INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom kuponów profilaktycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wydawaniem pracownikom kuponów profilaktycznych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 22 maja 2012 r., , Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 22 maja 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 24 maja 2012 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 28 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 28 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, stosownie do art. 232 Kodeksu pracy, zapewnia pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje.

Szczegółowe zasady wydawania posiłków określa wydane na podstawie ww. przepisu rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r., w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279) oraz obowiązujący u pracodawcy Regulamin pracy.

Z uwagi na charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności (m.in. prace budowlane, montażowe, usługi serwisowe) pracownicy uprawnieni do posiłków profilaktycznych wykonują prace w różnych i zmiennych miejscach na terenie kraju. Pracodawca dla uproszczenia zasad wydawania posiłków oraz ułatwienia pracownikom dostępu do nich bez względu na miejsce aktualnie wykonywanej pracy, zamierza zawrzeć umowę z siecią handlową oferującą dostęp do posiłków profilaktycznych w sposób przewidziany w powołanych powyżej przepisach, tj. nabycia gotowych posiłków lub produktów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie, gdzie podstawę do wydania produktów żywnościowych stanowi kupon (bon, talon) profilaktyczny (np. Kupon Profilaktyczny X).

W uzupełnieniu z dnia 28 maja 2012 r., Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest obowiązany jako płatnik do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od pracodawcy przychody m. in. ze stosunku pracy i wpłacania ich we właściwym terminie do organu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywanie przez pracownika kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych, jak np. Kupon Profilaktyczny X, uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków lub artykułów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie oraz napojów bezalkoholowych (bez możliwości zakupu na ich podstawie innych niż ww. towarów), w zakresie wynikającym z obowiązku Wnioskodawcy zapewnienia pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach, nieodpłatnie, odpowiednich posiłków i napojów (art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów) korzysta ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

W uzupełnieniu z dnia 28 maja 2012 r., Wnioskodawca przeformułował pytanie, które brzmi następująco:

Czy Wnioskodawca jako płatnik, jest zobowiązany do obliczania, pobierania zaliczek na podatek i wpłacania ich we właściwym terminie do organu podatkowego z tytułu wydawanych pracownikom kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych, jak np. Kupon Profilaktyczny X, uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków lub artykułów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie oraz napojów bezalkoholowych (bez możliwości zakupu na ich podstawie innych niż ww. towarów), w zakresie wynikającym z obowiązku pracodawcy zapewnienia pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach, nieodpłatnie, odpowiednich posiłków i napojów (art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów), czy też nie ma takiego obowiązku z uwagi na zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 232 Kodeksu pracy, pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje. Szczegółowe zasady wydawania posiłków określa wydane na podstawie ww. przepisu rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej: „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
   
   

Zgodnie z § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.
   
   

Na podstawie § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2.000 kcal (8.375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.100 kcal (4.605 kJ) u kobiet,
2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4. pod ziemią.
   
   

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 ww. rozporządzenia).

U Wnioskodawcy regulacja w powyższym zakresie zawarta jest w Regulaminie pracy (załącznik Nr 1 do niniejszego formularza).

Stosownie do załącznika Nr 6 do Regulaminu pracy, posiłki profilaktyczne przysługują pracownikom pracującym na otwartej przestrzeni pow. 4 godz. w ciągu zmiany roboczej, w okresie od 1 listopada do 31 marca lub gdy temperatura spadanie poniżej 5 °C.

Napoje przysługują pracownikom wykonującym prace przy temp. otoczenia: na otwartej przestrzeni - pow. 25 °C i pon. 10 °C, a na stanowisku pracy - pow. 28 °C.

Kupowanie posiłków w punktach gastronomicznych lub przyrządzanie posiłków i kupowanie do nich produktów, dokonywane jest przez pracowników we własnym zakresie. Zwrot poniesionych kosztów zakupu posiłków lub produktów na posiłki, do ustalonej w Regulaminie wysokości jest dokonywany na podstawie faktur wystawionych na pracodawcę potwierdzających dokonywane zakupy.

