Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1145/13/16-S/IK
z 22 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 1541/14 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 496/14, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.), uzupełniony w dniu 18 grudnia 2013 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie kompleksowej usługi wykonania zabudowy kuchennej w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie kompleksowej usługi wykonania zabudowy kuchennej w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się m.in. projektowaniem stałej zabudowy pomieszczeń kuchennych na indywidualne zamówienie Klienta wraz z wykonaniem ich montażu z elementów zakupionych przez Wnioskodawcę od jego kontrahentów. W tym celu Wnioskodawca zawiera ze swoimi Klientami (którymi są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) umowy, których przedmiotem jest wykonanie kompleksowej usługi polegającej na:

1. przygotowaniu projektu zabudowy pomieszczenia kuchennego z uwzględnieniem wymiarowi kształtu pomieszczenia kuchennego Klienta oraz wykorzystaniem elementów stolarki budowlanej sugerowanych przez Wnioskodawcę, a następnie uzyskaniu akceptacji Klienta dla ww. projektu wykonania zabudowy;
2. zamówieniu i nabyciu we własnym imieniu i na własny rachunek przez Wnioskodawcę od producenta wszystkich elementów niezbędnych do wykonania zabudowy pomieszczenia kuchennego (w tym frontów, korpusów, blatów, półek, cokołów, suwnic, okuć, elementów mocujących itp.);
3. dopasowaniu oraz montażu ww. elementów zabudowy kuchennej w sposób stały do podłoża, ścian lub innych elementów konstrukcyjnych obiektu-w taki sposób, iż nie jest możliwe przestawienie, przesunięcie, demontaż całej konstrukcji bez uszkodzenia lub istotnej zmiany pomieszczenia albo zabudowy, bądź też wykorzystanie całej zabudowy w innym miejscu przy zachowaniu projektowanej funkcjonalności tej zabudowy.

Sprzedaż poszczególnych elementów opisanego wyżej świadczenia kompleksowego na rzecz Klienta nie jest możliwa, w szczególności nie jest możliwe zamówienie przez Klienta poszczególnych elementów mebli bez ich zaprojektowania i montowania. Świadczenie kompleksowe można nabyć wyłącznie jako całość. Cena należna od klienta za wykonanie tego świadczenia jest określona jedną kwotą.

Wnioskodawca wykonuje opisaną usługę w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, przy czym w przypadku lokali mieszkalnych o powierzchni użytkowej przekraczającej 150 m2, a także budynków jednorodzinnych o powierzchni przekraczającej 300 m2, stosuje on niższą stawkę VAT tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu z dnia 18 grudnia 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że montaż komponentów meblowych nastąpi z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu), albowiem elementy zabudowy meblowej będą montowane do ścian, stropów i nadproży (z uwzględnieniem kształtów i wymiarów tych elementów konstrukcyjnych obiektu/lokalu), spełniając jako całość określoną funkcję użytkową.

Ponadto podatnik wskazuje, jak poniżej.

1. Żaden przepis prawa (ani tym bardziej uchwała NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. w sprawie I FPS 2/13) nie przyznaje żadnego znaczenia materiałom, z których wykonywana jest zabudowa, wobec czego żądanie wskazania rodzaju materiałów jest bezpodstawne (organ pyta bowiem o okoliczność irrelewantną z punktu widzenia przepisów prawa i tym samym zbędną dla wydania interpretacji). Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wyjaśnił, że elementy zabudowy wykonywane są głównie z drewna, stali i metali nieżelaznych, kamienia (blaty marmurowe) i szkła.
   
