Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-758/13-2/AJ
z 28 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2013 r. (data wpływu 25.09.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P. Sp. z o.o. dalej („Spółka”) jest spółką prawa handlowego. Spółka prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 152 poz. 1223 ze zm.). Spółka nie jest postawiona w stan likwidacji, ani nie została ogłoszona jej upadłość. Spółka w ramach swojej działalności świadczy szeroko rozumiane usługi doradztwa farmaceutycznego, w tym m.in. usługi pharmacovigilance oraz usługi rejestracji produktów leczniczych. Aktualnie Spółka ma możliwość podpisania z kontrahentem umowy na realizację procesu rozwoju produktu leczniczego. Spółka realizowałaby proces rozwoju produktu leczniczego przy pomocy podwykonawców, a do zadań Spółki należałoby m.in. wybór podwykonawcy/wców i zlecenie badań, koordynowanie pracy podwykonawców, bieżący kontakt i współpraca z podwykonawcami, analiza wykonanych prac/badań przez podwykonawców, nadzór nad ich przeprowadzeniem w sposób zapewniający terminowe zrealizowanie projektu, optymalizacja realizacji projektu - doprowadzenie do jak najszybszego zrealizowania projektu z jednoczesnym zachowaniem najwyższej jakości możliwie najniższej ceny nabywanych usług (kryterium jakości do ceny).

Zgodnie z harmonogramem projektu, opracowanym przez kontrahenta, w ramach realizacji projektu Spółka miałaby do wykonania szereg etapów, scharakteryzowanych jako prace badawcze lub prace rozwojowe. Dokonując wstępnego rozeznania rynkowego przed rozpoczęciem realizacji projektu, Spółka ustaliła, że przy realizacji niektórych etapów projektu najlepsze efekty, z punktu widzenia celów postawionych Spółce przez zleceniodawcę, uzyskałaby podzlecając prace podwykonawcom zagranicznym (Austria, Cypr, Indie). Zgodnie z uzyskanymi informacjami, potencjalni podwykonawcy Spółki są to osoby prawne i rezydenci podatkowi odpowiednio w Austrii, na Cyprze i w Indiach, a Spółka zakłada, z nie uzyska od nich certyfikatów rezydencji podatkowej. Czynnikiem istotnym dla wyboru podwykonawcy krajowego lub zagranicznego będzie kwestia ewentualnego obowiązku pobrania podatku u źródła.

Ewentualne zlecenie prac kontrahentom zagranicznym dotyczyłoby dwóch etapów projektu:

1. badania kliniczne,
2. badania kliniczne weterynaryjne.
   
   

Zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271) badania kliniczne to każde badanie prowadzone z udziałem ludzi w celu odkrycia lub potwierdzenia klinicznych, farmakologicznych, w tym farmakodynamicznych skutków działania jednego lub wielu badanych produktów leczniczych, lub w celu zidentyfikowania działań niepożądanych jednego lub większej liczby badanych produktów leczniczych, lub śledzenia wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu i wydalania jednego lub większej liczby badanych produktów leczniczych, mając na względzie ich bezpieczeństwo i skuteczność.

Natomiast zgodnie z prawem farmaceutycznym badanie kliniczne weterynaryjne to każde badanie, którego celem jest potwierdzenie przewidywanej skuteczności lub bezpieczeństwa badanego produktu leczniczego weterynaryjnego prowadzone z udziałem docelowych gatunków zwierząt.

Upraszczając, badania kliniczne sprowadzają się do sprawdzenia oddziaływania produktu leczniczego na ludzi, a badania kliniczne weterynaryjne sprowadzają się do sprawdzenia oddziaływania produktu leczniczego na zwierzęta. Badanie kliniczne i badanie kliniczne weterynaryjne wykonywaliby inni podwykonawcy.

Badania kliniczne wykonywane przez wszystkie podmioty świadczące tego typu usługi są przeprowadzane zgodnie z międzynarodowymi wytycznymi: Good Clinical Practise (Zasady Prawidłowego Prowadzenia Badań Klinicznych) opracowanymi przez Międzynarodową Konferencję Harmonizacji Dobrej Praktyki Wytwarzania (ICH GCP) oraz GLP (Dobra Praktyka Laboratoryjna), które są jawne, a zastosowanie się do nich powoduje, że otrzymane rezultaty z badań są uważane za wiarygodne przez agencje rejestracyjne produktów leczniczych.

W Polsce powyższe zasady zostały uregulowane rozporządzeniami Ministra Zdrowia.

Z wybranym przez Spółkę podwykonawcą zagranicznym Spółka podpisałaby umowę na realizację badania, która zawierałaby m.in. klauzulę poufności do czego Spółka jest zobowiązana przez swojego Zleceniodawcę. Wybrany przez Spółkę podwykonawca zlecone badanie wykonałby przy wykorzystaniu swojego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych, ale według podstawowych założeń do badań przekazanych podwykonawcy przez Spółkę i zgodnie z międzynarodowymi wytycznymi, Spółka na bieżąco kontrolowałaby również przebieg procesu badania i wszelkie czynności podejmowane w badaniach.

