Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-592/16-2/MS
z 27 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2016r. (data wpływu 30 maja 2016r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodów w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami palet (pytanie nr 1) – jest prawidłowe,
• przychodów w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami transportu (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami palet oraz transportu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), producent opakowań z tworzyw sztucznych, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej jako: „CIT”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „S." lub „Strefa”) na podstawie zezwolenia strefowego z dnia 6 marca 2013 roku na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie S. (dalej jako „Zezwolenie”).

Zezwolenie zostało udzielone Spółce na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (wedle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, Dz.U. z 2008 r., Nr 207 Poz. 1293):

• Sekcja C, Dział 22, Klasa 22.21 - Płyty, arkusze, rury i kształtowniki z tworzyw sztucznych,
  
• Sekcja C, Dział 22, Klasa 22.22 - Opakowania z tworzyw sztucznych.
  
  

Działalność Wnioskodawcy polega na produkcji opakowań z tworzyw sztucznych - w postaci tacek wykorzystywanych w przemyśle spożywczym - m.in. przy zastosowaniu metody formowania próżniowego. Metoda ta polega na formowaniu tworzyw sztucznych do pożądanego kształtu poprzez nałożenie uplastycznionego tworzywa na formę, w której po zastygnięciu powstaje produkt finalny (w tym wypadku - opakowania z tworzyw sztucznych).

W procesie produkcyjnym, przy wytwarzaniu opakowań z tworzyw sztucznych, wykorzystywane są nabywane od zewnętrznego dostawcy palety. Palety jako sztywne podłoże służą do przechowywania i składowania gotowych wyrobów strefowych (opakowań z tworzyw sztucznych). Wyrób finalny znajdujący się w zakładzie produkcyjnym na paletach jest owijany folią w sposób zabezpieczający przed uszkodzeniami, a następnie transportowany do klienta na miejsce docelowe. Transport wyrobu finalnego, znajdującego się na paletach, zlecany jest podmiotom zewnętrznym.

Co do zasady koszty transportu do kontrahenta, jak również incydentalnie - koszty nabycia palet wykorzystywanych w procesie produkcyjnym opakowań z tworzyw sztucznych, są wkalkulowane w cenę sprzedaży netto gotowych wyrobów strefowych. Z reguły koszty wykorzystywanych palet oraz niekiedy również koszty transportu, których poniesienie było niezbędne dla realizacji kompleksowego procesu produkcji i dostarczenia produktu finalnego do klienta, są:

• wyodrębnione na oddzielnej fakturze dokumentującej te koszty;
  
• wyodrębnione jako osobna pozycja na fakturze dokumentującej dostawę produktu.
  
  

Wnioskodawca wówczas, celem osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu, ponosi koszty zakupu palet oraz koszty transportu, które następnie refakturuje na klienta nabywającego wyrób finalny.

W przedstawionym stanie faktycznym, zarówno poniesienie kosztów palet wykorzystywanych
w procesie produkcyjnym, jak również kosztów transportu finalnych wyrobów strefowych do klienta, jest niezbędne celem realizacji działalności gospodarczej objętej Zezwoleniem. Stąd finalne obciążanie klientów kosztami wykorzystanych palet (jako niezbędnych wydatków związanych z produkcją), jak również kosztami dostarczenia produktu do klienta, a tym samym uzyskiwanie przychodów z tego tytułu, nie stanowi odrębnego przedmiotu działalności Spółki. Przychód uzyskiwany z tytułu sprzedaży produktów strefowych, w tym z tytułu refakturowania na klienta kosztów zakupu palet i transportu, równy jest kosztom uzyskania przychodów, jakie Spółka poniosła w związku z nabyciem palet oraz zleceniem usług transportowych. Co do zasady zatem, finalnie klient ponosi koszty wykorzystywanych palet oraz koszty usług transportowych, niezależnie od modelu rozliczeń między stronami (koszty wkalkulowane w cenę / koszty wykazane na odrębnej fakturze / koszty wykazane na fakturze jako odrębna pozycja).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami palet należy kwalifikować, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie Strefy i z których dochód podlega zwolnieniu?
2. Czy przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami transportu należy kwalifikować, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie Strefy i z których dochód podlega zwolnieniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami palet należy kwalifikować, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie Strefy i z których dochód podlega zwolnieniu.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami transportu należy kwalifikować, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie Strefy i z których dochód podlega zwolnieniu.

Uzasadnienie ad 1 i 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 4-6 ww. ustawy, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”).

W ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak da się wywieść z dotychczasowego stanowiska organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych, wyróżnić można działalność podstawową oraz niezbędną do jej prowadzenia działalność pomocniczą.

W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że: „Zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 17 ust 1 pkt 34 podlegać będą nie tylko przychody i związane z nim koszty uzyskania przychodów będące bezpośrednio wynikiem działalności na terenie strefy ekonomicznej, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej innej działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011 r„ sygn. akt II FSK 1139/10).

Kryteria kwalifikacji danego rodzaju wykonywanej działalności do działalności pomocniczej wykonywanej w specjalnej strefie ekonomicznej nie zostały uregulowane w przepisach prawa, jak również nie wynikają jednoznacznie z dotychczasowego orzecznictwa czy interpretacji indywidualnych.

W treści wyżej przytoczonego wyroku Sąd uznał, że z uwagi na brak definicji legalnej „wyrobu wytworzonego na terenie strefy ekonomicznej”, przeprowadzając analizę, czy w myśl art. 17 ust.1 pkt 34 ustawy o CIT, dany wyrób może być objęty zwolnieniem podatkowym, należy ustalić, czy „czynności pomocnicze” faktycznie wykonane poza strefą wykazują ścisły, funkcjonalny i nierozerwalny związek z „czynnościami podstawowymi”. Jeżeli w konsekwencji okaże się, że czynności pomocnicze są niezbędne do całościowego wytworzenia wyrobu w ramach prowadzonej działalności strefowej, czynności takie należy traktować jako element działalności strefowej.

Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2750/12, (powołując się na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 sierpnia 2011 r., sygn. IBPBI/1/423-34/11/KB), kryterium pozwalającym na zwolnienie dochodu z opodatkowania, przy udziale towarów i usług nabywanych od podmiotów spoza strefy, może być również okoliczność, że dane towary bądź usługi świadczone pochodzące od podmiotów zewnętrznych stanowią Jedną z faz produkcji produkowanych i sprzedawanych przez podmiot strefowy wyrobów, a produkcja i sprzedaż wyrobów mieści się w zakresie PKWiU określonym w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE”.

Jeżeli zatem wszystkie elementy procesu produkcyjnego (łącznie z usługami zleconymi podmiotom trzecim) objęte są zakresem wskazanym w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, należy kwalifikować je jako działalność strefową.

Na podstawie powyższych rozważań należy uznać, że uzyskanie przez Wnioskodawcę przychodów w wyniku refakturowania kosztów palet na klienta stanowi element procesu produkcji oraz sprzedaży wyrobu strefowego, jak również wykazuje ścisły i nierozerwalny związek z działalnością strefową. Możliwości kwalifikacji ww. przychodów do działalności strefowej zostały potwierdzone w wydanej w analogicznym stanie faktycznym interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. ITPB3/423-623a/10/AW.

Również przychody związane z transportem wyrobów strefowych do klienta należy uznać za działalność pomocniczą względem działalności podstawowej wykonywanej na terenie Strefy na podstawie uzyskanego Zezwolenia. Uzyskiwane przychody w związku z transportem wyrobów strefowych do klienta wykazują ścisły i nierozerwalny związek z produkcją i sprzedażą tych produktów.

Powyższe podejście zostało potwierdzone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 stycznia 2015r. , sygn. akt I SA/Kr 1701/14.

W wyroku tym Sąd stwierdził, że błędną jest zawężająca wykładnia określenia "działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej", w wyniku której nie uznaje się, że - w okolicznościach faktycznych rozpoznawanej sprawy - elementem działalności strefowej jest również dostawa (transport) wyrobów do miejsca ostatecznego przeznaczenia.

Zdaniem Sądu, dopiero w razie wykazania, że dany rodzaj działalności nie jest działalnością pomocniczą konieczną dla realizacji konkretnego zadania gospodarczego wymienionego w zezwoleniu, jak również wskazania, że działalność taka nie jest wymieniona w zezwoleniu strefowym - dochód z takiej działalności nie będzie podlegał zwolnieniu w świetle art. 17 ust.1 pkt 34 ustawy o CIT.

Należy dodać, że sam model rozliczeń między stronami nie może mieć wpływu na możliwość zaliczenia danego rodzaju aktywności podejmowanej przez Spółkę do działalności pomocniczej. Nie budzi wątpliwości, że w momencie gdy koszty palet i transportu są wkalkulowane w cenę sprzedaży wyrobu strefowego, związane z nimi przychody są alokowane do działalności strefowej. Działalność gospodarczą określoną zezwoleniem strefowym należy bowiem rozumieć jako kompletny, całościowy proces, w toku którego Wnioskodawca nie tylko produkuje wyroby strefowe, ale również sprzedaje i dostarcza je do klienta. Stwierdzenie, że działalność strefowa kończy się wraz z momentem wyprodukowania danego wyrobu objętego konkretnym kodem PKWiU byłoby oderwane od rzeczywistości gospodarczej i nie znajdowałoby żadnego uzasadnienia.

