Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-296/16-4/RM
z 8 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania Zniesienia Współwłasności Nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania Zniesienia Współwłasności Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

H. Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą” lub „Inwestorem 1”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością założoną zgodnie z prawem polskim będącą członkiem grupy kapitałowej z przedmiotem działalności obejmującym realizację i komercjalizację inwestycji w zakresie nieruchomości.

Wnioskodawca planuje realizację inwestycji biurowej zlokalizowanej w G. (zwanej dalej: „Inwestycją 1”). Inwestycja 1 zostanie zlokalizowana na części nieruchomości gruntowej (zwanej dalej: „Nieruchomością”) będącej obecnie własnością spółki należącej do tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca (zwanej dalej: „Inwestorem 2”). Inwestor 2 zamierza zrealizować na drugiej części Nieruchomości inwestycję o charakterze mieszkaniowo-usługowym (zwanej dalej: „Inwestycją 2”).

Po realizacji Inwestycji 1, zamiarem Inwestora 1 jest przeznaczenie powierzchni biurowej w Inwestycji 1 na wynajem.

W chwili złożenia niniejszego wniosku, Nieruchomość stanowi jedną działkę ewidencyjną. Z uwagi na przepisy prawa w zakresie planowania przestrzennego oraz terminy procedur niezbędnych do podziału Nieruchomości, planowane jest, iż Inwestor 1 nabędzie od Inwestora 2 udział w prawie własności Nieruchomości odpowiadający powierzchni działki przeznaczonej pod Inwestycję 1. Następnie Inwestor 1 dokona z Inwestorem 2 podziału cywilnego Nieruchomości (quoad usum) przewidującego wydzielenie dla Inwestora 1 i Inwestora 2 części Nieruchomości przeznaczonych do wyłącznego korzystania, które to części Nieruchomości będą odpowiadały w zakresie powierzchni wielkości udziału każdego z Inwestorów w prawie współwłasności Nieruchomości.

Ponadto umowa quoad usum określi podział pożytków z Nieruchomości i kosztów w taki sposób, że Inwestor 1 i Inwestor 2 uzyskają prawo do wyłącznego pobierania pożytków z przyznanej im do wyłącznego korzystania części Nieruchomości. Analogicznie w umowie quoad usum zostaną zawarte postanowienia, na mocy których każdy z Inwestorów będzie zobowiązany do ponoszenia tylko tych kosztów oraz uzyskiwania przychodów, które są związane z przyznaną danemu Inwestorowi do wyłączonego korzystania częścią Nieruchomości. Zgodnie z planowanymi postanowieniami umowy quoad usum, każdy z Inwestorów będzie wyłącznie zobowiązanym do ponoszenia kosztów i uprawnionym do pożytków z tej części Nieruchomości jaka mu przypadnie do wyłącznego korzystania zgodnie z umową quoad usum.

Po zakończeniu procedur administracyjnych niezbędnych do podziału Nieruchomości na dwie działki ewidencyjne, Inwestor 1 i Inwestor 2 dokonają zniesienia współwłasności Nieruchomości zgodnie z dokonanym wcześniej podziałem quoad usum (działki gruntu, które zostaną wyodrębnione wskutek takiego podziału będą odpowiadały powierzchniowo częściom Nieruchomości wyodrębnionym do wyłącznego korzystania na podstawie umowy quoad usum). W wyniku takiego zniesienia współwłasności (zwanego dalej: „Zniesieniem Współwłasności”) każdy z Inwestorów otrzyma prawo własności gruntu stanowiącego przed podziałem część Nieruchomości wyodrębnioną do wyłącznego korzystania przez danego Inwestora. W przypadku gdyby przed Zniesieniem Współwłasności została rozpoczęta realizacja Inwestycji 1 lub Inwestycji 2, to w wyniku Zniesienia Współwłasności, każdemu z Inwestorów przypadnie również prawo własności nakładów poczynionych przez niego w celu realizacji odpowiednio Inwestycji 1 lub Inwestycji 2.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z planowanymi postanowieniami umowy quoad usum, dany Inwestor będzie wyłącznie uprawniony do wszelkich nakładów poniesionych przez danego Inwestora w celu realizacji Inwestycji 1 lub Inwestycji 2 na części Nieruchomości przyznanej temu Inwestorowi do wyłącznego korzystania.