2. Sposób zamocowania elementów zabudowy meblowej umożliwia późniejszy demontaż (podobnie jak możliwe jest np. rozebranie/zburzenie niektórych ścian i uzyskanie cegły do dalszego wykorzystania lub demontaż elementów stolarki okiennej lub drzwiowej), jednakże na skutek takiego demontażu:
   
   
   
   1. uszkodzeniu mogą ulec demontowane elementy (np. blaty kuchenne),
      
   2. uszkodzeniu mogą ulec elementy budynku/lokalu, takie jak ściany, okładziny ścienne i podłogowe (np. glazura, terakota),
      
   3. z uwagi na dopasowanie wymiarów i kształtów elementów zabudowy do danego pomieszczenia, nie jest możliwe wykorzystanie tych elementów w innych pomieszczeniach.
      
      
      Podatnik nie jest w stanie wskazać jakie konkretnie uszkodzenia powstaną w przypadku demontażu bliżej nieokreślonej zabudowy w nieokreślonym lokalu (zależy to od wielu czynników, choćby od technologii demontażu). Podatnik nie może stwierdzić, czy abstrakcyjny blat przy demontażu pęknie wzdłuż, wszerz czy po przekątnej.
      
      
      
3. Podatnik nie jest w stanie wskazać, czy demontaż bliżej nieokreślonej zabudowy w nieokreślonym lokalu/budynku spowoduje naruszenie elementów konstrukcyjnych lokalu, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń; przy prawidłowo wykonanym demontażu nie powinno to jednak mieć miejsca. Niezależnie od powyższego, kwestia ta jest bez znaczenia dla oceny stanu faktycznego z przyczyn wskazanych powyżej.
   
4. Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, iż poza kompetencjami tutejszego organu leży udzielenie podatnikowi porad z zakresu sztuki budowlanej (zwłaszcza wprowadzających w błąd), dotyczących głównych elementów konstrukcyjnych budynku i przenoszenia obciążeń. Organ bezprawnie sugeruje, jakoby istotne z punktu widzenia możliwości zastosowania niższej stawki podatku VAT było powiązanie elementów zabudowy wyłącznie ze wskazanymi elementami konstrukcyjnymi budynku, przenoszącymi obciążenia, podczas gdy wymóg taki nie znajduje oparcia w przepisach prawa - istotne jest bowiem połączenie z jakimikolwiek elementami budynku lokalu, byleby połączenie to miało charakter trwały, tzn. nie było możliwe ich odłączenie bez istotnej zmiany lub uszkodzenia bądź to budynku, bądź to rzeczy odłączanej. Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 47 par. 1 Kodeksu cywilnego o części składowej rzeczy można mówić także wtedy, gdy w wyniku odłączenia uszkodzeniu lub istotnej zmianie ulega wyłącznie przedmiot odłączony (tj. element zabudowy meblowej). Nawet więc jeśli w wyniku demontażu zabudowy meblowej uszkodzeniu/istotnej zmianie ulegną komponenty zabudowy meblowej, a sam lokal/obiekt pozostanie bez uszczerbku, to mamy do czynienia z trwałym połączeniem, czyniącym z zabudowy meblowej część składową lokalu/obiektu.
   
5. Wnioskodawca zauważa również, iż w przypadku montażu stolarki okiennej, drzwiowej i parapetów wewnętrznych organy podatkowe nie kwestionują możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8% (tak np. w interpretacji Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 02.03.2012 r., ITPP1/443-1542/11/JJ), choć obniżona stawka stosowana jest w oparciu o taką samą podstawę faktyczną i prawną. Demontaż drzwi wewnętrznych, okien lub parapetów wewnętrznych nie powoduje przecież co do zasady naruszenia elementów konstrukcyjnych lokalu/obiektu, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń, a elementy te po demontażu mogą być przeniesione bez zniszczenia lokalu/obiektu - co nie przeszkadza organom podatkowym akceptować stosowania obniżonej stawki podatku VAT. Podatnik nie dostrzega różnicy np. pomiędzy wewnętrznym parapetem montowanym przy okazji montażu okna, a blatem kuchennym „wpuszczonym” we wnękę okienną (rozwiązanie bardzo często stosowane), montowanym w ramach zabudowy meblowej.
   
