Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-412/16-2/AO
z 12 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z 27 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• zwolnienia od podatku VAT usług poradnictwa żywieniowo-psychologicznego świadczonych w ramach konsultacji indywidualnych - jest prawidłowe,
• zwolnienia od podatku VAT usług poradnictwa żywieniowo-psychologicznego świadczonych na rzecz podmiotów - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług poradnictwa żywieniowo-psychologicznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 12 maja 2016 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z poradnictwem żywieniowo-psychologicznym (PKD 86.90.E). Z wykształcenia Wnioskodawczyni jest psychologiem (studia wyższe magisterskie) oraz ukończyła studia podyplomowe w zakresie poradnictwa żywieniowego i dietetycznego. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność łączy usługi w zakresie pomocy psychologicznej oraz poradnictwa żywieniowego. Adresowana jest do wszystkich osób (bez względu na wiek) mających problemy żywieniowe o podłożu psychologicznym w aspekcie żywienia (np. zaburzenia odżywiania), a także chcących poprawić swoje samopoczucie i stan zdrowia.

Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność polega na poradnictwie poprzez konsultacje indywidualne, a także wykonywaniu zleceń od innych podmiotów – poradnie dietetyczne, szkoły, przedszkola (zakres działań to m.in. opracowywanie planów żywieniowych).

Wykonywane usługi służą profilaktyce i poprawie zdrowia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy oferowane przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie poradnictwa żywieniowo‑psychologicznego podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawczyni,

Wykonywane przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie poradnictwa żywieniowo – psychologicznego służą profilaktyce i poprawie zdrowia klientów. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług, zwolnieniu podlegają usługi świadczone przez psychologa, które służą ww. celom. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że wykonywane przez Nią usługi powinny podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest

• prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług poradnictwa żywieniowo-psychologicznego świadczonych w ramach konsultacji indywidualnych,
  
• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług poradnictwa żywieniowo-psychologicznego świadczonych na rzecz podmiotów.
  
  
  

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub możliwość zwolnienia od podatku VAT oraz określił warunki stosowania zwolnień i obniżonych stawek podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
   
2. pielęgniarki i położnej,
   
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 618, z późn. zm.),
   
4. psychologa;
   
   

Z powołanego powyżej przepisu jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez konkretne, wymienione przez ustawodawcę wprost podmioty. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi. Warunkiem zastosowania ww. zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie obu przesłanek wymienionych w przepisie. Tak więc niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie to nie ma zastosowania.

Tak więc warunkiem, który determinuje zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla usług w zakresie opieki medycznej jest zakres przedmiotowy tych czynności oraz spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym. Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia należy zastosować wykładnię językową.

„Profilaktyka” to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. Zatem profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby.

„Zachowywanie” rozumiane jest zaś jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie.

Interpretując słowo „ratowanie” należy odwołać się do słów „ratować” i „ratownictwo”. Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia.

Pojęcie „przywracać” oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić, odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Pojęcie „przywracanie zdrowia” oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Poprawa to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Z kolei termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, zgodnie z wykładnią literalną, oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie.

Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

Dodatkowo należy wskazać, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

W tym kontekście należy zauważyć, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. Zatem w tym zakresie należy szukać wyjaśnienia w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

I tak, w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Należy więc uznać, że pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

Ponadto jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08: „Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania”. Rzecznik zauważa również, że: „działalność, którą uznano za części składowe opieki medycznej (leczenia medycznego), obejmuje: opiekę terapeutyczną jako część usługi ambulatoryjnej świadczonej przez wykwalifikowane pielęgniarki; leczenie psychoterapeutyczne świadczone przez wykwalifikowanych psychologów; prowadzenie badań lekarskich bądź pobieranie krwi lub innych próbek do badania pod kątem występowania choroby, na rzecz pracodawców lub ubezpieczycieli, albo poświadczanie zdolności medycznej do odbycia podróży, jeżeli celem tych usług zasadniczo pozostaje ochrona zdrowia zainteresowanych osób; oraz badania medyczne umożliwiające obserwację i zbadanie pacjentów, zanim zajdzie konieczność diagnozowania, rozciągnięcia opieki bądź leczenia potencjalnej choroby, zlecone przez internistów i wykonywane przez zewnętrzne laboratoria prywatne”.