Tym samym, Zniesienie Współwłasności odbędzie się bez dokonywania pomiędzy Inwestorem 1 oraz Inwestorem 2 jakichkolwiek spłat lub dopłat, również w przypadku gdy w wyniku rozpoczęcia realizacji Inwestycji 1 i Inwestycji 2 i ich stopnia zaawansowania wartość części Nieruchomości otrzymanych przez Inwestora 1 lub Inwestora 2 w wyniku Zniesienia Współwłasności będzie różna od proporcji udziałów Inwestorów w prawie współwłasności Nieruchomości.

Jednym z planowanych sposobów zapłaty uzgodnionej pomiędzy Inwestorem 1 i Inwestorem 2 ceny za nabycie udziału w Nieruchomości jest potrącenie zobowiązania Inwestora 1 do zapłaty Ceny z zobowiązaniem Inwestora 2 do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Inwestora 1 z tytułu przejęcia przez Inwestora 1 części długu Inwestora 2 wynikającego z pożyczki otrzymanej przez Inwestora 2 w 2014 r. odpowiadającego kwotowo wysokości udziału w Nieruchomości nabywanego przez Inwestora 1 (zwanego dalej: „Długiem”).

W zależności od ustaleń stron, wartość Długu może zostać powiększona o odsetki naliczone od Długu do dnia przejęcia Długu przez Inwestora 1. Kwota Długu, kwota wynagrodzenia należnego Inwestorowi 1 za przejęcie Długu oraz cena za nabycie udziału w Nieruchomości będą równej wartości.

Przeznaczeniem pożyczki otrzymanej przez Inwestora 2 w 2014 r. (zwanej dalej: „Pożyczką”) było sfinansowanie nabycia Nieruchomości przez Inwestora 2. Pożyczka została udzielona przez spółkę z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki będącej udziałowcem podmiotu będącego właścicielem wszystkich udziałów w kapitale zakładowym zarówno Inwestora 1 jak i Inwestora 2. Planowana operacja przejęcia przez Inwestora 1 Długu za wynagrodzeniem i potrącenie wynagrodzenia z ceną za udział w Nieruchomości ma na celu zapłatę przez Inwestora 1 ceny za udział w Nieruchomości bez konieczności zaciągania przez Inwestora 1 nowego długu w celu sfinansowania zapłaty ceny z tytułu nabycia udziału w Nieruchomości i dokonywania operacji kasowych, co wiązałoby się z powstaniem dla Inwestora 1 dodatkowych kosztów. Tym samym, ewentualne przejęcie przez Inwestora 1 Długu za wynagrodzeniem będzie operacją bezpośrednio związaną z nabyciem przez Inwestora 1 udziału w Nieruchomości tj. jedyną przyczyną przejęcia Długu za wynagrodzeniem będzie nabycie przez Inwestora 1 udziału w Nieruchomości a przejęcie Długu nie nastąpi jeżeli Inwestor 1 i Inwestor 2 zadecydują o wyborze innej formy płatności lub też gdy transakcja nabycia udziału w Nieruchomości nie dojdzie do skutku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Zniesienie Współwłasności Nieruchomości będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zniesienie Współwłasności Nieruchomości nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W szczególności, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: „Ustawą o VAT”), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, na gruncie przepisów Ustawy o VAT przez dostawę towaru rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel a przez usługę każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Wnioskodawca niniejszym wskazuje, iż w wyniku Zniesienia Współwłasności nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W szczególności, w wyniku planowanego zawarcia umowy quoad usum, Inwestor 1 i Inwestor 2 otrzymają do wyłącznego korzystania część Nieruchomości odpowiadającą udziałowi danego Inwestora we współwłasności Nieruchomości. Jednocześnie, planowane zapisy umowy quoad usum będą przewidywały wyłączne prawo danego Inwestora do dysponowania nakładami dokonanymi przez danego Inwestora na część Nieruchomości przeznaczoną do wyłącznego korzystania przez tego Inwestora. W konsekwencji, w rezultacie Zniesienia Współwłasności, Inwestor 1 oraz Inwestor 2 staną się: (i) wyłącznymi właścicielami działek gruntu wyodrębnionych uprzednio do wyłącznego korzystania przez Inwestora 1 oraz Inwestora 2 na podstawie umowy quoad usum jak również (ii) wyłącznymi właścicielami nakładów dokonanych na Nieruchomość w celu realizacji Inwestycji 1 lub Inwestycji 2 (o ile zostaną dokonane przed Zniesieniem Współwłasności), które to nakłady pozostawały do wyłącznej dyspozycji odpowiednio Inwestora 1 oraz Inwestora 2 na podstawie umowy quoad usum.