6. Podatnik podnosi, iż w jego ocenie treść pisma z dnia 4 grudnia 2013 r. wskazuje, iż organ pomija sens uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., naruszając zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 par. 1 Ordynacji podatkowej) oraz zasadę działania organów podatkowych w granicach przepisów prawa i na ich podstawie (art. 120 Ordynacji podatkowej). W przypadku wydania interpretacji niekorzystnej dla podatnika, konieczne będzie skorzystanie z wszystkich środków ochrony prawnej, w szczególności skargi do sądu administracyjnego oraz odpowiedzialności odszkodowawczej organu.
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana we wniosku kompleksowa usługa wykonywana przez Wnioskodawcę począwszy od 1 stycznia 2011 r. w budynkach i lokalach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8 %?

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca cytuje przepisy art. 5 ust 1 pkt 1, art. 7, art. 41 ust. 1, art. 41 ust. 12, 12a-12c, art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych dział 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne (grupa 111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielo mieszka ni owe (grupa 112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania (grupa 113) - i tylko w takich budynkach Wnioskodawca świadczy usługę kompleksową opisaną we wniosku.

Podkreślenia wymaga, iż przedmiotem sprzedaży jest kompleksowa usługa, z której nie można wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona z Klientem kwota za wykonanie określonej kompleksowej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy składowe (materiały, robocizna, transport, narzędzia, zużyta energia ftp.). Wyliczenie elementów składających się na usługę ma znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednakże nie uzasadnia odrębnego kwalifikowania dla celów podatkowych poszczególnych części składowych ceny.

Przepisy ustawy o VAT ani ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.- Prawo budowlane nie zawierają legalnej definicji pojęcia „modernizacji”, dlatego dla ustalenia zakresu tego pojęcia poszukiwać należy znaczenia tego słowa w języku potocznym (tak: uchwała NSA z 24 czerwca 2013 r., I FPS 2/13, a także wyrok NSA w Gdańsku z 25 lutego1998 r., I SA/Gd 699/96). W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części. Podobnie definiuje to pojęcie Słownik Języka Polskiego – jako unowocześnienie i usprawnienie czegoś. Takie rozumienie tego terminu podzielił również WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 3 czerwca 2009 r. (I SA/Wr 17/09) wskazując, iż przez modernizację należy uznać trwałe ulepszenie i unowocześnienie istniejącego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, które podnosi jego wartość użytkową, techniczną lub obniża koszty eksploatacji. Niewątpliwie także pomieszczenie kuchenne, przeznaczone do przechowywania, przygotowywania, a często i spożywania posiłków, jest częścią obiektu budowlanego (domu lub lokalu mieszkalnego).

Wyposażenie tego pomieszczenia w trwale połączoną z nim zabudowę kuchenną w postaci szafek, blatów, półek i innych elementów tworzących jedną konstrukcję (zaprojektowanych i wykonanych na potrzeby tego konkretnego pomieszczenia i zamontowanych w nim w sposób opisany w niniejszym wniosku), jest ulepszeniem tego pomieszczenia i całego lokalu (domu), stwarzającym możliwość korzystania z niego zgodnie z przeznaczeniem. Co istotne, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają pojęcia modernizacji do czynności wykonanych jedynie przy użyciu określonych materiałów (a więc dopuszczają także modernizację przy użyciu elementów drewnianych, stalowych, szklanych itp.). Z tego też powodu, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma podstaw do różnicowania możliwości uznania danej czynności za modernizację w zależności od używanego materiału (np. uznawania za modernizację zabudowy z cegieł wnęki w pomieszczeniu kuchennym, a odmowy uznania za modernizację podobnej zabudowy wykonanej z płyty meblowej).

Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazuje, iż w wyroku z dnia 26 lutego 2007 r. (I SA/Łd 1677/06) WSA w Łodzi uznał za modernizację lokalu instalację rolet okiennych, jako prowadzącą do unowocześnienia okien i trwałego podniesienia ich funkcjonalności. Istotne zdaniem Wnioskodawcy jest jedynie, aby zabudowa miała charakter trwały, tzn. aby nie był możliwy demontaż zabudowy lub użycie jej w innym lokalu bez jej uszkodzenia lub istotnej zmiany, przy czym w przypadku Wnioskodawcy warunek ten spełniony jest w ten sposób, iż zabudowa jest projektowana i wykonywana z uwzględnieniem specyfiki, kształtu i wymiarów danego pomieszczenia („na wymiar”), a więc nie jest możliwe wykorzystanie jej w innym miejscu przy zachowaniu projektowanej funkcjonalności zabudowy, a ponadto montowana jest w pomieszczeniu w taki sposób, iż nie może być od tego pomieszczenia odłączona bez uszkodzenia lub istotnej zmiany pomieszczenia albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (zabudowy).

Dla oceny stanowiska Wnioskodawcy kluczowa jest wykładania prawa dokonana przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. w sprawie o sygn. I FPS 2/13, podjętej w celu rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości (wobec pojawiania się w orzecznictwie różnych, wzajemnie wykluczających się wykładni przepisów prawa). W przedmiotowej uchwale NSA stwierdził, iż czynności składające się na świadczenie kompleksowe, polegające na montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp., przygotowanych na konkretny wymiar i wbudowanych w budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym w sposób trwały-jeśli czynności te polegają na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową - to mają one charakter usługi. Elementem dominującym jest bowiem w takim przypadku ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi, tak jak zamontowanie okien lub drzwi w obiekcie budowlanym lub jego części. NSA słusznie podkreślił, iż wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli wolnostojących i z tego względu do celów podatkowych nie można ich utożsamiać z dostawą towarów w postaci gotowych mebli, które nie mają żadnego trwałego związku z obiektem budowlanym lub jego częścią. Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu).

W przypadku objętym niniejszym wnioskiem nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową.

Reasumując NSA w uchwale rozstrzygnął więc, iż po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu. Dlatego też należy uznać, że czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowlanym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś, gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Oznacza to, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w ust. 2 tego artykułu. Mając na względzie powyższe (w szczególności wnioski płynące z uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r., I FPS 2/13) stwierdzić należy, iż kompleksowa usługa wykonywana przez Wnioskodawcę, obejmująca wykonanie zabudowy kuchennej (zaprojektowanej i zamontowanej przy spełnieniu założeń opisanych we wniosku), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8 % na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2014 r. stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 496/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd rozstrzygając przedmiotowy spór stwierdził, że należy odwołać się do uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. W sentencji tej uchwały Sąd stwierdził, że w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudową meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

NSA wskazał w uchwale, że w takim przypadku mamy do czynienia z usługą kompleksową, w której elementem dominującym jest ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi, tak jak zamontowanie okien lub drzwi w obiekcie budowlanym lub jego części.

Sąd podzielił stanowisko wyrażone w cytowanej uchwale siedmiu sędziów NSA. W ocenie Sądu czynności opisane we wniosku mieszczą się w dyspozycji podjętej przez NSA uchwały.

Podsumowując Sąd uznał, że w tak przedstawionym stanie faktycznym i wobec treści uchwały brak jest podstaw do przyjęcia – jak to uczynił organ – że czynności te stanowią zaopatrzenie lokalu/budynku mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące ich elementów konstrukcyjnych.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, pismem z dnia 31 lipca 2014 r. złożył skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 1541/14 oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając że jest niezasadna.

NSA podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji, zgodnie z którym stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację jest tożsamy ze stanem faktyczny, który był przedmiotem oceny w uchwale NSA o sygn. akt I FPS 2/13. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że demontaż zabudowy spowoduje istotne uszkodzenie tej zabudowy. W związku z tym kompleksowa usługa wykonania zabudowy kuchennej w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu wg stawki 8% zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 18 lipca 2016 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku sygn. akt I SA/Gd 496/14 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt I FSK 1541/14 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.