Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-314/16/WRz
z 4 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 13 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup wskazanej we wniosku odzieży i obuwia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup wskazanej we wniosku odzieży i obuwia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą która wg PKD sklasyfikowana jest pod symbolem 66.22.Z. - Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Działalność w branży usług finansowych wiąże się głównie z bardzo częstymi spotkaniami z klientami indywidualnymi, jak i właścicielami dużych i średnich oraz małych firm. Są to ludzie zamożni, dla których zewnętrzny wygląd Wnioskodawcy niezmiernie wpływa na ocenę jakości jego pracy. Firma z którą współpracuje Wnioskodawca wymaga odpowiedniego wyglądu. W jego przypadku wymagany jest garnitur i związane z nim dodatki typu buty, koszula i krawat. Odpowiedni ubiór zwiększa wiarygodność i zaufanie w kontaktach z jego potencjalnym klientem, a tym samym przyczynia się do zwiększenia przychodów w prowadzonej działalności.

Obowiązek odpowiedniego stroju służbowego wypływa z regulaminu ogólnego oraz „dress code” firmy, na rzecz której świadczy usługi. Skodyfikowane i bardzo ściśle określone zasady banku, na rzecz którego Wnioskodawca świadczy usługi obejmują kompleksowy wizerunek, czyli nie tylko strój, ale również dodatki, makijaż i fryzurę. Wg banku zasady odpowiedniego ubioru zostały zastosowane w celu uniknięcia wpadek, które mogłyby postawić instytucje finansową w niekorzystnym świetle. Wnioskodawca nadmienia, że zakupioną odzież użytkuje wyłącznie w celach służbowych, podczas spotkań z klientami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu zakupu garniturów, koszul, krawatów i butów można zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w kosztach uzyskania przychodów można ująć wydatki z tytułu zakupu garniturów i innych elementów odzieży, takich jak koszule, krawaty oraz obuwie. Odpowiedni strój kształtuje bowiem wizerunek firmy i w znacznym stopniu przyczynia się do zwiększenia osiąganych obrotów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że określone wydatki mogą stanowić koszt podatkowy, tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego, bowiem wydatki osobiste nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej i nie zmierzają do zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodów. W konsekwencji wydatki poniesione w celach prywatnych (osobistych) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą która wg PKD sklasyfikowana jest pod symbolem

66.22.Z. - Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych. Działalność w branży usług finansowych wiąże się głównie z bardzo częstymi spotkaniami z klientami indywidualnymi, jak i właścicielami dużych i średnich oraz małych firm. Są to ludzie zamożni, dla których zewnętrzny wygląd Wnioskodawcy niezmiernie wpływa na ocenę jakości jego pracy. Firma z którą współpracuje Wnioskodawca wymaga od niego odpowiedniego wyglądu. W jego przypadku wymagany jest garnitur i związane z nim dodatki typu buty, koszula i krawat. Skodyfikowane i bardzo ściśle określone zasady firmy, na rzecz której Wnioskodawca świadczy usługi obejmują kompleksowy wizerunek, czyli nie tylko strój, ale również dodatki, makijaż i fryzurę. Wnioskodawca nadmienia, że zakupioną odzież użytkuje wyłącznie w celach służbowych, podczas spotkań z klientami.

Odnosząc się zatem do opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatki na zakup garniturów, koszul, krawatów i butów nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż obiektywnie nie mogą się przyczynić do osiągnięcia przychodów z działalności. Związane są raczej z faktem funkcjonowania danego człowieka w życiu społecznym. Odpowiedni wygląd może mieć wpływ na wzajemny stosunek kontrahentów, nie przesądza to jednak, że wydatek na zakup ubrania jest związany z prowadzoną działalnością.

W ocenie organu podatkowego uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju noszonej odzieży, gdyż schludny wygląd jest niezbędny dla wykonywania wielu zawodów poza sferą działalności gospodarczej, a ponadto świadczy o kulturze osobistej. Obowiązujące zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące interesy w ramach działalności miały schludny wygląd, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach. Niewątpliwie w wykonywanym przez Wnioskodawcę zawodzie dbałość o wygląd zewnętrzny jest istotna jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Oznacza to, że wydatek danej osoby fizycznej na zakup odpowiedniej odzieży i obuwia, jako wydatek o charakterze osobistym, nie może być uznany za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest on uwarunkowany głównie innymi względami niż uzyskiwanie przychodów z tej działalności.

Nadmienić także należy, że nie do pogodzenia z zasadami doświadczenia życiowego jest twierdzenie Wnioskodawcy, że wskazana we wniosku elegancka odzież i obuwie, wykorzystywana jest wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podczas spotkań z klientami.

W związku z powyższym, mając na uwadze zdarzenie przyszłe opisane we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu, gdyż wydatki te mają charakter wydatków osobistych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.