzyści (odsetki) będą wydawane (poprzez wpłatę na rachunek) Powierzającej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy pobranie (otrzymanie od Powierzającej) środków na zakupy lekarstw (innych dóbr) oraz założenie lokat bankowych rodzą przychód Wnioskodawczyni?
2. Czy Wnioskodawczyni jest podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu odsetek bankowych, a pobranie przez bank podatku zryczałtowanego skutkuje wygaśnięciem zobowiązania podatkowego z tytułu odsetek, czy też pobranie podatku przez bank zrodzi po stronie Wnioskodawczyni nadpłatę?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy podatkowe oraz prawa cywilnego nie określają wprost treści (przedmiotu) umowy fiducjarnej. W praktyce podatkowej przyjmuje się, że jest to umowa nienazwana, do której stosuje się odpowiednio przepisy o umowie zlecenia. Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 19 kwietnia 2016 r. (IBPB-2-1/4514-99/16/DP) wskazał, że: „Zatem umowa powiernicza należy do kategorii umów nienazwanych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Zgodnie z art. 734 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie”.

Dla Wnioskodawczyni otrzymane na podstawie umowy środki nie stanowią przychodu podatkowego. Dotyczy to wszelkich form otrzymania środków: wypłatę z rachunku (w celu zakupu leków i innych dóbr dla Powierzającej) oraz zadysponowanie utworzenia lokaty bankowej zakładanej na własne imię.

Wnioskodawczyni w każdym przypadku otrzymania środków powierzonych nie nabywa ich na własność. Brak jest zatem elementu korzyści osobistej, która jest warunkiem uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni otrzymuje środki pieniężne w celu wykonania usługi powierniczej - z obowiązkiem zwrotu całej kwoty wraz z pożytkami (ewentualnie - przy dokonywanych zakupach lekarstw - wydania rzeczy zakupionych). Wnioskodawczyni nie uzyskuje też wynagrodzenia od Powierzającej. Kwoty będące przedmiotem powierzenia nie stanowią więc przychodu Powierzającej. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w praktyce skarbowej, zob. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 maja 2015 r. (IPPB2/4511-339/15-2/KW1) oraz z dnia 21 października 2015 r. (IPPB1/4511-902/15-5/KS;

Utworzenie lokat ze środków powierzonych skutkować będzie naliczeniem i wypłata (doliczeniem do lokaty) odsetek. Podatek od odsetek bankowych ma charakter ryczałtowy i jest rozliczany przez banki.

Możliwe są zatem dwa sposoby rozliczenia podatkowego:

• po potrąceniu podatku przez bank (uznający Wnioskodawczynię – stronę umowy lokaty- za podatnika) Wnioskodawczyni wystąpi do Urzędu Skarbowego o zwrot nadpłaty (uznając, że jako powiernik nie jest płatnikiem podatku dochodowego). Niezależnie od powyższego Wnioskodawczyni wyda Powierzającej odsetki (netto). Powierzająca samodzielnie zapłaci podatek od odsetek na podstawie art. 45 ust. 3b PIT albo
• pobrany przez bank podatek nie stanowi nadpłaty. Jest on wyłączną formą opodatkowania odsetek od lokaty.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowy jest drugi sposób opodatkowania. Wynika to z następujących argumentów. Podatek ma charakter ryczałtowy i wynosi taką samą kwotę w przypadku Wnioskodawcy jak i Powierzającej. Podatek ryczałtowy jest obliczany od odsetek nie podlega wykazaniu w deklaracjach imiennych wskazujących imiennie podatnika.

Rozliczenie za pomocą płatnika (banku) zapewnia pewność uzyskania zapłaty podatku przez organ podatkowy (pierwsze rozwiązanie wiążę się z hipotetycznym ryzykiem braku zapłaty podatku przez Powierzającą). W drugim przypadku pobór podatku następuje wraz z wypłatą odsetek, a zapłata podatku przez płatnika – w miesiącu następnym. W razie zastosowania art. 45 ustawy-zapłata podatku nastąpi w terminie późniejszym- terminie rozliczenia roku podatkowego ( do końca kwietnia roku następnego).

W świetle powyższych argumentów należy uznać, że pobranie przez bank podatku od odsetek wynikających z lokaty założonej przez Wnioskodawczynię (powiernika) jest właściwym i jedynym opodatkowaniem odsetek, a Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie i zwrot nadpłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
   
2. działalność wykonywana osobiście;
   
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
   
4. działy specjalne produkcji rolnej;
   
5. (uchylony)
   
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
   8a) działalność prowadzona przez zagraniczną spółkę kontrolowaną,
   
9. inne źródła.
   
