Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-471/16-2/RR
z 19 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2016 r. (data wpływu 22 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku badań diagnostycznych świadczonych na rzecz podmiotów będących organizatorami udzielania świadczeń zdrowotnych dla potrzeb działalności ubezpieczeniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku badań diagnostycznych świadczonych na rzecz podmiotów będących organizatorami udzielania świadczeń zdrowotnych dla potrzeb działalności ubezpieczeniowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jako podmiot leczniczy świadczy usługi w zakresie opieki medycznej na terytorium Polski. Wyżej wymienione usługi Wnioskodawca świadczy także dla podmiotów będących organizatorami udzielania świadczeń zdrowotnych dla potrzeb działalności ubezpieczeniowej w wykonaniu odrębnych umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi / zakładami ubezpieczeń (dalej: Podmiot Zlecający).

Na podstawie zawartych umów Podmiot Zlecający, działający na rzecz i w imieniu ubezpieczycieli oraz w wykonaniu zawartych w tym celu umów powierza Wnioskodawcy świadczenie usług medycznych. Przedmiotowe usługi polegają na przeprowadzeniu specjalistycznych badań diagnostycznych wraz z opisem ich wyników, osób ubiegających się o odszkodowanie od ubezpieczycieli oraz zawierających umowy ubezpieczenia z towarzystwami ubezpieczeniowymi / zakładami ubezpieczeń w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość co do prawidłowości zastosowania stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług świadczonych dla Podmiotów Zlecających.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w odniesieniu do usług wymienionych w opisie stanu faktycznego (usługi medyczne świadczone dla Podmiotów Zlecających) ma prawo do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie stosownych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do usług medycznych świadczonych wobec Podmiotów Zlecających, zastosowanie ma zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług - zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych, wykonywanych w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Obecnie, na podstawie nieprawidłowej oceny charakteru świadczonych usług, Wnioskodawca opodatkowuje je stawką podstawową w wysokości 23%.

Rolą zakładów ubezpieczeń jest wypłata odszkodowania i zadośćuczynienia należnego osobie poszkodowanej (w przypadku ubezpieczeń OC) lub ubezpieczonej (w przypadku pozostałych ubezpieczeń) wskutek zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek ustalić wysokość świadczenia po wyjaśnieniu wszelkich okoliczności sprawy, m. in. po ustaleniu wysokości uszczerbku na zdrowiu, a ten zależy od zakończenia procesu leczenia. Ponadto zakłady ubezpieczeń w zakresie ubezpieczeń OC komunikacyjnego (czyli tych, w kontekście których kierowane są do Wnioskodawcy osoby poszkodowane) mają oprócz wypłaty zadośćuczynienia obowiązek dokonania zwrotu osobie poszkodowanej wszelkich kosztów diagnostyki i leczenia poniesionych w związku z wypadkiem. Innymi słowy zakłady ubezpieczeń ostatecznie finansują osobie poszkodowanej koszt diagnostyki i proces leczenia, a dodatkowo zgromadzone w tym procesie dokumenty wykorzystują dla potrzeb wewnętrznej oceny okoliczności. Tak właśnie wygląda sytuacja w przypadku osób, które są do Wnioskodawcy kierowane za pośrednictwem Podmiotów Zlecających. Zakład ubezpieczeń oceniając stan zdrowia osoby poszkodowanej dochodzi do wniosku, że brakuje części dokumentacji medycznej i że proces diagnostyczny lub proces leczenia nie jest kompletny przez co kieruje osobę poszkodowaną na badania do Wnioskodawcy. W tym przypadku realizowane są niejako dwa interesy - interes osoby poszkodowanej (pacjenta), tj. diagnostyka służąca ochronie zdrowia, oraz interes zakładu ubezpieczeniowego, tj. uzyskanie kompletu informacji na temat zdrowia osoby poszkodowanej.