Powyższy sposób zakupów jest uciążliwy dla pracowników z uwagi na dokumentowanie (kwestia uzyskiwania faktur przy każdym zakupie) oraz dla Wnioskodawcy z uwagi na konieczność rozliczenia wielu faktur. Wprowadzenie zamiast refundacji wydawania pracownikom kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych jak, np. Kupon Profilaktyczny X, uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków lub artykułów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie oraz napojów bezalkoholowych (bez możliwości zakupu na ich podstawie innych niż ww. towarów), byłoby dogodniejszą formą zarówno dla pracowników, jak i Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, wprowadzenie kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych jak np. Kupon Profilaktyczny X (ulotka informacyjna stanowi załącznik Nr 2 do niniejszego formularza), na podstawie których będą pobierać wybrane przez siebie produkty w sklepie posiadającym asortyment, o którym mowa w § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, za które będą płacić kuponami (bonami, talonami) profilaktycznymi jest zgodne z regulacją ww. rozporządzenia.

Istota bowiem regulacji rozporządzenia, sprowadza się do zobowiązania Wnioskodawcy do zapewnienia pracownikom przyrządzenia posiłków przez pracownika we własnym zakresie, a otrzymywane na podstawie kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych produkty czynią zadość warunkom, o których mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia. Przepisy art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów nie zabraniają, aby pracownicy samodzielnie, wg własnego uznania nabywali produkty żywnościowe w celu sporządzenia posiłków profilaktycznych, zakazują jedynie przyznawania pracownikom ekwiwalentu pieniężnego za posiłki i napoje (§ 8 ww. rozporządzenia).

Wydanie przez Wnioskodawcę kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków lub artykułów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie oraz napojów bezalkoholowych w żadnym razie nie jest formą ekwiwalentu pieniężnego za posiłki profilaktyczne, gdyż pracownik nie ma możliwości wymiany takiego kuponu (bonu, talonu) na gotówkę.

Skoro wydawanie przez Wnioskodawcę kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków lub artykułów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie oraz napojów bezalkoholowych jest zgodne z przepisami art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, tym samym uprawnia do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b ww. ustawy, wolna jest bowiem od podatku dochodowego wartość otrzymywanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku, gdy pracodawca mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W uzupełnieniu z dnia 28 maja 2012 r., Wnioskodawca ponadto wskazał, że w związku z powyższym zwolnieniem jako płatnik nie jest zobowiązany do obliczania, pobierania zaliczek na podatek i wpłacania ich we właściwym terminie do organu podatkowego z tytułu wydawanych pracownikom kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych, jak np. Kupon Profilaktyczny X, uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków lub artykułów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie oraz napojów bezalkoholowych (bez możliwości zakupu na ich podstawie innych niż ww. towarów) w zakresie wynikającym z obowiązku pracodawcy zapewnienia pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach, nieodpłatnie, odpowiednich posiłków i napojów (art. 233 Kodeksu pracy i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 316 ze zm.), opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura, lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 tejże ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zwolnienie przedmiotowe wynikające z zacytowanego wyżej przepisu można zastosować tylko wówczas, jeżeli do wydawania świadczeń w postaci posiłków profilaktycznych oraz regeneracyjnych pracodawcę zobowiązują szczegółowe przepisy prawa pracy.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Rozporządzeniem, o którym mowa wyżej jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2 oraz napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

• korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,

• przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.
  
  

Należy jednak stwierdzić, że przepisy powołanego powyżej rozporządzenia nie przewidują wydawania pracownikom kuponów żywieniowych, za które można nabyć każdy produkt spożywczy.

Równocześnie jednak, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 11b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność w m.in. w zakresie prac budowlanych, montażowych, usług serwisowych. Z uwagi na charakter wykonywanej pracy, pracownicy Wnioskodawcy są uprawnieni do otrzymywania posiłków profilaktycznych na podstawie art. 232 Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279). Pracownicy wykonują pracę w różnych i zmiennych miejscach na terenie kraju. Wnioskodawca dla uproszczenia zasad wydawania posiłków oraz ułatwienia pracownikom dostępu do nich bez względu na miejsce aktualnie wykonywanej pracy, zamierza zawrzeć umowę z siecią handlową oferującą dostęp do posiłków profilaktycznych w sposób przewidziany w ww. przepisach (tj. nabycia gotowych posiłków lub produktów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie, gdzie podstawę do wydania produktów żywnościowych stanowiłyby kupony (bony, talony) profilaktyczne (np. Kupon Profilaktyczny X).

Reasumując, biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe w świetle obowiązujących przepisów prawnych, stwierdzić należy, iż wartość wydanych przez Wnioskodawcę kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych (np. Kuponów Profilaktycznych X), będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę oraz Jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.