Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-551/16-1/SK
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wniesieniem certyfikatów inwestycyjnych do funduszu inwestycyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wniesieniem certyfikatów inwestycyjnych do funduszu inwestycyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegając opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zarządzanie funduszami inwestycyjnymi (dalej: „F.I.”), działającymi na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 157 ze zm., dalej: „ustawa u.f.i”). Obsługiwane fundusze są zamkniętymi funduszami inwestycyjnymi, których przedmiotem inwestycji jest nabywanie pakietów wierzytelności w drodze umów sekuratyzacji. W obsługiwanych funduszach Wnioskodawca posiada także certyfikaty inwestycyjne.

Wnioskodawca zamierza obejmować certyfikaty w innych funduszach, z zamiarem realizacji zysku z umorzenia lub zbycia tych certyfikatów. Wnioskodawca może także zarządzać tymi

funduszami na podstawie umów zawartych z Towarzystwami Funduszy Inwestycyjnych. Ponieważ Wnioskodawca nie chce angażować wolnych środków pieniężnych zamierza w celu objęcia certyfikatów dokonywać płatności za nie poprzez wniesienie posiadanych certyfikatów w innych funduszach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie do funduszu inwestycyjnego certyfikatów innego funduszu w zamian za objęcie jego certyfikatów będzie neutralne podatkowo na moment dokonania transakcji, a przychodem do którego rozpoznania będzie zobowiązany Wnioskodawca będzie przychód z ewentualnego umorzenia lub zbycia certyfikatów objętych w zamian za certyfikaty innego F.I. na podstawie art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej: „ustawa CIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie certyfikatów inwestycyjnych posiadanych przez Wnioskodawcę w jednym F.I. do innego F.I. w zamian za jego certyfikaty będzie neutralne podatkowo. Przychód jaki powstanie, będzie miał miejsce jedynie w przypadku umorzenia lub zbycia certyfikatów nowo nabytych przez Wnioskodawcę.

Fundusze inwestycyjne są specyficznymi podmiotami, zarówno pod kątem formalnoprawnych ram funkcjonowania, jak i zakresu przedmiotowego działalności jaką prowadzą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy u.f.i, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust 3 ustawy u.f.i., fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Z powyższego wynika, że jedynym przedmiotem działalności funduszy inwestycyjnych jest z jednej strony pozyskiwanie środków od potencjalnych uczestników funduszu, poprzez proponowanie jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych. Jednocześnie, szczególny nacisk położony jest na dbałość przy określaniu polityki inwestycyjnej o interes uczestników a więc podmiotów, które nabyły np. certyfikaty. Z kolei z tych konkluzji wypływa wniosek, że jedynym założeniem uczestników funduszu jest uczestnictwo w działalności inwestycyjnej i oczekiwanie osiągnięcia korzyści wynikających z przyrostu wartości majątku netto funduszu.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy u.f.i, uczestnikami funduszu inwestycyjnego są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej:

1. na rzecz których w rejestrze uczestników funduszu są zapisane jednostki uczestnictwa lub ich ułamkowe części albo
2. będące posiadaczami rachunku papierów wartościowych, na którym są zapisane certyfikaty inwestycyjne, albo będące osobami uprawnionymi z certyfikatów inwestycyjnych zapisanych na rachunku zbiorczym, albo
3. uprawnione z certyfikatów inwestycyjnych w formie dokumentu, albo
4. wskazane w ewidencji uczestników funduszu jako posiadacze certyfikatów inwestycyjnych, które nie mają formy dokumentu.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 2 ustawy u.f.i, jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego.

Certyfikaty inwestycyjne oferowane są przez zamknięte fundusze inwestycyjne. Zasadą jest, że objęcie certyfikatów następuje za zapłatę w formie pieniężnej (art. 7 ust. 1 u.f.i). Przepisy u.f.i dopuszczają jednak możliwość dokonania zapłaty za obejmowane certyfikaty także w formie niepieniężnej.

Zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy u.f.i, statut funduszu inwestycyjnego zamkniętego może przewidywać dokonywanie wpłat na certyfikaty inwestycyjne papierami wartościowymi, udziałami w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością lub prawami, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2.

Wykładnia art. 7 ust. 1 w zw. z art. 128 ust. 1 u.f.i prowadzi do wniosku że obie formy są po prostu zapłatą za objęcie certyfikatów. Tym samym, skutki prawne zarówno dokonania wpłat w formie pieniężnej jaki i nie pieniężnej są tożsame i prowadzą do spełnienia świadczenia nabywcy certyfikatów.

Wniesienie certyfikatu nie jest także aportem z jakim mamy do czynienia w przypadku obejmowania udziałów w spółkach kapitałowych w zamian za wkład niepieniężny.

Z wykładni literalnej art. 128 ust. 1 u.f.i, wynika także, że jedyna transakcja w której dochodzi do zbycia (sprzedaży) to transakcja przekazania przez fundusz certyfikatów i ich objęcia przez Wnioskodawcę.

Przeniesienie już posiadanych certyfikatów w innych funduszach przez Wnioskodawcę nie jest sprzedażą, a otrzymane certyfikaty nie stanowią zapłaty, na rzecz Wnioskodawcy.

Objęcie certyfikatów nie powoduje też powstania przychodu ze źródeł związanych z obejmowaniem udziałów w spółkach, zdaniem Wnioskodawcy wskazuje na to wykładnia art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, zgodnie z którym, przychodem jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio. Ustawodawca nie objął wspomnianym przepisem certyfikatów inwestycyjnych obejmowanych w funduszach, nie objął nim też wniesienia takich certyfikatów do funduszu w zamian za jego certyfikaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynika to z oczywistych cech ty papierów wartościowych, które co już podkreślono nie zawierają w sobie praw tożsamych z udziałem/akcją w spółce kapitałowej, jednocześnie nabycie certyfikatów w innym F.I. nie stanowi o nabyciu w nim udziału o cechach tożsamych z udziałem w spółkach kapitałowych. Nieobjęcie dyspozycją art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT objęcia certyfikatów inwestycyjnych, wskazuje jednoznacznie na fakt że ustawodawca z założeniem zasady jego racjonalności, również zauważa różnice w cechach praw inkorporowanych przez certyfikaty inwestycyjne względem np. udziałów w spółce.

Przeniesienie certyfikatów które Wnioskodawca posiada w jednym funduszu w zamian za objęcie certyfikatów w innym, nie jest także zdaniem Wnioskodawcy zbyciem tych wnoszonych.

Certyfikat inwestycyjny jest papierem wartościowym w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U z 2014 r., poz. 94 ze zm.), może więc być przedmiotem obrotu.

Tym samym, może być przedmiotem umowy sprzedaży w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r Kodeks cywilny (t.j. Dz.U z 2016 r., poz. 380 ze zm., dalej: „KC”). Zgodnie z art. 535 KC, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Objecie certyfikatów F.I. w zamian za certyfikaty innego F.I., nie spełnia powyższej definicji sprzedaży - Wnioskodawca w ramach transakcji objęcia certyfikatów, nie występuje jako sprzedawca, zobowiązany do przeniesienia własności rzeczy (prawa majątkowego) na F.I., a F.I. nie zobowiązuje się do zapłaty za nie ceny.

Mimo że art. 130 ust. 2 ustawy u.f.i, zawiera normę zgodnie z którą w przypadku zapłaty papierami wartościowymi za obejmowane certyfikaty inwestycyjne, w formie innej niż zdematerializowane papiery wartościowe, obejmujący przenosi na fundusz własność tych papierów, to zdaniem Wnioskodawcy nie należy utożsamiać tego zdarzenia ze sprzedażą tych papierów w rozumieniu art. 535 KC. Ponieważ papier wartościowy stanowi zapłatę za obejmowane certyfikaty, przyznający je fundusz musi mieć prawo do dysponowania przedmiotem tej zapłaty. Wynika to także z faktu, że fundusz inwestycyjny musi dokonać lokowania zebranych środków, zgodnie z przedmiotem swojej działalności, niezależnie od tego czy będą to środki pieniężne, czy inne prawa majątkowe (art. 3 ust. 1 ustawy u.f.i.).

