Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-131/16/MCZ
z 4 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 26 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 23 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych poniesienia kosztów uzyskania kredytu oraz spłaty przez współkredytobiorcę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych poniesienia kosztów uzyskania kredytu oraz spłaty przez współkredytobiorcę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 10 czerwca 2016 r. znak: IBPB-2-1/4515-131/16/MCZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 23 czerwca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 11 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała wraz z ojcem umowę kredytu „kredyt mieszkaniowy własny kąt hipoteczny z oprocentowaniem zmiennym”. Wnioskodawczyni jest studentką i nie posiada żadnych dochodów, a więc nie ma również zdolności kredytowej. W umowie kredytowej Wnioskodawczyni z ojcem są ujęci jako kredytobiorcy i jak wynika z zapisów zawartych w umowie odpowiadają solidarnie za zadłużenie wynikające z umowy. Paragraf 44 umowy kredytowej mówi „Kredytobiorcy odpowiadają solidarnie za zadłużenie wynikające z umowy”.

W akcie notarialnym – umowie sprzedaży mieszkania, jako nabywca i jedyny właściciel lokalu widnieje tylko Wnioskodawczyni, bez udziału ojca. Kwota kredytu wynosi 169.474,40 zł i zawarta jest na 180 miesięcy.

Dodatkowymi kosztami kredytu są:

• prowizja za udzielenie kredytu, tj. kwota 3.389,49 zł,
• koszt wyceny wartości nieruchomości stanowiącej przedmiot zabezpieczenia: 400,00 zł,
• raty kredytu to około 1.300,00 zł miesięcznie.
  
  

Koszty dodatkowe związane z kredytem tj. prowizja za udzielenie kredytu, koszt oceny wartości nieruchomości zostały przelane z konta jej ojca na rzecz banku. Dopóki Wnioskodawczyni nie pójdzie do pracy to ojciec i jednocześnie kredytobiorca będzie spłacał raty kredytu ze swojego konta. Gdy Wnioskodawczyni pójdzie do pracy wspólnie będą spłacać raty kredytu.

W uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

Koszty związane z uzyskaniem kredytu oraz spłata części rat kredytu bankowego wspólnie zaciągniętego z ojcem na zakup mieszkania, które jest tylko własnością Wnioskodawczyni nie stanowią darowizny środków pieniężnych. Wspólnie zaciągnięty przez Wnioskodawczynie i jej ojca kredyt hipoteczny na zakup mieszkania nie wiązał się z podpisaniem przez nich umowy darowizny ani żadnej innej oprócz bankowej.

Zgodnie z zawartą z bankiem umową Wnioskodawczyni razem z ojcem są zobowiązani do solidarnej spłaty kredytu, pokrycia kosztów przyznania kredytu oraz spłaty rat kredytu. Zgodnie z ww. umową pokrycie kosztów kredytu i spłat części rat przez jej ojca jest tylko wywiązaniem się przez niego ze zobowiązania wynikającego z umowy kredytowej. Ojciec Wnioskodawczyni w ten sposób spłaca własny dług i nie dochodzi tu do obdarowania Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni jak tylko podejmie pracę będzie sama spłacać kredyt.

Poniesienie przez jej ojca kosztów uzyskania kredytu bankowego oraz spłata części rat nie jest następstwem dokonanej przez ojca darowizny, bowiem nie taki był cel poniesienia ww. kosztów przez ojca. Dokonane wpłaty na rzecz banku są jedynie wywiązaniem się ojca ze zobowiązania wynikającego z zawartej z bankiem umowy.

W związku z powyższym – z uwzględnieniem zmian wynikających z uzupełnienia wniosku – zadano następujące pytanie:

Czy fakt pokrycia przez ojca Wnioskodawczyni kosztów uzyskania kredytu i przyszła spłata części rat celem pokrycia zobowiązania wobec banku wiąże się z powstaniem po stronie Wnioskodawczyni, czyli drugiego kredytobiorcy (solidarnie zobowiązanego do spłaty kredytu) obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn i czy w związku z tym podlega obowiązkowi zgłoszenia nabycia majątku w drodze darowizny na formularzu SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawczyni, fakt pokrycia kosztów uzyskania kredytu i spłata części rat kredytu przez jej ojca nie wiąże się z powstaniem po jej stronie obowiązku podatkowego, określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Przedmiotowy kredyt oraz koszty związane z jego uzyskaniem stanowią solidarne zobowiązanie obydwu kredytobiorców do jego spłaty.