W świetle przytoczonych powyżej argumentów, zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Usługi, które tych celów nie realizują nie mogą korzystać z ww. zwolnienia. W związku z tym każdorazowo należy poddać analizie cel przyświecający danej usłudze, gdyż nie w każdym przypadku podejmowane działania mają na celu profilaktykę, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawę zdrowia.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od 12 maja 2016 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z poradnictwem żywieniowo-psychologicznym (PKD 86.90.E). Z wykształcenia jest psychologiem (studia wyższe magisterskie). Wnioskodawczyni ukończyła również studia podyplomowe w zakresie poradnictwa żywieniowego i dietetycznego. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność łączy usługi w zakresie pomocy psychologicznej oraz poradnictwa żywieniowego. Działalność ta adresowana jest do wszystkich osób (bez względu na wiek) mających problemy żywieniowe o podłożu psychologicznym w aspekcie żywienia (np. zaburzenia odżywiania), a także chcących poprawić swoje samopoczucie i stan zdrowia. Wykonywane usługi służą profilaktyce i poprawie zdrowia. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność polega na poradnictwie poprzez konsultacje indywidualne, a także wykonywaniu zleceń od innych podmiotów – poradnie dietetyczne, szkoły, przedszkola (zakres działań to m.in. opracowywanie planów żywieniowych).

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zwolnienia od podatku od towarów i usług oferowanych usług w zakresie poradnictwa żywieniowo-psychologicznego.

Jak już wskazano, zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT odnosi się do usług w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki – służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i świadczone są przez lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarki, położne, psychologa oraz świadczone są w w ramach wykonywania zawodów medycznych. Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).

W przedmiotowej sprawie spełniona jest podmiotowa przesłanka warunkująca prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług, określona w ww. art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazane usługi w zakresie poradnictwa żywieniowo-psychologicznego świadczone są w ramach wykonywania zawodu psychologa. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni z wykształcenia jest psychologiem (studia wyższe magisterskie) oraz ukończyła studia podyplomowe w zakresie poradnictwa żywieniowego i dietetycznego. Zatem Wnioskodawczyni jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych w oferowanym zakresie oraz posiada fachowe kwalifikacje do ich udzielania, ponieważ legitymuje się dyplomami potwierdzającymi uzyskanie kwalifikacji zawodowych. W konsekwencji, Wnioskodawczyni jest osobą uprawnioną do wykonywania świadczeń opieki zdrowotnej w oferowanym zakresie obejmującym poradnictwo żywieniowo-psychologiczne.

Należy jednak mieć na uwadze, że wyżej powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT zwalnia od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Przepis ten nie zwalnia zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych określonych przez ustawodawcę, ale tylko te usługi służące określonemu celowi. Zatem wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiada koncepcji opieki medycznej. W sytuacji kiedy głównym celem usług w zakresie opieki medycznej nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku. Zatem jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W kontekście możliwości zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawczynię należy dokonać więc oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Jak wskazano we wniosku, działalność Wnioskodawczyni adresowana jest do osób mających problemy żywieniowe o podłożu psychologicznym w aspekcie żywienia np. zaburzenia odżywiania, a także tych którzy chcą poprawić swoje samopoczucie i stan zdrowia. Działalność ta łączy usługi w zakresie pomocy psychologicznej i poradnictwa żywieniowego.

Należy uznać, że Wnioskodawczyni łącząc w swej działalności usługi psychologiczne i poradnictwo żywieniowe zajmuje się psychiczną stroną racjonalnego żywienia. Dostarczanie do organizmu odpowiednich i w odpowiedniej ilości składników odżywczych pozwala na jego prawidłowy rozwój i funkcjonowanie. Prawidłowe żywienie stanowi zatem istotny element w profilaktyce zdrowotnej obejmującej działania mające na celu zapobieganie chorobom przez ich wczesne wykrycie i leczenie, jak również dla przywrócenia i poprawy zdrowia. Przywrócenie lub wyrobienie prawidłowych nawyków żywieniowych poprzez zmianę funkcjonowania psychicznego i prawidłowe odżywianie sprzyja także poprawie zdrowia osób chorych oraz zapobiega przed postępującym rozwojem choroby, a także poprawia samopoczucie i stan zdrowia konkretnych zdiagnozowanych klientów. Zatem jak wskazała Wnioskodawczyni wykonywane usługi służą profilaktyce i poprawie zdrowia. Indywidualne dostosowane do konkretnych potrzeb porady będą koncentrowały się na utrwalaniu prawidłowych wzorców zdrowego stylu życia, nauce zdrowego sposobu odżywiania będącej elementem profilaktyki wczesnej, zapobieganiu chorobom poprzez kontrolowanie czynników ryzyka, profilaktyce wtórnej – zapobieganiu konsekwencjom choroby poprzez jej wczesne wykrycie i leczenie. Zatem świadczone przez Wnioskodawczynię usługi konsultacji indywidualnych w zakresie pomocy psychologicznej oraz poradnictwa żywieniowego dla osób z problemami żywieniowymi o podłożu psychologicznym i innych osób dla poprawy ich stanu zdrowia wypełniają przesłankę o charakterze przedmiotowym uprawniającą do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że usługi konsultacji indywidualnych dotyczące poradnictwa żywieniowo – psychologicznego w zakresie profilaktyki i poprawy zdrowia świadczone są w ramach wykonywania zawodu psychologa korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. d ustawy o podatku od towarów usług. Niewątpliwie indywidualne konsultacje w zakresie poradnictwa żywieniowo - psychologicznego można zaliczyć do świadczeń medycznych realizowanych w celu postawienia diagnozy, udzielenia pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenia chorób lub zaburzeń zdrowotnych. Zatem konsultacje te stanowią istotny element w profilaktyce zdrowotnej obejmującej działania mające na celu zapobieganie chorobom, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie, jak również dla przywrócenia i poprawy zdrowia. Ponadto leczenie psychoterapeutyczne w analizowanych okolicznościach świadczone jest przez wykwalifikowanego psychologa.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawczyni oprócz konsultacji indywidualnych wykonuje również usługi na rzecz innych podmiotów – poradni dietetycznych, szkół, przedszkoli. Usługi w zakresie poradnictwa żywieniowo – psychologicznego na rzecz ww. podmiotów nie stanowią – w ocenie Organu - usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazał Sąd w wyroku z dnia 8 sierpnia 2013 r., sygn. I SA/Po 245/13, „wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem – nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu medycznego, podlega opodatkowaniu VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku.”