Zakład ubezpieczeń może oczywiście poprosić osobę poszkodowaną, żeby sama zgłosiła się na badania, a następnie przedstawiła ich wyniki wraz z załączoną fakturą celem zwrotu kosztów od zakładu ubezpieczeń lub sam skierować osobę poszkodowaną do konkretnej placówki medycznej dokonując zwrotu kosztów na konto osoby poszkodowanej, W tym pierwszym przypadku faktura wystawiona na imię i nazwisko osoby poszkodowanej zostałaby wystawiona ze wskazaniem usługi zwolnionej, natomiast w drugim przypadku (który różni się tak naprawdę jedynie procesem, nie natomiast kontekstem, czy celem) Wnioskodawca błędnie wystawia faktury ze stawką podstawową 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka podatku nie powinna różnić się ze względu na procedurę obsługi - w obu przypadkach mamy bowiem do czynienia z tą samą usługą świadczoną w tym samym celu - tj. diagnostyka stanu zdrowia pacjenta (dla celów medycznych), a dodatkowo (pośrednio) interes ubezpieczeniowy. Przy czym współwystępowanie obu interesów w tej jednej sytuacji dodatkowo przemawia za zwolnieniem usługi na fakturze.

Osoba poszkodowana ma prawo do otrzymania wszystkich wyników badań realizowanych za pośrednictwem zleceniodawcy od zakładów ubezpieczeń, co wynika bezpośrednio z ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Ponadto w przypadku jakichkolwiek chorób lub podejrzeń, które zostają zdiagnozowane w trakcie analizy badania obrazowego, a które nie są związane ze zdarzeniem ubezpieczeniowym (wypadkiem), osoba poszkodowana jest o tych faktach niezwłocznie informowana wraz z natychmiastowym przekazaniem wszelkich niezbędnych wyników badań.

W przypadku stwierdzenia występowania choroby lub urazu, osoba poszkodowana, m.in. na podstawie przekazywanych przez Wnioskodawcę wyników badań może zostać skierowana na leczenie. Decyzja jednak zawsze zależy od osoby poszkodowanej i zakładu ubezpieczeń. W każdym jednak przypadku osoba poszkodowana na podstawie przekazanych wyników może się leczyć (nawet jeżeli jest to leczenie organizowane na własną rękę), a następnie dochodzić zwrotu kosztów tego leczenia od zakładu ubezpieczeń (i ma prawo do zwrotu uzasadnionych i celowych kosztów). Ostatecznie wiec cały proces, nawet jeśli jest świadczony w związku z "sytuacją ubezpieczeniową" i tak jest związany ze zdrowiem osoby poszkodowanej, jej diagnozą, profilaktyką i leczeniem.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że przesłanki dotyczące celu usługi w zakresie opieki medycznej (profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia) są spełnione zarówno wobec osób ubiegających się o odszkodowanie, jak i tych, które badania diagnostyczne przechodzą przed zawarciem umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym. Dlatego też obecne stosowanie przez Wnioskodawcę stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23%, wobec usług będących przedmiotem wniosku, nie ma uzasadnienia w aktualnym stanie faktycznym i prawnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako podmiot leczniczy świadczy usługi w zakresie opieki medycznej na terytorium Polski. Wyżej wymienione usługi Wnioskodawca świadczy także dla podmiotów będących organizatorami udzielania świadczeń zdrowotnych dla potrzeb działalności ubezpieczeniowej w wykonaniu odrębnych umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi / zakładami ubezpieczeń. Na podstawie zawartych umów Podmiot Zlecający, działający na rzecz i w imieniu ubezpieczycieli oraz w wykonaniu zawartych w tym celu umów powierza Wnioskodawcy świadczenie usług medycznych. Przedmiotowe usługi polegają na przeprowadzeniu specjalistycznych badań diagnostycznych wraz z opisem ich wyników, osób ubiegających się o odszkodowanie od ubezpieczycieli oraz zawierających umowy ubezpieczenia z towarzystwami ubezpieczeniowymi / zakładami ubezpieczeń w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, co do prawidłowości zastosowania stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług świadczonych dla Podmiotów Zlecających

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2- 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Ponadto ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku VAT dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

I tak, zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy – zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 18 stanowi dostosowanie do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegaja opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Z powołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pk 18 jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki: służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także świadczone są przez podmioty lecznicze. Zwolnienie powyższe ma zatem charakter podmiotowo – przedmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

W tym miejscu podkreślić należy, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Ponadto, jak również wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości UE w swym orzecznictwie: pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 618, z późn. zm.) – podmiotami leczniczymi są przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej – w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym, a więc uznać należy, że spełniona jest przesłanka podmiotowa wynikająca z wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Jednakże, jak wskazano na wstępie dla zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, oprócz przesłanki podmiotowej, konieczne jest również spełnienie przesłanki przedmiotowej.