W konsekwencji, wobec faktu, iż w wyniku Zniesienia Współwłasności, Inwestorzy uzyskają wyłączne prawo własności działek gruntu oraz nakładów których byli wyłącznymi dysponentami przed Zniesieniem Współwłasności, należy stwierdzić, iż w wyniku Zniesienia Współwłasności nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel i tym samym nie dojdzie do dostawy towarów. Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, Zniesienie Współwłasności bez dokonywania jakichkolwiek spłat lub dopłat pomiędzy Inwestorami nie będzie stanowiło również świadczenia usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

Stanowisko zaprezentowane powyżej przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe, w tym m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2014 r. sygn.. IPPP1/443-1299/13-2/JL.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przed dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy i członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także przekazanie lub zużycie towarów oraz wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o VAT zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestia współwłasności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380).

W myśl art. 195 ustawy Kodeks cywilny własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zgodnie z art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (...). Z powyższej normy wynika więc, że ustawodawca przyznaje każdemu ze współwłaścicieli roszczenie o zniesienie współwłasności. Jego zaspokojenie może nastąpić w trybie umownego zniesienia współwłasności lub na drodze orzeczenia sądowego. Żaden ze współwłaścicieli nie może zaś skutecznie sprzeciwiać się zniesieniu współwłasności.

Ponadto, każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 Kodeksu cywilnego).

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. Podział rzeczy wspólnej prowadzi do zniesienia współwłasności. Jest bowiem oczywiste, że w wyniku podziału powstają nowe przedmioty własności - samoistne, odrębne rzeczy, wydzielone z większej rzeczy macierzystej (poprzednio wspólnej). Przypadają zaś one na wyłączną własność poszczególnym współwłaścicielom. Tym samym wygasa współwłasność macierzystej rzeczy wspólnej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje realizację inwestycji biurowej w G. („Inwestycja 1”). Inwestycja 1 zostanie zlokalizowana na części nieruchomości gruntowej („Nieruchomość”), która obecnie jest własnością spółki należącej do tej samej grupy kapitałowej co Wnioskodawca („Inwestor 2”). Na drugiej części Nieruchomości Inwestor 2 zamierza zrealizować inwestycję o charakterze mieszkaniowo-usługowym („Inwestycja 2”). W chwili złożenia niniejszego wniosku, Nieruchomość stanowi jedną działkę ewidencyjną. Strony planują, że Inwestor 1 nabędzie od Inwestora 2 udział w prawie własności Nieruchomości odpowiadający powierzchni działki przeznaczonej pod Inwestycję 1. Następnie Inwestorzy dokonają podziału cywilnego Nieruchomości (quoad usum) przewidującego wydzielenie dla Inwestora 1 i dla Inwestora 2 części Nieruchomości przeznaczonych do wyłącznego korzystania. Wydzielone części Nieruchomości będą odpowiadały w zakresie powierzchni wielkości udziału każdego z Inwestorów w prawie współwłasności Nieruchomości. Ponadto zgodnie z planowanymi postanowieniami umowy quoad usum, każdy z Inwestorów będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów i uprawnionym do pożytków wyłącznie w odniesieniu do tej części Nieruchomości jaka przypadnie mu do wyłącznego korzystania. Po zakończeniu procedur administracyjnych niezbędnych do podziału Nieruchomości na dwie działki ewidencyjne, Inwestorzy dokonają zniesienia współwłasności Nieruchomości. W wyniku Zniesienia Współwłasności każdy z Inwestorów otrzyma prawo własności gruntu stanowiącego przed podziałem część Nieruchomości wyodrębnioną do wyłącznego korzystania przez danego Inwestora. Jednocześnie działki gruntu, które zostaną wyodrębnione wskutek takiego podziału, będą odpowiadały powierzchniowo częściom Nieruchomości wyodrębnionym do wyłącznego korzystania na podstawie umowy quoad usum. W przypadku gdyby przed Zniesieniem Współwłasności została rozpoczęta realizacja Inwestycji 1 lub Inwestycji 2, to w wyniku Zniesienia Współwłasności, każdemu z Inwestorów przypadnie również prawo własności nakładów poczynionych przez niego w związku z realizacją odpowiednio Inwestycji 1 lub Inwestycji 2 na części Nieruchomości przyznanej temu Inwestorowi do wyłącznego korzystania.