Tym bardziej, problem ten należy zaakcentować w stosunku do przedsiębiorców strefowych nieprowadzących działalności innej, niż działalność strefowa. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 września 2015 r. sygn. akt II FSK 1766/13, szczególnie w przypadku gdy spółka strefowa nie prowadzi działalności gospodarczej poza strefą: „Oczekiwanie, by wyodrębniła ona w sztuczny sposób niewielki wycinek produkcji realizowanej na terenie strefy tylko z tego powodu, że korzysta z usług podwykonawców, nie znajduje ani prawnego, ani racjonalnego uzasadnienia”. W orzecznictwie wskazuje się na wysoką specjalizację procesów produkcyjnych w obecnych realiach gospodarczych, a tym samym konieczność korzystania z towarów i usług dostarczanych przez inne podmioty.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

• przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami palet należy kwalifikować, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie Strefy i z których dochód podlega zwolnieniu;
  
• przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami transportu należy kwalifikować, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako przychody z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie zezwolenia na terenie Strefy i z których dochód podlega zwolnieniu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego:

• w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe,
• w zakresie pytania nr 2 uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 , art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstaw opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granica, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przy czym, w myśl art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust.4.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy, zezwolenie określa m.in. przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy.

Z wykładni gramatycznej, którą należy stosować przy ocenie zakresu zwolnień podatkowych, wynika, iż wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

W świetle powyższego przyjąć należy, że „działalność gospodarcza określona w zezwoleniu” to szereg czynności przedsiębiorcy, na które składa się wiele procesów, poczynając od pozyskania narzędzi, adaptacji ich do procesu produkcyjnego po wyprodukowanie gotowego wyrobu objętego zezwoleniem. W konsekwencji, przy określaniu zakresu działalności gospodarczej przedsiębiorcy każdorazowo powinna być dokonana analiza okoliczności faktycznych organizacji procesu produkcyjnego przy uwzględnieniu specyfiki branży. Jeżeli koszty zostały poniesione bądź przychody zostały uzyskane w ramach działalności niezbędnej do produkcji wyrobu gotowego powinny być uznane za działalność gospodarczą określoną w Zezwoleniu i podlegać zwolnieniu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy przede wszystkim podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową. Warto podkreślić również, iż zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono, zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko tych dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Posiada zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie tej strefy w zakresie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej określonej w PKWiU 22.21– płyty, arkusze, rury i kształtowniki z tworzyw sztucznych oraz 22.22 – opakowania z tworzyw sztucznych. W procesie produkcyjnym wykorzystywane są palety, jako sztywne podłoże służące do przechowywania i składowania wyrobów strefowych. Transport wyrobu finalnego, znajdującego się na paletach, wykonywany jest przez podmiot trzeci.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, że palety zakupione i zbywane przez Spółkę są elementem niezbędnym w związku z całym procesem prowadzenia przez wnioskodawcę usług działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytwarzanych na terenie strefy.

Oznacza to, że obrót paletami wykorzystywanymi do pakowania wyrobów produkowanych przez Spółkę na terenie Strefy, jako ścisłe związany z działalnością prowadzoną przez Spółkę na podstawie Zezwolenia i niezbędny do realizacji zamówień wykonywanych w ramach działalności zwolnionej, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również podlega zwolnieniu.

Podsumowując, przychód z refakturowania na klienta palet wykorzystywanych do przechowywania oraz magazynowania wyrobów strefowych Spółka powinna traktować jako przychód strefowy, tj. przychód objęty zwolnieniem z opodatkowania na podstawie uzyskanego Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast "usługa transportowa" – świadczona przez podmiot zewnętrzny – w związku z realizacją kompleksowego procesu produkcji w zakresie wyrobów i usług wytwarzanych na terenie strefy – zdaniem organu – nie jest tożsama z procesem produkcji ani nie stanowi „działalności pomocniczej” bez względu na to czy wymieniona usługa stanowi integralny element zamówienia – zawartego kontraktu przez kontrahenta, polegającego nie tylko, że na zamówieniu wyprodukowanego wyrobu, ale również jego dostarczeniu jej do kontrahenta.