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 130 ust. 2 ustawy o u.f.i. należy rozpatrywać łącznie z art. 128 ust. 1 ustawy u.f.i, a więc przeniesienie własności papierów wartościowych stanowi jedynie dopełnienie formalnoprawne dokonanej zapłaty w tej formie.

Stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a F.I. oparty jest o wolę objęcia certyfikatów przez Wnioskodawcę w zamian za przeniesienie innych certyfikatów na oferenta tych certyfikatów, a więc F.I.

Wnioskodawca wskazuje na wykładnię art. 128 ust. 1 u.f.i, zgodnie z którą w przypadku objęcia certyfikatów za papiery wartościowe, jest to jedynie forma zapłaty w zamian za ich objęcie.

Co podnosił już Wnioskodawca, zgodnie z art. 3 ust. 1 u.f.i, F.I. obejmujący certyfikaty jako zapłata za wydawane przez siebie, będzie zobowiązany do lokowania środków pochodzących z emisji certyfikatów inwestycyjnych. Tym samym, będzie dążył do pozyskania środków np. z umorzenia lub sprzedaży otrzymanych jako zapłata papierów wartościowych. To F.I. który otrzyma w tej formie zapłatę, będzie realizował prawa z tych papierów wartościowych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Ustawodawca w powołanym przepisie użył sformułowania „odpłatnego zbycia”, tym samym aby powstał przychód, musiałoby dojść do odpłatności na rzecz Wnioskodawcy dokonanej przez F.l. Zdaniem Wnioskodawcy, aby mówić o przychodzie w rozumieniu art. 14 ustawy CIT, a więc z odpłatnego zbycia, musiałoby istnieć pomiędzy Wnioskodawcą a F.I. zobowiązanie do zapłaty ceny za przenoszone przez Wnioskodawcę certyfikaty. Takie zobowiązanie powstaje tylko w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym po stronie Wnioskodawcy, który zobowiązany jest do zapłaty ceny za certyfikaty obejmowane. Analogiczna konkluzja wynika z wykładni art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy CIT, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodu nie uważa się wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; z zastrzeżeniem ust. 7e. Odsunięcie w czasie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem papierów wartościowych, koreluje ściśle z momentem w którym rozpoznawane są przychody, a więc w momencie umorzenia certyfikatu lub jego odpłatnej sprzedaży.

Wykładnia art. 128 ust. 1 u.f.i. w zw. z art. 14 oraz art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy CIT, jednoznacznie wskazuje że przeniesienie certyfikatów w zamian za objecie ich w innym F.I. nie jest umową ich sprzedaży, a te obejmowane nie stanowią ceny w zamian za wnoszone. Wnoszone certyfikaty stanowią jedynie zapłatę za te obejmowane.

Zdaniem Wnioskodawcy, co wynika z wykładni przepisów ustawy u.f.i, obejmowane certyfikaty w F.I, które będą przekazane Wnioskodawcy nie stanowią w zdarzeniu przyszłym; substytutu pieniądza a więc nie stanowią zapłaty dokonanej przez F.I. na rzecz Wnioskodawcy.