Zniesienie Współwłasności odbędzie się bez dokonywania pomiędzy Inwestorami jakichkolwiek spłat lub dopłat.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy Zniesienie Współwłasności Nieruchomości będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc przytoczone przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Zniesienie Współwłasności Nieruchomości nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy bowiem zauważyć, że w myśl zasady wyrażonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne transakcje dostawy towarów i świadczenia usług. Aby mówić o dostawie towarów, musi nastąpić czynność polegająca na przeniesieniu prawa do rozporządzania (dysponowania) towarem jak właściciel. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z Inwestorem 2 planują dokonać zniesienia współwłasności Nieruchomości. W wyniku tej czynności, nie dojdzie do wydania towaru (części Nieruchomości) i przeniesienia na Inwestorów prawa do dysponowania jak właściciel w odniesieniu do wyodrębnionych części Nieruchomości. W wyniku przeprowadzonego zniesienia współwłasności każdy z Inwestorów otrzyma prawo własności tej samej części działki, co do której miał dotychczas prawo wyłącznego korzystania, ustalone w oparciu o podział określony w umowie quoad usum. W wyniku dokonanego Zniesienia Współwłasności Nieruchomości udział w Nieruchomości żadnego z Inwestorów nie ulegnie zmianie (nie ulegnie powiększeniu ani zmniejszeniu). Strony ustaliły również, że w sytuacji gdyby przed Zniesieniem Współwłasności Nieruchomości rozpoczęto realizację inwestycji, to poniesione nakłady zostaną podzielone w ten sposób, że każdy z Inwestorów otrzyma prawo własności do tych nakładów, które poczynił na przypadającej mu części Nieruchomości. Zatem w wyniku dokonanego Zniesienia Współwłasności Nieruchomości nie zmieni się zakres dotychczasowego władztwa nad Nieruchomością jak również u żadnego z Inwestorów nie powstanie przysporzenie majątkowe. Należy więc stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku, na podstawie zawartych między Stronami ustaleń, dochodzi jedynie do wyodrębnienia w sposób materialny posiadanych udziałów w przedmiotowej Nieruchomości a Zniesienie Współwłasności Nieruchomości, o którym mowa w niniejszym wniosku stanowi jedynie zmianę formy prawnej tytułu przypadającego do Nieruchomości, nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, tj. zmianę współwłasności na wyłączną własność części Nieruchomości. Ponadto zmiana tytułu prawnego do Nieruchomości będzie miała charakter nieodpłatny bez jakichkolwiek spłat bądź dopłat. Tym samym odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro planowanemu Zniesieniu Współwłasności Nieruchomości nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania towarem (częścią Nieruchomości) jak właściciel a dodatkowo w analizowanej sprawie nie występuje element odpłatności to tym samym czynność ta nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie stwierdzić należy, że Zniesienie Współwłasności Nieruchomości nie spełnia przesłanek pozwalających uznać je za świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy. Jak już wcześniej wskazano, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy świadczącym usługę i jej beneficjentem istnieje stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. W przedstawionych okolicznościach sprawy elementy powyższe nie występują. W związku z planowanym Zniesieniem Współwłasności Nieruchomości między Inwestorami nie powstaje żaden stosunek prawny, z którego wynikałoby zobowiązanie do jakichkolwiek świadczeń wzajemnych, w zamian za wykonanie których powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Tym samym w niniejszej sprawie nie dochodzi również do świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy.

Ponadto, przy Zniesieniu Współwłasności Nieruchomości przeprowadzonym na zasadach opisanych w niniejszym wniosku, nie dojdzie między Inwestorami do jakiegokolwiek nieodpłatnego przekazania towarów ani darowizny, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy jak również nie dojdzie do nieodpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w wyniku Zniesienia Współwłasności Nieruchomości, przeprowadzonego na zasadach opisanych w niniejszym wniosku, nie dojdzie do wydania towaru, ani do świadczenia usług, a wyłącznie do ustanowienia na rzecz Inwestorów odrębnej własności Nieruchomości stanowiących te części Nieruchomości, które obecnie przysługują Inwestorom w ramach ich udziałów we współwłasności Nieruchomości oraz używanych na podstawie umowy quoad usum. Tym samym Zniesienie Współwłasności Nieruchomości nie stanowi czynności opodatkowanej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla Inwestora 2, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.