Na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT korzystają usługi opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem kryterium przedmiotowym decydującym zastosowaniu zwolnienia dla świadczonych usług jest cel wykonywanych usług.

Zauważyć również należy, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani we wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że pojęcie „opieka medyczna” dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

W wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnienie poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Diagnoza, czyli rozpoznanie to identyfikacja choroby lub zespołu chorobowego, na które cierpi pacjent, wniosek wynikający z dokonanej przez lekarza krytycznej oceny objawów subiektywnych, stwierdzonych w badaniu podmiotowym i obiektywnych, stwierdzonych w badaniu przedmiotowym oraz w oparciu o wyniki badań laboratoryjnych i obrazowych łącznie z przypisaniem zespołowi tych objawów właściwej nazwy. Proces diagnostyczny składa się z fazy zbierania informacji oraz fazy ich oceny i analizy wiarygodności i przydatności. Prawidłowe rozpoznanie umożliwia wypowiedzenie się lekarza co do rokowania i zastosowanie odpowiedniego leczenia.

W omawianej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe usługi polegają na przeprowadzeniu specjalistycznych badań diagnostycznych wraz z opisem ich wyników, osób ubiegających się o odszkodowanie od ubezpieczycieli oraz zawierających umowy ubezpieczenia z towarzystwami ubezpieczeniowymi / zakładami ubezpieczeń w Polsce. Wnioskodawca wyżej wymienione usługi świadczy także dla podmiotów będących organizatorami udzielania świadczeń zdrowotnych dla potrzeb działalności ubezpieczeniowej w wykonaniu odrębnych umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi / zakładami ubezpieczeń.

Po uwzględnieniu powołanych przepisów prawa podatkowego w kontekście tak przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że zwolnieniem od podatku nie są objęte usługi diagnostyki medycznej osób ubiegających się o odszkodowanie świadczone na rzecz Podmiotów Zlecających, tj. podmiotów będących organizatorami udzielania świadczeń zdrowotnych dla potrzeb działalności ubezpieczeniowej. Nie można uznać, że w takiej sytuacji wykonywane badania są wykonywane w celu postawienia diagnozy, udzielenia pomocy medycznej, leczenia chorób lub zaburzeń zdrowotnych. Świadczenia te nie są również badaniami koniecznymi z punktu widzenia profilaktyki zdrowia osoby fizycznej (pacjenta) bądź elementem niezbędnym dla rozpoczęcia dalszego procesu leczenia. Przeprowadzanie badań w celu wykorzystania ich wyników przez Podmiot Zlecający dla potrzeb ubezpieczeniowych w ramach odrębnie zawartych umów z towarzystwami ubezpieczeniowymi /zakładami ubezpieczeń nie służy zatem profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, dlatego też nie można przypisać ich do usług opieki medycznej. Zatem usługi diagnostyki medycznej świadczone na rzecz Podmiotów Zlecających w ramach realizacji wykonania odrębnych umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi/zakładami ubezpieczeń nie są objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. To, że osoba poszkodowana m.in. na podstawie przekazywanych przez Wnioskodawcę wyników badań może zostać skierowana na leczenie, nie powoduje, że można uznać, że wykonywane przez Stronę usługi mają na celu postawienie diagnozy i udzielenie pomocy medycznej pacjentowi, gdyż w omawianej sprawie usługi są świadczone na rzecz Podmiotu Zlecającego na podstawie zawartej umowy w celach ubezpieczeniowych, a nie na rzecz pacjenta w celach diagnostycznych. Z uwagi na to, że ustawodawca nie przewidział dla tego rodzaju usług stawki preferencyjnej ich wykonanie podlega, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że w odniesieniu do usług medycznych świadczonych wobec Podmiotów Zlecających, zastosowanie ma zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.