F.I. nie nabędzie certyfikatów od Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało jemu także roszczenie związane z wydaniem ich przez Wnioskodawcę co stanowi typowy element oświadczeń woli przy umowie sprzedaży. Roszczenie F.I. sprowadza się do prawa żądania zapłaty za wydawane certyfikaty. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, F.I. w którym będą obejmowane certyfikaty na żadnym etapie transakcji nie wystąpi jako nabywca a Wnioskodawca jako sprzedawca. Przepisy podatkowe nie zawierają definicji „pieniądza” tym samym należy sięgnąć do wykładni systemowej zewnętrznej posiłkując się przepisami ustawy z 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (t.j. Dz.U. z 2002 r., Nr. 141 poz. 1178 ze zm., dalej: „ustawa PD”) i pojęcia wartości dewizowych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy PD, krajowymi środkami płatniczymi są: waluta polska oraz papiery wartościowe i inne dokumenty, pełniące funkcję środka płatniczego, wystawione w walucie polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, certyfikat inwestycyjny nie zawiera cech, pozwalających na przypisanie jemu cech środka płatniczego, tym samym nie pełni funkcji środka płatniczego,

Certyfikat inwestycyjny wyceniany jest przez fundusz wg metodologii wyceny przez ten fundusz przyjętej, co oznacza, że nie niesie za sobą określonej wartości, gdyż ta może zmieniać się w czasie.

Co więcej oparcie wartości certyfikatu na wycenie dokonywanej przez F.I, prowadzi do wniosku, że ich wartość nie podlega kształtowaniu w drodze umowy. Zgodnie z art. 128 ust. 2 u.f.i., w przypadku zapłaty za objecie certyfikatów, F.I. dokona ich wyceny (...) według metody przyjętej przez fundusz dla wyceny aktywów.

Nabywając certyfikaty, nabywca otrzymuje określony wartościowo na dzień dokonania wyceny papier wartościowy, jednakże musi w zamian za jego objęcie dokonać płatności, czy to w formie pieniężnej, czy np. poprzez przeniesienie na ten fundusz praw z papierów wartościowych. Tak ukształtowane cechy certyfikatów, zdaniem Wnioskodawcy nie uprawniają do twierdzenia, że ich przeniesienie i otrzymanie nowych jest w istocie umową sprzedaży certyfikatów przenoszonych przez Wnioskodawcę na F.I., których cena odpowiada certyfikatom objętym przez Wnioskodawcę. F.I. nie dokonuje więc płatności przydzielonymi certyfikatami, gdyż co już wyżej podnosił Wnioskodawca, nie jest zamiarem stron sprzedaż przez Wnioskodawcę posiadanych certyfikatów ani ich kupno przez F.I. ale dokonanie zapłaty przez Wnioskodawcę za objęcie nowych.

Poza tym, ewentualna realizacja praw z tych papierów przechodzi na obejmujący je fundusz. Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym jedynym przychodem jaki powstanie po stronie Wnioskodawcy będzie umorzenie certyfikatów nowo objętych lub ich ewentualne zbycie.

Ustawa CIT nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących źródła przychodu w przypadku umorzenia certyfikatów, bez wątpienia transakcja objęcia certyfikatów nie stanowi źródła przychodu z udziałów w zyskach. Wynika to z wykładni przepisów ustawy CIT, przede wszystkim z faktu, że ustawodawca nie objął przychodów z umorzenia certyfikatów dyspozycją art. 10 ustawy CIT, co wskazuje jednoznacznie, że przychody te nie są traktowane jako zdarzenia mające związek z udziałem w zyskach funduszu. Wykładnia art. 10 ustawy CIT, wskazuje na jednoznaczne objęcie jego zakresem, kwestii związanych z udziałami w spółkach kapitałowych (w tym spółek komandytowo - akcyjnych), ich przekształcania oraz likwidacji. Fundusz inwestycyjny nie jest spółką kapitałową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeksu spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), inny jest też cel jego działalności, jednocześnie certyfikat inwestycyjny nie jest prawem udziałowym analogicznym z udziałami w spółkach z o.o. lub akcjami w spółkach akcyjnych, co uprawnia do twierdzenia, że w przypadku umorzenia należy stosować zasady ogólne a więc art. 12 ust. 1 w zw. z art. 7 oraz 14 ustawy CIT.

Przychodem będzie także ewentualne zbycie przez Wnioskodawcę certyfikatów inwestycyjnych, które Wnioskodawca objął, na rzecz podmiotów trzecich, wówczas przychód byłby rozpatrywany zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy CIT.