W świetle treści art. 17 ust.1 pkt 34 updop aby dany dochód mógł zostać objęty zwolnieniem podatkowym, w każdym przypadku niezbędne jest między innymi ustalenie:

1. czy czynności faktycznie wykonane poza strefą zostały przeprowadzone przez podmiot korzystający ze zwolnienia na podstawie przepisów strefowych?
2. czy istnieje ścisły, funkcjonalny i nierozerwalny związek pomiędzy "czynnościami podstawowymi", to jest wykonanymi na terenie strefy a "czynnościami pomocniczymi" wykonani poza strefą?
   
   

W konsekwencji, jeżeli w wyniku tak przeprowadzonej oceny okaże się, że "czynności pomocnicze" zostały wykonane przez ten sam podmiot korzystający ze zwolnienia strefowego oraz są one niezbędne do całościowego wytworzenia wyrobu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to czynności takie należy traktować jako działalność pomocniczą niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej objętych zwolnieniem na podstawie art. 17 ust.1 pkt 34 updop. Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a wiec działalności określonej w tym zezwoleniu.

W orzecznictwie podkreśla się, że istnieje możliwość zaliczenia do działalności strefowej, zwolnionej z podatku dochodowego, także przychodów związanych z czynnościami dodatkowymi, wykonywanymi poza strefą, jeżeli gwarancja za dostarczony do klienta towar uzależniona jest od warunków transportu i montażu zapewnianego w łącznej cenie świadczenia przez producenta działającego na terenie strefy – to wartość montażu i transportu na miejsce ostatecznego przeznaczenia, nie stanowiąca istotnego wartościowo elementu w porównaniu do wartości dostarczanego towaru (produktu), jest integralną częścią przedmiotu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w rozumieniu ww. art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego opisanego we wniosku stwierdzić należy, że usługa transportowa wykonywana jest przez podmiot zewnętrzny a nie Wnioskodawcę (czyli podmiot objęty zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy). Działalność w zakresie usługi transportu nie jest wymieniona w zezwoleniu strefowym Wnioskodawcy. W konsekwencji nie ma podstaw aby uznać „usługę transportu” za działalność pomocniczą Wnioskodawcy niezbędną do realizacji konkretnego zadania gospodarczego (transport wyrobów strefowych nie wymaga własnych środków transportu umożliwiających np. dostarczenie kontrahentowi wielkogabarytowych elementów, samochodów cystern itp.). Zatem przychody uzyskane przez Spółkę w związku z obciążeniem kontrahentów kosztami transportu należy kwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych, z której dochód nie podlega zwolnieniu z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

Stanowisko organu podatkowego jest zgodne z powołanym przez Spółkę wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 stycznia 2015r., sygn akt I SA/Kr 1701/14 lub z cytowanym we wniosku wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2011r., sygn. akt II FSK 1139/10. W innym miejscu uzasadnienia wyroku – niż wskazała to Spółka – czytamy, że „przy braku definicji ustawowej "wyrobu wytworzonego na terenie strefy ekonomicznej" dokonując oceny, czy w świetle treści art. 17 ust.1 pkt 34 u.p.d.o.p. dany wyrób może zostać objęty zwolnieniem podatkowym, w każdym przypadku niezbędne jest między innymi ustalenie, czy czynności faktycznie wykonane poza strefą zostały przeprowadzone przez podmiot korzystający ze zwolnienia na podstawie przepisów strefowych, czy istnieje ścisły, funkcjonalny i nierozerwalny związek pomiędzy "czynnościami podstawowymi", to jest wykonanymi na terenie strefy a "czynnościami pomocniczymi" wykonani poza strefą. W konsekwencji, jeżeli w wyniku tak przeprowadzonej oceny okaże się, że "czynności pomocnicze" zostały wykonane przez ten sam podmiot korzystający ze zwolnienia strefowego oraz są one niezbędne do całościowego wytworzenia wyrobu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej(podkr. organu), to czynności takie należy traktować jako działalność pomocnicza niezbędna do realizacji zakresu działalności gospodarczej objętych zwolnieniem na podstawie art. 17 ust.1 pkt 34 u.p.d.o.p.”

Inny z cytowanych przez Wnioskodawcę wyroków, tj. wyrok NSA z dnia 19 listopada 2014r., sygn. akt II FSK 2750/12 dotyczy realizacji przez podmiot trzeci (poza SSE) jednej z faz produkcji wyrobu strefowego. Odnosi się zatem do innego stanu faktycznego niż przedstawiony w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2016 poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.