W przedmiotowym zakresie nie ma bezpośredniego kontaktu klient – Wnioskodawczyni. Jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni świadczy usługi na rzecz podmiotów takich jak: poradnie dietetyczne, szkoły, przedszkola m.in. w zakresie opracowywania planów żywieniowych. Z uwagi na to, że w przypadku świadczenia przedmiotowych usług brak jest bezpośredniego kontaktu z klientem Wnioskodawczyni nie ma możliwości dokonania analizy problemu, badań i obserwacji klientów. Brak jest także możliwości przeprowadzenia wywiadu z klientem, zidentyfikowania nieprawidłowości również w sposobie żywienia się u osób zdrowych mających predyspozycję do pewnych schorzeń, jak i tych z konkretnymi dolegliwościami. W takim przypadku nie sposób również omówić konkretnych działań niewskazanych w danej jednostce chorobowej oraz sposobów postępowania, które nie będą wywoływały niekorzystnych objawów u klienta. Zatem świadczenia medyczne w zakresie poradnictwa żywieniowo – psychologicznego wykonywane przez Wnioskodawczynię na zlecenie innych podmiotów – poradni dietetycznych, szkół i przedszkoli realizowane są w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych. Nie można więc usług w zakresie poradnictwa żywieniowo-psychologicznego świadczonych na rzecz ww. podmiotów określić mianem usług w zakresie opieki medycznej. Brak bezpośredniej relacji nie pozwala na konkretną diagnozę klienta i profilaktykę bądź leczenie w konkretnym kierunku. Nie sposób świadczyć usług w zakresie opieki medycznej bez wnikliwego zbadania danej osoby, jej obserwacji oraz opieki nad nią w procesie działań medycznych, a to podstawowe warunki definiujące te usługi. W konsekwencji, wykonywane przez Wnioskodawczynię usługi w zakresie poradnictwa żywieniowo – psychologicznego wykonywane na rzecz podmiotów – poradni dietetycznych, szkół i przedszkoli nie służą – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – profilaktyce i poprawie zdrowia klientów. Usługi te nie mają bezpośredniego związku z leczeniem. Dla leczenia niezbędna jest możliwość oceny stanu zdrowia pacjenta w celu postawienia prawidłowej diagnozy oraz zaordynowania odpowiedniego, dostosowanego do wymogów konkretnej osoby postępowania terapeutycznego. Leczenie jest sztuką indywidualną i wymaga bezpośredniego kontaktu. Działania medyczne wykonywane przez Wnioskodawczynię na rzecz podmiotów nie skupiają się natomiast nad problemami konkretnego klienta. Stanowią jedynie ogólnikowe zasady właściwe dla całej grupy osób. Klient w istocie nie będzie korzystał z porad udzielanych przez Wnioskodawczynię w zakresie pośrednictwa żywieniowo – psychologicznego dostosowanych do jego potrzeb. Zatem nie sposób przyjąć, że usługi te stanowią usługi w zakresie opieki medycznej, które służą profilaktyce i poprawie zdrowia klientów, czyli usługi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, usługi w zakresie poradnictwa żywieniowo – psychologicznego wykonywane przez Wnioskodawczynię na zlecenie innych podmiotów – poradni dietetycznych, szkół i przedszkoli nie wpisując się w dyspozycję usług wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w tym należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.