Przychodem dla Wnioskodawcy może być także, w przypadku odpowiednich postanowień statutu F.l., wypłata z dochodów funduszu. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4a ustawy CIT, przychodem są dla uczestników funduszy inwestycyjnych - otrzymane dochody funduszu, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.

Jest to szczególna forma partycypacji w „przyroście” aktywów F.I., który w momencie gdy status to przewiduje może dokonywać wypłat, bez konieczności nabywania certyfikatów i ich umarzania. Jednakże w rozumieniu ustawy CIT, przychody te nie są przychodami z udziału w zyskach na co wskazuje umiejscowienie ich w kategorii przychodów opodatkowanych na podstawie art. 12 ust. 1, a nie art. 10 ustawy CIT.

Powyższe pozwala na konkluzję, że ustawodawca inaczej traktuje otrzymane dochody od F.I., niż w przypadku dochodów wypłacanych przez spółki kapitałowe.

Powyższe konkluzje uprawniają, zdaniem Wnioskodawcy do twierdzenia, że wniesienie do funduszu w zamian za objęcie jego certyfikatów, certyfikatów posiadanych przez Wnioskodawcę nie stanowi zdarzenia z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Wnioskodawca zwrócił również uwagę na istotną cechę przychodu. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, natomiast przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych (...) jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Wykładnia powołanych przepisów wskazuje, że przychodem podatkowym są takie przysporzenia, które zostały otrzymane, także jeżeli są tylko należne, przy czym w przypadku zbycia praw majątkowych, przychód ten określają strony umowy.

Przychód jest więc wartością określoną, definitywnie zwiększającą aktywa podatnika. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym dla Wnioskodawcy takim definitywnym zwiększeniem aktywów będzie objęcie certyfikatów, jednakże ze względu na neutralny podatkowo - na moment objęcia - charakter zdarzenia, będzie to zwiększenie w ujęciu bilansowym, w znaczeniu przepisów CIT, będzie nim dopiero umorzenie lub zbycie certyfikatów inwestycyjnych. Zapłata certyfikatami inwestycyjnymi, stanowi w istocie zmniejszenie aktywów Wnioskodawcy. Wniesienie certyfikatów w zamian za objęcie innych nie stanowi definitywnego przysporzenia dla Wnioskodawcy, na moment wniesienia Wnioskodawca otrzyma jedynie certyfikaty reprezentujące określony udział w aktywach F.I, tym samym Wnioskodawca wnosząc certyfikaty innego F.I, nie zrealizuje żadnego realnego zysku, co więcej nie ma pewności, że zysk taki kiedykolwiek zrealizuje. Wartość certyfikatów, także mających stanowić formę zapłaty, na co wskazywał Wnioskodawca, zależy od wyceny funduszu, co oznacza że w momencie realizacji z nich praw ich wartość może nie odpowiadać ich wartości na moment objęcia. Tym samym, nie można, zdaniem Wnioskodawcy uznać, że obejmowane certyfikaty stanowią zapłatę w zamian za te wnoszone, a tym samym realizuje się przychód określony w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ustawy CIT.

Wykładnia powołanych przepisów, prowadzi także zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że możliwość spełnienia świadczenia wynikającego ze zobowiązania podatkowego, powinna wynikać ze źródła przychodu powodującego powstanie obowiązku podatkowego. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie otrzyma żadnych środków będących wartością pieniężną lub stanowiących jej substytut, nie będą nimi na pewno objęte certyfikaty. Dopiero realizacja praw z certyfikatów objętych spowoduje u Wnioskodawcy powstanie definitywnego zwiększenia jego aktywów, a tym samym powstanie przychodu.