W związku z tym pokrycie przez ojca kosztów uzyskania kredytu i spłata części rat nie stanowi obdarowania Wnioskodawczyni, a jedynie zwolnienie przez ojca z części długu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie należy stosować prawną definicję tego pojęcia unormowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowny, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Ponadto, nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu.

Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny – nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Decydujące znaczenie dla dokonania tej oceny prawnopodatkowej ma zatem treść umowy wiążącej strony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zawarła wspólnie ze swoim ojcem umowę kredytu mieszkaniowego. Wnioskodawczyni z ojcem w umowie kredytowej są ujęci jako kredytobiorcy i zgodnie z umową odpowiadają solidarnie za zadłużenie wynikające z umowy. Kwota zaciągniętego kredytu została przeznaczona na nabycie lokalu mieszkalnego na wyłączną własność Wnioskodawczyni. Koszty związane z uzyskaniem kredytu (prowizja za udzielenie kredytu, koszt oceny wartości nieruchomości ) poniósł ojciec Wnioskodawczyni. Dopóki Wnioskodawczyni nie podejmie pracy to ojciec jako współkredytobiorca będzie spłacał raty kredytu ze swojego konta. Gdy Wnioskodawczyni podejmie pracę wspólnie będą spłacać raty kredytu.

Jak z powyższego wynika w przedstawionym stanie faktycznym wystąpiły następujące czynności prawne:

1. zawarcie z bankiem umowy kredytu przez Wnioskodawczynię wspólnie z jej ojcem i spłata części rat kredytu przez jednego z dłużników (ojca Wnioskodawczyni) zobowiązanego solidarnie do spłaty kredytu oraz pokrycie przez ojca Wnioskodawczyni kosztów uzyskania kredytu;
2. zawarcie umowy sprzedaży – nabycie własności lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, fakt pokrycia kosztów uzyskania kredytu i spłata części rat kredytu przez jej ojca nie wiąże się z powstaniem po jej stronie obowiązku podatkowego, określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Przedmiotowy kredyt oraz koszty związane z jego uzyskaniem stanowią solidarne zobowiązanie obydwu kredytobiorców do jego spłaty. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że pokrycie przez ojca kosztów uzyskania kredytu i spłata części rat nie stanowi obdarowania Wnioskodawczyni, a jedynie zwolnienie przez ojca z części długu.

Dokonując oceny skutków prawnopodatkowych w podatku od spadków i darowizn należy mieć na względzie przedmiot opodatkowania tym podatkiem, którym jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego.

W opisanym stanie faktycznym, źródłem pokrycia kosztów uzyskania kredytu i spłata części rat kredytu przez ojca Wnioskodawczyni, a także w przyszłości przez Wnioskodawczynię, jest umowa kredytu. Taka natomiast umowa stanowi odrębny od umowy darowizny stosunek zobowiązaniowy. Zatem faktu pokrycia kosztów uzyskania kredytu i spłata części kredytu przez jednego wspólkredytobiorcę (ojca Wnioskodawczyni), tj. dłużnika solidarnego z umowy kredytu, nie można zakwalifikować jako darowizny. Oznacza to, że powyższe nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego określonego w ustawie o podatku od spadków i darowizn u kredytobiorcy, który nie poniósł kosztów uzyskania kredytu i nie dokonuje spłaty części rat kredytu.

Jak wskazano powyżej przedmiotem opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Katalog tytułów nabycia wymieniony w tym przepisie ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wyłącznie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając powyższe na względzie oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni. Pokrycie kosztów uzyskania kredytu oraz spłata przez jej ojca (dłużnika solidarnego) części rat kredytu, choć przeznaczonego na nabycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawczynię, nie przesądza o darowiźnie oraz powstaniu obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn dla Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie– w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.