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zawarła umowę powierniczą pomiędzy Nią a babcią. Powierzająca (babcia) złożyła wniosek w Banku o przekształcenie rachunku indywidualnego we wspólny. Działanie stron nie polegało na ustanowieniu Wnioskodawczyni pełnomocnikiem, ale na zawarciu umowy wspólnego rachunku bankowego - w celu wykonania poniżej opisanych czynności powierniczych. Ustanowienie wspólnego rachunku bankowego nie wiązało się z powstaniem współwłasności środków pieniężnych na nim zgromadzonych. Środki wpłacone do dnia przekształcenia rachunku (na wspólny) przez Powierzającą pozostały jej własnością. Strony zawarły umowę fiducjarną (powierniczą) z uwagi na zły stan zdrowia Powierzającej. W przyszłym zdarzeniu będącym przedmiotem wniosku realizacja umowy powierniczej polegać będzie na:

• dokonywaniu przez Wnioskodawczynię (powiernika) zakupu leków, środków higieny i in. dóbr niezbędnych do leczenia oraz zaspokojenia innych potrzeb osobistych Powierzającej. Zakupy te będą bezpośrednio wydawane Powierzającej i zużywane przez Nią ( na Jej potrzeby),
• planowanym lokowaniu przez Wnioskodawczynię środków Powierzającej na lokatach bankowych o korzystniejszym oprocentowaniu niż na rachunku wspólnym.
  
  

W drugim przypadku, dla uproszczenia formalności, Wnioskodawczyni (jako powiernik) będzie zawierała umowy lokat w swoim imieniu, ale na rachunek Powierzającej. Po zakończeniu okresu lokaty, środki lokaty oraz odsetki (po pobraniu podatku przez bank) będą ponownie wpłacone na rachunek wspólny ( i w miarę możliwości- ponownie lokowane).

Powyższe czynności będą raportowane (zdanie rachunku) przez Wnioskodawczynię Powierzającej. Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywała wynagrodzenia od Powierzającej. Wszelkie uzyskane korzyści (odsetki) będą wydawane (poprzez wpłatę na rachunek) Powierzającej.

W tym miejscu należy wskazać, że w obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne jak i prawne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego.

Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.

Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem - strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Istota zlecenia powierniczego polega na tym, że na zewnątrz występuje powiernik, który dokonuje nabycia pewnej rzeczy lub prawa we własnym imieniu, ale na rzecz zleceniodawcy. Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego - istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 Kodeksu cywilnego).

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni poza dokonywaniem zakupu leków, środków higieny i in. dóbr niezbędnych do leczenia oraz zaspokojenia innych potrzeb osobistych Powierzającej, będzie również lokowała środki Powierzającej na lokatach bankowych o korzystniejszym oprocentowaniu niż na rachunku wspólny Powierzającej i Powiernika.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) - z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 5 - pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Z art. 30a ust, 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że co do zasady opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają wszystkie odsetki od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika za wyjątkiem tych odsetek, które są objęte zwolnieniem wynikającym z art. 52a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz odsetek, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, czyli od środków pieniężnych na rachunkach rozliczeniowych, o których mowa w przepisach prawa bankowego, lub rachunkach w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prowadzonych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, w tym także odsetek od lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, tworzonych na tych rachunkach.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłego oraz zacytowane przepisy prawa stwierdzić należy, że odsetki od środków zgromadzonych na rachunkach bankowych osób fizycznych podlegają opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W myśl natomiast art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W związku z powyższym stosownie do art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na Banku ciąży obowiązek naliczenia, poboru i odprowadzenia ww. podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania.

Tak więc skoro realizacja umowy powierniczej polegać będzie na dokonywania powyżej wskazanych czynności przez Wnioskodawczynię Powiernika na rzecz i w imieniu Powierzającej a Wnioskodawczyni nie będzie otrzymywała wynagrodzenia od Powierzającej, wszelkie uzyskane korzyści (odsetki od lokat bankowych) będą wydawane (poprzez wpłatę na rachunek) Powierzającej, to po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując należy stwierdzić, że umowa powiernictwa, która w swej istocie polega na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej będzie w tym zakresie dla Wnioskodawczyni neutralna podatkowo i nie wywoła u niej skutków prawnych w podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast obowiązek naliczenia i pobrania podatku od odsetek od lokat bankowych ciąży na Banku, w którym Wnioskodawczyni (Powiernik) założyła lokatę bankową w imieniu Powierzającej.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, które przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że powołane orzeczenia dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.