Nie bez znaczenia dla niniejszego zdarzenia przyszłego jest także fakt, że wniesione do F.I. certyfikaty innego F.I., zwiększą aktywa tego pierwszego. Tym samym, wartość certyfikatów, którą określi F.I. na moment np. ich umorzenia będzie obejmowała także te wniesione przez Wnioskodawcę. Tym samym, doszłoby do podwójnego opodatkowania tego samego przedmiotu - raz ze zbycia certyfikatów, dwa z umorzenia tych nabytych a zawierających w sobie wartość przeniesionych. Wnioskodawca podnosił już w niniejszym uzasadnieniu, że F.I. nie nabywa certyfikatów od Wnioskodawcy, a Wnioskodawca ich nie zbywa na rzecz F.I. Wnioskodawca obejmie certyfikaty, dokonując zapłaty za nie posiadanymi certyfikatami w innych F.1., jednocześnie ta forma zapłaty będzie dotyczyła objęcia certyfikatów, a więc zdarzenia neutralnego podatkowo.

Istotne w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym jest także zdaniem Wnioskodawcy wskazanie, że przez przeniesienie posiadanych certyfikatów przez Wnioskodawcę nie stanowi realizacji z nich praw, w szczególności nie dochodzi do ich umorzenia, a także co podnosił wyżej Wnioskodawca do ich zbycia.

Powyższe znajduje także oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tak np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 13 lutego 2014 r. sygn. I SA/Kr 2051/13, a także wyrok NSA z 8 marca 2013 r. sygn. II FSK 1479/11. Powołane przykładowe wyroki dotyczą wprawdzie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz wnoszenia udziałów/akcji w spółkach kapitałowych w zamian za objęcie certyfikatów, jednakże ze względu na analogiczne uregulowanie kwestii przychodów, są potwierdzeniem tez stawianych przez Wnioskodawcę w odniesieniu do zdarzenia przyszłego, w szczególności tezy o tym, że przeniesienie posiadanych przez Wnioskodawcę certyfikatów w zamian za objęcie innych jest jedynie formą zapłaty, a więc związane jest ściśle ze zdarzeniem nie wywołującym skutków podatkowych na moment obejmowania certyfikatów w F.I.

Powołane wyroki, potwierdzają także tezę postawioną przez Wnioskodawcę, że certyfikat inwestycyjny nie stanowi substytutu pieniądza, nie jest więc środkiem płatniczym, tym samym F.I, na którego będą przeniesione certyfikaty inwestycyjne, nie może dokonać zapłaty certyfikatem za nabycie praw majątkowych.

W związku z powyższym w opisanym zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie przychód w momencie wnoszenia certyfikatów inwestycyjnych posiadanych przez Wnioskodawcę do innego funduszu w zamian za objęcie jego certyfikatów. Wniesienie certyfikatów nie stanowi więc ich zbycia na rzecz funduszu, stanowi natomiast zapłatę za objęcie certyfikatów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przy czym, w myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Podkreślenia wymaga, że updop nie definiuje źródeł przychodów (odmiennie niż w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych). Zasadą jest, że za źródło przychodu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych uznaje się każdy zindywidualizowany stosunek prawny, zdarzenie lub stan faktyczny, z którym wiąże się uzyskanie przychodu, a wyjątki od tej zasady wynikać muszą z konkretnego przepisu ustawy wyłączającego, bądź zwalniającego konkretny dochód od opodatkowania. Podatek dochodowy od osób prawnych ma zatem cechy podatku globalnego (powszechnego) obejmującego swoim zakresem przedmiotowym wszelkie uzyskiwane w ciągu roku podatkowego przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bez względu na to, czy mają one charakter periodyczny, czy jednorazowy.

W art. 12 ust. 1 updop, ustawodawca wyszczególnił jedynie przykładowe rodzaje przysporzeń, uznawanych za przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wyliczenie to nie stanowi katalogu zamkniętego, o czym świadczy zwrot „w szczególności”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe.

Należy wskazać, że co prawda ustawodawca nie definiuje pojęcia wartości pieniężnych, jednak przyjmuje się (por. L. Błystak, H. Łysikowska w: Podatek dochodowy od osób prawnych, op. cit. s.196), że pod pojęciem tym rozumieć należy aktywa finansowe, stanowiące substytut pieniądza, a więc przede wszystkim papiery wartościowe, a także środki płatnicze (jak weksle, czeki, akredytywy, przekazy).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 94 ze zm.), przez papiery wartościowe rozumieć należy, akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego, inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).

