Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-806/10-2/AJ
z 27 stycznia 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2010 r. (data wpływu 06.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

• kwalifikacji prawnopodatkowej należności fińskiego rezydenta podatkowego z tytułu usług zarządzania projektem - jest prawidłowe,
• zastosowania przepisów art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 7 ust. 1 polsko-fińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej należności fińskiego rezydenta podatkowego z tytułu usług zarządzania projektem oraz zastosowania przepisów art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 7 ust. 1 polsko-fińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 29.10.2010 r. Wnioskodawca – spółka z ograniczona odpowiedzialnością (dalej także „Spółka”) podpisał z firmą X umowę, na podstawie której zobowiązuje się do świadczenia usług zarządzania projektem instalacji katalitycznego odazotowania spalin (zwanym dalej projektem), który realizuje X. Spółka posiada wyspecjalizowaną kadrę własnych specjalistów, jednak jest to kadra nieliczna, a po raz pierwszy w działalności Spółki zarządzaniu podlegał będzie ww. projekt. W związku z powyższym Spółka zaplanowała, że wykonanie usług zarządzania w pewnej części powierzy poddostawcy, który dysponuje odpowiednio wysoko wykwalifikowanym personelem i który posiada doświadczenie niezbędne dla dobrego wykonania zadań powierzonych Spółce przez X. Konsekwentnie dnia 30.10.2010 r. Spółka zawarła umowę na zakup usług zarządzania projektem z poddostawcą (osobą prawną) będącym fińskim rezydentem podatkowym (dalej zwanym „Usługodawcą”).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka będzie zobowiązana, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej także „PDOP”), do poboru 20% zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz Usługodawcy będącego fińskim rezydentem podatkowym, z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług zarządzania projektem ?
2. Czy na podstawie art. 26 ust. 1 PDOP, posiadając certyfikat rezydencji Usługodawcy będącego fińskim rezydentem, Spółka może zastosować przepisy art. 21 ust. 1 PDOP z uwzględnieniem umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawartej dnia 26.10.1977 roku pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Fińską i na podstawie art. 7 tej Umowy nie pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych Usługodawcy z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług zarządzania projektem ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Na podstawie art. 21 ust. 1 PDOP opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 20% przychodów podlegają dochody osób zagranicznych uzyskane z tyt. wykonanych przez nie na rzecz polskich podmiotów świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Wynagrodzenie z tyt. świadczenia usług zarządzania projektem, zdaniem Spółki, mieści się w kategorii należności z tyt. wymienionych w powołanym przepisie. Spółka stoi na stanowisku, że będzie zobowiązana, na podstawie art. 21 ust 1 PDOP, do poboru 20% zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz Usługodawcy będącego fińskim rezydentem podatkowym, z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług zarządzania projektem.

Ad. 2

Wg zapisów art. 21 ust. 2 PDOP, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Z uwagi na okoliczność, że podmiotem uzyskującym należności byłby w tym przypadku fiński rezydent podatkowy, należy uwzględnić postanowienia umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawartej dnia 26.10.1977 roku pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Fińską. Stosownie do art. 7 tej umowy zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust 7 tej umowy, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane winnych artykułach umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu. Spółka stoi na stanowisku, że należności za świadczenie usług zarządzania projektem nie stanowią dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w innych niż art. 7 regulacjach umowy polsko-fińskiej. Przedmiotowe należności powinny być zatem traktowane jako zyski przedsiębiorstwa opodatkowane na zasadach określonych w art. 7 w/w umowy. Dlatego, jeśli Spółka uzyska certyfikat rezydencji od fińskiego Usługodawcy, wówczas nie będzie zobowiązana pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych Usługodawcy z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług zarządzania projektem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej także „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 ww. ustawy, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów,

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Regulacja ta odzwierciedla zasadę wyrażoną w art. 91 ust. 2 Konstytucji RP.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest zespołem norm kolizyjnych mających na celu rozgraniczenie praw dwóch państw do opodatkowania danego przysporzenia. Umowy takie nie kreują jednak samodzielnie obowiązku podatkowego.

Zgodnie z ust. 1 art. 26 powołanej ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zatem w procesie kwalifikacji prawnopodatkowej dochodów uzyskiwanych w układzie transgranicznym (rozpatrując kwestię ograniczonego obowiązku podatkowego w odniesieniu do nierezydentów) należy przeprowadzić analizę:

1. czy dane przysporzenie podlega opodatkowaniu w Polsce, jeżeli tak, to
2. czy Polska ma prawo do opodatkowania tego przysporzenia w świetle stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub czy prawo to nie jest ograniczone (o ile taka umowa z danym państwem obowiązuje).
   
   

W przedmiotowym przypadku pierwsza z wyżej wymienionych przesłanek jest w sposób oczywisty spełniona z uwagi na jednoznaczne brzmienie wyżej powołanego art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. Zgodnie bowiem z opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę przedmiotem umowy z Usługodawcą jest świadczenie usług zarządzania projektem, a wszelkie usługi zarządzania zostały enumeratywnie wymienione w powołałabym przepisie.

Analizując drugą z ww. przesłanek należy stwierdzić, iż w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia:

• Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Helsinkach dnia 26.10.1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 12, poz. 84, Dz. U. z 1995 r. Nr 106, poz. 517, dalej także „Umowa”) w odniesieniu do dochodów uzyskanych przez kontrahenta do dnia 31.12.2010 r.;
  

• Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Helsinkach dnia 8.06.2009 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej także „Konwencja”) w stosunku do dochodów uzyskanych przez Usługodawcę od 01.01.2011 r.
  
  
  

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Podobnie w myśl art. 7 ust. 1 Konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 7 ust. 2 i ust. 7 Umowy (lub Konwencji) zasada, zgodnie z którą zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, doznaje tylko ograniczenia w przypadku dochodów uzyskiwanych za pośrednictwem zakładu oraz dochodów, które są zaliczane do dochodów określonych w tzw. artykułach specjalnych (np. art. 10 dotyczącego dywidend, art. 11 dotyczącego odsetek, art. 12 dotyczącego należności licencyjnych…), co nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki, zgodnie z którym usługi zarządzania mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za prawidłowe (w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1) – należy uznać za prawidłowe.

Literalna wykładnia powołanego art. 7 ust. 1 odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz art. 26 ust 1 updop wskazuje jednoznacznie, iż również stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeśli Spółka uzyska certyfikat rezydencji od fińskiego Usługodawcy, wówczas nie będzie zobowiązana pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych Usługodawcy z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług zarządzania projektem (w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2) – należy uznać za prawidłowe.

W opinii tut. Organu podatkowego nawet w przypadku, gdyby okazało się, że Usługodawca wypełnia przesłanki wymienione w art. 5 ust. 2 lub ust. 3 Umowy (lub Konwencji), tj. prowadzi działalność w Polsce poprzez zakład, to nie miałoby to wpływu na zakres obowiązków podatkowych Wnioskodawcy, co jest przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.