Z zawartych z podwykonawcami umów wynikałoby, iż w ramach wynagrodzenia określonego za wykonanie badania, będą oni zobowiązani również do sporządzenia raportu z przeprowadzonych badań, do którego to raportu autorskie prawa majątkowe zostaną przeniesione na Spółkę. Raport będzie zawierał opis przeprowadzonego badania oraz rezultat uzyskanych wyników. Zdaniem Spółki sporządzenie opisu/podsumowania wykonanej usługi jest w obrocie gospodarczym rzeczą oczywistą i zawartą w cenie usługi, jednakże w celu uniknięcia ewentualnych nieporozumień z podwykonawcą, Spółka zamierza wprowadzić do umowy zapis o przeniesieniu praw autorskich do opisu wykonanego badania i otrzymanych rezultatów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie zobowiązana do pobrania podatku u źródła od płatności dokonywanych na rzecz kontrahentów zagranicznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: Ustawa o CIT) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów,
   
2. a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.
   
   
   

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Natomiast art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, stanowi, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej.

Aby ustalić, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie miała obowiązek pobrania podatku u źródła, należy ustalić, czy przedmiot umowy, którą Spółka podpisze, wypełni, którąś z dyspozycji art. 21 ust. 1. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji pojęcia know-how, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Również w doktrynie brakuje jednolitej wykładni tego pojęcia.

Zgodnie z komentarzem do art. 12 Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku OECD w umowie na zakup know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek (...). Taki rodzaj umowy różni się od umowy o świadczenie usług, według której jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony. Komentarz OECD definiuje pojęcie know-how jako całokształt nieujawnionych informacji technicznych, niezależnie od tego, czy podlegają one opatentowaniu czy nie, niezbędnych do przemysłowego wytwarzania produktu lub stworzenia technologii produkcji. W polskiej doktrynie przyjmuje się, że know-how to informacje o sposobie produkcji nieobjęte patentami, umowami licencyjnymi, gdyż nie mają charakteru wynalazczego. Pojęcie to określa ponadto wiedze technologiczną i specjalne właściwości odkryte przez producenta w rezultacie prowadzonych przez siebie badań, a nieznane konkurencji.

W umowach know-how jedna strona zgadza się podzielić z drugą swą specjalna wiedzą i doświadczeniem, które nie zostały podane do wiadomości publicznej.

Umowę o nabycie know-how odróżnia się od umowy o świadczenie usług, w której jedna ze stron zobowiązuje się do użycia swoich umiejętności zawodowych i doświadczenia, wykonując pracę dla drugiej strony.

Odnosząc powyższe do rozważania do zdarzenia przyszłego przedstawionego prze Spółkę, należy stwierdzić, że jeżeli Spółka podpisze opisaną w zdarzeniu przyszłym umowę, to będzie to umowa o świadczenie usług, ponieważ przedmiotem zawartej umowy będzie wykonanie przez podwykonawcę na rzecz Spółki usługi badawczej, przy wykorzystaniu doświadczenia, narzędzi badawczych (potencjału technicznego) i umiejętności zawodowych podwykonawcy, ale według podstawowych założeń do przeprowadzanego badania przekazanych przez Spółkę. Po wykonaniu usługi, kontrahent przekaże Spółce podsumowanie z wykonanych prac ale będzie to tylko sprawozdanie z wykonania usługi, które będzie zawierało informacje na temat tego co zostało robione (opis przeprowadzonego badania) i jaki jest rezultat przeprowadzonego badania. Sprawozdanie z przeprowadzonego badania, pomimo tego że może zawierać elementy podlegające ochronie przewidzianej dla praw autorskich, ma charakter wyłącznie pewnego potwierdzenia i podsumowania przeprowadzonych badań. Odzwierciedla bowiem (opisuje) zasady, założenia do badań oraz przedstawia ich wyniki, w formie poligraficznej lub elektronicznej.

Nadto ze względu na liczne wymogi prawa farmaceutycznego oraz konieczność przedstawiania wyników badań, po ewentualnym pozytywnym zakończeniu procesu rozwoju produktu leczniczego właściwym organom administracji, (w tym załączenia raportu potwierdzającego przeprowadzone badanie jako jeden z licznych elementów dokumentacji rejestracyjnej produktu leczniczego) istnieje konieczność dokonywania obróbki, modyfikacji, powielania i korzystania z raportów (sprawozdań) podwykonawcy z badań, a w związku z tym zachodzi konieczność przekazania przez podwykonawcę raportu wraz z przysługującymi do raportu autorskimi prawami majątkowymi, celem uniknięcia zarzutu korzystania z niego w sposób naruszający prawa autorskie podwykonawcy.

Zdaniem Spółki, sporządzony raport, pomimo tego że może, choć nie musi zawierać elementy podlegające ochronie przewidzianej dla praw autorskich, ma charakter wtórny (poboczny) w stosunku do usługi przeprowadzonego badania klinicznego i powinien być postrzegany przez pryzmat zasady opodatkowania przyjętej dla usługi (czynności) głównej, jaką jest badanie kliniczne.

Zdaniem Spółki, usługę badania klinicznego i badania klinicznego weterynaryjnego, należy zakwalifikować do usług badawczych, które nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Usługa badań klinicznych nie jest również usługą podobną do świadczeń wskazanych w tym artykule.

Tym samym Spółka nie będzie zobowiązana do po pobrania podatku u źródła przy dokonywaniu płatności na rzecz podwykonawcy - niezależnie od tego, którego kraju będzie on rezydentem.

Ponieważ przepis art. 21 ust. 1 ustawy o CIT nie obejmuje swoim zakresem usługi wykonania badania klinicznego i badania klinicznego weterynaryjnego, przepis art. 21 ust. 2 ustawy o CIT nie znajdzie tutaj zastosowania.

Tym samym Spółka nie będzie musiała sięgać do uregulowań zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania z poszczególnymi krajami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.