Wobec powyższego, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, wartościami pieniężnymi mogą być certyfikaty inwestycyjne.

Jednocześnie zauważyć należy, że kwestie dotyczące nabywania jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych reguluje ustawa z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 157 ze zm., dalej: „u.f.i.”).

Zgodnie z art. art. 3 ust. 1 u.f.i., fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 u.f.i., do funduszu inwestycyjnego mogą być wniesione:

1. zdematerializowane papiery wartościowe - jeżeli statut funduszu tak stanowi, lub
2. inne niż zdematerializowane papiery wartościowe, udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością lub prawa, o których mowa w art. 147 ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2 - jeżeli ustawa oraz statut funduszu tak stanowią.
   
   

Przy czym, wniesienie do funduszu praw majątkowych, o których mowa w ust. 2, zrównane jest z wpłatą (art. 7 ust. 3 u.f.i.).

W przypadku wniesienia papierów wartościowych innych niż zdematerializowane i udziałów w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, lub praw do nieruchomości, osoba zapisująca się na certyfikaty przenosi, w drodze umowy, zgodnie z odrębnymi przepisami, prawa z tych papierów, udziałów, praw majątkowych na towarzystwo funduszy inwestycyjnych (art. 28 ust. 2 u.f.i.). Dokonuje zatem ich zbycia (wszelkie prawa własności papierów wartościowych i praw majątkowych przechodzą na fundusz inwestycyjny) i otrzymuje w zamian ekwiwalent w postaci certyfikatów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać wpłaty na certyfikaty inwestycyjne poprzez przeniesienie na rzecz funduszu inwestycyjnego posiadanych certyfikatów inwestycyjnych w innych funduszach.

Jak już wyżej wskazano, w momencie przeniesienia posiadanych certyfikatów inwestycyjnych na rzecz innego funduszu inwestycyjnego w zamian za certyfikaty inwestycyjne, dochodzi do zbycia tych certyfikatów na rzecz tego funduszu oraz do jednoczesnego nabycia innych papierów wartościowych, tj. certyfikatów inwestycyjnych. Zatem, nastąpi odpłatne przeniesienie praw z certyfikatów inwestycyjnych na rzecz innego funduszu inwestycyjnego, co powoduje zmianę ich właściciela – właścicielem staje się bowiem fundusz inwestycyjny – stąd mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem posiadanych certyfikatów w zamian certyfikaty inwestycyjne o określonej wartości. Jak powyżej wykazano certyfikaty te, będące papierami wartościowymi stanowią substrat pieniądza, a więc wartość pieniężną, w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 updop. Przy czym, nie ma wątpliwości, że odpłatne zbycie posiadanych certyfikatów inwestycyjnych stanowi źródło przychodów.

Reasumując, mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przeniesienie posiadanych certyfikatów na rzecz funduszu inwestycyjnego, w zamian za certyfikaty inwestycyjne, będzie implikowało powstanie przychodu, określonego w art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, o wartości stanowiącej wartość objętych certyfikatów inwestycyjnych.

Tym samym, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wniesienie posiadanych certyfikatów inwestycyjnych do innego funduszu inwestycyjnego w zamian za certyfikaty inwestycyjne będzie neutralne podatkowo, a przychód jaki powstanie, będzie miał miejsce jedynie w przypadku umorzenia lub zbycia certyfikatów należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zauważyć, że w zakresie oceny prawnopodatkowych skutków przeniesienia papierów wartościowych na rzecz funduszu inwestycyjnego w zamian za certyfikaty inwestycyjne brak jest jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Stanowisko odmienne do zaprezentowanego przez Wnioskodawcę zajął m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z:

• 21 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 928/12,
• 22 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 54/11,
• 6 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 2056/09,
• 30 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 896/10.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.